Οδηγώντας την οικονομική κατάσταση σχεδόν στην πλήρη κατάρρευση σε έναν αριθμό βιομηχανικών κλάδων και τις μεγάλες ανατιμήσεις στις δημόσιες υπηρεσίες για τις πλατιές μάζες της εργατικής τάξης, οι καπιταλιστές κυρίαρχοι της Ουκρανίας αποφάσισαν να τραβήξουν την προσοχή των εργατών με τη βοήθεια ενός νέου κύματος αντι-Σταλινικής υστερίας.
Στις 20/11/2006 η Ουκρανική βουλή με την πρωτοβουλία του φιλο-αμερικάνου προέδρου Βίκτορ Γιουσένκο και κάτω από την πίεση του ψευτο-σοσιαλιστή Αλεξάντρ Μορόζ ψήφισε το νόμο της Ουκρανίας για την «λιμοκτονία του 1932-33 στην Ουκρανία». Και πάλι οι υπηρέτες των ιμπεριαλιστών κατευθύνουν το κύριο χτύπημα τους ενάντια στον σ. Στάλιν και την εποχή του, κατηγορώντας τον για την προμελετημένη οργάνωση της λιμοκτονίας στα 1932-33 στην Ουκρανία.
Οι υπηρέτες των ιμπεριαλιστών χρησιμοποιούν την γνωστή από το 1941 παραποίηση της ιστορίας «για εκατομμύρια θύματα του λιμού στην Ουκρανία». Παίρνοντας όμως υπόψη ότι οι προσπάθειες του Γκαίμπελς να χρησιμοποιήσει την παραποίηση της ιστορίας κατά του Στάλιν είχε πολύ μικρό αποτέλεσμα, οι άθλιες προσπάθειες των Ουκρανών κυρίαρχων είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.
Το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κόμμα της Ουκρανίας θεωρεί ότι πράγματι υπήρξε λιμός. Αλλά θα έπρεπε να θεωρηθούν υπεύθυνοι ο σ. Στάλιν και το κόμμα των Μπολσεβίκων; Εδώ οι δεξιοί νεροκουβαλητές μας θα πρέπει να το βουλώσουν! Η κολεκτιβοποίηση στα χωριά συνάντησε την μεγάλη οργανωμένη αντίσταση από την πλευρά των κουλάκων και πολυάριθμων τροτσκιστικών στοιχείων που συνεργάστηκαν με τους κουλάκους με σκοπό το στρατηγικό τους στόχο, την αποσταθεροποίηση της Σοβιετικής Ένωσης.
Σίγουρα η κολεκτιβοποίηση σήμαινε το θάνατο των κουλάκων. Γραφόταν στις εφημερίδες, ήταν ξεκάθαρο στον καθένα συμπεριλαμβανομένων και των κουλάκων και των τροτσκιστικών στοιχείων μέσα στο κόμμα και στην ύπαιθρο. Γι αυτό και πολεμούσαν τόσο σκληρά. Έθαβαν τα γεννήματα κι έσφαζαν τα ζώα. Όντας οικονομικά κυρίαρχο στρώμα στην ύπαιθρο, οι κουλάκοι διέδιδαν στους χωρικούς τη δική τους συνείδηση και ψυχολογία. Στα 1931 μόνο το 60% των χωρικών ήταν σε κολεκτίβες. Πολλοί κουλάκοι στάλθηκαν στη Σιβηρία από τη Σοβιετική εξουσία. Πολλά τροτσκιστικά στοιχεία απομακρύνθηκαν από το κόμμα. όμως πολλοί από αυτούς που βρίσκονταν στην εξουσία παρέμειναν. Επιπλέον, κάποιοι από αυτούς αποφάσιζαν ποιος έπρεπε να σταλεί στη Σιβηρία. Προσπάθησαν να στείλουν στη Σιβηρία, όχι πραγματικούς κουλάκους αλλά κυρίως μεσαίους αγρότες – είναι η πηγή της πλειοψηφίας εκείνων των καταχρήσεων εξουσίας για τις οποίες οι σημερινοί υμνητές των κουλάκων κλαίνε τόσο δυνατά.
Επιπλέον η διεθνής κατάσταση απείχε πολύ από το να είναι ευνοϊκή. Ένας πόλεμος είχε τελειώσει κι ένας άλλος επρόκειτο να αρχίσει σύντομα. Η ΣΕ ήταν σχεδόν σε αποκλεισμό, ο οποίος είχε υποχωρήσει λίγο μόνο και μόνο εξαιτίας της λεγόμενης μεγάλης ύφεσης στη Δύση. Θα είχαμε καταστραφεί αν δεν είχε αντικατασταθεί η πατριαρχική αγροτική παραγωγή από την σύγχρονη βιομηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή.
