Αντιμέτωποι με μια σκληρή πραγματικότητα έρχονται οι κάτοικοι του Βόλου και των γύρω περιοχών. Μια πραγματικότητα τοξική, που συμπληρώνει την επιθετική πολιτική του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό.
Η ΑΓΕΤ Ηρακλής, που ανήκει στη γαλλική Lafarge, ξεκινά διαδικασίες καύσης σκουπιδιών τύπου RDF, δηλαδή απορριμματικά καύσιμα που προκύπτουν από μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, και SRF, δηλαδή δημοτικά χαρτόνια, χαρτιά και ξύλο από δημοτικά απόβλητα.
Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε δώσει άδεια στην ΑΓΕΤ για καύση RDF/SRF, η οποία τροποποιήθηκε τον Γενάρη του 2017 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με αποτέλεσμα να τετραπλασιαστεί το όριο που είχε αδειοδοτηθεί το 2013!
Με βάση την απόφαση αυτή, λοιπόν, οι καμινάδες της ΑΓΕΤ θα απελευθερώνουν εκτός από σκόνη, μεγάλες ποσότητες από ολικό οργανικό άνθρακα (TOC), διοξείδιο του άνθρακα (SO2), τοξικά ιχνοστοιχεία όπως υδράργυρο και θάλειο σε αέρια μορφή, καθώς επίσης και μικροσωματίδια οι εκπομπές των οποίων δεν καταγράφονται.
Η καύση RDF/SRF παράγει διοξίνες, για τις οποίες όμως δεν προσδιορίζεται κάποιο κατώτατο όριο κάτω από το οποίο θα μπορούσαν ίσως και να επιχειρηματολογήσουν πως δεν υπάρχουν συνέπειες για τη ζωή των εργαζόμενων και των κατοίκων της περιοχής. Αυτό σημαίνει πως αποτελούν ακόμη έναν κίνδυνο, αποτέλεσμα της καύσης εναλλακτικών καυσίμων, ακόμη κι αν απελευθερωθούν και στην όσο το δυνατόν μικρότερη ποσότητα.
Ο όγκος, δε, των αποβλήτων που προβλέπεται να καίγονται στον Βόλο είναι τρομακτικός. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η ΑΓΕΤ Ηρακλής στον Βόλο αδειοδοτήθηκε με βάση την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων ως μονάδα αξιοποίησης πάνω από 1.700.000 τόνων αποβλήτων ετησίως. Δηλαδή το 1/6 σχεδόν του όγκου των αποβλήτων που καίγεται συνολικά στις χώρες της ΕΕ! Και δεν σταματάει εκεί. Γιατί σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων, στη χώρα μπορούν να καίγονται 480.000 τόνοι RDF/SRF τον χρόνο, από τους οποίους οι 410.000 τόνοι σχεδιάζεται να καίγονται στον Βόλο!
Τα τοξικά αέρια που θα απελευθερωθούν από τις καμινάδες τις ΑΓΕΤ δεν θα δηλητηριάσουν μόνο την ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα του Βόλου. Όπως είναι φυσικό, θα παρασυρθούν από τις αέριες μάζες και θα αποτελέσουν κίνδυνο και για τις γύρω περιοχές.
Γίνεται πλέον αντιληπτό πως αντιμετωπίζουμε έναν πλήρως αντιδραστικό σχεδιασμό των δυνάμεων του συστήματος. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και του ζωτικού χώρου της εργατικής τάξης και του λαού με στόχο την κερδοφορία, είναι ακόμη ένα κομμάτι που συνθέτει την εχθρική φύση της κεφαλαιοκρατίας.
Ωστόσο, σε ανακοίνωσή του, ο υπουργός Περιβάλλοντος Φάμελλος λίγο πολύ προσπάθησε να πείσει για το αντίθετο. Ότι δηλαδή η καύση RDF όχι μόνο δεν δημιουργεί προβλήματα αλλά είναι και… καλύτερη από την καύση του ρυπογόνου πετ κοκ που χρησιμοποιείται σήμερα. Μάλιστα προσπάθησε να πείσει πως η καύση RDF θα βοηθήσει στη βελτίωση της παραγωγής, τη μείωση του κόστους, τη στήριξη της εργασίας σε αυτόν τον κλάδο και διάφορα άλλα φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.
