Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στις 22 και 23 Γενάρη πανελλαδική σύσκεψη δημιουργίας πολιτικοσυνδικαλιστικού σχήματος, με βασική επιδίωξη την ενίσχυση της πάλης της εργατικής τάξης και γενικότερα των εργαζομένων και για τον πολιτικό και ταξικό προσανατολισμό αυτής της πάλης.
Στη σύσκεψη πήραν μέρος πολλές δεκάδες εργαζομένων αρκετοί εκ των οποίων είναι εκλεγμένοι στις διοικήσεις πρωτοβάθμιων σωματείων και συλλόγων από 13 πόλεις της χώρας που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της οικοδομής, στη μεταποίηση, στο χώρο του εμπορίου, των νοσοκομείων, στους δήμους, στις γραφικές τέχνες κ.α.
Οι επιμέρους συσκέψεις που είχαν προηγηθεί σε μια σειρά από περιοχές συνέβαλαν στο να εκφραστεί ένας πλούσιος προβληματισμός μέσα από τις εμπειρίες από τους χώρους που δραστηριοποιούνται και να υπάρξει η κοινή διαπίστωση της ανάγκης ενιαιοποίησης σε πανελλαδικό επίπεδο των συνδικαλιστικών τους σχημάτων.
Το όνομα που αποφασίστηκε μέσα από τη σύσκεψη να δοθεί στο σχήμα είναι «Ταξική Πορεία», πιστεύοντας ότι δίνει το στίγμα των προσπαθειών που πρέπει να γίνουν το επόμενο διάστημα για να ανοίξει ο δρόμος για τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.
Η πρώτη μέρα της σύσκεψης ξεκίνησε με την εισήγηση πάνω στα κεντρικά πολιτικά στοιχεία που συνθέτουν την επίθεση, τους φορείς της, τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα. Έγιναν αναφορές στην κατάσταση της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος, στο χαρακτήρα και τους στόχους της επίθεσης καθώς και στην ανάγκη οικοδόμησης εστιών αντίστασης για την ανατροπή της επίθεσης αυτής. Επίσης επισημάνθηκε η ανάγκη του σωστού προσανατολισμού της πάλης της εργατικής τάξης και ο ρόλος της «Ταξικής Πορείας» στη συμβολή των παραπάνω προσπαθειών.
Πιο συγκεκριμένα έγινε αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της περιόδου τα οποία συγκεντρώνουν όλα τα στοιχεία της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας και κρισιμότητας σε όλες τις πτυχές των εργασιακών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κεφάλαιο διεκδικεί τα πάντα. Διεκδικεί να επιβάλει ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, χρησιμοποιώντας τις πιο ακραίες μορφές εκμετάλλευσης. Πάνω από όλα επιχειρεί να επιβάλει έναν καθολικό έλεγχο πάνω στην εργατική τάξη για να την ορίζει όχι μόνο στους χώρους δουλειάς αλλά και στην κοινωνική της ζωή και δράση.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για λογαριασμό του κεφαλαίου, επέβαλε την πιο βάναυση και αντεργατική πολιτική με οδυνηρές συνέπειες για την εργατική τάξη και για όλο τον εργαζόμενο λαό. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε την πολιτική της υποτέλειας στις ΗΠΑ και την ΕΕ και ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τις επιδρομές των ιμπεριαλιστών και το μακέλεμα των λαών. Την ίδια περίοδο, το κόμμα της ΝΔ στήριξε με επιμονή αυτήν ακριβώς την πολιτική και ερχόμενη την περασμένη χρονιά στη κυβέρνηση συνεχίζει το αντεργατικό έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και φιλοδοξεί να το συμπληρώσει με νέα αντιλαϊκά και αντιδραστικά μέτρα και ακριβώς αυτά βρίσκονται σε εξέλιξη. Αυτό είναι βέβαιο. Άλλο τόσο βέβαιη προβάλλει η αναγκαιότητα της μαζικής αντίστασης της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Εκεί θα κριθεί η δυνατότητά της και η ικανότητά της να αποκρούσει την αντεργατική λαίλαπα. Συνεπώς, το ζήτημα της πάλης και, πιο συγκεκριμένα, η οικοδόμηση ισχυρών εστιών αντίστασης, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο. Σε αυτή θα κριθούν τα πάντα. Ή θα συνεχίσουμε να μπαίνουμε στο τούνελ του κοινωνικού μεσαίωνα ή θα βγούμε στη λεωφόρο του μαζικού αγώνα και της αντίστασης, δίνοντας στον κόσμο της δουλειάς ελπίδα και προοπτική ανατροπής αυτής της καπιταλιστικής αθλιότητας.