Η πλειοψηφία των επικριτών του Στάλιν για την γρήγορη κολεκτιβοποίηση με βάση το γεγονός ότι υπήρξε λιμός λένε ότι δεν ήταν ανάγκη να βιαστούμε για την κολεκτιβοποίηση. Αγνοούν όμως ότι απέμεναν λιγότερα από δέκα χρόνια μέχρι να αρχίσει ο πόλεμος. Η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε να πολεμήσει το φασισμό με όπλα από την εποχή του εμφυλίου και χωρίς τη σύγχρονη στρατιωτική τεχνική. Είναι όμως αδύνατο να έχεις τέτοια τεχνική χωρίς σύγχρονη βιομηχανία. Ταυτόχρονα δεν υπήρχε άλλη πηγή ή διαθέσιμα κεφάλαια για τη βιομηχανία από τις πωλήσεις της αγροτικής παραγωγής. Γι αυτό το λόγο ήταν απαραίτητο να αυξηθεί η παραγωγή. Και δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αυξηθεί η παραγωγή από το να μετατραπεί σε σύγχρονη βιομηχανία, κάτι που είναι αδύνατο χωρίς τεχνική. Είχαμε λοιπόν έναν φαύλο κύκλο και δεν είναι ξεκάθαρο αν δεν έσπαγε αυτός ο κύκλος στις αρχές της δεκαετίας του ’30, το κατά πόσο η Σοβιετική εξουσία θα επιβίωνε μέχρι την έναρξη του πολέμου.
Αν μιλάμε για τους βαθύτερους, πολιτικο-οικονομικούς λόγους που οδήγησαν στο λιμό του 1932-33, μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο λιμός ήταν το τίμημα για την μακρόχρονη Νέα Οικονομική Πολιτική, για την αργή και όχι αρκετά αποφασιστική διακοπή της, για την ασυνέπεια με την κίνηση προς συλλογικές μορφές της οικονομίας, για απόπειρες να «συνδυαστούν» μηχανισμοί της αγοράς και κομμουνιστικοί μηχανισμοί στην αγροτική διαχείριση. Αντιμετωπίζοντας τον πραγματικό κίνδυνο του λιμού ο σ. Στάλιν και η Σοβιετική καθοδήγηση έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να τον εμποδίσουν. Παραθέτουμε παρακάτω αποσπάσματα από τηλεγραφήματα του Σ. Στάλιν εκείνης της περιόδου:
Στάλιν προς Καγκάνοβιτς και Μόλοτοφ, 24/7/1932: «Η οδηγία για την απόλυτη εκτέλεση του Κρατικού πλάνου για την προμήθεια σιτηρών είναι εντελώς ορθή. Αλλά λάβετε υπόψη σας ότι θα χρειαστεί να κάνουμε μια εξαίρεση για τις πιο πληγείσες περιοχές της Ουκρανίας. Είναι απαραίτητο όχι μόνο από την άποψη του δίκιου αλλά και λόγω της ειδικής θέσης της Ουκρανίας, κοινά σύνορα με την Πολωνία, κλπ.
Στάλιν προς Μόλοτοφ και Καγκάνοβιτς, 16/8/1932: «Λόγω της δύσκολης κατάστασης στην Ουκρανία θεωρούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο στρατός και στο θερισμό και στο αλώνισμα».
Στάλιν προς Καγκάνοβιτς, 19/8/1932: «Όπως είναι φανερό από τα υλικά, όχι μόνο οι Ουκρανοί θα μιλήσουν για μείωση των εισφορών σε σιτηρά στο Κράτος στην σύσκεψη της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά και από το Βόρειο Καύκασο, τον μέσο Βόλγα, το Καζακστάν και τη Μπασκιρία. Η συμβουλή μου είναι να ικανοποιήσουμε προς το παρόν μόνο την Ουκρανία, μειώνοντας το πλάνο για αυτούς σε 30 εκατομμύρια και μόνο σαν τελευταία λύση στα 35-40 εκατομμύρια». Παρακαλώ προσέξτε. Είναι πολύ σοβαρό. Το θέμα είναι ότι στα 1932 σχεδόν όλοι –Ρώσοι, Ουκρανοί, Μπασκίριοι, Καζάκοι, κλπ – ζητούσαν μείωση των πλάνων, όμως ο Στάλιν ΜΕΙΩΣΕ ΤΑ ΠΛΑΝΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΥΣ!
Στο περίφημο άρθρο του «ίλιγγος από τις επιτυχίες» ο Στάλιν ανακοίνωσε ότι το κίνημα των κολχόζ έπρεπε να είναι εθελοντικό, κάτι που δεν ήταν ξεκάθαρο για πολλούς αξιωματούχους στις περιφέρειες. Όμως ο Στάλιν άλλαξε την κατάσταση και ο λιμός του 1932-33 δεν επηρέασε αποφασιστικά της δυναμική της κίνησης της ΣΕ προς το σοσιαλισμό. Επιπλέον, οι μπολσεβίκοι έπαιρναν με το ένα χέρι τα σιτηρά και με το άλλο χέρι το επέστρεφαν απλόχερα καθώς το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού της ΣΕ στις 25/2/1933 και η ΚΕ του ΚΚΣΕ διένειμαν στην Ουκρανία τρόφιμα, σιτηρά, ζωοτροφές σε ποσότητα 35.190.000 πούντια (1 πούντι=16 κιλά). Γενικά ο πληθυσμός της Ουκρανίας παρέλαβε πάνω από 41.480.000 πούντια σιτηρά και 40.291 πούντια αλεύρι. Επίσης διανεμήθηκαν 1 εκατομμύριο πούντια τρόφιμα, σοβαρός αριθμός από δημητριακά και γλυκίσματα, ζάχαρη και κονσέρβες.
Όλες οι απόπειρες του επόμενου αντι-Σταλινικού κύματος είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Το Μαρξιστικό- Λενινιστικό Κόμμα της Ουκρανίας καλεί την εργατική τάξη να αποκρούσει αποφασιστικά κάθε προσπάθεια συκοφάντησης του σ. Στάλιν και της εμπειρίας της Σοβιετικής οικοδόμησης.
