ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
Οι απεργίες στις 24 Νοέμβρη και στις 8 Δεκέμβρη
πρέπει να γίνουν υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων!
Κόντρα στην υπονομευτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών
Με τα εργασιακά σε πρώτο πλάνο, συνεχίζονται οι πιέσεις των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά και του ντόπιου κεφάλαιου, προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και ο στόχος που μπαίνει από την κυβέρνηση για ολοκλήρωση του κύκλου της δεύτερης «αξιολόγησης» μέχρι το Γιούρογκρουπ στις 5 Δεκεμβρίου, σημαίνει ότι θα επιταχυνθούν τα βήματα για τα νέα αντεργατικά μέτρα. Βιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει στα ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας ότι μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο διαχειριστή των συμφερόντων τους και ότι, παρά τα «φάλτσα» της πρώτης περιόδου διακυβέρνησής του, θέλει και μπορεί να προσαρμοστεί κατάλληλα. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός είναι τρανή απόδειξη των χαρακτηριστικών που θέλει να προβάλει και της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιλιγγιώδης δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής πολιτικής είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα εκφραστεί και στα ζητήματα της εργασίας. Η πλήρης αστικών διαπιστευτηρίων νέα υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Είναι επιλογή προώθησης των αντεργατικών πολιτικών της ΕΕ, της επέκτασης του εργασιακού μεσαίωνα, της υποταγής στις αστικές πολιτικές που, με πρόσχημα τη διέξοδο από την κρίση, εφορμούν και ισοπεδώνουν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση της εργατικής τάξης.
Η διαβεβαιώσεις της ίδιας, αλλά και του προκατόχου της (και μέντορά της) Κατρούγκαλου, ότι προτάσεις όπως αυτές που περιέχονται στο πρόσφατο πόρισμα των «σοφών» εμπειρογνωμόνων, αποτελούν όπλα για τη νέα «διαπραγμάτευση» που ξεκινά στις 14 Νοέμβρη μόνο ανησυχία πρέπει να γεννούν στους εργαζόμενους. Ανησυχία που δεν μπορούν να διασκεδάσουν δηλώσεις περί «επιβολής της νομιμότητας» (ενάντια στην αδήλωτη εργασία) και περί «αναβάθμισης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας». Διότι η «νομιμότητα» που επικαλείται δεν είναι άλλη από αυτή που έχουν επιβάλει τα μνημόνια της βαρβαρότητας, οι δεκάδες αντεργατικοί νόμοι που τα συνόδεψαν και όλοι αυτοί που ετοιμάζονται.
• Τα ζητήματα, λοιπόν, μπαίνουν επιτακτικά για τους εργαζόμενους. Και η ανάγκη οργάνωσης νέων αγώνων ενάντια στη νέα, ήδη δρομολογημένη, αντεργατική επίθεση ξαναμπαίνει ακόμη πιο πιεστικά. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι δεν έχουν απέναντί τους μόνο τους ιμπεριαλιστές, την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Έχουν και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες, που για δεκαετίες τώρα σπέρνουν τον εφησυχασμό και υπηρετούν τη γραμμή της αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης. Αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στις δυνάμεις του συστήματος ώστε να προετοιμάσουν την επίθεσή τους. Αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν δυσφημίσει την έννοια του συνδικαλισμού, την έχουν συνυφάνει με την έννοια της συνδιαλλαγής με το κράτος και την εργοδοσία και έχουν κάνει τους εργαζόμενους να στρέφουν την πλάτη στα σωματεία.
Η ΓΣΕΕ, λοιπόν, στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησής της που έγινε στις 2 του Νοέμβρη προκήρυξε απεργία για την… Πέμπτη 8 Δεκέμβρη!!! Άλλη μια απεργία που, με το πρόσχημα της καλής προετοιμασίας, μετατίθεται σε μια ημερομηνία τέτοια που λύνει τα χέρια της κυβέρνησης στους χειρισμούς της με τους ιμπεριαλιστές, την αφήνει ανενόχλητη να κάνει τη «διαπραγμάτευσή» της και να υποθηκεύσει ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα και το μέλλον της εργατικής τάξης. Άλλη μια απεργία που για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζεται ως «αναγκαίο κακό», για να βγουν από την υποχρέωση. Θέλουν μια ακόμη απεργία-τουφεκιά, για τα μάτια του κόσμου, ώστε να δικαιολογήσουν το ρόλο τους και να διασφαλίσουν τη θέση τους. Μια απεργία «εθιμοτυπική» μπροστά και στην κατάθεση του προϋπολογισμού.
