ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΡΕΥΜΑΤΟΣ) ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Εισαγωγή
•Η τοποθέτηση-στάση απέναντι στις εξελίξεις διεθνείς και εσωτερικές και στον κόσμο της Αριστεράς σαν μέρος της στάσης απέναντι στο λαό, είναι το κατ΄ αρχήν πολιτικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι οργανωμένες δυνάμεις που θέλουν ή αναφέρονται στην Αριστερά.
•Κατά κανόνα, παρόλο που οι δύο πλευρές του ζητήματος που αναφέρουμε, δεν συνδέονται μηχανιστικά και γραμμικά, η λαθεμένη στάση-ερμηνεία σε σχέση με τον καπιταλιστικό κόσμο που βιώνουμε, εκφράζεται και στο ζήτημα της στάσης απέναντι στον κόσμο της Αριστεράς και τον λαό. Ισχύει σε σημαντικό βαθμό και το αντίστροφο.
•Υπάρχουν σοβαρές διαφορές αλλά και συγχύσεις στις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς σε σχέση με τα δύο αλληλένδετα ζητήματα που αναφέραμε.
Περισσότερο έχουν αναδειχθεί στο πρώτο, ενώ στο δεύτερο δεν έχει γίνει ουσιαστική συζήτηση-αντιπαράθεση.
•Σε σχέση με τις εξελίξεις, και τον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε ζητήματα κλειδιά είναι κατά της γνώμη μας τα παρακάτω:
•Το οργανωμένο αριστερό κίνημα στον κόσμο αλλά και στη χώρα, όπως και οι ιδιαίτερες εκφράσεις του, από περιοχή σε περιοχή, κυριαρχείται στο κεφαλαιώδες ζήτημα της «ανάγνωσης» του καπιταλιστικού συστήματος, των αναθέσεών του, των ορίων του, των δυνατοτήτων του, από σωρεία λαθεμένων προσεγγίσεων. Οι νεφελώδεις συγχύσεις, η μπόλικη φιλολογία, ο δανεισμός από τη αστική και παραστική φιλολογία, παρέχουν μόνο ψευδαισθήσεις προσωρινής «κάλυψης» των σοβαρών κενών.
Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα βιώνουν αντιστάσεις και τάσεις αμφισβήτησης πλευρών του συστήματος, σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν συναντούν ακόμα το αριστερό κίνημα και τις όποιες ιδιαίτερες εκφράσεις του.
•Μεγάλη καθυστέρηση εμφανίζεται στην προσέγγιση των δυνατοτήτων, και της δύναμης των λαϊκών μαζών παντού στον κόσμο και στη χώρα μας. Τα οργανωμένα τμήματα που αναφέρονται στην Αριστερά και όχι μόνο στη χώρα μας δεν αποφεύγουν να κινούνται μηχανιστικά εγκλωβισμένα στο δίπολο «απαξίωση-αποθέωση» των όποιων αντιστάσεων εμφανίζονται στον κόσμο.
Η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, σε συνδυασμό με την περιθωριοποίηση των εργατικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων παντού στον κόσμο, έχουν βάλει την σφραγίδα τους σε μια σειρά λαθεμένες προσεγγίσεις στο κεφάλαιο της πάλης των μαζών.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι νεφελώδεις ιδεολογικές αναφορές τμημάτων της Αριστεράς αλλά και της αυτονομίας, αντιστρέφουν το πρόβλημα. Και με έναν υποκειμενικό τρόπο «προσαρμόζουν» τις «εκτιμήσεις» τους για την πάλη των μαζών, στο «στενό κοστούμι» των όποιων αναφορών τους.
Σημεία κλειδιά που αφορούν αυτό το κεφάλαιο είναι:
•Σπουδαίο ζήτημα για τη χώρα μας, που μπαίνει και ξαναμπαίνει μπροστά από τις αριστερές δυνάμεις, είναι η αξιολόγηση ενός ευρέος δυναμικού, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που επιμένουν να αναφέρονται στην Αριστερά, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες.
