Ο Λαφαζάνης, ως ηγέτης της Λαϊκής Ενότητας, έδωσε συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ μια μέρα μετά τον Τσίπρα. Συμμετείχε η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκπροσωπώντας προφανώς την πολιτική της κίνηση που συμμετέχει στο «μέτωπο». Εκπροσώπους των άλλων συνιστωσών του «μετώπου» (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Παρέμβαση, Σχέδιο Β’ κ.λπ.) δεν είδαμε!
Η συνέντευξη δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, ώστε να υπάρξει κάποια διαφοροποίησή μας σε σχέση με όσα έχουμε πει μέχρι τώρα για τη ΛΑ.Ε. και τον πρόδρομό της, την Αριστερή Πλατφόρμα.
Κατήγγειλε μεν τον ΣΥΡΙΖΑ για υπαναχώρηση από τις εξαγγελίες του, με αναφορά στην υπογραφή μνημονίου. Υπερασπίστηκε, όμως, τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του πρώτου εξαμήνου, ιδίως του υπουργείου που ηγούνταν ο ίδιος αλλά και εκείνων που την ευθύνη είχαν άλλα μέλη της ΛΑ.Ε. Υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης σε μια σειρά ζητήματα, από τα εργασιακά μέχρι τη λεγόμενη αξιοποίηση της δημόσιας – κρατικής περιουσίας και τη Χαλκιδική, προφανώς «δεν υπήρξαν»!
Αυτές απέκτησαν δήθεν καταλυτικό ρόλο στο να παρθούν αποφάσεις το τελευταίο διάστημα, κυρίως όταν αποφασίστηκαν οι εκλογές για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Θυμίζουμε ότι, όταν προτασσόταν το ζήτημα της κατάθεσης πρότασης εμπιστοσύνης, ο Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα όχι μόνο δεν έπαιρναν ξεκάθαρη θέση αλλά άφηναν να εννοηθεί ότι θα έδιναν αυτή τη ψήφο, πιστοί στη λογική στήριξης της κυβέρνησης και εναντίωσης στο μνημόνιο(!). Πρόσθεταν ότι μπορούν να παίξουν ρόλο για «αλλαγή πολιτικής», συμβάλλοντας και με αυτό τον τρόπο στη μη ύπαρξη λαϊκών αντιδράσεων.
Λαφαζάνης, ΛΑ.Ε. και όσοι συμμετέχουν σε αυτή προτάσσουν μια λογική επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στη λίγο μετά τη ΔΕΘ φάση του, το ζήτημα της αλλαγής νομίσματος, της κατάργησης των μνημονίων, μέρους του χρέους, μια περίεργη άποψη περί εθνικής ανεξαρτησίας… εντός Ε.Ε. και ΝΑΤΟ με παράλληλη «πολυδιάστατη» πολιτική προς Ρωσία, Κίνα και τις χώρες του BRICS. Για τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθούν τα παραπάνω δε λένε. Μάλλον θεωρούν εαυτούς πιο πειστικούς έναντι των ιμπεριαλιστών.
Όπως δε λένε και τίποτα ουσιαστικό για τα λαϊκά συμφέροντα, για την ανάγκη ο λαός να βγει στο προσκήνιο αντιπαλεύοντας και ανατρέποντας την πολιτική των μνημονίων, διεκδικώντας όσα δικαιούται και παλεύοντας για πραγματική ανεξαρτησία. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να κάνουν αλλιώς κάποιοι που ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη (ΣΥΡΙΖΑ), καλλιεργώντας αυταπάτες ότι αυτοί μπορούν με τους ίδιους όρους, εγχώρια και διεθνώς, να κάνουν αυτά που «δεν ήθελε» ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σύμμαχός του, οι ΑΝΕΛ;
