Όπως γράφτηκε στο «Βήμα της Κυριακής» (27/7/2014) και αναδημοσίευσαν άλλες εφημερίδες τις επόμενες μέρες, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εδώ και καιρό σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς. Οι ΗΠΑ έχουν ζητήσει από την κυβέρνηση τη στάθμευση στόλου μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAVS-DRONES) σε ελληνικό έδαφος και συγκεκριμένα στην Κρήτη. Αν και το αρχικό αίτημα των ΗΠΑ είναι για 6-12 μήνες, θεωρείται σίγουρο ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η μόνιμη εγκατάσταση στην περιοχή, στο Καστέλι Πεδιάδος Ηρακλείου. Οι πιέσεις που ασκούνται στην κυβέρνηση είναι μεγάλες για υπογραφή συμφωνίας. Οι διαπραγματεύσεις είναι σε προχωρημένο στάδιο, και από την ελληνική πλευρά προσπαθούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια (πολιτικά, νομικά κ.λπ.) προκειμένου να πουν το μεγάλο ΝΑΙ στους φονιάδες των λαών. Βέβαια, όπως γράφτηκε, το αρχικό αίτημα των Αμερικανών ήταν η εγκατάσταση των UAVS στην αεροπορική βάση Καλαμάτας. Όπως είναι γνωστό, τη συγκεκριμένη βάση την είχαν χρησιμοποιήσει οι Αμερικάνοι το 2011 στη διάρκεια των δολοφονικών αεροπορικών επιθέσεων εναντίον της Λιβύης και έχουν κάνει ιδιαίτερη αναφορά στη χρησιμότητά της. Όμως για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν το ενδιαφέρον τους τελικά εστιάζεται στην Κρήτη. Παρ’ όλο που το αμερικανικό αίτημα χρονολογείται από το 2013 και οι μυστικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται εδώ και καιρό, ο καθ’ όλα αρμόδιος, που δεν είναι άλλος απ’ τον ελληνικό λαό, δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα. Βέβαια, το θεωρούμε λίγο απίθανο τα επίσημα πολιτικά κόμματα (τουλάχιστον τα κοινοβουλευτικά) να μην έχουν πάρει «μυρωδιά», καθότι στις συνομιλίες συμμετέχουν Έλληνες στρατιωτικοί επιτελείς από το ΓΕΑ, το ΓΕΕΘΑ, την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας κ.λπ. Ίσως όμως θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά υποχρέωση να ενημερώσουν τον λαό, γιατί, όπως έχει ειπωθεί και άλλες φορές, «αυτά είναι θέματα εξωτερικής πολιτικής και δεν πρέπει να τα γνωρίζουν πολλοί»! Πιθανότατα και η κυβέρνηση να αναζητεί φόρμουλα η συμφωνία να κλειστεί και να παρουσιαστεί σαν τετελεσμένο γεγονός και να αποφευχθεί ακόμη και η έγκρισή της από τη Βουλή. Σίγουρα και το ταξίδι του Αβραμόπουλου στις 21 Αυγούστου στο αμερικανικό Πεντάγωνο και η συνάντησή του με τον ομόλογό του, Τσακ Χέιγκελ, δεν γίνεται για λόγους εθιμοτυπικούς, αλλά η ατζέντα των συζητήσεων περιλαμβάνει και αυτό και άλλα σοβαρά θέματα που έχουν να κάνουν με τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στο πλαίσιο πάντα των σχεδιασμών της αμερικάνικης υπερδύναμης.
