Για έναν μαύρο χειμώνα προετοιμάζει το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης το λαό και τη νεολαία. Κάθε μέρα που περνάει, όλο και πιο διευρυμένα τμήματα των λαϊκών μαζών έρχονται αντιμέτωπα με την απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, αποτέλεσμα της ακρίβειας και της πολύχρονης κλιμάκωσης της επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η ολόπλευρη σήψη του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος δεν μπορεί να κρυφτεί. Όσο και αν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του πασχίζουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να εμφανίσουν την κόλαση που βιώνουν οι λαοί σαν «φυσικό φαινόμενο», αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο ότι αυτή είναι προϊόν της γενικευμένης κρίσης του και της συνάντησής της με την πανδημία, που το ίδιο γέννησε και διαχειρίζεται εγκληματικά, αλλά και τον πόλεμο, την αναπόφευκτη συνέπεια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών που είναι σύμφυτα στη λειτουργία του.
Έναν πόλεμο που σήμερα μαίνεται στην καρδιά της Ευρώπης, στο πεδίο της πολύπαθης Ουκρανίας. Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση αυτή -έστω και έμμεση- μεταξύ της Δύσης -κυρίως των ΗΠΑ- και της Ρωσίας, πέρα από τα ποτάμια αίματος που ήδη έχει προκαλέσει και τα καραβάνια των προσφύγων που έχει προσθέσει σε αυτά των δεκάδων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που προηγήθηκαν, έχει ζωντανέψει τους χειρότερους εφιάλτες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Γιατί έθεσε στην ημερήσια διάταξη την πιθανότητα κλιμάκωσης των ανταγωνισμών σε μια γενικευμένη αναμέτρηση, για την οποία το σύνολο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αν και για την ώρα ανέτοιμες, έχουν αρχίσει ήδη να ακονίζουν τα μαχαίρια. Γιατί συζητιέται πλέον το μέχρι πρότινος «αδιανόητο», δηλαδή το ενδεχόμενο του πυρηνικού ολέθρου. Γιατί η ένταση μεταφέρεται σε όλη την ευρύτερη περιοχή και τον κόσμο, με τους κινδύνους για τους λαούς να οξύνονται καθημερινά.
Η ντόπια εξαρτημένη άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό δεν το ’χουν σε τίποτα να μας θυσιάσουν σε αυτό το αιματοβαμμένο παιχνίδι για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών τους αφεντικών σε ΗΠΑ και ΕΕ. Μας εμπλέκουν ολοένα και βαθύτερα στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στο μέτωπο και έχοντας μετατρέψει τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη σε μια απέραντη αμερικανική βάση. Από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη, η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια της πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, εκχωρεί γη, νερό και αέρα στους φονιάδες των λαών, μετατρέποντας όλη την επικράτεια σε μαγνήτη πολεμικών κινδύνων και φορτώνοντας στις πλάτες του κόσμου της δουλειάς τα βάρη από τις συνεχείς «αγορές του αιώνα» για τους εξοπλισμούς των ιμπεριαλιστών.
Αυτοί που ζουν διαρκώς σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας καλούν το λαό και τη νεολαία να είναι έτοιμοι μέχρι και να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ισχυρών, να «χύσουν το αίμα τους για τους Αμερικάνους». Στον άδικο και αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, που έχει οξυνθεί ακριβώς στο έδαφος της γενικότερης αναταραχής, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συναγωνίζονται σε εθνικισμό και υποτέλεια, ενισχύοντας έτσι και τις πιο μαύρες και φασιστικές φωνές του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής είναι αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής της εξαθλίωσης, της εργασιακής βαρβαρότητας και της άνευ όρων υποταγής στις ιμπεριαλιστικές εντολές. Τα ΜΑΤ και τα χημικά στις πορείες, η καταστολή και της παραμικρής κίνησης αμφισβήτησης, οι διώξεις σε συνδικαλιστές και αγωνιστές, το εκτεταμένο φακέλωμα, η κήρυξη απεργιών ως παράνομων, έχουν γίνει κανονικότητα. Ένα ολόκληρο θεσμικό και νομικό οπλοστάσιο έχει διαμορφωθεί από το σύστημα ενάντια στους λαϊκούς αγώνες, με αιχμές τον νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, καθώς και το χτύπημα των απεργιών, του ταξικού συνδικαλισμού και της συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων με τον νόμο Χατζηδάκη.
