Κλιμάκωση της επιθετικότητας και των ανταγωνισμών!
Με δεδομένη την αύξηση της ρευστότητας και της μεταβατικότητας που σηματοδοτεί η μετά Ομπάμα εποχή, και με τα ερωτήματα να παραμένουν πολύ περισσότερα από τις απαντήσεις, μπορούμε να πούμε πως αρχίζουν να αχνοφαίνονται τα πρώτα στοιχεία της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού προς τους συμμάχους/ανταγωνιστές του, είτε αυτό αφορά το ΝΑΤΟ είτε τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και οι προσαρμογές που αρχίζει να κάνει η διοίκηση Τραμπ σε σχέση με ορισμένες προεκλογικές διακηρύξεις της, όσον αφορά τον βασικό στρατηγικό αντίπαλο των ΗΠΑ, δηλαδή τη Ρωσία. Έτσι επιβεβαιώνεται πως σταθερά αυξάνεται η επικινδυνότητα γενικά από τον παροξυσμό του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών και ειδικότερα από την αυξημένη ανάγκη των ΗΠΑ να αναζητήσουν νέους δρόμους κατάκτησης της παγκόσμιας κυριαρχίας. Αυτά τα πρώτα στοιχεία της πολιτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού εμφανίστηκαν κατά τη τελευταία σύνοδο των υπουργών άμυνας της βορειοατλαντικής συμμαχίας μέσω του Αμερικανού ομολόγου τους, Τζέιμς Ματίς, όπως και με την συμμετοχή του νέου υπουργού εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον στην σύνοδο των ΥΠΕΞ της ομάδας G20 στη Βόννη. Αλλά επικυρώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο, με τις δημόσιες δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μ. Πενς, κατά την επίσκεψή του στην Ευρώπη, και φυσικά στη σημαντική τοποθέτησή του στην ονομαζόμενη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια.
Ενίσχυση των φιλοπόλεμων κινήσεων στο «τόξο» της αστάθειας και του πολέμου
Με τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Σύνοδος του ΝΑΤΟ πήρε αποφάσεις που επιβεβαιώνουν και κλιμακώνουν τις φιλοπόλεμες τακτικές και στρατηγικές κινήσεις κατά μήκος του «τόξου» που περιλαμβάνει την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και φτάνουν μέχρι την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Με στόχο την παραπέρα περίσφιξη της Ρωσίας και την επιτήρηση του στόλου της που κατεβαίνει στη Μεσόγειο, ευρύτερα τον έλεγχο της περιοχής και τη δημιουργία όρων για ακόμα μεγαλύτερες επεμβάσεις σ’ αυτήν.
Με την συνυπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης, το ΝΑΤΟ όχι μόνο αποφάσισε την παραμονή της νατοϊκής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, τάχα για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών, αλλά την συνέδεσε άμεσα με την κλιμάκωση της νατοϊκής παρουσίας στη Μαύρη Θάλασσα, «ώστε να αντιμετωπιστεί η απειλητική συμπεριφορά της Ρωσίας, μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία».
Έτσι, το ΝΑΤΟ θα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την στρατηγική βάση του ρώσικου ναυτικού στη Σεβαστούπολη, αλλά και θα επιτηρεί τα πλοία του κατά μήκος του θαλάσσιου διαδρόμου που ξεκινά από τη Μαύρη Θάλασσα, περνά το Αιγαίο και φτάνει στα παράλια της Συρίας. Ο Γ.Γ. της δολοφονικής αυτής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας στη σύνοδο, τόνισε την ανάγκη για «αυξημένη ναυτική παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, για βελτίωση της κατάρτισης, ασκήσεις και επιτήρηση της περιοχής» αλλά και για το ότι «η Μόνιμη Ναυτική μας Δύναμη (σ.σ. σ’ αυτές ανήκει και η SNMG2) θα αναπτύσσεται στη συνέχεια πιο συχνά στη Μαύρη Θάλασσα», μιας και αυτό ήδη γίνεται εδώ και ένα χρόνο περίπου. Υπενθυμίζουμε πως πλοία της SNMG2 περνούσαν από πέρυσι στη Μαύρη Θάλασσα και σε συνεργασία με το ρουμάνικο, το βουλγάρικο ή το τούρκικο ναυτικό αλλά και άλλες νατοϊκές δυνάμεις που εδρεύουν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, διεξήγαγαν αεροναυτικά γυμνάσια στην περιοχή.
Όσον αφορά τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και ολοφάνερα προετοιμαζόμενο για αύξηση της ιμπεριαλιστικής του παρουσίας και παρεμβατικής/επεμβατικής του πολιτικής στην περιοχή αυτή, το ΝΑΤΟ αποφάσισε τα εξής:
-Τη σύσταση ενός ξεχωριστού επιτελείου στο νατοϊκό στρατηγείο της Νάπολης για συγκέντρωση και ανάλυση πληροφοριών από Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή.
-Την ανανέωση των επιχειρήσεων των ιπτάμενων ραντάρ AWACS πάνω από τη Συρία αλλά και όλη την περιοχή.
-Την αύξηση των νατοϊκών επιχειρήσεων στο Αιγαίο με τη συμμετοχή και της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει τριπλασιάσει τη δύναμή της φτάνοντας τους 40.000 άντρες.
