Ερώτηση: Ποιος ήταν ο στόχος για να φτιαχτεί το G.Y. και τι είναι αυτό που θέλουν να πουν μέσα απ” τη μουσική τους;
G.Y.: Στη δικτατορία του Εβρέν το ’80 οι αγωνιστές, οι κομμουνιστές καθώς και οι οργανώσεις τους και τα σωματεία απαγορεύτηκαν. Πολλοί μπήκαν στις φυλακές. Ενάντια, λοιπόν, στη δικτατορία του Εβρέν και για να δείξουν τι ήταν αυτή η δικτατορία, το G.Y. διάλεξε να πολεμήσει στο μέτωπο του πολιτισμού και συνέχισε και μετά, θέλοντας να πει ότι ο αγώνας δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται.
Ερώτηση: Πιστεύουν ότι η φωνή των λαών της Τουρκίας χάνεται κάτω απ” το φασιστικό καθεστώς;
G.Y.: Απ” την αρχή που φτιάχτηκε το συγκρότημα το 1985 και απέναντι στη χούντα θέλησαν να δείξουν ότι ο λαός έχει άλλο πολιτισμό και άλλη σκέψη. Το G.Y. πιστεύει ότι μαζί με τον ταξικό αγώνα υπάρχει και ο εθνικός αγώνας, καθώς και ο αγώνας των μειονοτήτων για τα δικαιώματά τους.
Ερώτηση: Η Τουρκία είναι γνωστό ότι περιλαμβάνει πολλούς λαούς. Πώς καταφέρνετε να επικοινωνείτε με λαούς που μπορεί να έχουν διαφορετικές παραδόσεις και έθιμα;
G.Y.: Στην Τουρκία ζουν 73 μειονότητες, οι περισσότερες των οποίων έχουν χάσει τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους και τη θρησκεία τους. Εμείς τραγουδάμε για όλους, αφού όλοι καταλαβαίνουν τούρκικα. Ομως, σχεδιάζουμε να κάνουμε μια κασέτα στα κούρδικα, μια στα αράβικα και μια ακόμη από άλλους λαούς.
Τα τραγούδια μας, βέβαια, μπορεί να αλλάζουν καθημερινά και να προσαρμόζονται στις πολιτικές ανάγκες που υπάρχουν. Τώρα με τον αγώνα ενάντια στα Λευκά Κελιά οι κασέτες μας είναι γι” αυτόν. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτή την πολιτική θέση για να κάνουμε ένα άλλο λαϊκό τραγούδι.
Ερώτηση: Από πού αντλείτε τα στοιχεία των τραγουδιών σας; Εχουν να κάνουν με την τούρκικη μουσική παράδοση, με την παράδοση και των άλλων λαών που ζουν στην Τουρκία ή έχετε επιρροές και απ” τη σύγχρονη, δυτική μουσική;
G.Y.: Εμείς αντλούμε περισσότερο απ” τους λαούς της Ανατολής και τους λαούς που ζουν στη χώρα μας. Χρησιμοποιούμε τη μουσική τους παράδοση και την εξέλιξή της μέχρι σήμερα. Παίρνουμε απ” την καθημερινότητα και τη ζωή του λαού για να μη γίνουμε ξένοι με το λαό. Η μουσική που κάνουμε είναι για να την ακούν όλοι οι λαοί της Τουρκίας.
Ερώτηση: Χθες ακούσαμε να τραγουδάτε το «Bella Ciao». Επηρεαστήκατε απ” την ελληνική μουσική; Γνωρίζετε την ελληνική μουσική;
G.Y.: Εμείς τραγουδάμε δυο τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη και έχουμε μια κασέτα «Η νίκη είναι κοντά» που ο σκοπός της είναι από τα ελληνικά αντάρτικα. Στην Ελλάδα, που είναι και κοντά, υπάρχει δημοκρατικός, αριστερός κόσμος και θέλουμε να μεταφράσουμε τραγούδια μας στα ελληνικά για να τα λέμε.
