Ένα στυγνό μαζικό έγκλημα συντελέστηκε στη Δυτική Αττική. 21 νεκροί, ένας αγνοούμενος, δεκάδες τραυματίες. Σίγουρα, ο κατάλογος των θυμάτων δεν τελειώνει εδώ. Δεν ξέρουμε και ίσως δεν μάθουμε ποτέ πόσοι άνθρωποι (Έλληνες, μα κυρίως μετανάστες) που δεν θα τους αναζητήσει κανείς, βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τους τόνους λάσπης ή κάποια στιγμή θα ξεβραστούν στη θάλασσα.
Μια ανείπωτη τραγωδία και μια τεράστια καταστροφή. Μάνδρα και Νέα Πέραμος στο επίκεντρο, από δίπλα Μέγαρα και Ελευσίνα. Πόλεις φαντάσματα, βυθισμένες στη λάσπη, βομβαρδισμένα τοπία, νεκρωμένες από κάθε δραστηριότητα. Εκατοντάδες οικογένειες ξεσπιτωμένες, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν ολότελα το βιός τους, τον κόπο και τον ιδρώτα μιας ζωής.
Θρηνούμε και θλιβόμαστε για τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν και για τη δυστυχία που χτυπάει ξανά και ξανά τη φτωχολογιά, τους εργαζομένους, τους ανθρώπους του μόχθου και του μεροκάματου. Θυμώνουμε και οργιζόμαστε που ο κατά συρροή δολοφόνος, ο καπιταλισμός, αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, της καταστροφής και της λεηλασίας της φύσης και του περιβάλλοντος, καθώς και οι διαχειριστές του, τη βγάζουν συνεχώς «λάδι».
Αυτό επιχειρείται και στη συγκεκριμένη περίπτωση, από το σύνολο των παραγόντων του συστήματος και όλους του μηχανισμούς του, που παρουσιάζουν την τραγωδία με τέτοιο τρόπο ώστε να αποπροσανατολίσουν τόσο τα θύματα όσο και τον λαό από τα βασικά επίδικα ζητήματα. Στην ίδια κατεύθυνση και η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, που συμφωνημένα δεν αγγίζει «τα ιερά και όσια» του συστήματος και σχεδιασμένα θα σταματήσει όταν στεγνώσουν τα νερά. Τότε θα πέσει η γραμμή στα ΜΜΕ να θάψουν το έγκλημα στις λάσπες, ενώ ταυτόχρονα η απρόσωπη γραφειοκρατία θα έχει την τιμητική της θέση προς πάσα χρήση. Αυτή θα ευθύνεται που δεν αποδόθηκαν ευθύνες και δεν πλήρωσε κανείς. Αυτή θα ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν αποζημιώθηκαν οι πληγέντες και γιατί δεν πραγματοποιήθηκε κανένα από τα αντιπλημμυρικά έργα των δεκάδων εκατομμυρίων που σήμερα κοσμούν τα δελτία των ειδήσεων.
Ήδη η μεθόδευση ξεκίνησε από την πρώτη ώρα συντεταγμένα και συντονισμένα, ενώ όλες οι δυνάμεις και οι εφεδρείες του συστήματος βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη για να αποσοβήσουν μια ενδεχόμενη έκρηξη οργής. Χύνοντας λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα τους έσπευσαν να δηλώσουν ότι «δεν είναι η ώρα για να αποδοθούν ευθύνες». Όλοι μαζί, νέοι και παλαιοί κυβερνώντες, τοπικοί άρχοντες, επιφανείς παράγοντες, επιχειρηματίες, ΜΜΕ. Γιατί όσο δεν αποδίδονται οι ευθύνες τόσο βρίσκεται ο χώρος και ο χρόνος να κοροϊδεύουν τον λαό μεθοδεύοντας την προπαγάνδα τους και διαμορφώνοντας την «κοινή γνώμη». Φταίνε τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», η «κλιματική αλλαγή», το «μάτι του κυκλώνα» μιας «σπάνιας τροπικού είδους καταιγίδας» κ.ά. Φταίνε οι ίδιοι οι πληγέντες, ο φτωχός λαός δηλαδή, που χτίσανε πάνω στο ρέμα. Φταίει το κακό το ριζικό μας, η μοίρα μας. Μέχρι και ότι «ο θεός μας τιμωρεί» ή «έρχεται η δευτέρα παρουσία». Φταίνε τα πάντα εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους, που με θράσος και αλαζονεία επιδιώκουν να βγουν αλώβητοι και ατσαλάκωτοι από ένα τέτοιο έγκλημα.
Έπειτα ξεκινάει το γνωστό «μπαλάκι» των ευθυνών για το πόσο και αν λειτούργησε η κρατική μηχανή. Η κυβέρνηση δεν φταίει γιατί «παρέλαβε από την αντιπολίτευση έναν ανεπαρκή κρατικό μηχανισμό» και επειδή «η ευθύνη για τα αντιπλημμυρικά έργα ανήκει στη περιφέρεια». Η αντιπολίτευση δεν φταίει γιατί «παρέδωσε ένα εγκεκριμένο και εμπεριστατωμένο σχέδιο έργων που η κυβέρνηση δεν προχώρησε». Η περιφέρεια δεν φταίει γιατί «η ευθύνη είναι στους δήμους». Οι δήμοι δεν φταίνε γιατί «αρμόδιο είναι το δασαρχείο» και πάει λέγοντας. Μετά έρχονται οι μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου ώστε χρόνια αργότερα τα δικαστήρια να επιβεβαιώσουν… τα «ακραία καιρικά φαινόμενα». Ταυτοχρόνως, έρχονται και οι πρώτες εξαγγελίες για τις αποζημιώσεις ώστε να κατευναστεί η οργή και η αγανάκτηση των κατοίκων και να φανεί το «φιλολαϊκό» προσωπείο των κυβερνώντων. Τελικά, εφόσον εξαιρεθεί ένα κομμάτι των δικαιούχων με διαφορά φίλτρα κριτηρίων και προϋποθέσεων, μόνο ένα πενιχρό ποσό από το σύνολο των εξαγγελιών θα φτάσει στις τσέπες των κατοίκων.
