«Κανένα νέο μέτρο» δηλώνει επανειλημμένα ο Τσίπρας, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνησή του εντείνει την επίθεσή της στο λαό! Άγριο κυνήγι των μικροεπαγγελματιών και των φτωχομεσαίων αγροτών, που απειλούνται –με πρόσφατη κυβερνητική απόφαση- με κατασχέσεις για χρωστούμενες ασφαλιστικές εισφορές ακόμα και μερικών εκατοντάδων ευρώ. Μέτρα έντασης της ταξικότητας στην παιδεία, ακόμα και εκδίωξης των παιδιών φτωχών-λαϊκών στρωμάτων. Εμπέδωση και βάθεμα του εργασιακού μεσαίωνα, με απανωτά «προγράμματα» ελαστικής υπερεκμετάλλευσης, που έφτασε, το 2016, να δίνουν «δουλειά» 1 έως 20 ώρες την εβδομάδα για το 21% των μισθωτών!
Η οδυνηρή πραγματικότητα που ζει και αντιμετωπίζει ο λαός μας, δεν αλλάζει βέβαια με την αδίσταχτη θρασύτητα της κυβερνητικής δημαγωγίας. Μια δημαγωγία που δε διστάζει, την ίδια ώρα που στέλνουν την Αστυνομία να κόψει-διαλύσει τα αγροτικά μπλόκα που επιχειρούνται να στηθούν, να εμφανίζει την κυβέρνηση ως «υπερασπιστή» του δικαιώματος στον αγώνα των αγροτών! Και η πραγματικότητα αυτή θα γίνει ακόμα πιο βαριά αλλά και επικίνδυνη για το λαό μας με βάση την τροχιά των εξελίξεων στη χώρα και την περιοχή. Ο καιρός και ο ορίζοντας είναι σκοτεινός, γιατί μαίνεται η ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική βαρβαρότητα και φουντώνει η αναστάτωση και οι αντιθέσεις στα πλαίσια των δυνάμεων που κυριαρχούν και διεκδικούν τον πλανήτη, τους λαούς και τους εργάτες! Σε αυτή τη μεγάλη αναταραχή, η κυβέρνηση, η ΝΔ και όλες οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος αναζητούν, για λογαριασμό της άρχουσας τάξης και ενάντια στον λαό, «σχέδιο πλεύσης» και «σωτηρίας». Σε αυτές τις συνθήκες είναι που απαιτείται να προβάλλει ο λαός τα δικά του ζητήματα. Την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, τις δικές του διεκδικήσεις, για τα δικά του συμφέροντα και τη δικιά του –ασύμβατη και αγεφύρωτη με αυτή του συστήματος- προοπτική. Να τα προβάλλει με τον μοναδικό τρόπο που αυτό μπορεί να γίνει. Με τη μαζική αντίσταση, πάλη και αγώνα.
Άρχουσα τάξη σε συνθήκες εγκλωβισμού!
Οι εξελίξεις στο διεθνές πεδίο, από τη νέα προεδρία Τραμπ στις ΗΠΑ, που επιχειρώντας να απαντήσει τα ανεκπλήρωτα σχέδια της αμερικάνικης υπερδύναμης πολλαπλασιάζει και περιπλέκει όλες τις αντιφάσεις-αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, ως την κατάσταση αστάθειας –τουλάχιστον- εντός της ΕΕ και την «επίμονη» προσπάθεια του ρώσικου ιμπεριαλισμού να επανέλθει με αυξημένες επιδιώξεις στο παγκόσμιο ταμπλό, και με φόντο τις ανοιχτές μεγάλες πληγές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Μ. Ανατολή και Ουκρανία, δυναμώνουν τις φουρτούνες και για το εσωτερικό της χώρας μας και για την περιοχή. Η αναζωπύρωση του Κυπριακού ζητήματος, με ένταση των παρεμβάσεων και των εκβιασμών των ιμπεριαλιστών προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι ακριβώς ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα που δίνουν αυτές οι φουρτούνες στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, όπου σωρεύονται δυνάμεις και αντιθέσεις. Για τους ίδιους λόγους και στη βάση των εξελίξεων σε ολόκληρη την περιοχή, βγαίνουν με ένταση ξανά τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, η αντιδραστική αντιπαράθεση των δύο αστικών τάξεων για τους όρους και τις εργολαβίες που η κάθε μία θα πάρει από τους ιμπεριαλιστές πάτρωνές της.
