Οι μάσκες έπεσαν
Ολοι οι πολίτες αυτής της χώρας γνωρίζουν πλέον πολύ καλά ότι από τις κάλπες θα αναδειχτεί μία και μόνο πολιτική. Αυτή που έχουν κιόλας αποφασίσει τα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, οι βαρόνοι των ΜΜΕ.
Αυτοί την έχουν κιόλας την κυβέρνηση που θα υπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Μένει μόνο να της δώσουν όνομα. ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Τον έχουν κιόλας τον πρωθυπουργό που θα διαχειριστεί για λογαριασμό τους αυτή την αντιδραστική, αντιλαϊκή πολιτική. Αν θα τον λένε Γ. Παπανδρέου ή Κ. Καραμανλή, σχετική και μόνο σημασία θα έχει.
Α. Αυτά που αντιμετωπίζουμε
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
1. Τόσο ο «δημοκρατικός φιλελευθερισμός» του ΠΑΣΟΚ όσο και ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» της ΝΔ έχουν την ίδια κοινή μήτρα: το νεοφιλελευθερισμό των Ρίγκαν-Θάτσερ, την πολιτική που εδώ και δύο δεκαετίες σαρώνει τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Την πολιτική που ήδη έχει δοκιμάσει στις πλάτες του ο ελληνικός λαός. Την πολιτική που οι εκπρόσωποι του συστήματος σκοπεύουν όχι μόνο να συνεχίσουν, αλλά να την κάνουν ακόμα πιο σκληρή για το λαό.
Γιατί εμείς γνωρίζουμε:
Πως όταν λένε «ρύθμιση της αγοράς εργασίας» εννοούν τις «ελαστικές σχέσεις εργασίας», δηλαδή τη μετατροπή των εργαζόμενων σε «απασχολήσιμο» εργαλείο που η εργοδοσία θα μπορεί είτε να χρησιμοποιεί όταν θέλει, όσο θέλει, όπως θέλει, είτε να το εναποθέτει στο ράφι της ανεργίας.
Οταν λένε «σταθεροποίηση» της οικονομίας, αντιμετώπιση των πληθωριστικών πιέσεων, σύνδεση αμοιβών με την παραγωγικότητα, εννοούν συνέχιση και βάθεμα της πολιτικής της λιτότητας για τους εργαζόμενους, την καθήλωση ημερομισθίων και συντάξεων.
Οταν λένε «εξυγίανση» του ασφαλιστικού, όταν μιλάνε για «διάσωση» των ταμείων και για «ανταποδοτικότητα», εννοούν την ουσιαστική κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τη μετατροπή τους από δικαίωμα σε πράξη ελεημοσύνης του κράτους ή άλλων ευαγών ιδρυμάτων προς «αναξιοπαθούντες».
Οταν λένε «εκσυγχρονισμό» του συστήματος υγείας και περίθαλψης, εννοούν την κατάργηση του δικαιώματος όλων των πολιτών σε δωρεάν περίθαλψη και υγεία και τη δημιουργία συστήματος δύο ταχυτήτων, μια για τους έχοντες και μια για τους μη έχοντες.
Οταν μιλούν για «αναβάθμιση» της εκπαίδευσης, εννοούν την εξύψωση ενός διαχωριστικού ταξικού τείχους που ουσιαστικά θα απαγορεύει την πρόσβαση στις ανώτερες βαθμίδες της στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων.
Γνωρίζουμε ακόμη πως όταν μιλάνε για «αναπτυξιακή πολιτική» και «προσαρμογή του φορολογικού συστήματος σε αναπτυξιακούς στόχους», εννοούν την προώθηση φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο, παροχές, επιδοτήσεις και κάθε είδους «κίνητρα».
Οταν ζητάνε την «απελευθέρωση της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων», εννοούν ότι όλες οι ροές κεφαλαίων θα πρέπει να κατευθύνονται στα ταμεία του μεγάλου κεφαλαίου.
Οταν «δυσφορούν» για τον «δύσκαμπτο, δυσκίνητο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα», ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο όσες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν μείνει απούλητες.
