Αν με τη συμμετοχή της στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές η επίσημη Αριστερά αναζητεί και αυτή το μήνυμα, τότε αυτό που θα πρέπει να συμπεράνει είναι ότι αυτή η Αριστερά δεν έστειλε κανένα μήνυμα. Και εννοούμε μήνυμα που με τη συμμετοχή της και το εκλογικό αποτέλεσμα να εκφράζει τα πραγματικά προβλήματα και τις διαθέσεις των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων απέναντι στο σύστημα και την κυβερνητική πολιτική.
Κυρίως το ΚΚΕ αλλά και ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, παρ” όλο που πριν από τις εκλογές αλλά και στις εκτιμήσεις των αποτελεσμάτων του α” γύρου εντοπίζουν τις δύσκολες πολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες έγιναν οι εκλογές αλλά και την πίεση που δέχονται οι εργαζόμενοι τόσο από τη διεθνή αρνητική συγκυρία (προετοιμασία πολέμου στο Ιράκ) όσο και από το αντιδραστικό πλαίσιο που έχει επιβάλει η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα (ανεργία, χτύπημα εργασιακών σχέσεων, ασφάλισης, φτώχεια, μισθοί πείνας, τρομοκρατία), δεν κατάφεραν να το θέσουν σε πρώτο πλάνο. Και δεν το κατάφεραν όχι γιατί τους δυσκόλεψε το κλίμα πόλωσης των βασικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, που ήταν ένα ζήτημα υπαρκτό, αλλά γιατί ακολουθώντας με συνέπεια τη ρεφορμιστική τους πολιτική, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, να ακουμπάνε στο σύστημα, άρα ανάγκη να ελέγχουν κάποιους δήμους ή νομαρχίες αλλά και να παίζουν με τα προβλήματα των εργαζομένων, άρα αγωνιστικές κορόνες και ενωτικά ψηφοδέλτια, δεν κατάφεραν παρά -στην καλύτερη περίπτωση- να περισώσουν τις εκλογικές τους δυνάμεις παρ” όλη την αύξηση του εκλογικού σώματος.
Οσον αφορά το ΚΚΕ, δείχνει να έχει το λιγότερο ευνοϊκό αποτέλεσμα στον α” γύρο. Σε βασικές πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) αλλά και στις αντίστοιχες νομαρχίες δεν έπιασε τα ποσοστά του και έχασε δήμους που έλεγχε στην Αττική. Εντούτοις, το σύνολο των ψήφων δεν δείχνει αξιόλογη μεταβολή.
Παρ” όλο που πριν τις εκλογές αλλά και στην εκτίμηση της ΚΕ για τα αποτελέσματα θεωρεί ότι κινήθηκε στο πλαίσιο της καταγγελίας των αντιδραστικών επιλογών της κυβέρνησης και της ΝΔ για την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων και ενάντια στον πόλεμο, εντούτοις αυτό απέχει από την πραγματικότητα. Αν έγινε και όσο έγινε κάτι τέτοιο αφορά μόνο τους υποψήφιους Παφίλη και Χαλβατζή. Στη συντριπτική πλειονότητα των άλλων υποψηφίων η κίνησή του δεν διέφερε από τα άλλα κόμματα του συστήματος. Προτάσεις για τα τοπικά προβλήματα, υποσχέσεις και ρουσφέτια για επανεκλογή στους δήμους που έλεγχε. Ανυπαρξία πολιτικού στίγματος τέτοιου που να το διαφοροποιεί.
Ενα άλλο σοβαρό πρόβλημα που ανέξειξε είναι αυτό των συνεργασιών. Θέλοντας να προβάλει μια διάθεση ανοίγματος συνεργασιών, το μόνο που έπεισε ήταν το ΔΗΚΚΙ. Τα αποτελέσματα των εκλογών δεν πείθουν για την αποτελεσματικότητα αυτής της συνεργασίας, ενώ επιπλέον το ΚΚΕ «οικονόμησε» ένα πρόβλημα σε σχέση με το ΔΗΚΚΙ και τη δέσμευση για τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
Εν τω μεταξύ οι πιέσεις και κριτικές από την ΚΕΔΑ, συνεπικουρούμενες από μερίδα των ΜΜΕ αλλά και άλλων δυνάμεων της επίσημης Αριστεράς, εντείνονται και το σίγουρο είναι ότι το ζήτημα των συνεργασιών θα ταλανίσει για το προσεχές διάστημα το ΚΚΕ.
