Καθώς τα ποτάμια της λαϊκής οργής και αποστοίχισης από τους κυρίαρχους επιμένουν λίγες ώρες πια πριν τις κάλπες της 6ης Μάη, έσπασαν τα θερμόμετρα που μετρούν τον εκλογικό πυρετό στις γραμμές σχηματισμών της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Για όσους -όπως εμείς- επιμένουν να
σκέφτονται την υπόθεση των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων με όρους κινήματος και ταξικής πάλης, η απογείωση του εκλογικού κρετινισμού, η υποταγή κάθε πολιτικού περιεχομένου σε εκλογικούς στόχους και η -χωρίς όρια- αντιγραφή των αστικών εκβιασμών στα πλαίσια της εκλογικής μάχης, αποτελεί κακό οιωνό για την 7η Μαΐου!
Οι ηγεσίες αυτές, χρησιμοποιώντας -όχι λιγότερο από τους κυρίαρχους- τα «κρυφά γκάλοπ», τους «ψιθύρους» και τις παραπολιτικές κραυγές, επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα εκβιασμού προς τον κόσμο της Αριστεράς, τους λαϊκούς αγωνιστές και τη νεολαία. Υπό το γενικό τίτλο «τεκτονικός εκλογικός σεισμός-ανατροπή» θα πρέπει, σύμφωνα με αυτές τις ηγεσίες, όλος ο κόσμος να έχει ως μοναδικό κριτήριο της εκλογικής στάσης του το αν πιάνεται ο εκλογικός στόχος (της «αριστερής κυβέρνησης», των «αντικαπιταλιστών βουλευτών»…) που οι ίδιες έθεσαν για τον εαυτό τους!
Αυτή η λογική -που θέλει να «αγνοήσει» το πραγματικό ταξικό πρόβλημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εξουσίας του κεφαλαίου στη χώρα και να συσπειρώσει τις λαϊκές αγωνίες στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες της- δεν είναι βέβαια καινούρια. Ωστόσο, ο παροξυσμός με τον οποίο παρουσιάζεται στις σημερινές άγριες συνθήκες, διεκδικώντας την -χωρίς όρια- επικράτησή της, για ένα και μόνο «σεισμό» προϊδεάζει: αυτόν της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ!
Παράλληλα, η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην καταγγελία των εκλογικών αυταπατών… των άλλων και την «ξεχασμένη» γραμμή της για «ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ» που πρόβαλλε (μαζί με τους «άλλους»!)- από τον περασμένο Ιούνη!
Η 7η Μάη και οι απαιτήσεις της ταξικής αναμέτρησης δεν είναι καθόλου μακριά! Οι αγωνιστές της Αριστεράς, οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν κάθε λόγο να βάλουν και στις εκλογές φραγμό σε αυτές τις λογικές και πρακτικές. Έχουν κάθε λόγο να αρνηθούν η πολιτική αναφορά της πάλης τους να ανήκει σε ένα ενιαίο και συνεχές πολιτικό σκηνικό. Έχουν κάθε λόγο να ενισχύσουν πολιτικά και εκλογικά τις δυνάμεις που δεν «κουράστηκαν» να παλεύουν χωρίς την προοπτική υπουργείων και βουλευτικών εδρών. Τις δυνάμεις που εμπνέονται από τη συγκρότηση σωματείων, συλλογικοτήτων, από τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τους μαζικούς αγώνες. Τις δυνάμεις που αρνούνται να κατασκευάσουν εκλογικά διλήμματα, γιατί στέκονται και στην εκλογική μάχη με βάση τις ανάγκες της ταξικής πάλης και με εμπιστοσύνη στο λαό, στη νεολαία και στη δύναμή τους!