Ενός δυναμικού, που κάτω από σοβαρές προϋποθέσεις, αλλά και ανατροπές στο χώρο της οργανωμένης Αριστεράς, θα μπορούσε να εξελιχτεί σε κινούσα δύναμη, παρέμβασης σε ολόκληρη την κοινωνία, στην κατεύθυνση ανατροπής των αρνητικών συσχετισμών.
Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πόλο έλξης, μέσα στην πάλη για σημαντικά κομμάτια εργατικής τάξης και περιθωριοποιημένης νεολαίας, που σε αυτή τη φάση δεν προσβλέπουν, δεν συναντούν την Αριστερά.
•Υποτίθεται ότι όλες οι ηγεσίες μικρότερων ή μεγαλύτερων ρευμάτων της Αριστεράς, αναφέρονται «φιλόδοξα» για αυτό το δυναμικό. Άλλη θέλει να το «ενώσει». Άλλη θέλει να του δώσει μέχρι και προοπτική «εξουσίας».
Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι κανένα από αυτά τα οργανωμένα τμήματα της Αριστεράς, δεν έχει μπορέσει να αποκαταστήσει μάχιμη σχέση και σύνδεση με αυτό το δυναμικό. Συνήθως το «θυμάται» ευκαιριακά, και κυρίως υπό το βάρος των αδιεξόδων του.
Στη χώρα μας λοιπόν υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων του λαού, οι οποίοι υποκειμενικά; θεωρούν εαυτόν αριστερό με την ευρεία έννοια. Δηλαδή άνθρωποι του λαού που αμφισβητούν σοβαρά πλευρές του συστήματος και των χαρακτηριστικών του.
Πρόκειται για ένα δυναμικό που βρίσκεται συνολικά σε αδυναμία να παρέμβει στην κοινωνία, να ανατρέψει το συσχετισμό.
Πρόκειται για ένα δυναμικό που έχει σαν αναφορά του με όχι συστηματικό και μόνιμο τρόπο (ακόμα και ευκαιριακά) τις περισσότερο ή λιγότερο γνωστές οργανωμένες δυνάμεις και συλλογικότητες της ας πούμε ευρύτερης Αριστεράς.
•Κοινωνικά: αποτελείται από τμήματα της νεολαίας, διανόησης, υπαλληλίας, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τμήματα αγροτιάς, και φυσικά με την μικρή παρουσία τμημάτων της εργατικής τάξης και προλεταριάτου. (Δεν συμπεριλαμβάνουμε τμήματα της νεολαίας περιθωριοποιημένα, τμήματα της βάσης του ΠΑΣΟΚ, και τις εκατοντάδες χιλιάδες των μεταναστών). Τα «εξαίρουμε» διότι τα τμήματα αυτά δεν έχουν σαν βασική πολιτική αναφορά τις οργανωμένες δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά.
•Πολιτικά: Υπάρχει πανσπερμία. Διάφορα ρεύματα κινούνται και τροφοδοτούνται από αυτόν τον κόσμο. Με πολλές διαφορές, ιδεολογικές και πολιτικές.
•Αυτός ο διάχυτος κόσμος έχει αλλάξει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Και σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του ’90 αλλά και σε σχέση με παλιότερα το ’80.
Ενώ δεν εμπιστεύεται πια άκριτα τα οργανωμένα τμήματα, αρχίζει να προσβλέπει σε αυτά και δεν τα απαξιώνει όπως στην αρχή της δεκαετίας του ’90. Δεν είναι τόσο εχθρικός προς κανένα όπως παλιότερα, και δεν στοιχίζεται συντεταγμένα πίσω από κανένα ρεύμα συγκεκριμένα. Δεν αμφισβητεί την ανάγκη ύπαρξής τους, και τους δίνει περιορισμένα καύσιμα, να αναπαράγονται, να ανανεώνονται.
