Όλο και πιο συχνά και έντονα το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες βίαιων ξεσπασμάτων προσφύγων, μεταξύ τους συμπλοκών, ενώ δεν λείπουν και οι τραμπούκικες επιθέσεις και προκλήσεις φασιστικών ομάδων και χρυσαυγιτών ενάντια σε πρόσφυγες, σε μια σειρά χώρους όπου έχει στοιβάξει η κυβέρνηση τους χιλιάδες ξεριζωμένους. Τα «κρούσματα» τέτοιων ξεσπασμάτων μάλλον προοιωνίζονται το τι πρόκειται ν΄ ακολουθήσει στο μέλλον, εάν συνεχιστεί η κατάσταση στην οποία έχουν καταδικάσει τους πρόσφυγες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της.
To ’χαν «προβλέψει» μάλιστα και παράγοντες της κυβέρνησης σαν τον Γ. Κυρίτση, τον περασμένο Απρίλη. Έτσι, στις 23/10, σύμφωνα πάντα με περιγραφές των ΜΜΕ, στον καταυλισμό της Μυρσίνης στην Ηλεία ένα προσφυγόπουλο 18 μηνών πνίγεται σε πισίνα που είχε γεμίσει με βρόχινα νερά. Μόνιμος γιατρός στο κέντρο δεν υπήρχε. 7-8 πρόσφυγες ξεσπούν σε εργαζόμενη γυναίκα του κέντρου που βρίσκονταν εκεί και την ξυλοκοπούν. Κάποιοι άλλοι πρόσφυγες τους σταματούν.
Στον καταυλισμό της Μαλακάσας συμπλοκές ανάμεσα σε πρόσφυγες είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός νέου πρόσφυγα με μαχαίρι στο πόδι κι ενός άλλου στο κεφάλι, από αντικείμενο. Στις 24/10 στο hotspot της Μόριας στη Λέσβο σημειώθηκε εξέγερση με αποτέλεσμα να καούν οκτώ γραφεία-κοντέινερ του «Ευρωπαϊκού Γραφείου Υποστήριξης Ασύλου» και να επέμβουν τα ΜΑΤ. Έγινε προσαγωγή 27 Πακιστανών και Μπανγκλαντεσιανών, απ’ τους οποίους αποδόθηκαν κατηγορίες «υποκινητών» σε 7. Στο ίδιο hotspot είχαν συμβεί στο παρελθόν και συμπλοκές μεταξύ σύρων και αφγανών προσφύγων, αλλά και βιασμός ανήλικου πρόσφυγα από άλλους ανήλικους…
Στη Σάμο, στις 9/11, μετά από δυνατή νεροποντή οι πρόσφυγες του hotspot που ζουν σε σκηνές εξεγέρθηκαν, ενώ πραγματοποιήθηκαν συμπλοκές τόσο με την αστυνομία όσο και μεταξύ τους. Στη Χίο, στις 16/11, μετανάστες εξεγέρθηκαν βάζοντας φωτιά στον καταυλισμό της Σούδας, ενώ αναφέρθηκε πως πέταγαν βεγγαλικά σε γειτονικά σπίτια και αυτοκίνητα. Καταγγελίες εργαζομένων στον καταυλισμό ανέφεραν πως είχαν προηγηθεί επιθέσεις στους μετανάστες από «αγνώστους», με πέτρες και… βράχους στην πίσω είσοδο. Όλα αυτά αποτελούν μόνο κάποια απ΄ τα πιο «χτυπητά» γεγονότα που έχουν συμβεί, ενώ έχουν αναφερθεί και άλλα, μικρότερης έκτασης, όχι όμως και μικρότερης σημασίας.
Πίσω από κάθε «περιστατικό» βίαιου ξεσπάσματος των προσφύγων θα βρει κανείς πάρα πολλές και σοβαρές αιτίες, που αποτελούν τους πραγματικούς τους «υποκινητές». Στην Ηλεία ο θάνατος του μικρού παιδιού απ’ τις άθλιες υποδομές που δεν προσφέρουν καμία… προστασία και την απουσία δομών περίθαλψης τροφοδότησε την «τυφλή βία». Στη Μαλακάσα οι πρόσφυγες ζουν σε σκηνές, ανάμεσα στα ποντίκια, τη λάσπη και τα σκουπίδια, εκτεθειμένοι στο κρύο, τις βροχές και τους δυνατούς ανέμους της περιοχής.