Οταν «αγωνιούν» για την αναγνώριση του «δημιουργικού ρόλου των επιχειρηματιών» και της «προσφοράς τους στην κοινωνία», ενδιαφέρονται για την κατοχύρωση της ασυδοσίας της εργοδοσίας όσον αφορά την καταπάτηση των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οταν διακηρύσσουν την «ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων», επιδιώκουν τη νομιμοποίηση του προϊόντος της ληστείας του λαού από το ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο. Λαμπρό παράδειγμα μιας τέτοιας «ελευθερίας», η μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου που ρήμαξε χιλιάδες νοικοκυριά στη χώρα μας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως όταν μιλούν για τη μεγάλη επιτυχία της ένταξης στην Ε.Ε., εννοούν την παράδοση της χώρας στα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Πως τα περίφημα πακέτα στήριξης δεν είναι παρά η ανταμοιβή που δίνεται στην άρχουσα τάξη για την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής και το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, για τα προνόμια που δίνονται στο κεφάλαιο και το λουκέτο στους μικρομεσαίους, για τη στασιμότητα – ανυπαρξία παραγωγικών επενδύσεων, τον περιορισμό της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας. Πως τα πακέτα που μοιράζονται με μίζες, αρπαχτές και εργολαβίες είναι το αντίτιμο για τη μετατροπή της Ελλάδας σε «χώρα υπηρεσιών» για τη φαλκίδευση της αυτοδύναμης ανάπτυξής της. Πως οι χορηγίες που μοιράζονται στις αυλές των ευρωκολάκων είναι τα αργύρια για τη μετατροπή της χώρας σε παράρτημα του συνασπισμού των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Οι κίνδυνοι που μας απειλούν
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Κ. Καραμανλής «ορκίζονται» στο όνομα της ειρήνης, «αγωνιούν» για την ασφάλεια του λαού και της χώρας, κόβονται για την ανεξαρτησία της. Μόνο που, υπηρετώντας την πολιτική της εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές, έχουν υποθηκεύσει ήδη αυτή την ανεξαρτησία. Μόνο που, συντασσόμενοι με τα σχέδια των ιμπεριαλιστικών κέντρων, υπονομεύουν και την ειρήνη και ταυτόχρονα θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του λαού και της χώρας.
Ζούμε μια περίοδο όπου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αναπτύσσει την πιο μεγάλη, την πιο επικίνδυνη επιθετικότητα. Οι επεμβάσεις, οι αιματηρές του επιδρομές σε κάθε γωνιά της γης τον έχουν αναδείξει ήδη σε μεγαλύτερο εχθρό των λαών, στο μεγαλύτερο κίνδυνο για την ειρήνη.
Οταν λοιπόν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ ευθυγραμμίζονται με τα σχέδια των ΗΠΑ, τότε δεν δικαιούνται να μιλάνε για ειρήνη.
Οταν παραχωρούν βάσεις για τις πολεμικές εξορμήσεις των Αμερικάνων ή και στέλνουν στρατιωτικά τμήματα και πλοία, τότε ενισχύουν (στο μέτρο που τους αναλογεί) την κατεύθυνση του πολέμου.
Οταν συνεργούν στη μετατροπή της χώρας και συνολικά των Βαλκανίων σε πλατφόρμα των σχεδιαζόμενων πολεμικών εξορμήσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τότε μετατρέπονται σε εχθρούς της ειρήνης.
Ζούμε μια περίοδο όπου ο ιμπεριαλισμός επιτίθεται στους λαούς και σε μια διαδικασία επαναποικιοποίησης του κόσμου. Μια περίοδο όπου έχει τεθεί ζήτημα ξαναμοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές. Μια περίοδο όπου αυτό το «μοίρασμα» ήδη προωθείται με επεμβάσεις που κομματιάζουν χώρες και μακελεύουν ολάκερους λαούς.
Σ” αυτήν ακριβώς την περίοδο πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η χώρα μας ωθείται όλο και πιο κοντά στο επίκεντρο του ανταγωνισμού αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Την «πρωτοβουλία» για μια τέτοια εξέλιξη την έχουν οι Αμερικάνοι που με βάση τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η στρατηγική τους προσπαθούν να ενισχύσουν-μονοπωλήσουν ερείσματα και επιρροές. Είναι βέβαιο ωστόσο ότι ανάλογη θα είναι και η «απάντηση» των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη, συνυφασμένη με το καθεστώς της εξάρτησης, που τίποτε καλό δεν προοιωνίζεται για την ασφάλεια του λαού και της χώρας. Η εξέλιξη αυτή γίνεται πιο επικίνδυνη αν αναλογιστούμε τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας σε Κύπρο και Αιγαίο. Πολύ περισσότερο που σε σχέση με αυτά ακριβώς τα προβλήματα θα εκδηλωθούν οι πιέσεις και οι εκβιασμοί των ιμπεριαλιστών, ιδιαίτερα των Αμερικάνων, που δεν θα διστάσουν να φτάσουν έως και τη δημιουργία κρίσεων.
