Η στάση απέναντι στο κύμα των προσφύγων που ξερίζωσαν απ΄ τις χώρες τους οι ιμπεριαλιστές με τους πολέμους και τους ανταγωνισμούς τους αποτελεί πλέον, απ΄ τα πράγματα, σημείο συζήτησης και προβληματισμού για κάθε λαϊκό άνθρωπο, αλλά κι ένα πεδίο στο οποίο παρεμβαίνουν πολλοί. Παρεμβαίνει το ίδιο το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και διάφοροι φορείς του, παρεμβαίνει η κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστές. Καλείται να παρέμβει η Αριστερά, ενώ ο λαός εκφράζει τη στάση του σε αναλογία με το βαθμό συγκρότησης που έχει τη στιγμή αυτή το λαϊκό κίνημα.
Μια πλευρά της παρέμβασης του συστήματος είναι αυτή της καταστολής, της υποδαύλισης του ρατσισμού, η κρατική και η παρακρατική βία και τρομοκρατία και τα κάθε είδους αντιδραστικά μέτρα. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά της συστημικής παρέμβασης. Αυτή που ως απάντηση στο πρόβλημα προκρίνει τις λεγόμενες «εθελοντικές» δράσεις υπό την «αιγίδα» του κράτους, της κυβέρνησης, της «τοπικής αυτοδιοίκησης», της εκκλησίας, των Μ.Μ.Ε., διάφορων Μ.Κ.Ο. ή ακόμα και καπιταλιστικών εταιριών. Εδώ, οι εκφράσεις αυτής της παρέμβασης μπορεί να είναι πολλές: Η άχρωμη «φιλανθρωπία», μ΄ ένα πνεύμα που ακόμα κι ένας… «φιλοζωικός σύλλογος» μπορεί να έχει. Η υποκρισία της εκκλησίας και των παπάδων, που «ξαφνικά» ανακάλυψαν τη φτώχεια και τη δυστυχία, ενώ συγκαλύπτουν και στηρίζουν ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και τους επικυρίαρχούς του. Η προσπάθεια ν’ αποκοπεί το ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών από κάθε πολιτική, ταξική κι αντιιμπεριαλιστική αναφορά, η προσπάθεια «απο-πολιτικοποίησής» του. Η αποφυγή των ευθυνών περίθαλψης που έχει η κυβέρνηση απέναντι στον κόσμο αυτό, η οποία μάλιστα ευελπιστεί –μάταια– να πετάξει την «καυτή πατάτα» από πάνω της. Η αποφυγή ανάληψης απ΄ το κράτος των ευθυνών αυτών, το οποίο απ’ τη σκοπιά δυνατοτήτων και εμβέλειας μπορεί να παρέχει -εφόσον βέβαια διεκδικηθεί– και η μετακύλισή τους στον κόσμο.
Η υποκρισία μάλιστα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ είναι πραγματικά κραυγαλέα! Την ίδια στιγμή που προβάλλει τον «εθελοντισμό» για τους πρόσφυγες, υποτάσσεται πλήρως στις απαιτήσεις των γερακιών του πολέμου -και κύρια των Η.Π.Α.- και στα πολεμικά τους σχέδια ενάντια στους λαούς της περιοχής, εμπλέκοντας πιο βαθιά και τη χώρα μας σ’ αυτά. Βαφτίζει «φίλους μας» αυτούς που δημιουργούν την προσφυγιά και παίρνει τα εύσημά τους. Το παζλ, τέλος, μπορούν να συμπληρώσουν και διάφοροι ΣKAΪ και Μ.Κ.Ο. μ΄ ένα… εμπόριο «φιλανθρωπίας», διαφημιστικό και κερδοφόρο.
