Η προειδοποίηση αυτή τη φορά ήταν διπλή. Τόσο ο πολύς Σάμαρανγκ όσο κι ο πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, έδειξαν κίτρινη κάρτα στην κυβέρνηση και ψέλλισαν κάτι για εναλλακτική λύση …αν κάπου στραβώσει το πράγμα. Η κυβέρνησης Σημίτη δραστηριοποιήθηκε και δήλωσε ότι θα προκρίνει τα έργα για την πραγμάτωσή της σαν κύριο στόχο του προγράμματός της. Τι γίνεται λοιπόν, αναζωπυρώθηκε το αρχαίο πνεύμα του ολυμπισμού και μεις δεν το πήραμε χαμπάρι;
Ζώντας στην πλέον εκσυγχρονισμένη ληστρική μορφή του σύγχρονου καπιταλισμού, δεν τρέφουμε βέβαια αυταπάτες για ολυμπιακά ιδεώδη. Πολύ περισσότερο βέβαια, δεν τρέφουν οι πολυεθνικές και οι “αθάνατοι” εντολοδόχοι τους, όταν πρόσφατα αποκαλύφθηκαν παρωνυχίδες των …δώρων που έλαβαν κατά καιρούς ως μέλη της ΔΟΕ για να …ευνοήσουν κυβερνήσεις στην ανάληψη των Ολυμπιάδων. Δώρα που πολύ απέχουν από κλάδους ελέας και δάφνινα στεφάνια και που αφορούσαν μόνο το πρώτο βήμα αυτής της χρυσοφόρου επιχείρησης που λέγεται “Ολυμπιακοί Αγώνες”.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η σημερινή τους ανησυχία. Διότι ναι μεν αποφασίστηκε η Ολυμπιάδα του 2004 να γίνει στην Αθήνα και γι΄ αυτό φρόντισε το μεγάλο κεφάλαιο με την εκπρόσωπό του Αγγελοπούλου να τους …ευχαριστήσει, όμως το μεγάλο φαγοπότι βρίσκεται στο μετά, στη διοργάνωση, στην προετοιμασία και βεβαίως στην ευόδωση της επιχείρησης που στήνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Μιλάμε για κούρσα πολλών τρισεκατομμυρίων δραχμών, με αναθέσεις, πολλαπλές δεσμεύσεις και υπερτιμολογημένες εκτελέσεις συμβολαίων που δεν συγκρίνονται καν με τα πακέτα της ΟΝΕ.
Η κυβερνητική καθυστέρηση δεν μπορεί να αποδοθεί βέβαια έτσι απλά σε ολιγωρία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το μοίρασμα της πίττας, για το ποιοι μεγαλοκαρχαρίες θα τη φάνε και σε πόσα κομμάτια. Φαίνεται ότι οι πιέσεις των πολυεθνικών (μέσω των “αθανάτων”) απέδωσαν και επανήλθε η ευρύτατα αποδεκτή από ξένα και ντόπια κέντρα “σιδηρά κυρία” Γιάννα για να επιβεβαιωθεί η ρήση του Λαλιώτη ότι “ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις” αλλά απλά, θα προσθέταμε εμείς, φροντίζεις να ετοιμάσεις το γήπεδο κατάλληλα.
Μπρος στις …απειλές της ΔΟΕ, λοιπόν, τα πράγματα θα εξελιχθούν κατ’ ευχήν του κεφαλαίου ή, όπως είπε και ο Σημίτης , παίρνει πάνω του το παιχνίδι “ακολουθώντας τον επιτυχημένο συντονισμό που εφαρμόστηκε στους σεισμούς”! Γιατί, όντως, θα πρόκειται για πραγματική θεομηνία αυτό που θα συμβεί τόσο στο κακοποιημένο περιβάλλον αυτής της τερατούπολης αλλά και στους ίδιους τους κατοίκους της.
Αν αναλογιστούμε τον …συντονισμό του κρατικού μηχανισμού στους σεισμοπαθείς τότε αλίμονό μας. Η πλήρης εμπορευματικοποίηση του πόνου και της δυστυχίας των σεισμοπαθών, όπου αρκεί μια απλή ματιά σήμερα, μετά από 7 μήνες, για να διαγνωστεί, τότε θα πρόκειται για πραγματική απογείωσή της στους Ολυμπιακούς προς χάριν φίλαθλων χορηγών και …ευπατρίδων του ολυμπισμού. Αν στους σεισμούς καταναλώθηκε με τις ευλογίες κράτους και Εκκλησίας, ότι σάπιο είχε απομείνει στους βιομηχάνους και τους εκάστοτε επιτήδειους, είτε σαν τροφές, είτε σαν κονσερβοκούτια-κατοικίες, είτε σαν δάνεια-βοήθειας που ακόμη αναμένονται ή έπνιξαν σαν βρόγχος τους πληγέντες, τώρα οι ευκαιρίες κατανάλωσης σάπιων ιδεών και έργων είναι απείρως μεγαλύτερες.
