Η ανακωχή στη Συρία είναι επιλογή σ’ αυτή τη φάση για ΗΠΑ- Ρωσία. Ταυτόχρονα, για πρώτη φορά μετά το 2014 και την κατάληψη της Κριμαίας, συνεδρίασε το συμβούλιο ΝΑΤΟ – Ρωσίας. Επίσης έχει αποκατασταθεί η επικοινωνία Ομπάμα- Πούτιν και Λαβρόφ- Κέρι. Και όμως η πτήση των ρώσικων Σουχόι 30 μέτρα πάνω από το αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ στη Βόρεια Θάλασσα, οι μεγάλες ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, η ένταση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά και η ίδια η εξέλιξη της «ανακωχής» στη Συρία δείχνουν πως σ’ όλη τη γραμμή αντιπαράταξης Δύσης- Ρωσίας η ένταση παραμένει στο κόκκινο.
Οι ΗΠΑ, για να αντισταθμίσουν τις επιτυχίες της Ρωσίας και της συμμαχίας της στη Συρία με Ιράν, Χεζμπολάχ και το στρατό του Άσαντ, επιμένουν στη γραμμή προσεταιρισμού των Κούρδων και αυτό τους φέρνει σε κόντρα με κρίσιμες επιλογές της Τουρκίας του Ερντογάν σε σχέση με το ζωτικό για την Τουρκία κουρδικό ζήτημα. Η ψυχρή και αρνητική υποδοχή του Ερντογάν πριν δύο βδομάδες από την ηγεσία των ΗΠΑ και οι μομφές Ομπάμα, παράλληλα με φήμες για πολιτική ενεργοποίηση ξανά του στρατού στην Τουρκία, έχουν ήδη αποκαλύψει τις σφοδρές πολιτικές πιέσεις που δέχεται ο Ερντογάν από μεριάς ΗΠΑ για συμμόρφωση στο συριακό. Στη διαχείριση της κορυφαίας γεωπολιτικής σύγκρουσης της συγκυρίας (συριακό) εντάσσεται και το προσφυγικό το οποίο επικεντρώνεται σημαντικά και στη χώρα μας, ενώ συμπλέκεται ήδη με την αξιολόγηση και την πορεία της ιμπεριαλιστικής επιτροπείας.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο ήρθε για να μείνει ο νατοϊκός στόλος στο Αιγαίο και σ’ ένα ανάλογο υπήρξε η συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας που μετατρέπει Ελλάδα και Τουρκία σε χώρες- φράχτες, με στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις, για να μην αποκαλύπτεται η ωμότητα των συρματοπλεγμάτων που φυτρώνουν στην Ευρώπη σαν μανιτάρια. Η ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού δέχονται τη μετατροπή της χώρας σε φράχτη για τα θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ταυτόχρονα δέχονται το νατοϊκό στόλο στο Αιγαίο. Παράλληλα ανοικτά μέσω Καμένου, η κυβέρνηση προσφέρει επέκταση της δραστηριότητας των αμερικανονατοϊκών βάσεων. Η χώρα λειτουργεί ήδη σαν φράχτης για την προσφυγιά και αυτό ουσιαστικά ευλόγησαν υποκριτικά πριν λίγες μέρες οι ηγέτες της χριστιανικής Δύσης στη Μυτιλήνη (πάπας και πατριάρχης). Ταυτόχρονα, και αυτό ωθεί στο να παρακαμφθούν τα προβλήματα που καθυστέρησαν την αξιολόγηση, και ερμηνεύει την προαναγγελία της παρέμβασης Ομπάμα στο Ανόβερο, η χώρα αποτελεί ήδη το σταθερό και πλήρες ελεγχόμενο ορμητήριο των φονιάδων των λαών με επικυρίαρχο σ’ αυτό το επίπεδο το ρόλο των ΗΠΑ.
Έτσι, παράλληλα με τις «εύνοιες» Ομπάμα στην αξιολόγηση, για τις οποίες πανηγύρισε η Αυγή, η μόνιμη αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ ενημέρωσε την ελληνική πλευρά πως ο Ομπάμα πιέζει τον Ερντογάν να δεχτεί νατοϊκές επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα και να αποδεχτεί την παραβίαση του καθεστώτος της αποστρατικοποίησης. Και, όπως συνεχίζει το αναλυτικό δημοσίευμα της Καθημερινής στις 12/4, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν αποφασιστική συμμετοχή στις επιχειρήσεις στο Αιγαίο με μια σειρά εναέρια και πλωτά μέσα, με ειδικά αερόστατα κατασκοπείας και προσωπικό. Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ, πέραν της διοίκησης της νατοϊκής αρμάδας μέσω του στρατηγείου της Νάπολης, επιδιώκουν την άμεση εμπλοκή τους με κυρίαρχο τρόπο, με υλικούς στρατιωτικούς όρους στην κατεύθυνση πίεσης της Τουρκίας, τέτοιας που δε μπορεί ούτε επιθυμεί να ασκήσει η Ε.Ε. και ιδιαίτερα η Γερμανία. Παρεμπιπτόντως κανείς δε θέλει την προσέγγιση από ένα σημείο και πέρα Ε.Ε. – Τουρκίας (τα περί ένταξης είναι απλώς για κατανάλωση) και γι’ αυτό άλλωστε η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας για το προσφυγικό ήδη καρκινοβατεί. Όμως η Μέρκελ «υποχωρεί στις απαιτήσεις του σουλτάνου», όπως χαρακτηρίζεται πλέον ο Ερντογάν από τη Δύση, και ήδη νέα επίσκεψή της στην Τουρκία είναι σε εξέλιξη.