Πέρα απ΄ τις παραπάνω «παραλλαγές» αυτού του τύπου της παρέμβασης –και όποιες άλλες- ο παρονομαστής τους είναι κοινός και οι προθέσεις τους επίσης: Η συγκάλυψη των αιτιών της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, που είναι η ίδια η δολοφονική κι εκμεταλλευτική πολιτική του ιμπεριαλισμού, οι πόλεμοι που γεννά και υποδαυλίζει και η δυστυχία που φέρνει στους λαούς συνολικότερα αυτή η πολιτική. Αλλά και η αποτροπή διεξόδων αντίστασης και διεκδίκησης, κινητοποιήσεων και αγώνων που πρέπει να αναδείξουν το ζήτημα πλάι στους αγώνες και τις αντιστάσεις του λαού και των εργαζόμενων της χώρας μας. Η αποτροπή της ανάπτυξης ενός μαζικού αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και ο ρόλος της Αριστεράς. Απ΄ τη σκοπιά του λαού είναι ωστόσο χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η αλληλεγγύη ενός πολύ μεγάλου κομματιού του εκφράζεται με τη συνεχή και καθημερινή προσφορά υλικής βοήθειας στους πρόσφυγες. Κάτι που θα διαπιστώσει αβίαστα όποιος επισκεφτεί, για παράδειγμα, το χώρο συγκέντρωσης των προσφύγων στο «Παλαί» στο Γαλάτσι. Αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα, πανελλαδικά, σε σχέση μ΄ αυτό. Αποτελεί μια κίνηση αυθόρμητης αλληλεγγύης, μια κίνηση με θετικό πρόσημο, αλλά και με σαφή όρια, μια κίνηση που έστω μ’ αυτά τα αυθόρμητα και μη πολιτικά χαρακτηριστικά βρίσκεται σήμερα στον αντίποδα ρατσιστικών συμπεριφορών. Ωστόσο, δεν μπορεί να ξεφύγει απ΄ το όριο μιας στάσης που είτε είναι ατομική είτε μικρής εμβέλειας, αλλά κυρίως που δεν συνδέεται με μια συλλογική μαζική κινητοποίηση η οποία, πέρα απ΄ τις όποιες κινήσεις αλληλεγγύης, θα προσπαθεί ν΄ αντιπαρατεθεί στις ίδιες τις αιτίες του προβλήματος. Αιτίες οι οποίες το ανατροφοδοτούν καθημερινά και συνεχώς! Αυτό, η όποια απλή κίνηση αλληλεγγύης δεν μπορεί να το απαντήσει. Όσο οι ιμπεριαλιστές ανάβουν φωτιές και οι ανταγωνισμοί τους παροξύνονται, ολοένα και μεγαλύτερα κύματα προσφύγων και μεταναστών θα δημιουργούνται, ολοένα και περισσότερο θα διογκώνονται τα προβλήματα, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους λαούς στις «χώρες υποδοχής», με ό,τι κινδύνους μπορεί αυτό να γεννήσει.
Χρειάζεται λοιπόν ν’ αναπτυχθεί ένα κίνημα που θα καταδείχνει και θα καταγγέλλει ως υπαίτιους της προσφυγιάς των λαών τους ιμπεριαλιστές, προβάλλοντας ταυτόχρονα πως αυτοί είναι εχθροί και του δικού μας του λαού. Που του επιβάλλουν συνεχώς νέα «μνημόνια» και αντιλαϊκά μέτρα, εκμετάλλευση, καταπίεση, βάσεις, εμπλοκή στα πολεμικά τους σχέδια. Που θα καταδείχνει το γεγονός πως ο ελληνικός λαός έχει κοινά υλικά συμφέροντα και δίκαια με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά και με όλους τους λαούς της περιοχής, και που θα προβάλλει το μέτωπο των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.