Οσον αφορά τον ΣΥΝ, δείχνει να είναι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα δείχνει σαν να επιβίωσε, να πήρε μια ανάσα σε σύγκριση με την κατάσταση διάλυσης που έδειχνε το προηγούμενο διάστημα. Αυτό βέβαια έγινε χάρη στη στήριξη που του παρείχε το ΠΑΣΟΚ με τις αθρόες συνεργασίες μαζί του μιας και η πολιτική του γραμμή δεν συγκρούεται με την κυβερνητική.
Η στάση του ΚΚΕ αλλά και ο λιγότερο πολιτικός χαρακτήρας των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών ευνόησε ένα καλό αποτέλεσμα του ΣΥΝ στην Αθήνα-Πειραιά-Θεσσαλονίκη, χωρίς όμως ν” ανατρέπει την ουσιαστικά αρνητική του κατάσταση. Η ελπίδα του ΣΥΝ να εκφραστεί στη Βουλή στις προσεχείς εκλογές με τη γραμμή σύμπλευσης με την κυβέρνηση δεν τον ευνοεί και δεν απομακρύνει τον κίνδυνο αφομοίωσης και διάλυσής του, παρ” όλο που κάτι τέτοιο δεν είναι στις άμεσες επιλογές του συστήματος.
Τέλος, το ΔΗΚΚΙ δείχνει να διασώθηκε τελευταία στιγμή χάρη στις συνεργασίες του με το ΚΚΕ. Οσο όμως οι συνθήκες θα δυσκολεύουν και ο δικομματισμός θα πιέζει περισσότερο, το μέλλον του θα γίνεται ακόμη πιο άδηλο.
Σίγουρα κανένας προοδευτικός άνθρωπος δεν μένει αδιάφορος στην απώλεια δυνάμεων ή έστω τη στασιμότητα της Αριστεράς με την ευρύτερη έννοια, στις τόσο δύσκολες και αρνητικές για το λαό πολιτικές συνθήκες. Και, εν πάση περιπτώσει, αν στην πλευρά της επίσημης Αριστεράς τα αποτελέσματα στις εκλογές ήταν λίγο πάνω ή κάτω της εκφρασμένης της δύναμης σε προηγούμενες εκλογές, υπάρχει και άλλο κομμάτι της, αυτό της εξωκοινοβουλευτικής, που δείχνει παρ” όλες τις αρνητικές συνθήκες να ενισχύθηκε έστω και στη δική της εμβέλεια.
Είναι βέβαιο λοιπόν ότι στο επόμενο διάστημα η Αριστερά θα κριθεί συνολικά αλλά και επιμέρους με τη στάση της στα σοβαρά προβλήματα που προβάλλουν μπροστά της, με προεξάρχον αυτό του πολέμου. Ισως τελικά να είναι και αυτό το μήνυμα των εκλογών για την Αριστερά!
Οσο για τη στάση του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ να μη στηρίξουν στο β΄ γύρο κανέναν υποψήφιο των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, μπορεί να δείχνει μια σωστή θέση σε σχέση με το παρελθόν τους και ειδικότερα με την αποδέσμευση (από τι άλλωστε) των ψηφοφόρων του ΣΥΝ. Ομως πρακτικά αυτό που θα συμβεί και κάτω από την πίεση και της απαίτησης δήμων αλλά και της νοοτροπίας που χρόνια έχει καλλιεργηθεί στους ψηφοφόρους τους, δεν θα έχει ουσιώδη διαφορά απ” αυτή των ψηφοφόρων του ΣΥΝ. Η λογική της συμμετοχής στο σύστημα αναπόφευκτα οδηγεί και σε τέτοιες ρεφορμιστικές νοοτροπίες αμφιλεγόμενων και κάτω από το τραπέζι συμφωνιών. Ιδίως το ΚΚΕ μάς έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο.
