Ανακοινώθηκε η υπογραφή μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης μεταξύ της Fraport Greece και κοινοπραξίας τραπεζών (Alpha Bank, BSTD, EBRD, EID, IFC) ύψους 968,4 εκατ. ευρώ. Σκοπός της χρηματοδότησης είναι να πληρωθεί η προκαταβολή 688 εκατ. (συνολικό τίμημα 1,234 δις. ευρώ) για την παραχώρηση των 14 αεροδρομίων της χώρας ενώ άλλα 280,4 εκατ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για «έργα ανάπτυξης» των αεροδρομίων. Μετά την «επιτυχία» αυτή, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για να αναλάβει η κοινοπραξία Fraport –Κοπελούζου τη διαχείριση των αεροδρομίων της χώρας, για 40 χρόνια, αφού βρέθηκαν… τα λεφτά του τιμήματος (έστω η προκαταβολή) από τους «επενδυτές».
Το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων της χώρας, μέσω ΤΑΙΠΕΔ, ξεκίνησε από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με επιλογή επενδυτή σε διαγωνισμό τον Νοέμβρη του 2014, και ολοκληρώνεται με την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου, με την υπογραφή σύμβασης παραχώρησης 40 χρόνων τον Δεκέμβρη του 2015.
Τα αεροδρόμια των οποίων παραχωρείται η διοίκηση – εκμετάλλευση είναι τα «φιλέτα» της αεροπορικής κίνησης και ιδιαίτερα της τουριστικής, καθώς καλύπτουν το 77% της συνολικής κίνησης στον τομέα αυτό. Θεσσαλονίκη, Άκτιο, Καβάλα, Κέρκυρα, Χανιά, Κεφαλονιά, Κως, Μυτιλήνη, Μύκονος, Ρόδος, Σάμος, Σαντορίνη, Σκιάθος και Ζάκυνθος, οι κύριοι τουριστικοί προορισμοί στη χώρα, εκτός Αττικής, περνούν στον έλεγχο ενός γερμανικού μονοπωλίου, με την απαραίτητη τοπική «τσόντα», για δεκαετίες, με τίμημα 1,2 δις. ευρώ και κάποια εκατ. για ενοίκιο, για το οποίο έχει αναλάβει εγγύηση το ελληνικό δημόσιο για την καταβολή του από τους «επενδυτές» (!).
Ενώ η σύμβαση παραχώρησης προέβλεπε η ανάληψη των αεροδρομίων να γίνει το φθινόπωρο του 2016, αυτή συνεχώς καθυστερούσε από τη μεριά της κοινοπραξίας. Η καθυστέρηση αυτή είχε διάφορους σκοπούς από την μεριά των «επενδυτών». Από τη μία, απαίτησαν και πέτυχαν από την ελληνική κυβέρνηση μία σειρά κρατικοί μηχανισμοί (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, Πυροσβεστική, ΕΚΑΒ) να μπουν στην υπηρεσία τους και από την άλλη με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και τη σύμβαση παραχώρησης, βγήκαν στο παζάρι για να ζητήσουν δάνεια για την… επένδυσή τους. Και το μεγαλύτερο ποσό του δανείου (284.7 εκατ. ευρώ) τους προσφέρθηκε από την Alpha Bank, μία από τις τέσσερεις ντόπιες συστημικές τράπεζες την «ανακεφαλαιοποίηση» των οποίων έχει πληρώσει ο εργαζόμενος λαός, με τα βάρβαρα μέτρα των πρώην και νυν κυβερνήσεων. Αλλά στην χρηματοδότηση μπαίνει και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (280,4 εκατ. ευρώ) και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (186,7 εκατ. ευρώ), καθώς γνωρίζουν πολύ καλά τα κέρδη που θα τους αποφέρει η χρηματοδότηση μιας επένδυσης σε «φιλέτα» του τουρισμού και δείχνοντας ταυτόχρονα την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες «επενδύσεις» για να τύχουν χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ.
Τα δεσμά της εξάρτησης αποδίδουν για το ξένο κεφάλαιο και τα ντόπια παραρτήματά του, καθώς με ελάχιστα ή χωρίς καθόλου κεφάλαια, παίρνουν στον έλεγχό τους στρατηγικής σημασίας υποδομές της χώρας, όπως τα αεροδρόμια, ενώ ήδη το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας (Ελ. Βενιζέλος) βρίσκεται κάτω από ξένο έλεγχο. Πρόσφατα, η κυβέρνηση Τσίπρα υπέγραψε με την καναδική PSP Investments (η οποία αγόρασε από την Hochtief το 26,7% του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών) παράταση παραχώρησης για άλλα 20 χρόνια.
