Πολλά γράφτηκαν στο διάστημα των Ολυμπιακών Αγώνων για την πόλη της Αθήνας και τους κατοίκους της. Για τη μεγάλη “μεταμόρφωση”, για τα έργα υποδομής που θα μείνουν και που, ούτε λίγο ούτε πολύ, την έκαναν …παράδεισο (έτσι έφτασαν να τη χαρακτηρίζουν), την “αρχαία αύρα” που την περικλείει και την κάνει το ιδανικό μέρος για την τέλεση αυτών των αγώνων, σε σημείο που αμερικάνικα έντυπα να φτάσουν να ζητούν την …εφ’ όρου ζωής τέλεσή τους στην Αθήνα (αυτό μας έλλειπε!). Παράλληλα, διάφορα σλόγκαν έκαναν την εμφάνισή τους. “Πειθάρχησαν οι Αθηναίοι”, “συμβάλλουν και αυτοί με τον τρόπο τους στη διοργάνωση”, “άφησαν το αυτοκίνητο και πήραν τα ΜΜΜ”, “συμμετέχουν κάθε βράδυ στη γιορτή”, “όλη η πόλη μια γιορτή”, κ.α.
Είναι αλήθεια ότι οι Αθηναίοι δε “σαμποτάρισαν” τους Αγώνες. Παρ’ όλα αυτά, αρκετά δημοσιεύματα που χρησιμοποιούν αυτά τα σλόγκαν θέλουν να μεταφέρουν μια ωραιοποιημένη εικόνα ώστε να δείξουν ότι οι Αγώνες είχαν την ιδεολογική νομιμοποίηση του κόσμου, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στη “γιορτή” σε ένα κατάλληλα για αυτό το σκοπό στημένο περιβάλλον.
Το περιβάλλον αυτό δε θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό στο οποίο ο τουρίστας (είτε ξένος, είτε …ντόπιος) θα μπορεί ανενόχλητος να καταναλώνει και γενικά να χαίρεται τη “γιορτή”. Στις σύγχρονες πόλεις, στην Αθήνα ακόμα περισσότερο, υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικά και μπορεί να “χαλάσουν” αυτή την “εορταστική” ατμόσφαιρα. Δε μπορεί, για παράδειγμα, να έρχεται τόσος κόσμος κι εσύ να έχεις τα σκουπίδια στο “σαλόνι”. Δε μπορείς να έχεις ανάμεσα στους “καλεσμένους” μετανάστες, ναρκομανείς και οποιοδήποτε άλλο εξαθλιωμένο στρώμα να περιφέρεται. Θα πρέπει τις “ρωγμές απ’ τον σεισμό” να τις καλύψεις με κάποιο ακριβό “πίνακα” και να ασπρίσεις τους τοίχους που από την πολλή κάπνα είχαν γίνει γκρι. Και αν μείνει κάτι την τελευταία στιγμή και δεν προλαβαίνεις, ξέρεις …κάτω απ’ το χαλάκι!
Η ουσία, όμως, είναι η ίδια και δεν αλλάζει. Μια πόλη που σαπίζει χρόνο με το χρόνο, που οι ελεύθεροι χώροι της ελαττώνονται συνεχώς και σε έκταση και σε περιεχόμενο, που η ποιότητα ζωής έχει πιάσει πάτο, θέλει πολλά περισσότερα από απλά έργα “βιτρίνας” για να αλλάξει κάτι στη ζωή των κατοίκων της. Το θέμα είναι πως η αστική τάξη της χώρας ήταν και είναι ανίκανη να δώσει λύση σε τέτοια ζητήματα. Μάλλον πάει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα τόσων χρόνων, όταν έχτιζε βιομηχανίες πάνω σε αρχαιολογικούς χώρους, όταν γέμιζε τσιμέντο κάθε ελεύθερη σπιθαμή, όταν μπάζωνε ποτάμια με τις συνέπειες που όλοι οι Αθηναίοι βιώνουν όλα αυτά τα χρόνια που μια βροχούλα έφτανε για να πλημμυρίσουν ολόκληρες γειτονιές. Τα έργα βιτρίνας δεν έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του λαού και η ίδια η καθημερινότητα θα θέσει ξανά τα οξυμένα προβλήματα της πόλης.
φ.507-508, 4/9/04