Ερώτηση: Ποιος είναι ο στόχος των δικών σας τραγουδιών και τι θέλετε να πετύχετε με τις συναυλίες σας;
G.Y.: Εμείς που βγαίνουμε στο εξωτερικό και κάνουμε συναυλίες θέλουμε να πούμε στον κόσμο πόσο κυνηγημένος και βασανισμένος είναι ο λαός της Τουρκίας. Ομως, εμείς είμαστε πολιτικό, κυρίως, συγκρότημα και παίρνουμε μέρος στα πολιτικά γεγονότα. Με βάση και αυτή την πλευρά μας δεν θέλουμε αυτή η βρομιά που έπεσε μέσα στο λαό μας, η καπιταλιστική μουσική, να υπερισχύσει. Εμείς θέλουμε να δείξουμε (μέσα απ” τα τραγούδια μας και τους αγώνες μας) και σ” αυτούς που έφυγαν απ” την Τουρκία αλλά και στο λαό της Τουρκίας γιατί παλεύουμε. Ολοι εμείς και πολλοί άλλοι ακόμη είμαστε ένα μέτωπο ενάντια στον καπιταλισμό μέσα απ” τη μουσική.
Ερώτηση: Με βάση αυτές τις απόψεις σας αλλά και την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, πώς σας αντιμετωπίζει το φασιστικό καθεστώς;
G.Y.: Το κράτος ξέρει ότι το συγκρότημα ανήκει σε μια πολιτική οργάνωση. Πολλές φορές οι συναυλίες μας απαγορεύτηκαν και τα μέλη μας συνελήφθησαν και βασανίστηκαν. Οσο, όμως, τα πράγματα δυσκολεύουν τόσο εμείς δυναμώνουμε. Πολλές φορές δεν αφήνουν τις κασέτες μας να πουλιούνται. Οταν πρόκειται ραδιοφωνικός σταθμός να παίξει τα τραγούδια μας, αμέσως τον κλείνουν. Εχουν έρθει και στα γραφεία μας χωρίς λόγο και έχουν κατασχέσει υλικό. Οταν κάναμε συναυλία με αφορμή το θάνατο συντρόφου από απεργία πείνας ενάντια στα Λευκά Κελιά συλλάβανε μέλος μας, που οδηγήθηκε τελικά στη φυλακή. Για 12 χρόνια μας απαγόρευαν να παίξουμε στο γήπεδο της Κωνσταντινούπολης και φέτος είπαμε «ή θα παίξουμε ή θα πεθάνουμε». Παρά την απαγόρευση της συναυλίας ήρθαν 6.000 κόσμος. Και στο εξωτερικό, όμως, δεν μας αφήνουν να πάμεν παίρνοντάς μας τα διαβατήρια. Ακόμη και σε συμμετοχές μας σε συναυλίες αλληλεγγύης με άλλους καλλιτέχνες μας απαγορεύουν την έξοδο απ” τη χώρα για να μην υπάρχει στην αφίσα το όνομά μας.
Οσο αυτοί παλεύουν εναντίον μας, εμείς θα παλεύουμε ενάντια σ” αυτούς και τον καπιταλισμό, υπερασπίζοντας τα δικαιώματά μας. Θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε δωρεάν για το λαό, θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στις απεργίες των εργατών, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας, και ο λαός ξέρει ότι την απαγορευμένη μέρα της Πρωτομαγιάς το G.Y. θα είναι εκεί για να τραγουδήσει. Μπορεί να φυλακίζουν και να βασανίζουν τα μέλη μας, όμως η φωνή μας δεν θα σταματήσει ποτέ. Το θεμέλιο έχει μπει και είναι γερό.
Ερώτηση: Μπροστά σε μια τόσο δύσκολη πορεία, τι είναι αυτό που σας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίζετε τον αγώνα μέσα από το G.Y.;
G.Y.: Εμείς είμαστε σίγουροι ότι λέμε σωστά και δίκαια πράγματα. Πρέπει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Αλλωστε, το ζήτημα δεν είναι το G.Y. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν καν ανθρώπινα δικαιώματα. Κάθε άνθρωπος, είτε μέλος του G.Y., είτε κομμουνιστής, είτε απλά προοδευτικός, πρέπει να κάνει κάτι. Σήμερα μπορεί να είμαστε με το G.Y. και να αγωνιζόμαστε, αύριο μπορεί να είμαστε στον επαναστατικό αγώνα και να κάνουμε άλλα πράγματα. Με το φόβο δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να παλέψουμε!
φ. 439, 6/10/01
