Όταν πριν μερικά χρόνια έγινε η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από τη χώρα μας πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν εκ μέρους της αστικής τάξης. Τώρα που χτύπησε το καμπανάκι ο πρωθυπουργός, φάνηκε ότι αυτοί που θα χαρούν τελικά θα ΄ναι πολύ πολύ λίγοι και σίγουρα περισσότεροι θα ‘ναι οι χαμένοι.
Ενώ οι Ολυμπιακοί του Σίδνεϊ τέλειωσαν, οι προετοιμασίες εδώ βρίσκονται ακόμη στα σπάργανα. Το οικονομικό πακέτο τεράστιο και οι υποψήφιοι άφθονοι. Τόσο όσον αφορά τους μεγαλοκαρχαρίες που θα το μοιραστούν όσο και αυτούς που θα διαχειριστούν τα έργα και τα κονδύλια και κατ΄ επέκταση θα προΐστανται στο μοίρασμα της λείας. Περί διαπλοκής το θέμα μας λοιπόν ή και κάτι περισσότερο;
Από μια πρώτη ματιά φαινόταν ότι μετά την ανάληψη των αγώνων ο σκυλοκαβγάς θα αφορούσε τη μοιρασιά της λείας με αντιπαραθέσεις χωρίς κανονισμούς, χτυπήματα κάτω από τη μέση και βεβαίως άφθονη διαπλοκή και μίζα.Όμως φάνηκε ότι η πολιτική διάσταση αυτής της επιτυχίας του ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν και τόσο σίγουρη. Κι αυτό δεν αποτελεί διαπίστωση μόνο δική μας και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο, όταν όλοι οι στόχοι του (Ολυμπιακοί, εκλογές, ΟΝΕ, οικονομικοί δείκτες κ.τ.λ.) φαινόντουσαν να εγκλωβίζονται στο τσεπάκι του. Αποτελεί φόβο εκφρασμένο, πλέον, ανοικτά από μερίδες της αστικής τάξης, ακόμη και από μέλη της κυβέρνησης. Βεβαίως οι δικές μας αιρέσεις, όσον αφορά την τέλεση των Ολυμπιακών εδώ ή την ανάθεσή τους αλλού δεν προκύπτανε κυρίως από τα οικονομικά ή τεχνικά δεδομένα, όσο από τις πολιτικές ιδιομορφίες της χώρας και της περιοχής. Η ύπαρξη δηλαδή του εκρηκτικού μίγματος Βαλκάνια-Τουρκία-Μ. Ανατολή σε συνδυασμό με τις δυνατότητες …επιλογής μιας εξαρτημένου χαρακτήρα μαγαλοαστικής τάξης και οι στρατηγικές που προκρίνουν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή, ίσως δεν αφήσουν να γευτεί το πιατάκι με το γλυκό ο Σημίτης ή και συνολικά η αστική τάξη αλλά άλλοι, προκρίνοντας …σοβαρότερους ρόλους για τη ντόπια αστική τάξη με βάση τις επιδιώξεις τους στα χρόνια που ακολουθούν.
Πρόκειται για μια εκδοχή βεβαίως που όμως θα αγγίξει πολύ σοβαρές πλευρές της άρχουσας τάξης, δηλαδή την ίδια της την αξιοπιστία απέναντι στους αντίζηλους μεσάζοντες της περιοχής, τη δυνατότητά της να αναλαμβάνει έργα μεγαλόπνοα και εξοντωτικά για τις οικονομικές δυνατότητες του λαού και προπάντων το γόητρό της μετά την ένταξή της στην ΟΝΕ και τη διεκδίκηση νέου ρόλου στα Βαλκάνια. Γι΄ αυτό ακριβώς θεωρούμε ότι μια τέτοια εκδοχή ούτε στους χειρότερους εφιάλτες της δεν θέλει να τη βλέπει η κυβέρνηση ή και η αντιπολίτευση. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος αυτός έχει γίνει επιχείρημα-απειλή είτε εκ μέρους της ΔΟΕ και των ιμπεριαλιστικών κέντρων που κερδίζουν απ΄ αυτήν (βλέπε την τρομολαγνία των ΗΠΑ ή τις δηλώσεις Ροκ) είτε μπαμπούλας από τους ίδιους τους διοργανωτές των αγώνων. Και, βεβαίως, μπορούμε να καταλάβουμε τις πιέσεις που ασκούνται από τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστές με αυτή τους τη συμπεριφορά για κέρδισμα πόντων στο μεγάλο φαγοπότι, όμως από μόνη της αυτή η περιφορά στα ΜΜΕ αυτής της εκδοχής πριονίζει τα πόδια της κυβέρνησης αλλά και τις βλέψεις του συνόλου της αστικής τάξης, γιατί κινδυνεύει όχι μόνο από το πολιτικό κόστος αλλά και από τη απώλεια της λείας (πάντα για το αρχαίο πνεύμα αθάνατο μιλάμε!).
Όπως και να ΄χει το πράγμα, η κατάσταση με την Ολυμπιάδα αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα της κυβέρνησης. Ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο επίδοξων κέντρων ελέγχου, τη κυβέρνηση και την ομάδα Γιάννας πίσω από την επωνυμία “Αθήνα 2004”, καλά κρατεί παρά την πρωθυπουργική επιμελητεία. Τα τελεσίγραφα των ιμπεριαλιστικών “αθανάτων” δίνουν και παίρνουν με όρους και απαιτήσεις μπανανίας όχι μόνο για συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά ακόμη και για θεσμούς (πρόταση υπουργοποίησης Γιάννας) προς ικανοποίηση των …ολυμπιακών τους αισθημάτων.
