Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εκ μέρους του ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζουμε το συνέδριό σας, το οποίο πραγματοποιείται σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για τους λαούς όλου του κόσμου αλλά και τον δικό μας. Η παρατεταμένη και συνολική κρίση του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος σε συνδυασμό με τη δυσμενή θέση των λαών και του προλεταριάτου, φέρνει μεγάλη οδύνη και τεράστιο ιστορικό πισωγύρισμα σε όλα τα επίπεδα και τομείς της ζωής. Ο πόλεμος ακούγεται όλο και πιο πολύ, η ανάπτυξη (ακόμα και αυτή η καπιταλιστική) έχει γίνει ανέκδοτο, τα εργασιακά, μορφωτικά, δημοκρατικά δικαιώματα συντρίβονται. Νέα καθήκοντα γεννιούνται καθημερινά για αυτούς που επιμένουν στον κομμουνιστικό δρόμο, για αυτούς που θέλουν να υπηρετήσουν τη λαϊκή υπόθεση. Ταυτόχρονα, η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος που εξελίχθηκε παράλληλα με την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, αποδεικνύεται ότι έχει μεγαλύτερο βάθος από όσο ίσως κάποιοι εκτιμούσαν. Οι κομμουνιστικές προσπάθειες σε όλον τον κόσμο έχουν σοβαρές δυσκολίες στη συγκρότησή τους και στη συμβολή τους στην εργατική και λαϊκή συγκρότηση.
Αντίστοιχα στη χώρα μας, το σύστημα έχει να επιδείξει σοβαρές επιτυχίες απέναντι στον εχθρό λαό. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε όχι μόνο η αντιλαϊκά πολύ αποτελεσματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά θα λέγαμε η βάση στην οποία αυτή πάτησε, η μακρόχρονη δηλαδή κυριαρχία στο κίνημα διάφορων εκδοχών του ρεφορμισμού, των κοινοβουλευτικών αυταπατών, της συνδιαχείρισης, της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Η αδράνεια που παρατηρείται, η δυσκολία να εκφραστεί η δυσαρέσκεια σε δράση σε όλα τα παραπάνω έχουν τη βάση τους. Ταυτόχρονα ο αστικός και ρεφορμιστικός συνδικαλισμός έχει ξεδοντιαστεί και οι τηλεοπτικοί ακτιβισμοί -συνοδευόμενοι από αυτάρεσκους βερμπαλισμούς- τείνουν να γίνουν ο αποκλειστικός τρόπος παρέμβασης στα πράγματα. Αποτύπωση του αρνητικού συσχετισμού δεκαετών είναι η άνεση του συστήματος να επιτίθεται με περιθωριοποιημένο τον λαϊκό παράγοντα. Η άνεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να πουλάει κοινωνική ευαισθησία την ώρα που συντρίβει τα πάντα. Η άνεση του ΚΚΕ να μην πληρώνει για τις δικές του ευθύνες για την κατάντια ταξικών συνδικάτων, τα οποία έλεγχε για χρόνια. Η άνεση ενός μικροαστικού ρεύματος συνδεμένου με την ήττα σαν την αναρχία να φαντάζει μια διέξοδος για τμήμα νεολαίας.
Δεν εκτιμάμε, ασφαλώς, ότι έχουμε μπει σε καμιά μακρά ιστορική περίοδο ενός νέου μεσαίωνα. Ο ιστορικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί και σοβαρές εξελίξεις και ανατροπές γίνονται με ταχύτητα. Δεν υποτιμάμε, άλλωστε, το γεγονός ότι σημαντικό υπόβαθρο του μουδιάσματος του λαού έχει να κάνει και με την αποδόμηση των αυταπατών και την (έστω και ανομολόγητη) συνειδητοποίηση εκ μέρους του, του εύρους και του βάθους αυτών που πρέπει να γίνουν. Ούτε παραγνωρίζουμε ότι μικρές οργανώσεις σαν τις δικές μας δεν είναι εύκολο να πιάσουν τα υπόγεια ρεύματα μιας κοινωνίας, τις κινήσεις που γίνονται δηλαδή στη βάση της κοινωνίας βουβά και ήσυχα μέχρι να ξεσπάσει η καταιγίδα. Ούτε, τέλος αγνοούμε τις δυσκολίες που παράγονται από ένα περιβάλλον ταξικά ρευστό, όπου ολόκληρα μικροαστικά στρώματα κατακρημνίζονται, χωρίς όμως ούτε τα ίδια ούτε και εμείς να είμαστε σε θέση να ορίσουμε πού θα κατακάτσουν τελικά, χωρίς να είμαστε δηλαδή σε θέση να περιγράψουμε ένα νέο ταξικό χάρτη στη χώρα μας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσο και να επιταχυνθούν οι εξελίξεις, το κίνημα δεν μπορεί να προσπεράσει, να αγνοήσει, να υπερπηδήσει τα βασικά βήματα: Η υπόθεση της συγκρότησης της εργατικής τάξης και της συγκρότησης του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος θα περάσει όχι μέσα από ασφαλή μονοπάτια αλλά θα οικοδομηθεί δια πυρός και σιδήρου μέσα από την όξυνση των καθημερινών αγώνων και την ένταση της ταξικής πάλης, μέσα από δυσκολίες, ήττες, αδιέξοδα, ερωτήσεις, λάθη. Και σε όλα αυτά κρίσιμη είναι η συμμετοχή, η κριτική, η συμβολή των κομμουνιστών.
