Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, που συνεχίζονται για δεύτερη βδομάδα, δεν αναδεικνύουν απλά και μόνο τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα των αγροτοκτηνοτρόφων. Κυρίως επιβεβαιώνουν τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση από την βάρβαρη πολιτική των μνημονίων, το εκρηκτικό μίγμα που υπάρχει στους φτωχομεσαίους αγρότες αλλά και συνολικά στο λαό. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να κλείσει χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έχουμε μια πρωτόγνωρη κινητοποίηση, με δεκάδες μπλόκα, με πανελλαδικά χαρακτηριστικά, που αγκαλιάζει όλους τους κλάδους και όλα τα προϊόντα (γεωργοί, κτηνοτρόφοι, αλιείς, κλπ), που συσπειρώνει τη συντριπτική πλειοψηφία της αγροτιάς, πέρα και πάνω από κόμματα και με μαζικότητα που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Δεν ξέρουμε αν είναι η μεγαλύτερη μεταπολεμική αγροτική κινητοποίηση, όπως πολλοί εκτιμούν, αλλά σίγουρα είναι η μεγαλύτερη από το 1996 και τις τότε μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις στη ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ και αλλού.
Σ’ ένα χώρο όπως ο αγροτικός, με ανύπαρκτη-προβληματική συνδικαλιστική οργάνωση, με αγροτικούς συλλόγους διαλυμένους ή στην καλύτερη περίπτωση «σφραγίδες», χωρίς δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, με απουσία συλλογικών διαδικασιών, με διάφορους αγροτοπατέρες να «αλωνίζουν» και με μια ντουζίνα «πανελλαδικά συντονιστικά»-καπέλα… έχουμε μια κινητοποίηση που «έπιασε στον ύπνο» πολλούς. Κομματικά επιτελεία που σχεδίαζαν επί χάρτου «νέα αγροτοδιατροφικά μοντέλα», «κεντρικούς σχεδιασμούς» κλπ ή διαμόρφωναν «κατεβατά» με αιτήματα και διεκδικήσεις, είδαν όλα αυτά να ανατρέπονται εν μια νυκτί από την ορμή και τη μαζικότητα της κινητοποίησης. Ο κόσμος παραμέρισε τα διάφορα «πλαίσια αιτημάτων» και ανέδειξε το ζήτημα της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Έβαλε μπροστά σαν βασικό στόχο, σαν βασικό επίδικο των κινητοποιήσεων ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ τα μέτρα εξόντωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Να μην τριπλασιαστούν οι ασφαλιστικές εισφορές, να μη διπλασιαστεί η φορολογία (από το 13% στο 26%), να μη διπλασιαστεί η προκαταβολή (από 55% στο 100%) κλπ. Έτσι, αυτή τη στιγμή, το αίτημα που έχει αναδειχτεί και που κυριαρχεί σε όλα τα μπλόκα είναι να πάρει πίσω η κυβέρνηση το αντιασφαλιστικό έκτρωμα.
Από την κυβέρνηση έχουμε τη γνωστή τακτική: μια μαστίγιο και μια καρότο. Στην Κομοτηνή, ΜΑΤ και χημικά στους αγρότες που αποδοκιμάζουν τον Αποστόλου. Στη Βουλή, ο Τσίπρας μιλάει για μεγαλοαγρότες που ενώ εισπράττουν παχιές επιδοτήσεις πρωτοστατούν στα μπλόκα. Ο Αλεξιάδης δημοσιεύει στατιστικά για τους αγρότες που φοροδιαφεύγουν. Η Γεροβασίλη μιλάει για υποκινούμενες κινητοποιήσεις. Αυγή και left.gr βλέπουν «γαλάζιο» αντικυβερνητικό μέτωπο και αποκαλύπτουν «τσιράκια της Συγγρού που ντύθηκαν αγρότες». Από την άλλη, ο Τσίπρας δηλώνει ανοιχτός σε διάλογο, ο Αποστόλου διαρρέει «βελτιώσεις» και «εξαιρέσεις» στο ασφαλιστικό (διατήρηση του ΟΓΑ ως αυτόνομου Ταμείου, μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής για την αύξηση των εισφορών κλπ), το φορολογικό μετατίθεται για την άνοιξη κλπ. Παρόλα τα ζικ-ζακ και τα μερεμέτια, η κυβέρνηση ξέρει ότι έχει απέναντί της την μεγάλη πλειοψηφία του λαού και των αγροτών. Γι” αυτό και μιλάει για συναίνεση και αναζητεί στηρίγματα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στο Νταβός ή στα δεκανίκια του Κυριάκου και του Λεβέντη.