Η νεολαία στοχοποιείται ιδιαίτερα από αυτήν την αντιδραστική πολιτική. Οι κυρίαρχοι τη θέλουν υποταγμένη, για να μην ορθώσει το ανάστημά της στον εργασιακό μεσαίωνα, τον ταξικό αποκλεισμό της από την εκπαίδευση, την πλήρη ανυπαρξία προοπτικής που της τάζουν. Γι' αυτό και την αντιμετωπίζουν με την πιο ωμή βία, με μαθητοδικεία, πειθαρχικά, κατάργηση του Ασύλου και πανεπιστημιακή αστυνομία. Φοβούνται το ρόλο που μπορεί να παίξει στο πλευρό του εργατικού-λαϊκού κινήματος.
Το σύστημα παίρνει τα μέτρα του, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι σύντομα θα κληθεί να θερίσει ό,τι έσπειρε. Η μεγαλειώδης απεργία των εργατών στη Μαλαματίνα, οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις 9 του Νοέμβρη, οι αγώνες των λαών στην Ευρώπη και τον κόσμο, είναι μόνο τα προμηνύματα των σεισμών που κυοφορεί η εποχή μας.
Να γιατί οι εκπρόσωποι του σάπιου κόσμου του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού λυσσάνε με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και πασχίζουν να την διαστρεβλώσουν, να την υπονομεύσουν και να την καταργήσουν. 49 χρόνια μετά, ο Νοέμβρης της νεολαίας, των εργατών και του λαού μας ενάντια στο αμερικανοστήρικτο χουντικό καθεστώς, που έβαλε τη χώρα στο «γύψο» για να σώσει το ντόπιο αστικό καθεστώς και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, παραμένει «καρφί στο μάτι» των κάθε λογής αντιδραστικών. Γιατί το αντιιμπεριαλιστικό του περιεχόμενο, τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», «Λαοκρατία», εμπνέουν μέχρι και σήμερα την επαναστατική προοπτική του λαϊκού μας κινήματος, για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.
Να γιατί οι πάσης φύσης ρεφορμιστές, που τότε έψαχναν τρόπους να απαγκιστρωθούν από την κατάληψη και καταδίκαζαν τα συνθήματά της ως «ανεπίκαιρα» και «αριστερίστικα», και που τώρα επιδιώκουν να καθηλώσουν ξανά τη λαϊκή οργή στον κοινοβουλευτισμό και τις εκλογικές αυταπάτες, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν με αμηχανία την επέτειο της εξέγερσης και το νόημά της. Γιατί το μήνυμα του Νοέμβρη είναι εξεγερτικό, κόντρα στην ταξική συνεργασία και την υποταγή. Δείχνει το δρόμο της ασυμβίβαστης πάλης και της αναμέτρησης στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΚΕ(μ-λ) ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ προς οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς, που θα διαμορφώνει πολιτικούς και κινηματικούς όρους για να αναδειχθεί η δύναμη της μαζικής πάλης, ξεπερνώντας τα πολλαπλά εμπόδια που βάζουν οι καθεστωτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και δυνάμεις και οι πολιτικές της προσαρμογής-υποταγής των κομμάτων του συμβιβασμού.
Αυτόν τον δρόμο να βαδίσουμε! Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου μπορεί και πρέπει να γίνει βήμα συγκρότησης των εργατικών-λαϊκών αντιστάσεων και διεκδικήσεων.
Με το φως της εξέγερσης ενάντια στα σκοτάδια των καιρών!
Νοέμβρης 2022