Επισήμανε επίσης η εισήγηση την αποδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος και τις τεράστιες ευθύνες για αυτή την εξέλιξη της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Μια ηγεσία υποταγμένη στις ανάγκες και απαιτήσεις του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του η οποία επέβαλλε στο συνδικαλιστικό κίνημα τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, της ταξικής ειρήνης και υποταγής. Στη βάση αυτή ο κοινωνικός διάλογος αποτελεί τη κυρίαρχη γραμμή της με αποτέλεσμα να συσκοτίζει και να αποθαρρύνει τη συλλογική και αγωνιστική δράση και κάθε διεκδίκηση των εργαζόμενων. Αντίστοιχες είναι και οι ευθύνες των ηγεσιών της ρεφορμιστικής Αριστεράς τόσο του ΣΥΝ όσο και της ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ, οι οποίες όλα τα προηγούμενα χρόνια από κοινού με τις παρατάξεις του κεφαλαίου ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ διαμόρφωσαν το βασικό προσανατολισμό δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος
Αναφερόμενη στην «Ταξική Πορεία», η εισήγηση τόνισε ότι φιλοδοξεί να αποτελέσει εργαλείο για τους αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στους εργασιακούς χώρους και τα συνδικάτα, καταχτώντας, μέσα από την πάλη του, μια αυτοδύναμη πολιτική συγκρότηση και ανάπτυξη. Να κατακτήσει την αναγκαία πολιτική και ταξική φυσιογνωμία και κύρος, ώστε να αποκτήσει τον συσχετισμό και τη δυνατότητα να δημιουργεί γεγονότα. Γεγονότα, που ενισχύουν την ταξική πάλη και προκαλούν μαζικές διαφοροποιήσεις στη πολιτική και ταξική συνείδηση των εργαζομένων. Σε αυτή τη βάση και προοπτική, επιχειρείται η πολιτική και οργανωτική ενοποίηση των επιμέρους ταξικών και αγωνιστικών σχημάτων καθώς και μεμονωμένων αγωνιστών σε ενιαίο κεντρικό σχήμα. Είναι βέβαιο πως οι επιμέρους κινήσεις, εκφραζόμενες σε αντίστοιχη συγκρότηση κεντρικού χαρακτήρα, θα αποκτήσουν περισσότερες δυνατότητες, γνώσεις και εμπειρίες, καθώς και θα κάνουν την πάλη τους περισσότερο αποτελεσματική. Το ίδιο ισχύει και για το κεντρικό σχήμα. Όσο περισσότερο στηρίζει και στηρίζεται στα επιμέρους εργασιακά σχήματα και όσο περισσότερο αυτά ενισχύονται, τόσο δυναμώνουν και αυξάνουν οι δυνατότητες του ενιαίου κεντρικού σχήματος:
- Απόκτηση περισσότερων δυνατοτήτων για καλύτερη επεξεργασία της εργατικής δουλειάς, των στόχων και καθηκόντων.
- Δυνατότητες συστηματικής πολιτικής αντιπαράθεσης στην αστική τάξη, στη κυβέρνηση της ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.
- Πολιτική αντιπαράθεση στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που να διευκολύνει τη πάλη των εργαζόμενων ενάντια στο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό.
- Αντίστοιχη αντιπαράθεση στο ρεφορμισμό και σε όλες του τις παραλλαγές για να δυναμώσει η γραμμή του ταξικού, πολιτικού προσανατολισμού της πάλης των εργαζομένων.
Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η παρουσίαση από την πλευρά των εισηγητών ενός κειμένου του αδικοχαμένου συντρόφου Βασίλη Γεμιστού το οποίο γράφτηκε το 2000 με στόχο να συμβάλει σε αυτήν ακριβώς την υπόθεση συγκρότησης πανελλαδικού σχήματος. Μια υπόθεση η οποία για τον ίδιο αποτέλεσε στόχο που υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις και η οποία συνέβαλε αποτελεσματικά για να φτάσουμε σήμερα σε αυτήν τη δυνατότητα. Το κείμενο (το οποίο εγκρίθηκε από τη σύσκεψη ως εισηγητικό ντοκουμέντο), παρά το ότι είχε γραφτεί πέντε χρόνια πριν, πιάνει με τον καλύτερο τρόπο τα ζητήματα που τίθενται σήμερα.
Μιλώντας για το χαρακτήρα της επίθεσης το κείμενο αναφέρει ότι καθόλου τυχαία τα χαρακτηριστικά της νέας συνολικής επίθεσης δεν σχετίζονται μόνο με το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, την εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας, τη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης. Σχετίζονται επίσης με την ίδια τη δυνατότητα της τάξης για να οργανωθεί σαν τάξη για τον εαυτό της, τη δυνατότητα αντίστασης και διεκδίκησης ζωτικών της συμφερόντων, την προβολή του στόχου για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αναφερόμενο στη χώρα μας το κείμενο εντοπίζει τη βιασύνη, το εύρος και το βάθος της αντεργατικής επίθεσης, την ταχύτητα και την εμμονή προσαρμογής στα πιο αντιδραστικά μοντέλα και σε πολιτικές που αναπόφευκτα συνοδεύονται από την ενίσχυση των μηχανισμών καταπίεσης και καταστολής.
Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων τονίζει ότι αποτελεί ένα ακόμη σοβαρό χτύπημα στην εργατική τάξη και στη δυνατότητά της να οργανωθεί και να αντιμετωπίσει ενιαία την πολιτική της εκμετάλλευσης.
Αλλά και για τις ιδιωτικοποιήσεις το κείμενο θέτει την ανάγκη πολιτικού ξεκαθαρίσματος. Όπως αναφέρεται, η κύρια πλευρά των ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι τόσο η οικονομική αλλά η πολιτική, αυτή που σχετίζεται με την εγγραφή λαϊκών κατακτήσεων στη λειτουργία και την ιστορική εξέλιξη των οργανισμών αυτών και που η εκποίησή τους θα σημάνει απλά την εξαφάνισή τους.
Παραπέρα τονίζεται ότι με την ιδιωτικοποίηση δημόσιων οργανισμών χτυπιέται η λογική της διεκδίκησης, από αυτό ακριβώς το κράτος, το συλλογικό καπιταλιστή, για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών, στοιχείο που ενοποιεί το λαό και την εργατική τάξη στο σύνολό της απέναντι στο κράτος-συλλογικό διαχειριστή, διεκδικώντας καλύτερη περίθαλψη, μόρφωση, υποδομή. Το πιο ουσιαστικό ζήτημα, ωστόσο, είναι το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το σύνολο των σχέσεων μισθού, ωραρίου, οργάνωσης, και κατοχύρωσης του δικαιώματος στη δουλειά.
Στην αναφορά του στο ασφαλιστικό το κείμενο τονίζει ότι το πρόβλημα που ζητά απάντηση δεν είναι αν τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υγιή (εύρωστα οικονομικά) ή όχι. Πολύ περισσότερο που αυτοί ακριβώς που τα καταλήστεψαν σπρώχνουν τα πράγματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο με αποκλειστική σχεδόν εισφορά έμμεση ή άμεση των εργαζομένων. Το ερώτημα βρίσκεται στο αν η εργατική τάξη θα παλέψει να κερδίσει αυτά ακριβώς που της ανήκουν. Για πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις, για μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, για πλήρη και δωρεάν περίθαλψη. Να παλέψει για να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της περιόδου ’90-93, για να μην καταργηθούν τα βαρέα και ανθυγιεινά, για να μην περάσει τελικά η νέα επίθεση στην ασφάλιση, στη σύνταξη και την περίθαλψη.
Τελειώνοντας το κείμενο κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα καθήκοντα των ταξικών συνδικαλιστών: στην ουσιαστική και συνολική αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και με τις αστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Στη σύσκεψη παρευρέθηκαν και χαιρέτισαν εκπρόσωποι των Λαϊκών Αγωνιστικών Κινήσεων και των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι οποίοι τόνισαν την ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου μετώπου αντίστασης εργατικής τάξης, λαού και νεολαίας στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός παγκόσμια.
Η σύσκεψη συνεχίστηκε με τοποθετήσεις εργαζομένων τόσο στα ζητήματα που θίχτηκαν εισηγητικά όσο και στα ιδιαίτερα ζητήματα που απασχολούν διάφορους κλάδους. Κοινή διαπίστωση όλων ήταν ότι η προσπάθεια αυτή, παρά τις δυσκολίες της περιόδου, μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για την παρέμβαση στην εργατική τάξη, να δώσει νέα πνοή τόσο σε σχήματα που ήδη δρουν και κινούνται όσο και στη δημιουργία νέων. Η ανάγκη συσπείρωσης των νέων εργαζόμενων αλλά και μεταναστών εργατών ήταν, επίσης, μερικά από τα ζητήματα που τέθηκαν.
Για τον καλύτερο συντονισμό και λειτουργία του σχήματος, η σύσκεψη εξέλεξε πανελλαδικό αντιπροσωπευτικό συμβούλιο το οποίο με τη σειρά του εξέλεξε γραμματεία.
Ως άμεσα καθήκοντα αποφασίστηκαν η έκδοση των εισηγητικών κειμένων σε ενιαία μπροσούρα και η πραγματοποίηση τοπικών συσκέψεων με στόχο την καλύτερη και πιο διευρυμένη συζήτηση πάνω στα ζητήματα που τέθηκαν.