Και βέβαια, κυβέρνηση και διάφοροι συστημικοί καλοθελητές (ΜΜΕ κλπ) όλο και προσπαθούν να βραχυκυκλώσουν τους αγρότες επαναφέροντας τη συζήτηση στις «προτάσεις»: 12.000, 15.000 ή 30.000 το αφορολόγητο; Να φορολογηθούν ή όχι οι επιδοτήσεις; Να καταργηθεί ή να είναι αυτόνομος ο ΟΓΑ; Κλπ. «Προτάσεις» ζήτησε και ο Τσίπρας στη Βουλή και έτρεξε «υπεύθυνα» ο Μητσοτάκης να δώσει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση καταθέτοντας τις δικές του: να κατασχεθούν οι επιδοτήσεις απ’ όσους αγρότες χρωστάνε ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ! Ξετσίπωτα, σαν κοινός πλιατσικολόγος θέλει να αρπάξει τις επιδοτήσεις από όσους αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και που είναι σχεδόν το 40% των αγροτών! Επιδοτήσεις που είναι ήδη κουτσουρεμένες από την νέα ΚΑΠ (μειώθηκαν 8,5% το 2014, 15% το 2015 και θα μειωθούν μέχρι 60% ως το 2019) και που για χιλιάδες αγροτικές οικογένειες είναι το μοναδικό τους εισόδημα αφού οι τιμές των προϊόντων δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής. Η ΝΔ θέλει τη φθορά της κυβέρνησης αλλά από την άλλη δεν θέλει να διακινδυνεύσει μια ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής με την οποία και συμφωνεί και την ψήφισε τον Αύγουστο του 2015. Έτσι, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ο νέος αρχηγός της ΝΔ ξεκαθάρισε στη Βουλή ότι «δεν είναι με τα τρακτέρ». ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αδιαφορούν για τη φτωχοποίηση των αγροτικών νοικοκυριών και συναγωνίζονται σε αντιαγροτικές προτάσεις. Δίνουν εξετάσεις στα ξένα και ντόπια αφεντικά τους για το ποιος είναι ο πιο συνεπής εκφραστής των μνημονίων και της επίθεσης στο εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού.
Με κατεβατό αιτημάτων «για τα πάντα όλα», από το φορολογικό μέχρι πετρέλαιο, ρεύμα, αρδευτικά έργα υποδομής, αγροτοδικεία κλπ, μπήκε στις κινητοποιήσεις και το ΚΚΕ, που όμως πολύ γρήγορα, κάτω από την πίεση του κόσμου, αναγκάστηκε και αυτό να τα παραμερίσει και σήμερα να προβάλει σαν κεντρικό στόχο «να μην περάσει ο νόμος-λαιμητόμος». Ένας σωστός στόχος που όμως δεν υπηρετείται αλλά αντίθετα υπονομεύεται με διασπαστικές τακτικές κομματικής περιχαράκωσης, «ταξικής» καθαρότητας και «αγωνιστικού» σεχταρισμού. Από την άλλη, σε μια στιγμή που το αγροτικό ζήτημα άνοιξε στην κοινωνία και κυριαρχεί στα διάφορα πάνελ, από τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ απουσιάζει κάθε αναφορά στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης. Αποσιωπά ότι το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, η ΚΑΠ και συνολικά η αντιαγροτική πολιτική δεν έχουν στόχο απλά και μόνο τη συγκέντρωση της παραγωγής, τη δημιουργία μεγαλοαγροτών- νεοτσιφλικάδων και την ενίσχυση μεγάλων καπιταλιστικών αγροτοδιατροφικών επιχειρήσεων αλλά παράλληλα συρρικνώνεται-υποβαθμίζεται ο πρωτογενής τομέας, περιορίζεται η διατροφική αυτάρκεια και ενισχύεται η διατροφική εξάρτηση και συνολικά η εξάρτηση της χώρας από τους ιμπεριαλιστές «προστάτες». Και δεν πρόκειται οι αγρότες μας να δουν καλύτερες μέρες αν δε σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης.
