Η ηγεσία του ΣΥΝ ομόφωνα αποφάσισε για τον χαρακτήρα της προεκλογικής του εκστρατείας, όρισε επικεφαλής του προεκλογικού επιτελείου τον Α. Τσίπρα και καθόρισε τη θεματολογία που θα ανοίξει στην προεκλογική περίοδο, καθώς και τις μεθόδους παρουσίασης.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο έχουν «αμβλυνθεί» οι αντιθέσεις στα πλαίσια της ηγεσίας του ΣΥΝ όσον αφορά στο θέμα των εκλογών και του χαρακτήρα της εκλογικής του συμμετοχής. Ενας πολιτικός σχηματισμός που ακόμα και σε εκλογές για τοπικά όργανά του (πρόσφατα στη Νομαρχιακή Β’ Αθήνας) κατεβαίνουν ψηφοδέλτια παρατάξεων (!), ενώ στο τελευταίο διαρκές συνέδριό του για τις εκλογές δημιουργήθηκαν δύο «αντιτιθέμενα» μπλόκ , «αριστερό ρεύμα» και «ανανεωτικοί» που μιλούσαν για «ξεκαθάρισμα», όταν φτάνουν στο «δια ταύτα», εν προκειμένω οι εκλογές, ομονοούν και ομοφωνούν οι πάντες.
Εξάλλου, το είχε πει ο Αλαβάνος στο διαρκές συνέδριο, απευθυνόμενος προς τα στελέχη των «ανανεωτικών», για να τους καθησυχάσει, σχετικά με τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν υπάρχει κείμενο (εννοώντας την διακήρυξη). Υπάρχει ανάγνωση». Είναι φανερό και στο διάστημα που κύλησε ότι η ηγεσία του ΣΥΝ ομόφωνα θεωρεί ότι το θέμα της εισόδου του ΣΥΝ στη βουλή είναι καθοριστικής σημασίας και πρώτη προτεραιότητα και μάλιστα με έναν εκλογικό νόμο που στην περίπτωση εισόδου στη βουλή θα τους δώσει, πιθανά, περισσότερους βουλευτές από όσους έχουν ήδη.
Οσο και αν καμώνεται η «ενοποιημένη» ηγεσία του ΣΥΝ ότι δε ζητάει «ψήφο ελεημοσύνης» για να μπει στη βουλή, δεν πείθει κανέναν. Ισως, πάλι, να αισθάνονται «σίγουροι» ότι οι εξελίξεις της τελευταίας περιόδου, με την προβολή που είχαν από τα ΜΜΕ σαν παράγοντες του κινήματος, τις διάφορες επιθέσεις που τους γίνονται κατά καιρούς είτε από την κυβέρνηση ή ακόμα και από τον Χριστόδουλο, τελευταία, να τους δίνει τις «εγγυήσεις» της εισόδου στη βουλή και την «άνεση» να διαπραγματεύονται βουλευτικές έδρες με τους συμμάχους τους. Ολες οι ηγεσίες των τάσεων του ΣΥΝ θεωρούν ότι η είσοδος στη βουλή, με κάθε τίμημα, αποτελεί κεντρικό στόχο που πρέπει να βοηθήσει ο καθένας από την πλευρά του να επιτευχθεί. Το τι θα επακολουθήσει θα φανεί μετά τις εκλογές, εκεί θα το «ανακαλύψουν» και όλοι όσοι στηρίξουν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ένα κομμάτι του κόσμου της Αριστεράς που θα αποδεχθεί τον «ενωτικό» του χαρακτήρα. Πιθανά κάποιοι αγωνιστές να μας χαρακτηρίσουν οπαδούς των συνωμοσιών και κυνηγούς φαντασμάτων που δεν υπάρχουν για αυτές μας τις εκτιμήσεις. Ομως αυτά που συμβαίνουν εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, με τα πάρε-δώσε, ανάμεσα στους εταίρους του ΣΥΡΙΖΑ, δε νομίζουμε ότι αφήνουν πολλά περιθώρια για «παρερμηνείες», εκτός και αν κάποιος ή κάποιοι ό,τι και να ακούσουν ό,τι και να δουν, είναι ήδη «πεισμένοι».
Τα ζητήματα που βγαίνουν πλέον από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο από «διαρροές» στον αστικό τύπο αλλά από δημόσιες τοποθετήσεις όπως αυτή του Μήτσου Κωστόπουλου (ΚΕΔΑ) με την ανοιχτή επιστολή του στον τύπο στις 8 Μάη, όπου διαφοροποιείται στο νέο εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλει την ηγεσία του ΣΥΝ αλλά και άλλες συνιστώσες για άθλια παζάρια που «καμιά σχέση δεν έχουν με τον πραγματικό πόθο των αγωνιστών της Αριστεράς για κοινή δράση και ενότητα» και αποχωρεί από την οργάνωση που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο για να μην γίνει «σοσιαλδημοκράτης (έστω και καλός) τώρα στα ξεκούδουνα» (απόσπασμα από την δημόσια επιστολή του) θεωρούμε ότι έχουν μία αρκετά σοβαρή διάσταση και επιβεβαιώνουν τις απόψεις μας για την περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ και το «ενωτικό» του εγχείρημα.