Είναι φανερό ότι σε σχέση με αυτά και όλα τα άλλα ζητήματα, «εθνικά» λεγόμενα και οικονομικά, η άρχουσα τάξη της χώρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άγεται και φέρεται από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ. Βρίσκεται εγκλωβισμένη σε κλοιό διαπραγματεύσεων και απαιτήσεων, με δεδομένο ότι είναι ταυτόχρονα δεμένη με πολιτικές επιλογές (πχ «άξονες» με Ισραήλ, Αίγυπτο) που οι Αμερικανονατοϊκοί της έχουν υποδείξει και επιβάλλει. Εκδηλώνει φιλοδοξίες και «σχεδιασμούς», όπως η ανακήρυξη ΑΟΖ, η άντληση υδρογονανθράκων, η μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο», οι οποίοι πάλι υπόκεινται-καθορίζονται από τις ιμπεριαλιστικές αποφάσεις και αντιθέσεις ή/και αποτελούν εργαλεία προώθησης καθεαυτών των ιμπεριαλιστικών εκβιασμών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο επέμβασής τους στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας! Ταυτόχρονα –και ενώ βρίσκονται σε όρους πνιγηρής εξάρτησης- δεν διστάζουν να καμώνονται τους πατριώτες, δηλαδή να ντύνουν τον εθνικισμό, σωβινισμό, τα στενά δικά τους ταξικά συμφέροντα ως συμφέροντα του «λαού και του έθνους». Θα ήταν για γέλια, αν δεν επρόκειτο για μια εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής, μια αστική τάξη που ακυρώνει ακόμα και τις εμπορικές συμφωνίες για εξαγωγή αγροτικών προϊόντων στη Ρωσία, που ένας πρωθυπουργός της (Καραμανλής) «αποσύρεται» στα αζήτητα, επειδή τόλμησε να… σκεφτεί το ενδεχόμενο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που πρέπει να συνυπογράψει την επισημοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου για να έχει πιθανότητες να μεταφέρει από εκεί φυσικό αέριο, να παριστάνει την… πατριωτική, με την απαραίτητη συνέργεια των ναζί της Χ.Α.!
Ετοιμάζουν νέο μνημόνιο!
Αυτά τα αδιέξοδα διαχειρίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναζητώντας, όπως αναφέραμε, ιμπεριαλιστικό σχέδιο ένταξης για την άρχουσα τάξη και βέβαια επιδιώκοντας επίσης τη δικιά της «σωτηρία» και οπωσδήποτε τη σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα φάση που θα ακολουθήσει. Και με τις ίδιες ψευτιές, σαλτιμπαγκισμούς και τρεχαλητά προς τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά που διαχειρίζεται τα λεγόμενα εθνικά θέματα, με τα ίδια ακριβώς διαχειρίζεται και το ζήτημα των «μνημονίων», δηλαδή των όρων οικονομικής εξάρτησης της χώρας και της ατέλειωτης επίθεσης στον λαό.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, λοιπόν, είμαστε… διαρκώς «στα πρόθυρα» της «δίκαιης ανάπτυξης», αλλά –και ενώ αυτή έρχεται- η κυβέρνηση επίσπευσε τη συγκρότηση του ΕΕΣΠ, όπως επισήμως ονομάζεται το Υπερταμείο, το οποίο ελέγχεται από τους ιμπεριαλιστές και στο οποίο εντάχθηκε ως γνωστόν ένα τεράστιο κομμάτι (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, Αττικό Μετρό, ΟΑΣΑ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ κ.α.) του πλούτου και των πιο βασικών υποδομών της χώρας. Είναι ενδεικτικό των αδιεξόδων αυτής της πολιτικής ότι ακόμα και αυτό το Βήμα αναφέρει ότι «το Υπερταμείο στερεί ένα σημαντικό εργαλείο άσκησης πολιτικής από τα χέρια του πολιτικού συστήματος, καθώς συγκεντρώνει μια πρωτόγνωρη εξουσία». Πρόκειται για την αστική ανησυχία και γκρίνια μπρος στη συνεχή πορεία υποβάθμισης της αστικής τάξης, την ίδια στιγμή όμως που σε συγχορδία όλοι τους αναφωνούν «κλείστε τώρα την αξιολόγηση»!