Η κυβέρνηση, ενώ δείχνει πυγμή στην αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας της στο ρόλο του διαχειριστή της πίττας, δέχεται απανωτά πλήγματα κυρίως από το εσωτερικό της (κόντρα Λαλιώτη – Λιάσκα για τον έλεγχο των έργων και των κονδυλίων) αποδεικνύοντας το μέγεθος της φαγωμάρας για το ποιος θα κάτσει στο τραπέζι των κερδισμένων. Η Γιάννα δείχνει να αποδέχεται το σημερινό της ρόλο εγκαταλείποντας τους συνεργάτες της για να τον αμφισβητήσει αργότερα, όπως το έκανε πολλές φορές πριν. Βλέπεις το καμπανάκι του πρώτου γύρου μόλις κτύπησε και για να ΄ναι μέσα στο φαγοπότι της λείας καμία συμμαχία δεν είναι μόνιμη!
Οι “αποκαλύψεις” του Λαλιώτη για διαγωνισμούς με σημαδεμένα χαρτιά προκειμένου να προσληφθούν τεχνικοί σύμβουλοι με μισθούς εκατομμυρίων (ας σημειωθεί ότι τα έργα που θα επιβλέπουν ακόμη δεν έχουν ανατεθεί με “ασημάδευτους” διαγωνισμούς) ή η “έκπληξη” του Πάγκαλου για τους παχυλούς μισθούς της ομάδας της Γιάννας αποτελούν παρανυχίδα αλλά και κουρνιαχτό για συγκαλυφθούν τα τρισεκατομμύρια που θα μοιραστούν αυτοί που θα αναλάβουν τα έργα, οδηγώντας κυριολεχτικά σε εξαθλίωση μεγάλο τμήμα των εργαζομένων που θα κληθούν να πληρώσουν τη νέα εποποιία των Ολυμπιακών του 2004.
Μπροστά μας βρίσκεται ήδη, στον επόμενο μήνα, η μοιρασιά των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που αποτελεί και το φιλέτο της λείας που μοιράζεται και αφορά πολλά δισεκατομμύρια. Η κόντρα των Αγγλοαμερικάνων από τη μια και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών από την άλλη εξελίσσεται πραγματικό λυσσαλέο πόλεμο και ήδη ο κύριος Ροκ προετοιμάζει την πλευρά προς την οποία θα γείρει η πλάστιγγα. Ας αναλογιστούμε τον ανταγωνισμό που έχει αυτή μόνο η μοιρασιά ανάμεσα στους ντόπιους καναλάρχες και ελέγχοντες τις τηλεπικοινωνίες για να καταλάβουμε τις αποκαλύψεις που έχουν να γίνουν για …διαπλεκόμενους και μαγαλοκαρχαρίες αλλά και τη στάση εντύπων και καναλιών σ’ αυτές τις κόντρες.
Επονται τα τεχνικά έργα και οι κατασκευαστικές εταιρείες, που απαιτούν την εξαφάνιση όλων των μεσαίων και μικρών εργολάβων και την κυριαρχία μιας χούφτας -κυριολεχτικά- μεγάλων εταιριών που θα λυμαίνονται το χώρο. Κι αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας είναι αρκετά σύνθετο, μιας και οιΟλυμπιακοί Αγώνες εκτός από τα καθαρά αθλητικά έργα (στάδια, αθλητικό χωριό, δημοσιογραφικό χωριό) απαιτούν και πληθώρα άλλων έργων (Αττική οδός, περιφερειακή Υμηττού, τραμ, μετρό, κ.λπ.), όπου το σκλαβοπάζαρο της υπερπληθώρας των ανέργων και των μεταναστών που φρόντισε να προετοιμάσει η κυβέρνηση Σημίτη θα λάβει πρωτόγνωρες διαστάσεις.Αλήθεια, όταν μικροεργολάβοι και τεχνικοί θα δουλεύουν με ψιχία της πίττας που θα κατασπαράζουν οι μεγαλοκατασκευαστές, γίνεται φανερό με τι όρους και μισθούς θα δουλεύουν όσοι εργαζόμενοι και εργάτες προσληφθούν σ’ αυτά τα έργα.
Μπορεί να φαίνεται τελικά ότι οι Ολυμπιακοί 2004 με την εξαθλίωση των εργαζόμενων και με την τσιμεντοποίηση του περιβάλλοντος θα καταφέρουν να περπατήσουν στην Αθήνα, έστω και όχι τέλεια όπως στο Σίδνεϊ που είπε και Πάγκαλος, όμως συνάμα δείχνει να κερδίζουν πόντους κι όλοι εκείνοι που αποκαλύπτοντας την ουσία αυτών των αγώνων τόσο από τη μεριά της οικονομικής επιβάρυνσης των εργαζομένων όσο κι από τις περιβαλλοντικές συνέπειες αλλά και από την ανυπαρξία σχέσης τους με τον αθλητισμό μιας και περισσότερο με βιοχημικό εργαστήριο πειραματισμού φαρμακευτικών ουσιών μοιάζει, ζητούν την ματαίωση τους. Προβάλλει επιτακτικά η πρόκριση της υπεράσπισης των εργασιακών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων καθώς και η προστασία από την κρατική τρομοκρατία που θα προκύψει όπως και η διεκδίκηση ανθρώπινων όρων ζωής για τους πολίτες του λεκανοπέδιου. Υπάρχει και για μας, λοιπόν, καμπανάκι.
Προλεταριακή Σημαία, φ. 416, 21/10/00