Η ηγεσία του ΣΥΝ είναι με τα κινήματα, με τους αγώνες, με τις αντιστάσεις, με τους εργαζόμενους, την νεολαία, είναι με όλους και με όλα, ο εργαζόμενος λαός τον βρίσκει κάθε μέρα στο πλάι του να πρωταγωνιστεί στην οργάνωση των αγώνων του. Ας σοβαρευτούμε, η ηγεσία του ΣΥΝ κάνει «αγώνες» μέσω της φυσικής και μόνο παρουσίας κάποιων στελεχών του σε επιλεγμένες κινητοποιήσεις, έχοντας εξασφαλισμένη την παρουσία και την προβολή των ΜΜΕ. Ο ΣΥΝ, σαν συγκροτημένος πολιτικός σχηματισμός, απουσιάζει συστηματικά από κάθε μικρή και μεγάλη λαϊκή αγωνιστική κινητοποίηση, δεν συμβάλλει, σχεδόν ποτέ, στην οργάνωση και το ξέσπασμα λαϊκών αντιστάσεων αλλά η ηγεσία του μόνιμα και σταθερά προσπαθεί να εμφανισθεί σαν «πρωτοπορία» του κινήματος και πάντα με την αγαστή συμπαράσταση των ΜΜΕ. Και αν κάποιοι νομίζουν ότι υπερβάλλουμε, θα διαπιστώσουν στην πράξη, όταν ξεκινήσει στα γεμάτα ο προεκλογικός αγώνας, τι σημαίνει να «κινείται» ένας πολιτικός σχηματισμός και εν προκειμένω αυτός του ΣΥΝ. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, του εικονικού κινήματος που κάθε τόσο και με κάθε «ευκαιρία» στήνει και η ηγεσία του ΚΚΕ. Περιφρονούν και οι δύο το κίνημα το ίδιο και μάλιστα το απέδειξαν περίτρανα στο φοιτητικό ξεσηκωμό με τη στάση τους.
Το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΝ διαμαρτύρεται για την προβολή του ΛΑΟΣ και του Καρατζαφέρη από τα ΜΜΕ (το ίδιο και πιο έντονα κάνει και η ηγεσία του ΚΚΕ ) υπονοώντας ότι είναι επιλογή μέσων και συμφερόντων που θέλουν να ενισχύσουν το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, ο Ν. Βούτσης (εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΝ) έφτασε στο σημείο να κάνει την εκτίμηση ότι η «πολιτική ατζέντα που ανοίγουν τα ΜΜΕ είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα Καρατζαφέρη και ΛΑΟΣ για πολιτική προβολή του». Και εμείς που θεωρούμε ότι τα αστικά μέσα και τα αφεντικά τους (ξένα και ντόπια) επιλέγουν την «θεματολογία» τους με βάση τους στόχους της επίθεσης στους εργαζόμενους και το λαό, μάθαμε τώρα ότι για δυνάμεις του συστήματος κεντρική επιλογή είναι ο Καρατζαφέρης. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον, όμως, να μάθουμε και την εκτίμηση της ηγεσίας του ΣΥΝ για την δική της προβολή από τα ΜΜΕ και τους στόχους που εξυπηρετεί.
Η ηγεσία του ΣΥΝ κάνει «ανοίγματα» προς πολλές κατευθύνσεις στο χώρο της Αριστεράς αλλά και του οικολογικού χώρου, τελευταία μάλιστα κάνει διαπραγματεύσεις με τους οικολόγους-πράσινους και από τις «γνωστές» διαρροές στον τύπο μαθαίνουμε ότι τάζει και σε αυτούς βουλευτική έδρα στη Β’ Θεσσαλονίκης. Το παζάρι καλά κρατεί, όποιος προλάβει, η ηγεσία του ΣΥΝ μοιράζει βουλευτικές έδρες. Επί της ουσίας όμως, για ακόμα μία φορά εκβιάζει, αυτή τη φορά με το πρόσχημα του «κινήματος» (όπως το εννοεί αυτή) και της «ενότητας» ( γύρω από τις δικές της θέσεις ) για στήριξη από τον κόσμο της Αριστεράς. Εχοντας ήδη εξασφαλίσει τη συμφωνία ενός δυναμικού οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και αναμένοντας και κάποιους που «εκκρεμούν», ελπίζει ότι με τη «νεανικότητα» και την «πολυχρωμία» θα συγκεντρώσει το ποσοστό που θεωρεί ότι θα «βάλει πρόβλημα στον δικομματισμό».
Από την άλλη, για το «φόβο των Ιουδαίων», ο Αλέκος Αλαβάνος όπου βρεθεί και όπου σταθεί δηλώνει κατηγορηματικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά δεν πρόκειται να «προστεθεί» σε κυβερνητικές λύσεις κεντροαριστεράς, αλλά θα «προστίθεται μόνο στα κινήματα». Είναι φανερή η προσπάθεια Αλαβάνου να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αριστερού κόσμου για την μετεκλογική συμπεριφορά του ΣΥΝ, στην περίπτωση που υπάρξει κυβερνητικό «κενό» και προκύψουν διαφόρων ειδών «ευκαιρίες». Ομως από την άλλη, ο αριστερός κόσμος έχει κάθε λόγο να μην εμπιστεύεται την ηγεσία του ΣΥΝ, με βάση το βίο και την πολιτεία της, αλλά έχει και πολύ περισσότερους λόγους να κινηθεί εκτός των γνωστών ρεφορμιστικών αυταπατών, σε μία αγωνιστική αναζήτηση και συγκρότηση.
φ.574, 09/06/07