Η Ομοσπονδία Συλλόγων Πολιτικής Αεροπορίας καταγγέλλει τη σύμβαση παραχώρησης σαν απάτη και κατάσχεση δημόσιας περιουσίας. Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της ΟΣΥΠΑ, Βασίλης Αλεβιζόπουλος, αποκαλύπτει ότι: «Ο ενοικιαστής των αεροδρομίων λέει ότι τα μισθώνει για 40 χρόνια και για να είναι σωστός στις υποχρεώσεις του και να δώσει την προκαταβολή, καλεί το ελληνικό δημόσιο να εγγυηθεί, γεγονός που γίνεται αποδεκτό στην σύμβαση, όπου προβλέπεται ο ιδιοκτήτης να εγγυηθεί για τις υποχρεώσεις του ενοικιαστή. Βάσει των ευρωπαϊκών αποφάσεων, όποιος μπαίνει εγγυητής σε μεγάλες επενδύσεις αναλαμβάνει και το χρέος στον προϋπολογισμό του, άρα, τους κάνουμε δώρο τα αεροδρόμια, ανοίγοντας μία τρύπα 1,2 δις. για τον Έλληνα φορολογούμενο, δίνοντάς τους και μπόνους, αφού το ελληνικό δημόσιο θα επιδοτεί για μια δεκαετία το οικονομικό εγχείρημα, διατηρώντας, μεταξύ άλλων, το τέλος εκσυγχρονισμού ανάπτυξης- το περιβόητο σπατόσημο».
Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του συστήματος έχουν αναλάβει το πλασάρισμα του ξεπουλήματος όλων των υποδομών (αεροδρόμια, λιμάνια, οδικοί άξονες, ΔΕΗ, φυσικό αέριο, ΟΣΕ κ.ά.), που όλως τυχαία αποτελούν και οικονομικά κερδοφόρες, χωρίς ελάχιστη πραγματική επένδυση ιδίων κεφαλαίων, σαν μονόδρομο για την ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας. Μάλιστα, δεν το κρύβουν, ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένα αντεργατικό πλαίσιο και ένας φορολογικός παράδεισος για τις ξένες και ντόπιες επενδύσεις που να εκτοξεύει την κερδοφορία τους. Είναι φανερό ότι τους απολογητές του συστήματος δεν τους ενδιαφέρει ούτε η φτώχεια ούτε η ανεργία του λαού αλλά να υπηρετήσουν τους στόχους των αφεντικών τους σε βάρος της ζωής των εργαζόμενων και του πλούτου αυτής της χώρας.
Επενδύσεις όπως αυτές του ξεπουλήματος των 14 αεροδρομίων, που έρχονται να προστεθούν σε αυτές που έγιναν και σε αυτές που θα ακολουθήσουν, όχι μόνο δεν θα καλυτερέψουν τα πράγματα για τους εργαζόμενους αλλά θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τους όρους της ζωής τους και το δικαίωμα στην δουλειά. Με την ένταση της εκμετάλλευσης και της εντατικοποίησης, με τη μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση και τις εργολαβίες για ένα μεροκάματο που δεν θα καλύπτει καμία βασική ανάγκη. Με το χτύπημα κάθε δικαιώματος στη συνδικαλιστική – πολιτική οργάνωση και δράση μέσω των εκβιασμών, των απειλών και της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς.
Συνολικότερα για τον εργαζόμενο λαό, το ξεπούλημα των υποδομών αυξάνει ακόμα περισσότερο το κόστος της ζωής του καθώς θα γίνεται ακόμα ακριβότερη η πρόσβαση σε αυτές, χάνεται πλήρως ο όποιος δημόσιος χαρακτήρας είχαν και μετατρέπονται σε αμιγώς καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με μοναδικό τους στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους. Ταυτόχρονα, το ξεπούλημα αυτό στερεί οικονομικούς πόρους οι οποίοι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικές υποδομές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για δημόσιες επενδύσεις με όλες τις επιπτώσεις που έχει κάτι τέτοιο για τον λαό.
Ο έλεγχος και η εκμετάλλευση υποδομών όπως τα αεροδρόμια δεν έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις σε βάρος των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού αλλά αποτελεί και ένα κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, καθώς στρατηγικής σημασίας υποδομές είναι στα χέρια του ξένου κεφαλαίου μαζί με μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου. Ενισχύει τα δεσμά της πολιτικής εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές, καθώς έχουν στα χέρια τους το σύνολο των στρατηγικών υποδομών της χώρας, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα εκβιασμών, απειλών και επεμβάσεων.
Για τον εργαζόμενο λαό, η υπόθεση του ξεπουλήματος των υποδομών είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης αστικών κυβερνήσεων – ιμπεριαλιστών – κεφαλαίου. Σαν τέτοια πρέπει λοιπόν να την αντιπαλέψει, παραμερίζοντας την αστική προπαγάνδα ότι για να βρει δουλειά και μεροκάματο, πρέπει να ξεπουλήσει τη χώρα του και να γίνει σύγχρονος δούλος.