Το hotspot της Μόριας έχει χαρακτηριστεί και ως «χωματερή ανθρώπων», με πληθυσμό που είχε φτάσει τους 4.000, ενώ το ανώτατο όριο του σχεδιασμού του ήταν για 2.500. Στο αντίστοιχο της Σάμου 3.000 άνθρωποι έχουν στοιβαχθεί σ΄ ένα χώρο για 850. To hotspot της Χίου αναφέρεται από ξένους «ακτιβιστές» ως ένας χώρος που μπροστά του μια φυλακή μοιάζει με το… Χίλτον. Ενώ ακόμα και ανταποκριτές του ξένου αστικού Τύπου που το επισκέφθηκαν (Independent) δεν μπορούν να αποκρύψουν την αθλιότητά του: φαγητό με… σκουλήκια, έλλειψη σε κουβέρτες, φάρμακα και γιατρούς.
Παράλληλα μ΄ όλα αυτά, η πολύμηνη καθυστέρηση των διαδικασιών παροχής ασύλου εντείνει την ανασφάλεια αυτών των ανθρώπων, ενώ γεννά και αντιθέσεις ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, που καταλήγουν σε συρράξεις. Το «καζάνι» βράζει λοιπόν κι είναι έτοιμο να εκραγεί…
Ας λάβουμε υπόψη πως οι άνθρωποι αυτοί έχουν «γευτεί» επίσης τη φρίκη του πολέμου που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας) στις χώρες τους, έχουν ζήσει την καταστροφή και το θάνατο των οικείων τους τόσο στις χώρες τους όσο και στο δρόμο της προσφυγιάς, έχουν πεινάσει, έχουν καταπιεστεί, έχουν ξεριζωθεί απ΄ τα σπίτια, τις οικογένειες, τις πόλεις, τις δουλειές, τις χώρες τους, απ΄ όλη την «προηγούμενη» ζωή τους και το δράμα τους συνεχίζεται. Στο παρόν και στο άγνωστο γι’ αυτούς μέλλον.
Ας μας πουν οι κήρυκες του ρατσιστικού και εθνικιστικού μίσους (επίσημοι ή «περιθωριακοί»), που υπηρετούν τον ιμπεριαλισμό και τους κάθε είδους εκμεταλλευτές, και οι οποίοι σπέρνουν στο λαό μας τον τρόμο για το «ξέσπασμα» των προσφύγων και των μεταναστών, που μιλούν για «εγκληματίες» και για «υγειονομικές» ή «κοινωνικές βόμβες», πώς θα αντιδρούσε ο οποιοσδήποτε λεγόμενος «μέσος άνθρωπος», οποιασδήποτε εθνικότητας και φυλής, κάτω από τέτοιες άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες; Συνθήκες για τις οποίες είναι συνυπεύθυνος κι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, παρά τον κάλπικο και υποκριτικό του «αντιρατσισμό». Που εφαρμόζει τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που καταδικάζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε συνθήκες εγκλεισμού και αθλιότητας και που καταστέλλει κάθε προσπάθεια «συνάντησης» των προσφύγων με τον ελληνικό λαό, όπως είδαμε πρόσφατα και στη Σάμο.
Το καθήκον κάθε αγωνιστή, κάθε αριστερού και προοδευτικού ανθρώπου, κάθε κομμουνιστή, δεν είναι να φυγοπονήσει απ΄ το πρόβλημα, υποτασσόμενος στο σύστημα και στο δήθεν «ρεαλισμό» των «αντοχών της οικονομίας». Αλλά να δουλέψει και να προβάλει το δρόμο της αντίστασης και της διεκδίκησης, που πρέπει ν’ ακολουθήσουν και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, για τα δικαιώματά τους στη διαβίωση, στη περίθαλψη, στη σίτιση, στη στέγαση, στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην ίδια τη ζωή. Είναι ο ίδιος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει κι ο ελληνικός λαός κι οι εργαζόμενοι για ζωή, δουλειά, δικαιώματα και κατακτήσεις. Και που θα στρέφεται ενάντια στους ίδιους υπαίτιους: την άρχουσα τάξη, τους ιμπεριαλιστές, την κυβέρνηση και το σύστημά τους!
Κι αυτοί ακριβώς οι υπαίτιοι, οι ίδιοι που μιλούν για «παράλογα αιτήματα των –Ελλήνων- εργαζομένων σε εποχές κρίσης», για «παράλογες κι ανώριμες απαιτήσεις της νεολαίας», χαρακτηρίζουν ως προκλητικό και αδιανόητο το να διεκδικούν τη ζωή και τα δικαιώματά τους οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες. Ακριβώς γιατί τρέμουν την ώρα και τη στιγμή που τόσο ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι κι η νεολαία όσο και οι πρόσφυγες και μετανάστες θα ακολουθήσουν μαχητικά, μαζικά και αποφασιστικά το δρόμο αυτό, ενάντιά τους.
