Την ίδια στιγμή που έχουν ανοίξει πολλαπλά μέτωπα επίθεσης απέναντι στο λαό και τους εργαζόμενους, το σύστημα φαίνεται αποφασισμένο να προχωρήσει στην εφαρμογή των πιο αντιλαϊκών κατευθύνσεων και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με βάση άρθρο που πρωτοεμφανίστηκε στην εφημερίδα «Έθνος», 180.000 φοιτητές βρίσκονται υπό την απειλή της διαγραφής, ενώ τον Ιούνιο θα διαγραφούν οι αριθμοί μητρώων όσων είναι εγγεγραμμένοι πριν το 2006. Ήδη όλα τα αστικά Μ.Μ.Ε. οργιάζουν πάνω στο θέμα των διαγραφών και φέρνουν επιτακτικά το ζήτημα στο προσκήνιο.
Η υστερία πάνω στο θέμα των διαγραφών στρώνει το έδαφος για την επικείμενη πλήρη εφαρμογή τους. Είναι ξεκάθαρο πως σε μια διαρκή διαδικασία πλήρους αναπροσαρμογής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις συνθήκες της επίθεσης, στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που αυτή επιβάλλει, η εφαρμογή των διαγραφών θα αποτελέσει κομβικό σημείο στην εδραίωση της αντιλαϊκής πολιτικής στα πανεπιστήμια, που προωθείται τα τελευταία χρόνια από τις αστικές κυβερνήσεις με βάση τις εντολές των ιμπεριαλιστών. Όλες οι αντιδραστικές διατάξεις νόμων που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς από τα αστικά επιτελεία είναι κατευθύνσεις ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, όπως της Ε.Ε.(βλέπε συνθήκη Μπολόνια), που έρχονται να οικοδομήσουν μια αφόρητη πραγματικότητα για τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών.
Η όλο και αυξανόμενη ένταση των ταξικών φραγμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δείχνει ξεκάθαρα πως το «πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών» είναι προ των πυλών. Ήδη το χτύπημα της φοιτητικής μέριμνας και της δωρεάν εκπαίδευσης(δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα), αλλά και η ολοένα εντατικοποίηση των σπουδών, σε συνδυασμό με την απειλή διδάκτρων και διαγραφών (στα ν+2 ή 2ν χρόνια σπουδών) έρχονται να κάνουν απαγορευτική τη συνέχιση των σπουδών για φοιτητές από τα πληττόμενα, φτωχά, λαϊκά στρώματα της κοινωνίας.
Η ασφυχτική πραγματικότητα πάνω στην οποία θα βρει το σύστημα το έδαφος για το προχώρημα της επίθεσης έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Με βάση την εντατικοποίηση, έχει διαμορφωθεί μια διαδικασία πειθάρχησης και διαμόρφωσης όρων ώστε ο φοιτητής να μη σηκώνει κεφάλι ούτε για να αγωνιστεί απέναντι σε αυτό που έρχεται. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προνοεί και εφαρμόζει κατά κύματα τις διαγραφές. Ξεκινά μάλιστα με αρκετά πληττόμενα κομμάτια φοιτητών, που έχουν δυσκολευτεί κατά πολύ να ανταπεξέλθουν στις σπουδές(πολλοί από αυτούς μάλιστα είναι και εργαζόμενοι φοιτητές). Αυτούς που τα ίδια τα αστικά Μ.Μ.Ε. πρόφτασαν να αποκαλέσουν «αιώνιους», για να «δικαιολογήσουν» την επερχόμενη διαγραφή τους και να ενεργοποιήσουν από τώρα τα αντανακλαστικά του κοινωνικού αυτοματισμού στις φοιτητικές μάζες.
Είναι ξεκάθαρο πως το ζήτημα των διαγραφών, ως κομβικό σημείο για το τσάκισμα των δικαιωμάτων των φοιτητών και την επιβολή των πιο ασφυχτικών όρων για τα φτωχοποιημένα λαϊκά στρώματα, πρέπει να αποτελέσει αιχμή σύγκρουσης για το φοιτητικό κίνημα. Για να είναι αυτή όμως νικηφόρα σημαίνει πως πρέπει να προσπεραστούν κάθε λογής εμπόδια. Φραγμοί που θέτουν λογικές στη βάση του αποπροσανατολισμού και της προώθησης ατομικού δρόμου για τους φοιτητές, αλλά και λογικές δυνάμεων που βλέπουν το κάθε κίνημα που ξεσπάει σαν μια απλή καταγραφή στις επερχόμενες απανωτές κάλπες. Το ζήτημα αυτό μπορεί και πρέπει να αναδειχτεί σε κεντρική πολιτική μάχη για το φοιτητικό κίνημα μέσα από την ενεργοποίηση των συλλογικών οργάνων των φοιτητών.