•Ο κόσμος αυτός πιέζεται από τις εξελίξεις, την άγρια επίθεση του συστήματος, τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Η θέση του έχει επιδεινωθεί κοινωνικά. Η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, του έχει μεν πλήξει την εμπιστοσύνη, αλλά υπάρχουν πολλοί λόγοι που τον πιέζουν να αντισταθεί, να αναζητεί τρόπους να ανακόψει την ραγδαία επίθεση. Εχει βέβαια ρίξει τις απαιτήσεις του. Αναζητεί στηρίγματα και δεν βρίσκει τα παλιά! Προσβλέπει στα οργανωμένα τμήματα της Αριστεράς, απαιτώντας από αυτά, όχι οράματα και αναγγελίες προτάσεων οργάνωσης της κοινωνίας, αλλά να συμβάλουν σε αυτό που πλειοψηφικά θεωρεί στοιχειωδώς ΑΝΑΓΚΑΙΟ.
Σε αυτές τις ανάγκες του κόσμου της Αριστεράς, απάντησε εδώ και χρόνια και συνεχίζει να απαντάει το ΚΚΕ(μ-λ) με την όλη του πρακτική και λογική της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.
Πρόβαλε και συνεχίζει να προβάλει την ανάγκη συγκρότησης μέσα σε μια πορεία, ενός ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Αυτήν την ανάγκη και λογική θέλει να συγκεκριμενοποιήσει συνοψίζοντάς την, στα σημεία που παρατίθενται πιο κάτω.
1. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση ΦΙΛΟΔΟΞΗ που απευθύνεται καταρχήν σε τμήματα λαού, νεολαίας, εργαζομένων, αγροτιάς τα οποία με τον ένα ή άλλο τρόπο αναφέρονται στο σύνολο των μικρότερων ή μεγαλύτερων οργανωμένων δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς. Τμήματα λαού που απαιτούν και πιέζουν τις οργανωμένες αυτές δυνάμεις ανεξάρτητα των σοβαρών πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών μεταξύ τους να συμβάλλουν στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
2. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση που φιλοδοξεί στο βαθμό που κερδίζει έδαφος και στηρίγματα μέσα στον κόσμο της Αριστεράς, ν” απευθυνθεί μέσα σε μια πορεία και με καλύτερους όρους σε τμήματα του λαού που στενάζουν κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής επίθεσης και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας
Μεγάλα τμήματα προλεταριάτου και εργατικής τάξης ανεξαρτήτως εθνότητας και ιθαγένειας μαζί με περιθωριοποιημένα τμήματα νεολαίας βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος των αγριότερων διαθέσεων του κεφαλαίου.
3. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση ούτε «λίγη» ούτε «αρκετή» αλλά αναγκαία στο βαθμό που απαντάει με ρεαλιστικό τρόπο στο μέγα ζήτημα δίλημμα που βιώνουν πλατιά λαϊκά στρώματα «Αντίσταση ή υποταγή». Είναι μια πρόταση ούτε «μίνιμουμ» ούτε «μάξιμουμ» αλλά πολιτικά ώριμη να δώσει αγωνιστική διέξοδο σε αγωνιστές της Αριστεράς να παρέμβουν στην κοινωνία, στην ταξική πάλη, στις σποραδικές και σκόρπιες λαϊκές αντιστάσεις. Είναι μια αγωνιστική πρόταση-κατεύθυνση που δίνει την δυνατότητα στους αγωνιστές να ξεπεράσουν με θετικό τρόπο τόσο τις λογικές της «ενότητας της Αριστεράς» όσο και αυτές των «πόλων».
4. Είναι μια πρόταση που λαμβάνει υπόψη τη συνείδηση και τις δυνατότητες ενός μεγάλου τμήματος του κόσμου που επιμένει ν” αναφέρεται στην Αριστερά. Ετσι όπως αυτό το δυναμικό έχει διαμορφωθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μέσα απ” τις συνέπειες της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τις επιπτώσεις της ένταξης στην ΟΝΕ και ΕΕ. Τους κινδύνους που διαμορφώνονται απ” την αντιδραστική αναδιάταξη-αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στην χώρα.
Μέσα απ” τις αλλαγές και τις συνέπειες που προκάλεσε η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος. Οι κοσμογονικές ανατροπές στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την πρώην ΣΕ, την πρώην Γιουγκοσλαβία και την Κίνα.