Και μόνο να αναλογιστούμε την κατασκευή ενός …χωριού για 25.000 ανθρώπους, (δηλαδή κάτι σαν την Θήβα) δίπλα στην τσιμεντούπολη που λέγεται Αθήνα, αρκεί για να αντιληφθούμε τις συνέπειες που θα πληρώσουν οι κάτοικοι αυτού του λεκανοπέδιου. Σ’ αυτό, ας προστεθεί άλλο παρόμοιο …χωριό για τους δημοσιογράφους που θα καλύψουν τους αγώνες, τις τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες που απαιτούνται για τους φιλάθλους και τέλος τις αθλητικές εγκαταστάσεις που προβλέπονται σε χώρους που μέχρι σήμερα ξέφυγαν από το τσιμέντο ή θεωρούνταν βιότοποι, θα αντιληφθούμε πόσο καλά τα κατάφεραν για το κεφάλαιο κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Δεν προλαβαίνουμε, λένε, ούτε για περιβαλλοντικές μελέτες, ούτε για διαγωνισμούς. Αναλαμβάνουν με απ’ ευθείας ανάθεση μεταξύ τους οι μεγαλοκαρχαρίες. Και αυτά θεωρούνται ψιχία μπροστά στο φιλέτο που λέγεται διαφημίσεις και ραδιοτηλεοπτική μετάδοση. Ηδη ο Σάμαρανγκ έχει πιέσει για τον επιστήθιο φίλο του Ρομέρο που έχει πάρει εργολαβία τις τέσσερις προηγούμενες Ολυμπιάδες με κέρδη αστρονομικά. Γι’ αυτά τα πακέτα, λοιπόν, ανησυχούν όλοι αυτοί που κινδυνολογούν για τα ολυμπιακά ιδεώδη.
Οσο για τους εργαζόμενους που ελπίζουν σε κάποια μεροκάματα, ήδη η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος ώστε η εκμετάλλευσή τους να φτάσει σε ανυπολόγιστα μεγέθη. Με φτηνά εργατικά χέρια και με ανεργία επίσημη να φτάνει το 12%, κατανοεί κανείς τα οφέλη που θα αποκομίσουν οι μεγαλοαστοί που μοιράστηκαν τη λεία. Η Ολυμπιάδα 2004 σε συνδυασμό με άλλα …μακρόπνοα σχέδια που ήδη υλοποιούνται (αεροδρόμιο Σπάτων, Αττική οδός, διαμόρφωση Φαλήρου, κλείσιμο Κηφισού, αύξηση οικοδομήσιμης γης, κ.λπ.) μετατρέπουν το λεκανοπέδιο σε θάλαμο αερίων με χιλιάδες άστεγους και άνεργους να περιφέρονται εξαθλιωμένοι ενώ θα εξαφανιστούν βιαίως τις μέρες των αγώνων από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς κράτους και δήμων για να μπορεί η κυβέρνηση και ο δήμαρχος να καυχώνται για την ευταξία τους.
Γιατί άλλη μια πτυχή του όλου θέματος που αποσιωπάται είναι η καταστολή-τρομοκρατία που ετοιμάζεται πυρετωδώς με στόχο την εξασφάλιση των επενδύσεων των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών. Τα προσχήματα “τρομοκρατίας” ή …αντικοινωνικής συμπεριφοράς, τους είναι γνωστά από άλλες χώρες που ανέλαβαν ολυμπιακούς αγώνες. Και ετοιμάζονται.
Δεν θα πρέπει να αφεθεί το θέμα των Ολυμπιακών ούτε στη σκιά των κοινωνικών αγώνων, ούτε σε πρωτοβουλίες μόνο οικολογικών ομάδων ή επιμέρους επιτροπών. Μαζί μ’ αυτές θα πρέπει να προετοιμαστεί και να οργανωθεί μια συνολική παρέμβαση του αριστερού, επαναστατικού κινήματος με σαφείς πολιτικούς στόχους, συνολικοποιώντας τις επιμέρους αντιστάσεις και αναδείχνοντας την πολιτική ουσία που κρύβεται πίσω από τους 5 κύκλους του Σάμαρανγκ. Και κάτι ακόμη …ασήμαντο! Η προσπάθεια “εθελοντισμού” που προωθεί η κυβέρνηση με το κατέβασμα των μαθητών στην υποδοχή της φλόγας και τις εκκλήσεις για να εργαστούν οι νεολαίοι …εθελοντικά για τα συμφέροντα του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, του Λαμπράκη και άλλων ντόπιων και ξένων αφεντικών, μας θυμίζει περιόδους αλήστου μνήμης.
Ολα αυτά οφείλει το επαναστατικό κίνημα να τα λάβει υπόψη καθώς ο νέος εθνικός στόχος, η Ολυμπιάδα, και οι …ευκαιρίες που παρέχει για κάποιους εργαζόμενους σε μεροκάματα, δεν πρέπει να περάσουν αναπάντητα.
Προλεταριακή Σημαία, φ. 405, 19/5/00