Αυτό ακριβώς κάνει ο Τσίπρας, που δίκαια κομπάζει «εκπληρώσαμε όλες μας τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το τρίτο Μνημόνιο» και αυτή (η συγκρότηση του Υπερταμείου) ήταν πράγματι μια –σημαντική- από αυτές. Προέκυψαν βέβαια και προκύπτουν και άλλες. Όπως η δέσμευση νομοθέτησης –με νέα επιστολή Τσακαλώτου- της διάρκειας του κόφτη για έναν ακόμα χρόνο! Αλλά και πάλι δεν «κλείνει» η αξιολόγηση. ΔΝΤ και Βερολίνο βρίσκονται σε αντιπαράθεση, με φόντο τα δικά τους ευρύτερα ζητήματα, και το ελληνικό ζήτημα γίνεται ξανά μοχλός της αντιπαράθεσης αυτής. Πίσω από την «περήφανη» στάση της κυβέρνησης διαμορφώνεται ένα νέο Μνημόνιο και αναζητούνται οι πολιτικοί όροι και οι μορφές που αυτό θα εμφανιστεί ώστε να το «αντέξει» η κυβέρνηση! Αυτή –η κυβέρνηση δηλαδή και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα και οι όροι αναπαραγωγής του- είναι η ομολογημένη έγνοια των ξένων και ντόπιων κέντρων. Και όχι βέβαια ο λαός! Για αυτόν είναι όλοι σύμφωνοι ότι πρέπει να δεχτεί και άλλα, και άλλα μέτρα και κύματα επίθεσης. Γι’ αυτόν είναι όλοι σύμφωνοι ότι πρέπει να εγκατασταθεί για πάντα σε συνθήκες εργασιακής βαρβαρότητας, εξαθλίωσης, πείνας. Και με τους κάθε λογής εκβιασμούς επιχειρούν να πείσουν ότι αυτό είναι αναπόφευκτο. Και ότι μέτρα όπως η ακόμα μεγαλύτερη επέκταση της «κοινωφελούς απασχόλησης», των πεντάμηνων, των αμοιβών με μερικές δεκάδες ευρώ το μήνα, για τους ανέργους ή της «μαθητείας-δουλείας» για τους μαθητές των ΕΠΑΛ, είναι «ότι καλύτερο» μπορεί να ελπίζουμε!
Η κυβέρνηση γιόρτασε ήδη τα δύο χρόνια της από την «πρώτη φορά αριστερά» πάνω στα ερείπια των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που η ίδια χτύπησε και γκρέμισε. Με βάση αυτά τα ερείπια διαπραγματεύεται το πολιτικό της μέλλον αλλά ίσως η ειρωνεία της τύχης να φέρει στο νέο «ορόσημο» που εξαγγέλλεται (Γιούρογκρουπ της 20/2/17), να γιορτάσει, με αποφάσεις ενός νέου Μνημονίου, τη διαβόητη απόφαση του Γιούρογκρουπ της 20/2 του 2015, με την οποία μπήκε στις ράγες της υπηρέτησης των ιμπεριαλιστών και του ντόπιου κεφαλαίου. Το βέβαιο είναι ότι είναι στριμωγμένη και εσωτερικά, όπως έδειξε και η εξέλιξη των προσπαθειών της να ελέγξει τη «διαπλοκή» και να αποκτήσει αναβαθμισμένο ρόλο επί των ντόπιων ΜΜΕ. Αλλά φυσικά δεν παραιτείται και έτσι κι αλλιώς το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό προσωπικό που υπηρέτησε το σύστημα απασχολεί και ενδιαφέρει το… σύστημα! Η κίνηση σωτηρίας του ΔΟΛ, η επάνοδος του ΓΑΠ μέσω Φώφης απηχούν και σενάρια διάσωσης–αξιοποίησης αυτού του προσωπικού με κάποιον τρόπο, στις όποιες εξελίξεις υπάρξουν. Είτε αυτές θα έχουν κάλπες είτε όχι. Και από την άλλη, βέβαια, η ΝΔ συνεχίζει και τη δημοσκοπική της κυριαρχία και τη μεγάλη συμβολή της στο σπρώξιμο των εξελίξεων σε ολοένα πιο δεξιά και αντιδραστική κατεύθυνση. Η ένταξη της «Δράσης» και με όρους σχετικής αυτονομίας στους κόλπους του κόμματος του Κ. Μητσοτάκη, είναι άλλο ένα μέτρο της αγριότητας της επίθεσης και των εξελίξεων για τις οποίες προετοιμάζονται τα κόμματα του συστήματος.