Απ’ αυτή την άποψη, και το συγκεκριμένο αίτημα των ΗΠΑ για τα UAVS δεν αποτελεί μια αποσπασματική κίνηση. Είναι ενταγμένη στους γενικότερους σχεδιασμούς και στη στρατηγική που θέλουν να διαμορφώσουν οι ΗΠΑ στην περιοχή της Μεσογείου. Σε μια περίοδο που υπάρχουν ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, που η αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία, με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία, έχει μπει σε μια νέα επικίνδυνη εποχή. Είναι σχεδιασμοί που, είτε γίνονται με τη σφραγίδα των ΗΠΑ είτε με τον μανδύα του ΝΑΤΟ, αποβλέπουν στο να περιορίσουν τις δυνατότητες του μεγάλου ανταγωνιστή τους που λέγεται Ρωσία. Σε αυτή τη συστράτευση απαιτούν σήμερα να ενταχθούν, χωρίς όρους, ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Το πόσο έχει διευκολύνει και το τι έχουν προσφέρει διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις στην αμερικανική υπερδύναμη λίγο πολύ είναι γνωστό στον ελληνικό λαό. Αυτή τη σχέση εξάρτησης της χώρας ο λαός μας την έχει πληρώσει και με το παραπάνω . Αλλά προπαντός τα πιο δύσκολα και τα πιο επικίνδυνα είναι μπροστά μας. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα αποτελεί ξέφραγο αμπέλι που αλωνίζουν οι ξένοι πράκτορες και ότι το έδαφός της χρησιμοποιείται ως ορμητήριο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Έχουμε αναφερθεί ξανά στην τεράστια σημασία που δίνουν οι ΗΠΑ στη βάση της Σούδας, που συνεχώς αναβαθμίζεται και επεκτείνεται. «Η Σούδα είναι βασικός συντελεστής (enabler) των αμερικανικών στρατηγικών στόχων στην περιοχή» ήταν η περσινή δήλωση του Αμερικανού υπουργού Χέιγκελ. Η δυνατότητα των αμερικανικών «drones» να φέρουν και όπλα και κυρίως η χρήση τους σε επιχειρήσεις σε Αφγανιστάν, Πακιστάν και Υεμένη έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, ακόμη και εντός ΗΠΑ, λόγω των πολλών θυμάτων σε άμαχο πληθυσμό» (28-7-2014, «Ελευθεροτυπία»). Επίσης το Ισραήλ μόνιμα χρησιμοποιεί τα «droneς» για να κατασκοπεύει τους Παλαιστινίους, είτε στις δολοφονικές επιχειρήσεις του, επιδιώκοντας να μην έχει απώλειες σε στρατιωτικούς. Η δράση των «droneς» έχει ονομαστεί και «εικονικός πόλεμος», αφού οι κυρίαρχοι τα καθοδηγούν από οθόνες και βλέπουν τους αντιπάλους σαν παράσιτα και όχι ως ανθρώπους! Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αμερικανικά «droneς», αφού ανυψωθούν, καθοδηγούνται από τη Νεβάδα των ΗΠΑ. Βέβαια, η κατάκτηση ενός τόπου προϋποθέτει να τον πατήσει ο κατακτητής, όπως έχει αποδειχτεί σε όλους τους πολέμους. Στις 19-07-2014 γράφτηκε στην ιστοσελίδα in.gr ότι εταιρεία στη Ν. Αφρική παράγγειλε «droneς» που θα ψεκάζουν δακρυγόνα για να χρησιμοποιηθούν στην καταστολή απεργιών και διαδηλώσεων των εργατών!
Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η πολιτική της κυβέρνησης για τον λαό σε μια περίοδο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που οι κίνδυνοι γενικότερης ανάφλεξης δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας κάποιων, αλλά πραγματικοί. Φυσικά, ένα ζήτημα είναι οι επιλογές της αστικής τάξης της χώρας και του πολιτικού της προσωπικού και άλλο ζήτημα είναι η στάση της Αριστεράς μας, που αρνείται να αντιληφθεί την πραγματικότητα που δεν βλέπει τη σχέση εξάρτησης, αλλά θεωρεί ότι η κυβέρνηση με την απόφασή της να ικανοποιήσει το αίτημα των Αμερικανών επιδιώκει γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κεφαλαίου (Σάββας Βασιλειάδης ,γραμματέας Επιτροπής Κρήτης του ΚΚΕ).Το πόσο υποτακτική και δεμένη με τα δεσμά της εξάρτησης είναι η αστική τάξη της χώρας φάνηκε και από το πώς αποδέχτηκε να γίνει η υδρόλυση των χημικών όπλων της Συρίας δίπλα στην Κρήτη, από το πώς εξωράιζε τις επιλογές των ΗΠΑ (δηλώσεις Βενιζέλου).
Είναι άμεσο το καθήκον κάθε συλλογικότητας, κάθε αριστερού ανθρώπου να συμβάλει στο δυνάμωμα του αντιβασικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Για να φύγουν οι αμερικανονατοϊκές βάσεις του θανάτου από τον τόπο μας! Για να μη γίνει νέα βάση των φονιάδων στη χώρα! Για να μπει φρένο σε αυτή την πολιτική που οδηγεί τον λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
