Να μείνει «όρθια και ανοιχτή» απέναντι στην πανδημία η οικονομία και η κοινωνία, διατάζουν ο Μητσοτάκης και το κυβερνητικό επιτελείο. Ο στόχος αυτός διακηρύσσεται ενώ τα νοσοκομεία έχουν πνιγεί και διαλυθεί, το προσωπικό τους έχει εξοντωθεί και ακόμα και οι (ει)δικοί τους δηλώνουν ότι «στήνονται ΜΕΘ μαϊμούδες»! Ο στόχος αυτός δηλώνεται όταν στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στα ΜΜΜ ο λαός και η νεολαία είναι απολύτως εκτεθειμένοι! Στην πραγματικότητα, ο στόχος της κυβέρνησης είναι να υπερασπιστεί με κάθε κόστος για τον λαό την πολιτική συντριβής των δικαιωμάτων του στην περίθαλψη και στην υγεία και σε αυτή τη βάση να λειτουργεί η οικονομία και η παραγωγή κατά πώς το απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Στη βάση αυτού του πραγματικού στόχου, η κυβερνητική προπαγάνδα έχει επιστρατεύσει το θεώρημα της «πανδημίας των ανεμβολίαστων»! Ένα θεώρημα ψεύτικο και αντιδραστικό. Ένα θεώρημα πίσω από το οποίο θέλει να κρύψει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για την πανδημία. Ένα θεώρημα που το χρησιμοποιεί ως εργαλείο για να κλιμακώσει ακόμα περισσότερο την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της, την πολιτική των απαγορεύσεων, της τρομοκρατίας και της φασιστικοποίησης. Μια πολιτική που προωθεί διχασμούς και διακρίσεις στο πλαίσιο του λαού, με την ευκολία στιγματισμού όλων όσοι φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο ως «ψεκασμένους» και αντιμετωπίζοντάς τους ως «μιάσματα» που δεν επιτρέπεται να συνυπάρχουν με τους «υγιείς», ακόμη κι όταν έχει αποδειχτεί ότι και οι εμβολιασμένοι κινδυνεύουν, έστω και σε μικρότερο βαθμό. Μια διχαστική πολιτική που έχει οδηγήσει σε μαζικές διαμαρτυρίες στην Ευρώπη, αλλά και εδώ, και επιτρέπει σε ακροδεξιούς και εκκλησία να προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη δυσαρέσκεια αυτού του κομματιού σε αντιλαϊκούς ατραπούς. Την ίδια στιγμή, ο Σκέρτζος αναγορεύει τους μπάτσους σε αβλαβείς, έστω και αν είναι ανεμβολίαστοι. Προφανώς γιατί η καταστολή …θεραπεύει!
Η χώρα και ο λαός μας ζουν σε συνθήκες ενός αντιδραστικού και απάνθρωπου «πειράματος», που κοστίζει μαζικά σε ζωές και σε σοβαρές συνέπειες στην υγεία, ενός «πειράματος» που η κυβέρνηση θέλει να το πάει ως τα ακραία του όρια. Ενός «πειράματος» που υπαγορεύεται από τις ανάγκες και τα αδιέξοδα του συστήματος και το οποίο λειτουργεί και ως «δείκτης» για τις πολιτικές των ιμπεριαλιστικών κέντρων της ΕΕ. Εξάλλου, και στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο, η «αντιμετώπιση» της πανδημίας ένα και μόνο κριτήριο έχει: την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου. Αλλά, επιπλέον, και επειδή αυτή η υπεράσπιση έχει στη βάση της τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η πανδημία συνεχίζει να «νικάει», περνώντας μέσα από αυτούς τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, που αφήνουν έκθετη και ανυπεράσπιστη τη μεγάλη πλειοψηφία των λαών.
