Η κλιμακούμενη το τελευταίο διάστημα στρατηγική της αμερικανοΝΑΤΟϊκής περικύκλωσης και περίσφιξης της Ρωσίας, αγγίζει πια τις κατακόκκινες γραμμές ασφαλείας της τελευταίας, εξωθεί τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό σε τυχοδιωκτικές, αχαρτογράφητες και πλήρως επικίνδυνες καταστάσεις, πράγμα που διαμορφώνει ένα άκρως επικίνδυνο παρόν και μέλλον για το σύνολο των λαών στον πλανήτη.
Σε μια φάση, λοιπόν, που η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Δύσης με τη Ρωσία για την Ουκρανία εξακολουθεί να μαίνεται, επιβεβαιώνοντας ότι η Ευρασία αποτελεί το κύριο μέτωπο της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης (και πιο συγκεκριμένα της προσπάθειας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να αντιμετωπίσει τον στρατηγικό του αντίπαλο, τη Ρωσία), ο Πούτιν, στη καθιερωμένη πια ετήσια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης –και όπως ήταν αναμενόμενο– έθεσε ξανά τις κόκκινες γραμμές, προειδοποίησε τη Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ ότι η Ρωσία «δεν έχει άλλο πίσω να πάει»!
Πρόσφατα, με τη συσσώρευση στρατευμάτων και βαρέος οπλισμού εκατέρωθεν των ρωσοουκρανικών συνόρων να έχει ανεβάσει την ένταση στο ζενίθ, η ρωσική ηγεσία είχε καταθέσει δύο προτάσεις «ασφαλείας» που ακόμη «μελετώνται» στις ΗΠΑ και τις δυτικές πρωτεύουσες. Με την ομιλία του ο Πούτιν –όπως και με τις προτάσεις ασφαλείας– κατέστησε σαφές ότι δεν μπορεί από τη Ρωσία να γίνει αποδεκτή μια επέκταση του ΝΑΤΟ που θα περιλαμβάνει την Ουκρανία και με την τελευταία να επιτρέπει να στήνονται στο έδαφός της πυραυλικά συστήματα των ΗΠΑ που θα σημαδεύουν τη ρωσική πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες ρωσικές πόλεις. Αυτά, αφού δικαιολόγησε την εισβολή στη Κριμαία και τη στήριξη των αυτονομιστών της Ανατολικής Ουκρανίας, χρεώνοντας στους δυτικούς το πραξικόπημα του Μεϊντάν το 2014 και στην ουκρανική ηγεσία τη χρήση στρατού για την καταστολή των εξεγέρσεων στα ανατολικά.
Η αποστροφή του λόγου του, απαντώντας στην ερώτηση για το ενδεχόμενο επίθεσης της Ρωσίας σε ένα άλλο κράτος, πως «οι ρωσικές ενέργειες εξαρτώνται από τις απειλές που υπάρχουν» βάζοντας στο στόχαστρο την «περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη» (που δεν αναφέρεται μόνο στην Ουκρανία, αλλά και σε Σουηδία- Φιλανδία), ήταν μια πολύ σαφής προειδοποίηση, χαρακτηριστική για το πού μπορεί να οδηγήσει η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση αλλά και για τους κινδύνους που μεγαλώνουν για τους λαούς.
Επιπλέον, τα «καρφιά» προς τη Γερμανία σχετικά με το φυσικό αέριο, δείχνουν πως οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα δέχονται ολοένα και πιο μεγάλη πίεση από τις αμερικανορωσικές συμπληγάδες ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται. Γεγονός που, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι ζήτημα εάν τους ωθεί σε αποσαφηνίσεις στρατηγικών επιλογών ή μεγαλώνει τα στρατηγικά τους αδιέξοδα.
Φυσικά, και για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, δεδομένης και της συνεχιζόμενης σχετικής του αποδυνάμωσης σε σχέση με τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές. Υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά αλλά και πολλά μπρος-πίσω στην εναγώνια προσπάθειά του να καταφέρει πλήγματα στον στρατηγικό του αντίπαλο, τη Ρωσία, ενώ παράλληλα επιχειρεί να εντάξει οργανικά στις παγκόσμιες κινήσεις του την αντιμετώπιση του
στρατηγικού του ανταγωνιστή, της Κίνας, και έχοντας τους ευρωπαίους συμμάχους/ανταγωνιστές κάθε άλλο παρά δεδομένους και στοιχισμένους.
Στη χώρα μας, από την εποχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπου κατά γενική ομολογία (έως και του πρέσβη της… γνωστής πρεσβείας) αναβαθμίστηκε η αμερικανική «παρουσία», μέχρι τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ που μετατρέπει τη χώρα σε μια απέραντη αμερικαναΝΑΤΟϊκή βάση, προετοιμάζοντας το λαό μας ώστε «να ξαναχύσει το αίμα του» για τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, αλλά και υπογράφοντας αντιδραστικές συμφωνίες με τους Γάλλους ιμπεριαλιστές, επιβεβαιώνεται η διαχρονική σχέση εξάρτησης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ και τη Δύση συνολικά, «επικαιροποιείται» η βαθιά εξαρτημένη φύση του ελληνικού καπιταλισμού.
Η σαφής και πλήρης ευθυγράμμιση της χώρας μας με την αμερικάνικη στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας (με χαρακτηριστικό σημείο τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε μια δεύτερη Σούδα του Βορρά) δεν παράγει ασφάλεια, όπως διατείνονται ξεδιάντροπα οι σημερινοί κυβερνώντες. Αυτή η ευθυγράμμιση –όπως άλλωστε και η ενίσχυση της επιρροής του γαλλικού ιμπεριαλισμού με το βλέμμα στον αντιδραστικό ανταγωνισμό των εξαρτημένων αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας– δημιουργεί επιπρόσθετους κινδύνους στην ήδη ταραγμένη από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς Ανατολική Μεσόγειο. Γι’ αυτό και η πάλη ενάντια στον πόλεμο, ώστε να μην θυσιαστούν οι λαοί για τους ιμπεριαλιστές και για τις εξαρτημένες από αυτούς άρχουσες τάξεις, αναπόφευκτα οφείλει να συγκροτείται σε αντιιμπεριαλιστική βάση και να συνδυάζεται με την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας.
27/12/2021
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