Οι αγρότες δεν έχουν απέναντί τους μόνο την κυβέρνηση. Έχουν συνολικά το μνημονιακό μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-Λεβέντη που, παρά τις κοκορομαχίες στη Βουλή, όλοι τους από κοινού ψήφισαν, στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν τη μνημονιακή βαρβαρότητα. Εξίσου απέναντί τους έχουν και τους διάφορους αγροτοπατέρες που ευδοκιμούν στο χώρο. Πρώην αγροτοσυνδικαλιστές της χρεοκοπημένων ΓΕΣΑΣΕ ή ΣΥΔΑΣΕ, λαμόγια και κρατικοδίαιτοι συνεταιριστές της ανύπαρκτης ΠΑΣΕΓΕΣ, μεγαλοαγρότες, κομματικά στελέχη και λοιποί παρατρεχάμενοι του συστήματος που βγήκαν στα μπλόκα για να τα υπονομεύσουν από τα μέσα. Στήνουν και ξεστήνουν «επιτροπές» και «πανελλαδικά συντονιστικά», που τη μια ενώνονται και την επόμενη τσακώνονται με μοναδικό στόχο μέσα από «προτάσεις» και «διάλογο» να προσφέρουν δρόμους διαφυγής στην κυβέρνηση. Αγροτοπατέρες παλιάς αλλά και νέας κοπής που οι φτωχομεσαίοι αγρότες πρέπει να τους παραμερίσουν και να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους.
Οι αγρότες καταλαβαίνουν ότι τη μάχη αυτή δεν μπορούν να την κερδίσουν μόνοι τους. Χρειάζονται τη στήριξη και τη συμπαράσταση και των υπόλοιπων κομματιών του λαού. Ένα λαϊκό Μέτωπο Αντίστασης και Πάλης. Η καλύτερη αλληλεγγύη στα μπλόκα είναι το ξεδίπλωμα λαϊκών αγώνων. Ο αγροτικός ξεσηκωμός αντικειμενικά λειτουργεί πυροδοτικά σ’ αυτή την κατεύθυνση. Μετά από μια μεγάλη περίοδο κινηματικής νηνεμίας, ένας κόσμος φαίνεται να «ξεμουδιάζει» και μοιάζει να αναθαρρεύει. Μια πετυχημένη απεργία στις 4 Φλεβάρη, με τους αγρότες στα μπλόκα και τους εργαζόμενους να βουλιάζουν τις πλατείες, θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και για το κίνημα και για το σύστημα. Όπως νέα δεδομένα με ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, νέα βάρβαρα μέτρα και χειρότερες μέρες για το λαό θα έχουμε και από μια ήττα των αγροτών. Το σύνθημα «στα μπλόκα της αγροτιάς, να σπάσει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς», σύνθημα που πρωτακούστηκε στη ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ το 1996 από το μπλόκο του ΚΚΕ(μ-λ) και σήμερα ξαναφωνάζεται στα μπλόκα από τους αγρότες, μπορεί να γίνει πράξη. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τους συσχετισμούς που εξακολουθούν να παραμένουν αρνητικοί για το λαό και την εργατική τάξη, έχουμε πολλούς λόγους να παλέψουμε ώστε οι αγρότες να γυρίσουν από τα μπλόκα νικητές στα χωριά τους.