Δεν ξέρουμε τι μπορεί να βγει από τη συνάντηση Μέρκελ- Ομπάμα καθώς και τις κινήσεις και τις εξελίξεις που θ’ ακολουθήσουν στα μέτωπα που αναφερόμαστε και που αποτελούν βασικά μέτωπα ενός άγριου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Σε κάθε περίπτωση, η τουρκική αστική τάξη και η πολιτική της ηγεσία είναι ιδιαίτερα στριμωγμένες από τα ήδη δοσμένα των εξελίξεων. Οι επιπλέον πιέσεις που τους ασκούνται τις τελευταίες μέρες από τις ΗΠΑ στο Αιγαίο και η απειλή αυστηρής εποπτείας της από τις ΗΠΑ μέσω νατοϊκού στόλου, είναι η πιο πιθανή εξήγηση στο άγριο και επικίνδυνο μπαράζ τουρκικών παραβιάσεων και υπερπτήσεων πάνω από μια σειρά ελληνικά νησιά και κυρίως πάνω από τις Οινούσσες, την Κυρά Παναγιά μέχρι και τη Μυτιλήνη. Η προκλητικότητα και οι αψιμαχίες πάνω από τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες του Αιγαίου είναι μια σταθερή κατάσταση εδώ και δεκαετίες. Όμως η πολεμική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε με τις συστηματικές προκλήσεις από τις 11 ως τις 16 Απρίλη ήταν πρωτόγνωρη και δε στόχευε απλά στην κατοχύρωση των γκρίζων ζωνών που έτσι κι αλλιώς έχει επιβάλλει η Τουρκία εδώ και χρόνια, διατηρώντας άλλωστε επίμονα και το casus belli για τα 12 μίλια, παρά την ελαφρότητα που αντιμετώπισε το ζήτημα ο Τσίπρας πριν ένα μήνα κατά την επίσκεψή του στη γειτονική χώρα. Η Τουρκία πιέζεται αφόρητα από τις ΗΠΑ για συμμόρφωση, όπως είπαμε, στο συριακό και ο ανταγωνισμός της με την ελληνική αστική τάξη αξιοποιείται από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο αυτής της πίεσης. Η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, αποδυναμωμένοι και γεωπολιτικά από την κρίση χρέους, ποντάρουν ακόμη και την υπεράσπιση της κυριαρχίας της όπως και όλα τους τα ζητήματα στους ιμπεριαλιστές, την ώρα που οι τελευταίοι ξαναχαράζουν σύνορα στην περιοχή με το αίμα των λαών.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, την ώρα που στο Αιγαίο στήνονται παιχνίδια πολέμου, ο ελληναράς Καμένος βάζει στολή παραλλαγής, καλεί σε έκτακτη άσκηση και βάζει σε ανάπτυξη την αεράμυνα της Χίου. Αν όλα αυτά αποδείχνονται γελοίοι και επικίνδυνοι λεονταρισμοί, οι χαμηλές πτήσεις μαχητικών των ΗΠΑ πάνω από την Ακρόπολη και το κάλεσμα από τον Καμένο για ενεργότερο ρόλο της βάσης της Σούδας, που πρόσφατα επανέλαβε με έμφαση, δείχνουν πως πίσω από τις γραφικότητες εξελίσσονται επικίνδυνες καταστάσεις που δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς.
Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ συστεγάζονται ο ακροδεξιός τυχοδιωκτισμός του Καμένου με την κοσμοπολίτικη ελαφρότητα των Συριζαίων ταχυδακτυλουργών που θα αξιοποιούσαν τάχα τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Η πλήρης εναπόθεση ακόμη και των ζητημάτων κυριαρχίας στους ιμπεριαλιστές και στους χειρισμούς τους, ουσιαστικά χωρίς δυνατότητα ελέγχου των εξελίξεων, σε συνύπαρξη με αξιοποιήσιμους ψευτοπατριωτισμούς, είναι κυρίαρχη γραμμή του συνόλου του αστικού και πολιτικού προσωπικού, όπως εκφράστηκε και στην κοινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που επικύρωσε τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και την εγκατάσταση του νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο. Κάτι τέτοιο δεν είναι παράδοξο για μια αστική τάξη που παρότι έχει υποστεί υποβάθμιση του ρόλου της, ωστόσο στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, πάντα ποντάρει ότι πιθανότατα κάποιος ρόλος θα της δοθεί.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο οι ιμπεριαλιστές έχουν τη δυνατότητα με τις συμφωνίες και τους ανταγωνισμούς τους να καθορίσουν, ιδιαίτερα όταν ο λαός είναι στο περιθώριο, τόσο τις πολιτικές εξελίξεις όσο και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, ακόμη και την κυριαρχία της και ακόμη να βάλουν ανοικτά σε κίνδυνο την ανάγκη του λαού να ζει ειρηνικά με τους γύρω λαούς.
Το αστικό κηφηναριό στη χώρα μας και σε καμιά χώρα δεν κινδυνεύει ούτε από την προσφυγιά, ούτε από τη φτώχεια και την εξαθλίωση με τρόπο που υφίσταται αυτή τη βαρβαρότητα του συστήματος ο κόσμος της δουλειάς. Άλλωστε το ντόπιο αστικό κηφηναριό δε διαπλέκεται μόνο με τα ΜΜΕ και φυσικά με τα κόμματα του συστήματος, αλλά πρωτίστως με το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης σε μια σχέση ιστορικά οργανική και αδιάσπαστη που σε φάσεις κρίσης βαθαίνει επικίνδυνα από κάθε άποψη για το λαό. Τέτοια είναι η βάση και τα στηρίγματα του ψευτοτσαμπουκά και του ψευτοπατριωτισμού τόσο του Καμένου όσο και κάθε υστερικού της ακροδεξιάς και όχι μόνο, που παριστάνουν τους πατριώτες χωρίς να διανοούνται ν’ αμφισβητήσουν το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που επιβάλλουν Ε.Ε.- ΝΑΤΟ- βάσεις και πλέον και ο νατοϊκός στόλος στο Αιγαίο. Αντίστοιχα ψεύτικος, απατηλός και υπηρέτης του βαθέματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που επιλέγει η μεγαλοαστική τάξη είναι και ο κοσμοπολιτισμός των υποτιθέμενων «αντι-εθνικιστών» που αντιμετωπίζει με ελαφρότητα μια σειρά ζητήματα που αποτελούν βάση για την υπεράσπιση της Ειρήνης. Ζητήματα όπως αυτά με τα 6 ή 12 μίλια στο Αιγαίο, με το όνομα της FYROM και άλλα, είναι τέτοια που κάλλιστα μπορούν να λύσουν ειρηνικά οι λαοί ενισχύοντας τη φιλία τους όταν βγαίνουν στο προσκήνιο και κυριαρχούν στον τόπο τους σε βάρος των αντιδραστικών αστικών τάξεων που συνεργάζονται με τον ιμπεριαλισμό και βυθίζουν ολάκερη τη γύρω περιοχή στην οπισθοδρόμηση, τους πολεμικούς κινδύνους και την καταστροφή.
Άμεσα, παρά τις απογοητεύσεις και κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς οι πραγματικοί αριστεροί και δημοκράτες και προοδευτικοί στον τόπο μας, οφείλουμε να εμπιστευτούμε τη διάθεση του λαού μας να ζήσει ειρηνικά με τους γύρω λαούς και να παλέψει για τα δίκια του χωρίς το βραχνά του πολέμου. Η πάλη ενάντια στον πόλεμο και υπέρ της φιλίας και της αλληλεγγύης των λαών στη συγκυρία που διανύουμε αναδεικνύει συγκεκριμένες αιχμές πάλης, τόσο για τα δικαιώματα των προσφύγων ενάντια στη βαρβαρότητα που υφίστανται όσο και ενάντια στη μετατροπή της χώρας μας σε ορμητήριο των φονιάδων των λαών και την ολοκληρωτική αξιοποίησή της βήμα το βήμα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μόνο το μέτωπο των λαών μπορεί να σταματήσει. Στο μόνιμο και κρίσιμο για το μέλλον του λαού μας αίτημα πάλης που αφορά το ξεπέταγμα των βάσεων προστίθεται στις μέρες μας και το αίτημα της απομάκρυνσης του νατοϊκού στόλου από το Αιγαίο. Η πραγματικότητα ήδη αποκαλύπτει την κρισιμότητα και αυτού του αιτήματος.
Η επίσκεψη του Γ. Γ. του ΝΑΤΟ Στόλντεμπεργκ σε Άγκυρα και Αθήνα, ανεξάρτητα του τι θα προσθέσει στις εξελίξεις, υπογραμμίζει την κρισιμότητα του ζητήματος που αναφέραμε και αναγκαστικά θα συνεχίσει να μας απασχολεί.