5. Δεν είναι πρόταση-κατεύθυνση «εγκεφαλική» και «φαεινή ιδέα». Είναι πρόταση δοκιμασμένη στην πράξη, με σποραδικά βέβαια αποτελέσματα ιδιαίτερα στο τέλος της δεκαετίας του ’90. Αλλά και πιο πρόσφατα μέσα στην αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Είναι μια λογική που δεν έχει στηρίγματα μόνο στα πλαίσια του χώρου και της τάσης που εκφράζει το ΚΚΕ (μ-λ) αλλά αλλού με ανολοκλήρωτο τρόπο και αλλού εμβρυακά «συναντιέται» με τις προσδοκίες και επιδιώξεις χιλιάδων αγωνιστών της Αριστεράς, οργανωμένων και ανένταχτων. Απόδειξη γι αυτό είναι η υιοθέτηση έστω και στις διακηρύξεις του συνθήματος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ από όλο και περισσότερες οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς.
6. Είναι μια κατεύθυνση-πρόταση που δεν υποκλίνεται στους συσχετισμούς και στα «δεδομένα». Λαμβάνει υπόψη τις εκφρασμένες αγωνιστικές διαθέσεις τμημάτων λαού και νεολαίας αλλά και δεν αρκείται-ικανοποιείται σ” αυτές. Ούτε αρκείται στις σποραδικές αντιστάσεις που στοιχειώδικα εκδηλώνει ο λαός. Επιδιώκει μέσα απ” το συντονισμό και την κοινή δράση μ” άλλες οργανωμένες δυνάμεις και ανένταχτους αγωνιστές και ανάλογες συστηματικές πρωτοβουλίες την πολιτικοποίηση-συνένωση των αντιστάσεων.
Σ” ένα ΜΕΤΩΠΟ –ΡΕΥΜΑ αγώνα και αντίστασης που μέσα απ” τις μάχες που θα δίνει και τις εμπειρίες που θα αντλεί και επεξεργάζεται θα αίρει σταδιακά τον κατακερματισμό των αντιστάσεων, το «ξόδεμα» σε αδιέξοδες πρακτικές «ανακούφισης» ψευτοβελτίωσης, «ανυπακοής» και «τυφλών αντιδράσεων».
7. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση κάθε άλλο «περιφερειακών» και «μικρών ζητημάτων». Αλλά που φιλοδοξεί να συγκεντρώσει λαϊκές-αριστερές αγωνιστικές δυνάμεις στα πεδία όπου το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός επιτίθεται κατά κύματα και με συγκεντρωμένες τις δυνάμεις του. Χωρίς να υποτιμάει καμία συσπείρωση δυνάμεων ακόμη και για τα λεγόμενα «δευτερεύοντα»
8. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση που φιλοδοξεί με μάχιμο και ρεαλιστικό τρόπο να συνδέσει τις αντιστάσεις στη χώρα μας μ” ένα διεθνές ρεύμα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΑΓΩΝΑ που θα ωσμώνεται δημιουργικά και στο στίβο της πάλης με κινήματα και αντιστάσεις σε άλλα σημεία του πλανήτη που είτε κάνουν την εμφάνισή τους είτε δυναμώνουν. Μια ώσμωση σε αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική βάση. Η εμπειρία απ” τη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ -ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 2003 αλλά και τη ΒΟΜΒΑΗ -ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 2004 είναι ένα πρώτο ζωντανό δείγμα γραφής για το πώς η πρόταση-κατεύθυνση που προωθούμε σαν ΚΚΕ(μ-λ) αντιλαμβάνεται τη συνεργασία και πάλη με το κίνημα ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Με τις τάσεις αμφισβήτησης πλευρών του συστήματος που αδυνατούν ακόμη να ξεφύγουν απ” τα πλαίσια μιας «μεταρρυθμιστικής» και «ανακουφιστικής» πρακτικής.
9. Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση που όσο βρίσκει ερείσματα στον κόσμο της Αριστεράς, όσο τον διευκολύνει να βρει διέξοδο στην πάλη, θα κλείνουν τα κενά που καλύπτουν οι λεγόμενες Μ.Κ.Ο. και οι λογικές μιας «άλλης» καπιταλιστικής διαχείρισης του περιβάλλοντος και των τερατουπόλεων.
Μια πρόταση-κατεύθυνση οικοδόμησης ενός ΜΕΤΩΠΟΥ που δεν θα χαρίζει κανένα πανανθρώπινο σύνθημα σε επιτηδευμένους κολαούζους ενός συστήματος που στρέφεται ενάντια στον ίδιο τον άνθρωπο.
Που θα υψώσει φραγμό στην επέλαση αντιδραστικών ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων μέσα στους κόλπος τμημάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας και στην πολιτική του διαίρει και βασίλευε.
Μια πρόταση-κατεύθυνση που θα ξανακάνει περήφανο τον αριστερό λαϊκό αγωνιστή όταν πρωτοστατεί στον αγώνα για ΕΙΡΗΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ μιας και η αστική τάξη και οι αστικές κυβέρνησης κάθε απόχρωσης είναι ταγμένες να στρέφονται ενάντια σ” αυτόν τον αγώνα.
10. Είναι μια πρόταση κατεύθυνση που φιλοδοξεί με ένα μάχιμο τρόπο και μέσα απ” τις διευρυμένες πρωτοβουλίες της να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στην πράξη σχετικά με τις μεταλλάξεις, προθέσεις, αντιφάσεις, αδιέξοδα των δύο χώρων της επίσημης λεγόμενης Αριστεράς. Που δεν θα εξαντλείται στο να παρακολουθεί «από μακριά» τις απόπειρες αυτών των δύο χώρων να λύσουν για μια ακόμη φορά σε βάρος του κινήματος και των αγωνιστών που επηρεάζουν, το πρόβλημα ταυτότητας και αναζήτησης στηριγμάτων που βιώνουν δραματικά τα τελευταία χρόνια.
Μια πρόταση κατεύθυνση που όσο κερδίζει έδαφος μέσα στην πρακτική και δράση του κόσμου της Αριστεράς, θα μπορεί να αποσβέσει τους κραδασμούς και τις επιπτώσεις απ” τις μετατοπίσεις τύπου εκκρεμούς που χωρίς αμφιβολία θα εμφανίζει ακόμη πιο έντονα η επίσημη λεγόμενη “Αριστερά και στις δύο εκδοχές της.
Μια πρόταση-κατεύθυνση που θα φιλοδοξεί να πάρει την πρωτοβουλία απ” αυτές τις δυνάμεις μέσα από μια πρακτική αντιπαράθεσης και συνεργασίας να συμβάλλει ώστε το δυναμικό της Αριστεράς στη χώρα να χειραφετηθεί, να μην εγκλωβίζεται, να μην υποκύπτει στους χειρισμούς, ηγεμονισμούς τακτικισμούς, Πρακτικές που βρίσκονται δυστυχώς στο πετσί της μεγάλης λεγόμενης Αριστεράς. Να μπορεί δηλαδή να της «παίρνει» ότι είναι εφικτό και κάτω απ” τις πιέσεις των καιρών χωρίς να της «εκχωρεί» τίποτε και για κανένα λόγο.
11. Είναι μια πρόταση κατεύθυνση που δεν κλείνει τα μάτια μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αριστερά. Που δεν αποδέχεται μοιρολατρικά την πολυδιάσπασή της, αλλά και μπορεί να την ερμηνεύσει. Που φιλοδοξεί να συμβάλλει μέσα από μια πορεία ( όχι ταχύρυθμα και βεβιασμένα) στην απάντηση του προβλήματος μέσα στις κάθε φορά συνθήκες και συσχετισμούς.
Είναι μια πρόταση-κατεύθυνση που έχει τη δική της οπτική και ερμηνεία τόσο για το πρόβλημα όσο και για την αντιμετώπιση (όχι πάντως θαυματουργή) και όχι εύκολη! Κυρίως επειδή στέκεται σε τρία κεφαλαιώδη ζητήματα που απασχολούν τον αριστερό αγωνιστή στις μέρες μας.