Τέλος, όσον αφορά την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο, αποφασίστηκε η συνέχιση της ανάπτυξης των 4 νατοϊκών ταγμάτων στις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία, η ανάπτυξη μιας πολυεθνικής ταξιαρχίας του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία, όπως επίσης και της εγκατάστασης της αμερικανικής ταξιαρχίας στην Πολωνία. Όλα αυτά έχουν σημάνει συναγερμό στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων του ρώσικου ιμπεριαλισμού, που τελευταία ανακοίνωσε, συνεχίζοντας να «απαντάει» στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση, την κατασκευή ενός πυραύλου ικανού να διαπερνά την «αντιπυραυλική ασπίδα» που στήνουν οι ΗΠΑ κατά μήκος των δυτικών συνόρων της.
Στο πολιτικό πεδίο κατά τη διάρκεια της Συνόδου, επιβεβαιώθηκε η στενή σχέση (sic!) της συμμαχίας με την Ουκρανία δηλαδή το καθεστώς του Κιέβου και συνεχίστηκε η καταγγελία της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία. Τέλος και με επίκεντρο τον Καύκασο, η επιτροπή ΝΑΤΟ-Γεωργίας αξιολόγησε την πρόοδο στον μετασχηματισμό των ενόπλων δυνάμεων της χώρας στα νατοϊκά πρότυπα και την πορεία ένταξής της στο ΝΑΤΟ.
Οι σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ στο επίκεντρο της συζήτησης
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, πολιτικά στη Σύνοδο κυριάρχησε η συζήτηση για το μέλλον των ευρωατλαντικών σχέσεων και σε συνάρτηση με αυτό και η αντιμετώπιση της Ρωσίας. Για το τελευταίο, θα μπορούσαμε να πούμε πως τα προηγούμενα φτάνουν για να καταδείξουν πως πολύ γρήγορα η νέα αμερικανική διοίκηση προσαρμόστηκε στις αδήριτες αναγκαιότητες που απορρέουν από τα στρατηγικά συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δεν είναι τυχαία άλλωστε πως την ίδια περίοδο και μετά από μια συντονισμένη επίθεση αντικαταστάθηκε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Μάικλ Φλιν από τον υποστράτηγο Χέρμπερτ Ρέιμοντ Μακμάστερ, που θεωρεί τη Ρωσία βασικό εχθρό των ΗΠΑ. Επίσης και ο αμερικανός ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον υποβάθμισε τις προθέσεις της διοίκησης Τραμπ για προσέγγιση με τη Μόσχα. Βέβαια, τα προηγούμενα δεν σημαίνουν πως η νέα διοίκηση δεν θα επιχειρήσει να διερευνήσει σημεία τακτικών συμβιβασμών με τη Ρωσία, όπου θεωρεί ότι κάτι τέτοιο την ευνοεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Όσον αφορά τώρα τις ευρωατλαντικές σχέσεις, τόσο ο υπουργός άμυνας Ματίς στη σύνοδο του ΝΑΤΟ όσο και ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς στη Διάσκεψη του Μονάχου ήταν σχετικά σαφείς. Από τη μια, θέλησαν να καθησυχάσουν τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές όσον αφορά την «αφοσίωση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ» και τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις δηλώσεις Τραμπ για το «παρωχημένο ΝΑΤΟ» και τη «γερμανική Ευρώπη». Από την άλλη, έθεσαν το ζήτημα της συμμετοχής των Ευρωπαίων στις αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, απαιτώντας πιο έντονα από κάθε άλλη φορά την εφαρμογή από την πλευρά τους των τελευταίων αποφάσεων των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ, για δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας. Θέτοντας ουσιαστικά και δια μέσω του «οικονομικού», την απαίτησή τους να συμμορφωθούν στους στρατηγικούς σχεδιασμούς τους. Γι’ αυτό και πιο ανοιχτά ο Γιούνγκερ διαφώνησε με την αμερικάνικη προσέγγιση, που, όπως είπε, δεν λαμβάνει υπόψη τα χρήματα που δαπανά η ΕΕ για το προσφυγικό, ή πιο καλυμμένα η Μέρκελ δήλωσε πως θα αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες της Γερμανίας υπέρ του ΝΑΤΟ (;), σταδιακά όμως και για τα επόμενα οχτώ χρόνια! Να σημειώσουμε εδώ πως η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που εφαρμόζει απαρέγκλιτα τη νατοϊκή αυτή νόρμα του 2%, με δεξιές και με «αριστερές» όπως τώρα κυβερνήσεις. Διαχρονική η υποτέλεια στον ιμπεριαλισμό! Συνολικά βέβαια είναι πολύ νωρίς για το πώς ακριβώς θα διαμορφωθούν οι ευρωατλαντικές σχέσεις, που όπως πολλοί αναλυτές επισημαίνουν, θα είναι αποτέλεσμα όχι δηλώσεων αλλά πράξεων.
Ωστόσο, όπως διαφαίνεται, οι ΗΠΑ, τόσο σε σχέση με τους συμμάχους όσο και με τους εχθρούς τους, μπαίνουν σε μια φάση άσκησης πιο έντονων πιέσεων, εκβιασμών και κινήσεων, που αντικειμενικά θα οδηγήσει σε νέες (αν)ισορροπίες στην ήδη διαταραγμένη παγκόσμια κατάσταση. Και θα αυξήσει παραπέρα τους κινδύνους τόσο γενικά για τους λαούς όλου του κόσμου όσο και ειδικότερα για τους λαούς της περιοχής του προαναφερόμενου «τόξου», περιοχή στην οποία ζει και ο δικός μας λαός!