«Γκρεμισμένος» ο λαός
Από την άλλη, αυτή η «όρθια κοινωνία και οικονομία» κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, όσον αφορά τη ζωή και τα δικαιώματα λαού και νεολαίας. Γιατί ακριβώς μέσα στις συνθήκες των μαζικών θανάτων, των απαγορεύσεων και της τρομοκρατίας, συνεχίζεται με άλματα η αντιλαϊκή-αντεργατική επίθεση. Σε σχολεία και ΑΕΙ, νόμοι και πολιτικές οδοστρωτήρα έχουν εξαπολυθεί για να γκρεμίσουν ότι έχει μείνει από το δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές, στις ελευθερίες, στην πάλη εκπαιδευτικών και νεολαίας. Ο νόμος Χατζηδάκη -που δεν ήρθε για «να μείνει στα χαρτιά» παρά τις πολλαπλές εκκλήσεις των δυνάμεων της συνδιαλλαγής- δείχνει κιόλας τα δόντια του. Μετά την (επί τρείς φορές) εφαρμογή του στις αποφάσεις των δικαστηρίων για να βγει «παράνομος» ο αγώνας των εκπαιδευτικών, η πρόσφατη υπουργική εγκύκλιος εφαρμογής του άνοιξε τον δρόμο στην 11ωρη δουλειά χωρίς πληρωμή υπερωρίας και στις μεγάλες επιχειρήσεις! Και βέβαια, ακολουθεί συνέχεια τόσο στην αντεργατική του διάσταση, όσο και στην αντισυνδικαλιστική του, που θα απαιτήσει το φακέλωμα και την υπαγωγή όλων των σωματείων στο κράτος και στην εργοδοσία.
Παράλληλα με όλα αυτά, η διαρκής εκτίναξη των τιμών των αγαθών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και πριν από όλα της ενέργειας, δημιουργεί συνθήκες εκτεταμένης εξαθλίωσης για τον λαό. Ήδη το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ δημοσιεύει μελέτη, σύμφωνα με την οποία στο πρώτο εξάμηνο του 2021 η ακρίβεια έχει καταναλώσει το 10% του βασικού μισθού, ο οποίος «αυξήθηκε» κατά 2%. Αλλά είναι προφανές πως καθώς το κύμα των ανατιμήσεων καλπάζει σαν τσουνάμι, το επόμενο διάστημα ο λαός θα αντιμετωπίσει σε μεγάλη κλίμακα ζητήματα στοιχειώδους διαβίωσης, ακόμα και επιβίωσης.
Όλα αυτά καλείται να προωθήσει και να διαχειριστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη για λογαριασμό του συστήματος που υπηρετεί. Αλλά, ταυτόχρονα, έχει αναλάβει για λογαριασμό των ΗΠΑ και της Δύσης συνολικά, ρόλο «προκεχωρημένου φυλακίου» στην πολιτική της περικύκλωσης της Ρωσίας και ενόσω η ευρύτερη περιοχή θερμαίνεται από τις αντιθέσεις αυτές σε ανησυχητικό βαθμό. Η Μόσχα, ενόψει και της επίσκεψης Μητσοτάκη στη Μόσχα, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της, μέσω του Λαβρόφ στον Δένδια, τόσο για τις δηλώσεις του Υπ. Άμυνας Παναγιωτόπουλου στο συνέδριο της Βαλτικής για την άμυνα: «Από τη μία, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους μας αποδοτικά για να δώσουμε μια αξιόπιστη, καλά ισορροπημένη, αναλογική και βιώσιμη απάντηση στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας, συνεπώς θα πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε την αποτρεπτική και αμυντική στάση μας, εφαρμόζοντας πλήρως όλα τα σχετικά δόγματα και αναπτύσσοντας τις απαιτούμενες δυνάμεις σε κάθε τομέα, συνεπώς η ανθεκτικότητα, η αποκρισιμότητα, η ετοιμότητα, και η ταχεία ενίσχυση, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας, διανομής και τήρησης αποθεμάτων καυσίμων στην Ανατολική Πτέρυγα, είναι τα κύρια προαπαιτούμενα για την ενίσχυση της αποτρεπτικής και αμυντικής στάσης της Συμμαχίας» αλλά και για τη βάση της Αλεξανδρούπολης, στην οποία αποβιβάστηκαν 120 ελικόπτερα και 1.000 στρατιωτικά οχήματα με προορισμό τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
Και είναι ακριβώς -μαζί με τον φόβο του λαού- αυτοί οι ρόλοι και οι υποχρεώσεις που διαμορφώνουν πολιτική αναστάτωση και ανησυχία σε όλο το πολιτικό σύστημα της εξάρτησης και των κολαούζων του για το σε τι θα βρεθεί, τι και πώς θα αντιμετωπίσει. Αυτά τα προβλήματα εκφράζονται και στην αντιπολίτευση, που αδυνατεί να βρει δρόμους διαφοροποίησης, όσο κι αν ο Τσίπρας με αντιδιαγγέλματα προσπαθεί να εμφανιστεί υπερασπιστής του ΕΣΥ και των εργαζόμενων, κοκορομαχώντας στη Βουλή απέναντι στις «αποκαλύψεις» του Μητσοτάκη για το ποιος μας έβαλε στο 1ο στο 2ο ή στο 3ο μνημόνιο, λες και οι εργαζόμενοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Άλλωστε, τα επιστημονικά επιτελεία που έστησε, κάτι θα καταλαβαίνουν από τις δημοσκοπικές αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα.