Που θα βάζει το ζήτημα της αντίθεσης σε όλες τις αντιδραστικές συμφωνίες των ιμπεριαλιστών, όπως του Δουβλίνου και του Σένγκεν, ενώ θα επιδιώκει την ανάπτυξη κινήματος διεκδίκησης για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, στέγη, τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλα τα νομιμοποιητικά χαρτιά για τους πρόσφυγες (ταξιδιωτικά ή ασύλου, σύμφωνα μ΄ αυτό που επιθυμούν). Που θα κινείται στη λογική της αντίθεσης και της αντίστασης στην καπιταλιστική υπερεκμετάλλευση και το ξεζούμισμα, την οποία βλέπουμε πολύ χαρακτηριστικά στους μετανάστες, προβάλλοντας την ταξική αλληλεγγύη Ελλήνων και «ξένων» εργατών, η οποία αποτελεί και την αποτελεσματικότερη απάντηση στο ρατσιστικό δηλητήριο.
Μ’ αυτό το πνεύμα θέλουμε να κινηθεί και η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, η οποία έχει ξεκινήσει ήδη μια κίνηση πανελλαδικά, απ΄ την παρέμβασή της στο λιμάνι του Πειραιά και μέχρι την Ειδομένη. Στην παρέμβαση αυτή μπορεί και πρέπει να υπάρχει και η πλευρά της αλληλεγγύης με συγκέντρωση υλικού για την άμεση στήριξη των προσφύγων, με κυρίαρχη όμως την πολιτική αντιιμπεριαλιστική – αντιπολεμική χροιά, η ύπαρξη της οποίας διαλύει απολίτικες λογικές και αυταπάτες και αποτρέπει τη χρησιμοποίηση της αλληλεγγύης από πλευρές που αναφέρθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου.
Μ΄ ένα τέτοιο πνεύμα πραγματοποιήθηκε και το Σάββατο 3/10 μαζική παρέμβαση της Λαϊκής Αντίστασης – Α.Α.Σ. στο χώρο συγκέντρωσης των προσφύγων στο Παλαί στο Γαλάτσι. Ένα χώρο στον οποίο είχαν μεταφερθεί πάνω από 1.000 πρόσφυγες απ΄ το Αφγανιστάν, κυρίως γυναίκες με μωρά και νέοι άντρες. Την παράδοση τροφής, ρουχισμού και φαρμάκων στο χώρο, που «επόπτευαν» εκπρόσωποι του δήμου Γαλατσίου, ακολούθησε πολιτική παρέμβαση με μοίρασμα προκήρυξης στους πρόσφυγες στα αγγλικά και τραπεζάκι, γεγονός που προκάλεσε τις αντιδράσεις εκπροσώπων του υπουργείου μετανάστευσης που βρίσκονταν εκεί.
Η επιδίωξη των εκπροσώπων αυτών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ να σταματήσουν την πολιτική παρέμβαση δεν πέρασε. Ήταν χαρακτηριστικός ο εκνευρισμός και η ανησυχία τους –βλέπετε, το «πνεύμα εθελοντισμού» συμπληρώνεται και με το φόβο να μην πάρει διεκδικητική έκταση το ζήτημα και να «κατευνάζεται»- ενώ ανάλογη, αν και μικρότερης έντασης, συμπεριφορά έδειξαν αργότερα και απέναντι σε άλλες συλλογικότητες που ήρθαν στο χώρο. Χαρακτηριστικά ήταν επίσης τα πηγαδάκια και οι συζητήσεις που έγιναν με τους πρόσφυγες. Η παρέμβαση για το προσφυγικό, κύρια προς τον ελληνικό λαό, αλλά και με πρωτοβουλίες και κινήσεις στα διάφορα σημεία όπου «φιλοξενούνται» πρόσφυγες πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν όλο το επόμενο διάστημα με μια λογική αντίθεσης στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, διεκδίκησης δικαιωμάτων και έκφρασης πολιτικής και πρακτικής αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Αποτελεί κι αυτό ένα ακόμα κρίσιμο μέτωπο δίπλα στα καθημερινά και συνολικά ζητήματα πάλης που γεννά η οξυνόμενη επίθεση του συστήματος και του ιμπεριαλισμού απέναντι στο λαό μας.