Παράλληλα, μια σειρά ΜΚΟ αλλά και διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι «συνδράμουν» για καλύψουν την παντελή ανυπαρξία του κράτους από την ουσιαστική στήριξη των πληγέντων. Για τις μεν ΜΚΟ, που χρηματοδοτούνται από το κράτος και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι γνωστός ο ρόλος τους. Παρεμβαίνουν ώστε να αμβλύνουν την οργή του κόσμου και να τον αποτρέψουν να στραφεί ενάντια στο κράτος που οφείλει να καλύψει στο έπακρο τις ανάγκες του. Για τους δε επιχειρηματικούς ομίλους (εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, σούπερ μάρκετ, τράπεζες κ.α.), που από τη μια πίνουν το αίμα των εργαζομένων τους και από την άλλη αισχροκερδούν στις πλάτες του χειμαζόμενου λαού, είναι μια καλή ευκαιρία να διαφημίσουν φτηνά το «κοινωνικό» τους προσωπείο. Όσο για την κοινωνική μάσκα των τραπεζών, μέχρι νεοτέρας, μάλλον θα περιμένει την επισκευή των σπιτιών πριν τα πάρει με τους πλειστηριασμούς. Και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για ασπιρίνες στον καρκινοπαθή, την ίδια στιγμή που στους ανθρώπους αυτούς πρέπει να εξασφαλιστεί δωρεάν στέγη, σίτιση, φάρμακα, απαλλαγή από κάθε «υποχρέωσή» τους προς το κράτος και τους ιδιώτες, πλήρεις αποζημιώσεις.
Συνάμα, οι τοπικοί κομματικοί μηχανισμοί κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δρουν για να κατευνάσουν την οργή του κόσμου, να κερδίσουν χρόνο προς όφελός τους, να στήσουν μέσα από τον πόνο των κατοίκων νέους εκλογικούς μηχανισμούς, υποσχόμενοι και τάζοντας τη λύση του προβλήματος μέσα από τη δική τους παράταξη.
Ένοχη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, γιατί ακολουθώντας την ίδια αντιλαϊκή- αντεργατική πολιτική των προκατόχων της, εφάρμοσε τα παλαιά μνημόνια και έφερε τα νέα, ενίσχυσε την ασυδοσία του κεφαλαίου, πετσόκοψε την όποια κοινωνική πρόνοια, μέριμνα, πρόληψη, στήριξη, δεν έλαβε κανένα μέτρο αντιπλημμυρικής προστασίας. Ενώ σήμερα προκλητικά και με θρασύτητα καταπατά τα στοιχειώδη δικαιώματα των κατοίκων των πληγέντων περιοχών, βουτώντας τους εκ νέου στον βούρκο της απόγνωσής.
Ένοχες όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που έχουν βαμμένα και τα δικά τους χέρια με το αίμα εκατοντάδων πνιγμένων από τις πλημμύρες, πνιγμένων από τα ναυάγια, σκοτωμένων από τους σεισμούς. Αυτοί παρέλαβαν από τη Χούντα το κράτος της ρεμούλας και της αρπαχτής, της διαφθοράς και της διαπλοκής, της άναρχης δόμησης και της ασυδοσίας του κεφαλαίου. Αυτοί το έθρεψαν για να το παραλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένοχοι οι θεσμοί της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης, που έχουν στοιχηθεί και υλοποιούν την κεντρική αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων αποτελώντας το λεγόμενο αποκεντρωμένο κράτος.
Ένοχοι οι μεγαλοεργολάβοι και το κατασκευαστικό κεφάλαιο, που κερδοφορούν από τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος λαός και λειτουργώντας με αποκλειστικό γνώμονα το μέγιστο κέρδος δρουν ασύδοτα, καταστροφικά για το περιβάλλον και δολοφονικά για την ανθρώπινη ζωή.
Με αυτή την ετυμηγορία και απέναντι σε όλους αυτούς πρέπει να στραφεί η οργή και η αγανάκτηση των κατοίκων της Δυτικής Αττικής. Γιατί είναι άνθρωποι με δικαιώματα και όχι επαίτες, όπως θέλουν να τους κάνουν. Για να υλοποιηθούν αυτά τα δικαιώματα, απαιτείται η οργή να γίνει μαζικός συλλογικός αγώνας και διεκδίκηση, που δεν θα τσιμπάει στην «αλληλεγγύη» του συστήματος ούτε στις υποσχέσεις που τους δίνουν κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αλλά και οι τοπικοί τοποτηρητές τους. Θα πρέπει να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, να οργανώσει την πάλη του για το δικαίωμα στη ζωή μέσα από επιτροπές αγώνα που θα δημιουργήσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι. Αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να υπηρετήσουμε μέσα από τις παρεμβάσεις μας στη περιοχή, προσδιορίζοντας την αλληλεγγύη μας με το απαραίτητο λαϊκό και ταξικό περιεχόμενο που της αντιστοιχεί.