Από την άλλη, το ΚΙΝΑΛ, που θέλει να γίνει ξανά ΠΑΣΟΚ, αποτελεί αρένα μονομαχίας με τις παρεμβάσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του Βαρουφάκη, μέχρι να εκλέξει τον νέο σωτήρα του 3ου πυλώνα, που ευελπιστεί να εκμεταλλευτεί τη σχετική αναλογική που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές για να αποτελέσει την τσόντα σε δεξιά ή «προοδευτική» τάχα κυβέρνηση.
Η κατάσταση στη γειτονική Τουρκία -με τις αναλογίες της και τις διαφορές της- είναι οπωσδήποτε ενδεικτική των ανησυχιών αυτών μέσα στις οποίες βρίσκεται όλη η περιοχή. Και για άλλη μια φορά, διαψεύδονται οι «αναλύσεις» («τουρκοφάγων» και μη τουρκοφάγων) που διαπνέονται από δέος για τη δύναμη και τους «μακρόχρονους σχεδιασμούς» που τάχα έχουν και κάνουν καθεστώτα σαν αυτά. «Αναλύσεις» που έχουν αναγάγει χώρες σαν την Τουρκία και την Ελλάδα σε «ιμπεριαλιστικές», «αναλύσεις» που όχι μόνο υπερτιμούν τον αντίπαλο και τον «απαλλάσσουν» από τις αντιφάσεις του και τις αδυναμίες του, αλλά κυρίως υποτιμούν και απαξιώνουν τη δύναμη της λαϊκής πάλης.
Δεν είναι ανίκητη η πολιτική του συστήματος!
Ο μαζικός αγωνιστικός γιορτασμός του Πολυτεχνείου στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα ήταν άλλο ένα στοιχείο που καταγράφει διεργασίες αναζήτησης αγωνιστικής διεξόδου στον λαό και στη νεολαία. Αυτό το στοιχείο προστίθεται στους αγώνες της περιόδου σε efood, Cosco και εκπαιδευτικούς και οι οποίοι κατέγραψαν επιτυχίες ή/και σημαντικά ρήγματα των εργαζομένων με την πολιτική του συστήματος, αλλά και με τον έλεγχο που επιχειρείται να τους επιβληθεί από τις καθεστωτικές και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Κατέγραψαν, επίσης, την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα να γίνουν και να γίνονται βήματα συγκρότησης και οργάνωσης αυτών των διαθέσεων, δηλαδή βήματα συγκρότησης οργάνων πάλης του εργαζόμενου λαού. Όλες αυτές οι διεργασίες θεωρούμε ότι απηχούν ένα ευρύτερο υπόγειο αναβρασμό που μπλοκάρεται και δεν εκδηλώνεται εξαιτίας του δοσμένου πολιτικού συσχετισμού και της κατάστασης αποσυγκρότησης στην οποία βρίσκεται το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Η αντίφαση αυτή από τη μια τροφοδοτείται διαρκώς περισσότερο από τη βαρβαρότητα του συστήματος, από την άλλη τροφοδοτεί ανησυχίες και ανάλογες προετοιμασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και… στις παραφυάδες του. Το λεγόμενο «άνοιγμα» της ηγεσίας του ΚΚΕ (που τόσο πολύ θαμπώνει μια σειρά δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου) κάθε άλλο παρά προετοιμασία πάλης και αγώνων αποτελεί! Εκφράζει τις ανησυχίες της ηγεσίας αυτού του κόμματος μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται και την προσπάθειά του να βρει ρόλο σε αυτές, ρόλο σύμφωνο με το πολιτικό του DNA, μέσα στο αστικό πλαίσιο, όσο στενό και αν είναι και γίνεται το πλαίσιο αυτό.
Η υπεράσπιση των αγωνιστικών διαθέσεων του κόσμου, η συμβολή στην ανάδειξη του δρόμου του μαζικού αγώνα και μέσα σε αυτόν η συγκρότησή του στη βάση των δικών του συμφερόντων και της δικής του προοπτικής είναι επιτακτική αναγκαιότητα. Είναι ο δρόμος σύνδεσης με τις ευρύτερες λαϊκές και εργατικές αγωνίες, με την αμφισβήτηση και την οργή της νεολαίας. Είναι η βάση πάνω στην οποία θα ευνοηθεί η δυνατότητα να αναπτυχθούν μαζικοί αγώνες και να πετύχουν νίκες απέναντι στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του.