Δε θέλουμε όμως να σας κουράσουμε με περισσότερα για την πραγματικότητα που διαμορφώνει το δίπολο επίθεση του συστήματος – κατάσταση των λαϊκών μαζών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι οργανώσεις μας έχουν διανύσει τα τελευταία χρόνια μια πορεία συνεργασίας και κοινών δράσεων μέσα από το μετωπικό σχήμα της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ. Η πορεία αυτή είχε και έχει τα πάνω της και τα κάτω της, τις κατακτήσεις της και τα προβλήματά της. Το βασικό και αναμφισβήτητο θετικό της είναι ότι σε συνθήκες θύελλας αυταπατών κατάφερε να σταθεί χωρίς διλήμματα κόντρα στον κυβερνητισμό τόσο τον άμεσο (του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) όσο και τον έμμεσο των ηχηρών μεταβατικών προγραμμάτων και των αντιφατικών κυβερνήσεων. Κατάφερε ακόμα να έχει αυτό το μετωπικό σχήμα μια σταθερή και όχι αμελητέα παρουσία στις περισσότερες διαδηλώσεις και στα κεντρικά πολιτικά γεγονότα.
Αν για κάτι δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι (μιλώντας συνολικά ως συναγωνιστές στο πλαίσιο της Λαϊκής Αντίστασης) είναι ότι δεν καταφέραμε το σχήμα αυτό να συμβάλει σοβαρά στη δημιουργία αντιστάσεων, στην ανασυγκρότηση των μετώπων της λαϊκής πάλης μετά τη μαζική απογοήτευση που έφερε το χαστούκι ΣΥΡΙΖΑ. Συνεκτιμώντας βεβαίως, για να μην αδικήσουμε τους εαυτούς μας, ότι τα χρόνια αυτά ήταν το κινηματικό πεδίο στο σύνολο του ιδιαίτερα δύσκολο και δυσμενές – και για αυτό δε φταίει ασφαλώς καμία από τις δύο οργανώσεις μας.
Από την άλλη, η σταθερή αυτή συνεργασία των δύο οργανώσεων μας ανέδειξε με έναν ανάγλυφο τρόπο (στην πραγματική ζωή δηλαδή) μια γκάμα διαφορετικών προσεγγίσεων, άλλες από τις οποίες ξεπεράστηκαν, άλλες έγιναν αντικείμενο διαχείρισης και ισορροπιών και άλλες παραμένουν σε εκκρεμότητα μέχρι να τις καλέσει η ζωή στο προσκήνιο.
Μια κατηγορία αυτών των διαφορετικών προσεγγίσεων αφορά το σύνολο του ιδεολογικού και πολιτικού φορτίου των δύο οργανώσεων, τις αναλύσεις για τη διεθνή κατάσταση, για τη φάση του κινήματος κοκ, πρόκειται δηλαδή για τις διαφορές που αναφέρουμε συνήθως όταν άνθρωποι μάς θέτουν το δημοφιλές ερώτημα: «ποιες οι διαφορές ανάμεσα στο ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ». Αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις και γνωστές ήταν και δε σόκαραν κανέναν και -ίσως και για αυτό- δεν ήταν ικανές να βάλουν μπουρλότο στο οικοδόμημα της ΛΑ-ΑΑΣ. Έγιναν οι αμοιβαίες κριτικές, αναπτύχθηκε ένας διάλογος, περισσότερο ή λιγότερο οξύς αλλά η Λαϊκή Αντίσταση συνέχιζε να παρεμβαίνει όπου τέλος πάντων παρεμβαίνει.