Τα όποια επιχειρήματα από πλευράς ΑΓΕΤ αλλά και των διαφόρων απολογητών του συστήματος της εκμετάλλευσης, για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας εξαιτίας της μείωσης του κόστους παραγωγής μέσω της διαχείρισης των αποβλήτων, δεν πείθουν. Πώς είναι άλλωστε δυνατόν να πεισθούμε πως θα στηριχθεί η εργασία από όλους αυτούς που ψηφίζουν μνημόνια και βάρβαρα μέτρα απελευθέρωσης των μαζικών απολύσεων, κατάργησης της συλλογικής σύμβασης ή απελευθέρωσης των ωραρίων; Και δεν μας πείθουν, γιατί η μείωση του κόστους παραγωγής στον καπιταλισμό κατά κύριο λόγο επιτυγχάνεται με απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση δικαιωμάτων. Το ότι μπορεί να μειωθεί το κόστος παραγωγής της ΑΓΕΤ δε σημαίνει ότι θα είναι απόρροια της διαχείρισης των αποβλήτων και πως αυτόματα θα αυξηθούν οι μισθοί ή θα διασωθούν θέσεις εργασίας. Ίσα ίσα, η διοίκηση του εργοστασίου μπορεί να απολύσει εργάτες και να εντείνει περισσότερο τις ήδη εντατικές συνθήκες εργασίας για όσους παραμείνουν, προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό για αυτήν κέρδος με βάση το κόστος παραγωγής.
Η όποια διασφάλιση της εργασίας -αν υπάρξει κάτι τέτοιο- δεν μπορεί να αντισταθμίσει την καταστροφή τόσο στο περιβάλλον όσο και στην υγεία των ίδιων των εργαζόμενων και των κατοίκων. Ό,τι κι αν τάξει η γαλλική Lafarge, αυτή που έκλεισε τα Τσιμέντα Χαλκίδας, το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή δεν διαχωρίζεται, πάνε μαζί, και σίγουρα δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Κατακτιέται μέσα από τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό!
Αυτή, λοιπόν, είναι η ανάπτυξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η πλήρης στοίχιση στις επιλογές του κεφαλαίου. Η «αξιοποίηση» κάθε σπιθαμής γης, του νερού και του αέρα για την ικανοποίηση των αδηφάγων σχεδιασμών των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων κεφαλαιοκρατών. Που φυσικά δε γίνονται με γνώμονα τον λαό ή το περιβάλλον αλλά τη λυσσαλέα κερδοφορία τους.
Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που ο λαός μας έρχεται αντιμέτωπος με τέτοιου είδους προκλήσεις. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό της εξόρυξης στη Χαλκιδική από την El Dorado και τον Μπόμπολα. Όπως επίσης με την καύση από το ΤΙΤΑΝ των σκουπιδιών της Θεσσαλονίκης (παλιά λάστιχα, πλαστικά από θερμοκήπια, λυματολάσπη κλπ) και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως κάποια χρόνια πριν ήθελαν να μετατρέψουν την Κερατέα σε σκουπιδότοπο. Προσπάθειες που βρήκαν και βρίσκουν απέναντί τους κινήματα κατοίκων να αντιστέκονται και να υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη ζωή, στη δουλειά, στο υγιές περιβάλλον.
Και μέσα σε όλα αυτά, οι κάτοικοι του Βόλου αλλά και συνολικά ο λαός μας έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά απόψεις που προσπαθούν ούτε λίγο ούτε πολύ να συνδιαχειριστούν το πρόβλημα –αν για κάποιους αποτελεί τέτοιο- σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των δυνάμεων του συστήματος. Προτάσεις επί προτάσεων για να αμβλύνουν τις αιχμές από τη μία και από την άλλη βερμπαλιστικές τοποθετήσεις και κινήσεις, που κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι για τους εκμεταλλευτές ή για όσους βάζουν πλάτη σε αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική.
Αυτό που αξίζει να υπογραμμιστεί είναι το εξής. Δεν μπορεί να γίνει αξιοποίηση των σκουπιδιών προς όφελος του λαού, μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης. Όσοι προωθούν τέτοιου είδους απόψεις ή δεν μπορούν να αντιληφθούν το πώς λειτουργεί, πώς κινείται ο καπιταλισμός ή εξυπηρετούν πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, αντιδιαμετρικά αντίθετα με αυτά του λαού μας. Και είτε το ένα συμβαίνει είτε το άλλο, ο παρονομαστής είναι κοινός. Αποτελούν απόψεις που βάζουν ανάχωμα στην προσπάθεια οικοδόμησης λαϊκού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης για την αναχαίτιση της επίθεσης. Γιατί αυτοί τους οι σχεδιασμοί είναι πλήρως εχθρικοί απέναντι στην υγεία των κατοίκων και στο περιβάλλον και δεν εξορθολογίζονται. Δεν επιδέχονται εναλλακτικές λύσεις. Ανατρέπονται! Και ο μόνος πραγματικός υπεύθυνος για να λύσει το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο λαός, με την πάλη του. Με τον αγώνα όχι για μια καλύτερη διαχείριση των αποβλήτων ή για τη στήριξη δημοτικών συμβούλων με «ορθολογικές προτάσεις προς υλοποίηση», αλλά κόντρα στα σχέδια του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Για να μην αναπνέει δηλητήριο. Για να εργαστεί, να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του σε ένα υγιές φυσικό περιβάλλον.
