Αυτό που µας ζητούν 
Νέοι και νέες
Αυτό που µας ζητούν στις εκλογές που έρχονται δεν είναι απλά και µόνο να ψηφίσουµε αυτό ή εκείνο το κόµµα. Αυτό που πάνω απ’ όλα «απαιτούν» από εµάς είναι να αποδεχτούµε τον κόσµο που µας ετοιµάζουν. Ένα σύγχρονο µεσαίωνα όπου το δικαίωµά µας στη µόρφωση θα ορίζεται µε βάση τις οικονοµικές (ταξικές) µας δυνατότητες. Οπου το δικαίωµά µας στη δουλειά θα το κανονίζουν οι σύγχρονοι δουλέµποροι των γραφείων «ενοικίασης» εργαζοµένων. Όπου το δικαίωµά µας στην ελευθερία θα το καθορίζουν οι δυνάµεις και οι µηχανισµοί καταπίεσης και καταστολής. Όπου το δικαίωµά µας στη ζωή θα ισχύει τόσο όσο µας το «αναγνωρίζουν» τα ντόπια και ξένα αφεντικά υπό τις «ιερές ευλογίες» των Βατοπεδίων.
Αυτά που βιώνουµε και γνωρίζουµε
Εµείς όµως έχουµε κιόλας βιώσει την οπισθοδρόµηση των πασοκικών «εκσυγχρονισµών» όσο και τις συνέπειες των νεοδηµοκρατικών αντι-«µεταρρυθµίσεων». Γνωρίζουµε πλέον ότι η οικονοµία που «δεν αντέχει» τα 700 ευρώ των µισθών της εξαθλίωσης αντέχει µια χαρά τα 28 δισ. στις τράπεζες, τα υπερκέρδη των κεφαλαιοκρατών, τις «πράσινες» βίλες και τις «γαλάζιες» θαλαµηγούς.Γνωρίζουµεότι τα «µέτρα αντιµετώπισης της κρίσης» που παίρνουν ενάντιά µας δεν έχουν άλλο στόχο από την παραπέρα συµπίεση-συρρίκνωση των οικονοµικών, κοινωνικών και πολιτικών µας δικαιωµάτων, έτσι ώστε να δηµιουργηθεί «χώρος» για τη νέα και ακόµα µεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν µας ξεγελάν και ούτε και µας τροµάζουν πλέον.
Αυτά που δικαιούµαστε και διεκδικούµε
Αυτό που διεκδικούµε είναι ο κόσµος που δικαιούµαστε. Ένας κόσµος χωρίς εκµετάλλευση και καταπίεση, χωρίς την κερδοσκοπική αρπακτικότητα του κεφαλαίου που µολύνει τη φύση, την αναπνοή, το νερό, την τροφή και τη ζωή µας. Χωρίς ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις που κοµµατιάζουν χώρες και µακελε ύουν λαούς για τα κέρδη των ιµπεριαλιστικών µονοπωλίων. Διεκδικούµε έναν κόσµο ειρήνης. Έναν κόσµο δουλειάς και δηµιουργίας. Ελευθερίας και δηµοκρατίας. Ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Έναν κόσµο που θα τον οικοδοµήσουµε πάνω στα ερείπια του δικού τους σάπιου κόσµου των Ζίµενς και των οφσόρ εταιρειών.
Αυτό που θα κάνουµε
Εµείς θα πάρουµε την υπόθεσή µας στα δικά µας χέρια. Ο δικός µας δρόµος είναι αυτός που ανοίγουµε µε τους αγώνες µας. Και αυτόν το δρόµο τον έχουµε πάρει κιόλας. Οι φωτιές του Δεκέµβρη δεν ήταν αυτές που κάψαν τις βιτρίνες. Είναι η φλόγα που πυρπολεί την ψυχή µας, η σπίθα που πυροδοτεί τους επόµενους αγώνες. Τους αγώνες που µας δίνουν ανάστηµα και δύναµη, που µας επιτρέπουν να διεκδικούµε αυτό που ονειρευόµαστε. Θα ξαναβγούµε στους δρόµους. Θα βρεθούµε δίπλα-δίπλα µε τους εργάτες, τους αγρότες, τους ανέργους, τους µετανάστες. Θα οικοδοµήσουµε µαζί τους το ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ. Θα µας δείτε ξανά µπροστά σας. Και µέχρι να σας αφήσουµε πίσω µας.
Χωρίς αυταπάτες
Στις κάλπες δεν θα πάµε για να νοµιµοποιήσουµε τη βαρβαρότητα που µας απειλεί είτε γαλάζιο είτε πράσινο µανδύα φορέσει. Δεν θα ‘ναι για να επικυρώσουµε τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες των «πρόθυµων χρησίµων». Ούτε για να ενισχύσουµε τον συγκαλυµµένο από «αριστερές» ιαχές κοινοβουλευτικό κρετινισµό. Θα ‘ναι µόνο για να δηλώσουµε και µε την ψήφο µας, τη στήριξή µας στην πολιτική κατεύθυνση της «επόµενης µέρας» και των δυνάµεων που µε συνέπεια και αποφασιστικότητα την υπηρετούν.
ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