Τους δικούς του όρους πρέπει να συγκροτήσει ο λαός!
Ο λαός δεν μπορεί να συμμεριστεί ή να ανεχθεί έστω τα αδιέξοδα και τις αντιδραστικές επιδιώξεις που μέσα σε αυτά διαμορφώνει η άρχουσα τάξη, η κυβέρνησή της, τα κόμματα και οι δυνάμεις του συστήματος. Και αυτό ισχύει και για τα λεγόμενα εθνικά θέματα και στα ζητήματα της επίθεσης στα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά του δικαιώματα. Εξάλλου, αυτά τα «δύο» κεφαλαία δεν διαχωρίζονται, αποτελούν τις δύο αξεχώριστες όψεις της πολιτικής και τελικά του χαραχτήρα του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Δεν νοείται «εθνική ομοψυχία» του λαού με τις δυνάμεις της υποτέλειας και του τυχοδιωκτισμού, με τις δυνάμεις που ξεπουλάνε την κυριαρχία της χώρας στους πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον πλούτο της στα μονοπώλια των ίδιων δυνάμεων. Δεν νοείται πολιτική υποταγή στη βαρβαρότητα της ταξικής επίθεσης της άρχουσας τάξης στο όνομα των «εθνικών κινδύνων» που η ίδια με την πολιτική της αναπαράγει και οξύνει. Δεν νοείται υιοθέτηση των εκβιασμών για το χρέος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, στο όνομα του οποίου «απαγορεύονται» (ως το 2060 και βλέπουμε…) οι μαζικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα! Δεν νοείται η συσπείρωση του λαού πίσω από τη γραμμή… των εξοπλισμών από τους Αμερικανονατοϊκούς, για να οδηγηθούμε σε έναν άδικο πόλεμο αλληλοσφαγής με τους λαούς της Τουρκίας, που υποφέρουν από τους ίδιους με εμάς εχθρούς!
Ο λαός χρειάζεται να συγκροτήσει τους δικούς του ταξικούς όρους στη βάση των οποίων θα παλέψει για ψωμί, δουλειά, ελευθερία, ειρήνη, ανεξαρτησία. Θα παλέψει για αυτά, με τους ιμπεριαλιστές και την άρχουσα τάξη απέναντί του. Θα παλέψει για αυτά αγωνιζόμενος ταυτόχρονα και παράλληλα για τη συγκρότηση του Μετώπου των Λαών ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Με τους λαούς, δηλαδή, της Τουρκίας και όλης της περιοχής συμμάχους του και όχι εχθρούς του.
Απαιτείται, λοιπόν, η πολιτική χειραφέτηση του λαού από τη γραμμή των εκβιασμών του συστήματος και τις δυνάμεις του. Απαιτείται η συγκρότηση μέσα στην πάλη και με την πάλη της αντικαπιταλιστικής-αντιιμπεριαλιστικής-αντισυνδιαχειριστικής γραμμής μέσα στις δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Απαιτείται, κατά συνέπεια, το ξεπέρασμα, η απόρριψη της γραμμής του συμβιβασμού και του κυβερνητισμού, που επικρατεί στις δυνάμεις της Αριστεράς «μας» και που εκφράζεται είτε με στοίχιση πίσω από την αστική τάξη είτε με κοσμοπολίτικο φιλοϊμπεριαλισμό και στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Σε αυτή τη βάση, ο κύκλος των εκδηλώσεων του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια σειρά πόλεις της χώρας, το αμέσως επόμενο διάστημα, σχετικά με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά ζητήματα και με την προβολή της παραπάνω κατεύθυνσης, επιδιώκουμε να είναι πολιτική συμβολή συνολικά στις ανάγκες του κινήματος. Να είναι πολιτική συμβολή στην κατεύθυνση της μαζικής Αντίστασης και Διεκδίκησης και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, που είναι η πραγματική ανάγκη και ο μόνος ρεαλισμός για τον λαό και τη νεολαία!