Πρώτο: Πως τοποθετείται απέναντι στις αντικειμενικές εξελίξεις και συνθήκες που διαμορφώνονται στον κόσμο.
Δεύτερο: Πως προσδιορίζει τη σχέση του με το λαό και ειδικότερα τα πιο καταπιεσμένα και εξαθλιωμένα τμήματά του. Χωρίς να κλείνει τα μάτια στην επιδείνωση της θέσης μιας σειράς άλλων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.
Τρίτο: Πως προσδιορίζει τη σχέση ατόμου με τη συλλογική δράση.
12.Είναι μια πρόταση κατεύθυνση που οραματίζεται ένα ΜΕΤΩΠΟ-ΡΕΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ το οποίο θα κατακτάει μέσα από αντιπαράθεση και ουσιαστική προσέγγιση τα σωστά συμπεράσματα απ” τον κόσμο που βιώνουμε. Που θα συνειδητοποιεί τις κινούσες αντιθέσεις του συστήματος κόντρα στους ψευτοδιαχωρισμούς που αναπαράγει η τρέχουσα φιλολογία αστική ή και «ριζοσπαστική» Που θα μπορεί να κρίνει και να αξιολογεί τις εξελίξεις μ” αναβαθμισμένο κριτήριο. Που θα περιορίσει τις ψευτοαντιπαραθέσεις στα πλαίσιά του και θ” αντιμετωπίσει τα πραγματικά διλήμματα.
Μια πρόταση-κατεύθυνση που θα συμβάλλει στο να αναδεικνύει τη δύναμη των μαζών. Που δεν θα αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία λαϊκή δυνατότητα καμία αγωνιστική διάθεση. Ακόμη και αν για μεγάλο διάστημα ξοδεύεται σε λάθος κατεύθυνση.
13. Ιδιαίτερα ευνοϊκή παρουσιάζεται η προεκλογική περίοδος για να προβληθεί και συζητηθεί η κατεύθυνση αυτή. Το φανερώνει η όλη εικόνα των συσκέψεων-συγκεντρώσεων που με πρωτοβουλία του ΚΚΕ(μ-λ) πραγματοποιήθηκαν και θα συνεχίσουν να πραγματοποιούνται.
Από μια άποψη οι συνθήκες θα γίνουν ακόμη ευνοϊκότερες μετά τις 7 Μάρτη.
Κάνουμε μια ουσιαστική πολιτική προσπάθεια και προετοιμασία, χωρίς να μας εμποδίζει η στείρα κυρίαρχη αστική προεκλογική κούφια φιλολογία. Βρίσκουμε την ισορροπία μας στη σχέση μας με τους αγωνιστές του λαού. Περιορίζονται τα εκλογικά μας «άγχη» και η δήθεν «προβολή» μας με τους όρους που θέλει το αστικό σκηνικό.
14 Ας συνεχίσουμε ουσιαστικοποιώντας τον πολιτικό μας λόγο. Ας ξανοιχτούμε θαρραλέα σαν δοκιμή για μετά τις 7 Μάρτη. Ας απευθυνθούμε ακόμη πιο ευρύτερα όπου πιο πλατιά μπορούμε χωρίς να μας «απασχολεί» το ωφέλιμο του πράγματος δηλαδή «η ψήφος». Δεν θα χάσουμε!
Τώρα ξέρουμε καλύτερα ότι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ αυτή ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!
Τώρα ξέρουμε καλύτερα ότι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ Ν” ΑΝΔΡΩΘΕΙ Σ” ΕΝΑ ΠΑΡΟΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΦΙΚΤΟ «ΟΡΑΜΑ.»
ΤΩΡΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ότι η εξειδίκευση και υλοποίηση της κατεύθυνσης που παρουσιάζουμε εδώ δεν είναι απλά υπόθεση μόνο «δική μας». Αλλά και «δική σας»!