Όμως, μια άλλη κατηγορία διαφωνιών και αποκλίσεων, αφορούσε πιο υπόγειες και λιγότερο εύκολο να περιγραφούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Είναι οι διαφορές που έχουν να κάνουν -συγχωρέστε μας για τον ιδεαλισμό- με την «ψυχή» της κάθε οργάνωσης, με τη φυσιογνωμία και το προφίλ της, με το τι θεωρεί η κάθε οργάνωση ευνόητο και τι από την άλλη περίεργο. Με το αν είναι δεδομένο ότι η ΛΑ-ΑΑΣ θα κατέβει σε μια πορεία, ή αν πρέπει να μεσολαβήσουν κεντρικές και υψηλές συνεννοήσεις. Με το αν είναι φυσιολογικό ότι σε τακτά διαστήματα πρέπει να γίνεται επικαιροποίηση του πολιτικού πλαισίου της Λαϊκής Αντίστασης με βάση τις καταιγιστικές εξελίξεις ή αν μας φτάνουν οι υπάρχουσες «γραφές». Με διάφορα ζητήματα, δηλαδή, που άπτονταν των απαιτήσεων και των εξελίξεων της καθημερινής παρέμβασης, της ταξικής πάλης «κάτω», στην κάθε στιγμή, στο κάθε γεγονός, στον κάθε χώρο δουλειάς, στην κάθε γειτονιά. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτά τα ζητήματα, επειδή ακριβώς συναντιούνται στην καθημερινότητα, επειδή συναντιούνται και όταν δεν επιδιώκεις να τα συναντήσεις, ήταν αυτές που δημιούργησαν (όταν δημιούργησαν) εκνευρισμούς, δεύτερες σκέψεις, διεύρυνση της απόστασης. Είναι αυτά τα ίδια ζητήματα που αν δεν αντιμετωπιστούν, κινδυνεύουν να δημιουργήσουν συνθήκες αδράνειας, κρίσης ή και χειρότερες εξελίξεις στη ΛΑ-ΑΑΣ, ενδεχόμενα, ασφαλώς που θα ήταν ιδιαίτερα αρνητικά.
Αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοί σύντροφοι.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταρρεύσει εκκωφαντικά όλα τα παραμύθια των αστικών μηχανισμών και της προπαγάνδας τους καθώς επίσης και όλες οι αφελείς αυταπάτες των οπαδών του «ανθρώπινου καπιταλισμού». Εχει αποδειχτεί ότι μόνες σταθερές είναι αυτό που λέτε εύστοχα στο πρωτοσέλιδο του «Λαϊκού Δρόμου»: η πίστη στην επαναστατική υπόθεση και στη δύναμη του λαϊκού αγώνα.
Έναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή, επτά δεκαετίες μετά την κινέζικη, μισό αιώνα μετά την Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση, επτά δεκαετίες μετά το τέλος εκείνου του κύκλου του αγώνα του λαού μας με ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, έχουν μεσολαβήσει πολλά.
Ολες οι κομμουνιστικές προσπάθειες ψηλαφούν ξανά τα βήματά τους για να δώσουν και να πάρουν δύναμη από το «λαϊκό αγώνα». Για να ανεβάσουν την πίστη τους στην «επαναστατική υπόθεση». Ολες οι κομμουνιστικές προσπάθειες είτε νιώθουν αυτάρκεις είτε όχι, είτε νιώθουν ολοκληρωμένες είτε όχι, στην πραγματικότητα καθημερινά –μέσα από την ταξική πάλη και σε καθόλου χαραγμένα μονοπάτια- διαμορφώνουν και αναδιαμορφώνουν στοιχεία της φυσιογνωμίας τους.
Αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοί σύντροφοι.
Εκ μέρους του ΚΚΕ(μ-λ) σας ευχόμαστε ειλικρινά, το συνέδριό σας να λειτουργήσει προωθητικά στη παραπέρα διαμόρφωση της δικής σας φυσιογνωμίας στους άξονες που έχετε εσείς ορίσει: «στην επαναστατική υπόθεση και στον λαϊκό αγώνα».
