Μετά την παραίτηση του τσάρου Νικόλαου του Β’ θα ανεβεί στο θρόνο ο αδερφός του Μιχαήλ, που όμως θα αναγκαστεί πολύ σύντομα να παραιτηθεί κι αυτός. Λίγες μέρες αργότερα ο έκπτωτος τσάρος Νικόλαος συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Η αντιμοναρχική – αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 έχει ολοκληρωθεί.
Μετά την παραίτηση του τσάρου στη Ρωσία υπάρχει μια πρωτοφανής κατάσταση σε ό,τι αφορά την εξουσία. Εμφανίζεται η δυαδική εξουσία. Από τη μια μεριά είναι η Προσωρινή Κυβέρνηση που δημιουργήθηκε στις 2 Μάρτη από μετριοπαθείς εκπροσώπους της αστικής τάξης, κυρίως Καντέ και Οκτωβριστές αλλά και με τη βοήθεια των Μενσεβίκων και των Εσέρων, και απ’ την άλλη τα Σοβιέτ των εργατών που στηρίζονταν στον εξοπλισμένο λαό. Ο πρίγκιπας Λβοφ ορίστηκε πρωθυπουργός, ο Μιλιούκοφ υπουργός Εξωτερικών και ο Κερένσκι υπουργός Δικαιοσύνης. Οι μπολσεβίκοι διαφωνούν λέγοντας πως ο σχηματισμός της Προσωρινής Κυβέρνησης ήταν ουσιαστικά παράδοση της εξουσίας από τα χέρια των εργατών στα χέρια της αστικής τάξης και των τσιφλικάδων.
Η νέα κυβέρνηση με διάγγελμα προς το λαό, στις 6 Μάρτη, αρνείται να ικανοποιήσει τις ζωτικές διεκδικήσεις του ρωσικού λαού, συνεχίζει τον πόλεμο σε συνεννόηση με τους άγγλους και γάλλους ιμπεριαλιστές και δεν προχωρεί σε αγροτική μεταρρύθμιση ώστε να μοιράσει τη γη στο λαό. Ούτε το στοιχειώδες αίτημα του λαού για «ψωμί» δεν ικανοποιεί αφού θα πρέπει να συγκρουστεί με τους τσιφλικάδες και τους κουλάκους και να πάρει το στάρι που κατείχαν. Ταυτόχρονα με διάφορα νομοθετήματα προσπαθεί να περιορίσει την εξουσία των εργατών.
Οι μπολσεβίκικες οργανώσεις άρχισαν να βγαίνουν από την παρανομία και να κάνουν πλέον ανοιχτή πολιτική δουλειά. Στις 5 Μάρτη οι μπολσεβίκοι επανεκδίδουν την «Πράβντα» και ασκούν σκληρή κριτική στη στάση της κυβέρνησης. Καθημερινά ξεσκεπάζουν την πολιτική της αλλά και τη συμβιβαστική πολιτική των Εσέρων και Μενσεβίκων που τη στηρίζουν. Ο Λένιν, με τηλεγράφημά του από την Ελβετία στις 6 Μάρτη, απευθύνεται στους μπολσεβίκους: «Η τακτική μας: πλέρια δυσπιστία, καμιά υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση, ιδιαίτερα υποπτευόμαστε τον Κερένσκι, εξοπλισμός προλεταριάτου-μοναδική λύση, άμεσες εκλογές Δούμας στην Πετρούπολη, καμιά προσέγγιση με άλλα κόμματα» (Άπαντα Λένιν, τόμος 23, σελ.312, 4η ρωσ. έκδοση). Η αναφορά στον Κερένσκι γίνεται γιατί αυτός έπαιξε το ρόλο του συνδέσμου ανάμεσα στην Προσωρινή Κυβέρνηση και τα Σοβιέτ.
Μια σειρά από επιστολές του Λένιν σε μπολσεβίκους ηγέτες κινούνται στο ίδιο πνεύμα. Είναι τα περίφημα «Γράμματα από μακριά». Σε ένα από αυτά αναφέρει ρητά πως στόχος είναι να φτάσει ο λαός από τον πιο σίγουρο δρόμο στην επανάσταση και στην κατάληψη της εξουσίας.