Πιστή στο πνεύμα της προδοτικής συμφωνίας που συνυπέγραψε τον Ιούλιο με τον ΣΕΒ και υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης, η ηγεσία της ΓΣΕΕ κάνει πλάτες στην κυβέρνηση, κινούμενη στην ίδια γραμμή σχετικά με τη δήθεν διαπραγμάτευση, τώρα μάλιστα που ο ΣΕΒ έχει ουσιαστικά διαφοροποιηθεί από τη συμφωνία αυτή. Προφανώς, έχει αντιληφθεί ότι το «νέο» κυβερνητικό πνεύμα δεν θεωρεί το λαό στους δρόμους ως όπλο στη διαπραγμάτευση!
Κινούμενη με αυτή τη λογική, της «υπεύθυνης» στάσης (δηλαδή της αποφυγής κάθε σύγκρουσης), η ΓΣΕΕ αδιαφόρησε ακόμη και για το γεγονός ότι η ΑΔΕΔΥ είχε ήδη προκηρύξει απεργία για τις 24 Νοέμβρη. Με αυτόν τον τρόπο «άδειασε» για μια ακόμη φορά το ΠΑΜΕ το οποίο, παρά τα παχιά λόγια και τις καταγγελίες προς την ηγεσία της ΓΣΕΕ, ακύρωσε άρον-άρον όλες τις αποφάσεις που είχαν πάρει εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και σωματεία για απεργία στις 24 Νοέμβρη και για τις οποίες κόμπαζε, αποδεικνύοντας την αδυναμία και την απροθυμία του να συμβάλει σε μια άλλη, πραγματικά ταξική, ρότα για το εργατικό κίνημα. Όμως, έτσι είναι αυτά τα πράγματα! Τα μεγάλα λόγια, όταν δεν συνοδεύονται και με τα αντίστοιχα έργα, καταλήγουν σε γελοιοποίηση αυτού που τα ξεστομίζει. Και θα ήταν μικρό το κακό, εάν η μόνη συνέπεια αυτής της φαρσοκωμωδίας ήταν η γελοιοποίηση του ΠΑΜΕ. Το πρόβλημα είναι ότι και αυτή η στάση συμβάλλει στη σύγχυση και την απογοήτευση των εργαζομένων
• Πέρα από τις προσπάθειες των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και πέρα από τη διαλυτική γραμμή των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να χαρίσουν τις απεργίες αυτές στους εργατοπατέρες. Πρέπει να τους δώσουν το δικό τους περιεχόμενο. Αυτό που προβάλλει τη μαζική, αποφασιστική σύγκρουση με τα συμφέροντα του ταξικού αντιπάλου και όσους τα υπηρετούν. Αυτό που προβάλλει την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Οι απεργίες στις 24 Νοέμβρη και στις 8 Δεκέμβρη πρέπει να γίνουν υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων!
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, που αντιμετωπίζουν ήδη τα αποτελέσματα της αντεργατικής πολιτικής που συρρίκνωσε μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ, και αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης, που διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις και κατάργησε τη μονιμότητα, που επέβαλε την κινητικότητα και την ανασφάλεια, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη νέα αξιολόγηση και τη νέα κινητικότητα, την εντατικοποίηση, τις νέες μειώσεις μισθών…
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που βιώνουν ήδη τον εργασιακό μεσαίωνα, θα δουν τους μισθούς να μειώνονται κι άλλο, τα όρια των απολύσεων να αυξάνονται, τα εργασιακά τους δικαιώματα να προσφέρονται ως θυσία στο βωμό των συμφερόντων του κεφάλαιου, την ανασφάλεια και την εργασιακή περιπλάνηση να επεκτείνονται, την εργοδοτική αυθαιρεσία να γίνεται νόμος που με τη σειρά του θα γίνει το βάθρο για ένα νέο αναβαθμισμένο κύκλο αυθαιρεσίας…
Οι άνεργοι, που συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως μοχλός διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ βλέπουν (οι ελάχιστοι από αυτούς που συνεχίζουν να το δικαιούνται) τα ψίχουλα του ταμείου ανεργίας σιγά-σιγά να καταργούνται και αυτά.
Όλοι αυτοί μαζί, που επιπλέον θα δουν να χτυπιέται και το δικαίωμά τους στον ελεύθερο συνδικαλισμό και την απεργία, έχουν κάθε λόγο να απεργήσουν. Και παρά τις υπονομευτικές προσπάθειες της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας να δώσουν στις απεργίες αυτές τον δικό τους τόνο, το δικό τους στίγμα το δικό τους περιεχόμενο.
Για την ανατροπή αυτής της πολιτικής! Για να μην περάσει κανένα νέο αντεργατικό μέτρο! Για το δικαίωμα όλων στην πλήρη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη! Για ελεύθερο, ανεξάρτητο από το κράτος, συνδικαλισμό! Για να ανατραπούν όλοι οι αντεργατικοί-αντιασφαλιστικοί νόμοι!