Ηδη προωθείται εκβιαστικά η «λύση» του Κυπριακού σε βάση αμερικανικών προδιαγραφών και που πιθανότατα θα αποτελέσει προηγούμενο για ανάλογες «ρυθμίσεις» στο Αιγαίο. Μια «λύση» που θα κληθεί να προσυπογράψει όποιος εκ των δύο εκλεγεί. Είναι ήδη «έτοιμοι» και οι δύο.
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ ευθυγραμμίζονται πλήρως στην «αντιτρομοκρατική» υστερία που έχει εξαπολυθεί με πρωτοβουλία βασικά των ΗΠΑ, των μεγαλύτερων σήμερα τρομοκρατών στον κόσμο. Ολοι γνωρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος αυτής της εκστρατείας είναι η επιβολή του. τρόμου. Η νομιμοποίηση των επεμβάσεων των ΗΠΑ. Των εγκλημάτων τους σε βάρος των λαών. Του «δικαιώματός» τους να σκοτώνουν. Η ανακήρυξη ως «παράνομων» ολάκερων λαών. Αυτών που αντιστέκονται. Που διεκδικούν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Η ανακήρυξη ως «παράνομων» όλων των εργαζομένων. Αυτών που αναπόφευκτα και απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου θα δυναμώσουν την αντίστασή τους, την πάλη τους γι” αυτά που τους ανήκουν. Την ανακήρυξη ως «παράνομων» των δισεκατομμυρίων του κόσμου που αντιστρατεύονται τα εγκληματικά τους σχέδια, που αντιτίθενται στις επεμβάσεις και τον πόλεμο, που διεκδικούν μαχητικά την ειρήνη.
Γιατί είναι βέβαιο ότι όλες αυτές οι αντιδραστικές επιλογές θα συναντούν την όλο και μεγαλύτερη λαϊκή αντίσταση, την όλο και εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας γι” αυτά που δικαιούνται, γι” αυτά που τους ανήκουν. Ακριβώς αυτούς στοχεύουν τα αντιδημοκρατικά μέτρα.
Αυτό που θα δώσει η κάλπη
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Αυτές οι αντιδραστικές επιλογές και σ” όλα τα πεδία που αφορούν τη ζωή μας, τη δουλειά μας, τα δικαιώματά μας, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ασφάλειά μας είναι βέβαιο ότι θα προωθηθούν και θα εφαρμοστούν αμέσως μετά τις εκλογές. Αυτές οι επιλογές είναι ήδη προκαθορισμένες, προαποφασισμένες -ήδη εφαρμόζονται εδώ και χρόνια- και σε τίποτα δεν θα τις αλλάξει το αποτέλεσμα της κάλπης, όποιος τελικά κι αν εκλεγεί για να τις εφαρμόσει και διαχειριστεί.
Γιατί αυτό που εμφανίζεται στην κάλπη δεν είναι της στιγμής, δεν είναι κάτι που διαμορφώνεται την προεκλογική περίοδο. Αυτό που εμφανίζεται στην κάλπη είναι η έκφραση της μακρόχρονης κυριαρχίας των δυνάμεων του συστήματος από τη μια και της αδυναμίας από την άλλη του αριστερού λαϊκού κινήματος να προβάλει μια άλλη διέξοδο με πειστικό, αποφασιστικό και αποτελεσματικό τρόπο. Μια σχέση πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί-οικοδομηθεί με χίλιους τρόπους και σε διάρκεια πολλών χρόνων, έτσι ώστε να αποτελεί κοροϊδία η άποψη ότι μπορεί να ανατραπεί προεκλογικά.
Εχουμε συνεπώς την άποψη πως σπέρνουν αυταπάτες και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο οι δυνάμεις που μιλούν για σπάσιμο του δικομματισμού σ” αυτές τις εκλογές ή για μια «άλλη πολιτική».
Οι δυνάμεις αυτές και κύρια ΣΥΝ και ΚΚΕ επιμένουν στη διασπορά αυτών των ψευδαισθήσεων και για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρώτα για να συγκαλύψουν μέσα από τέτοιες νεφελώδεις διακηρύξεις τις δικές τους ευθύνες για τη διαμόρφωση της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.
Δεύτερο, επειδή επιμένουν, επειδή θέλουν να συνεχίσουν να κινούνται στην ίδια καιροσκοπική κατεύθυνση και πολιτική, επειδή ούτε θέλουν ούτε μπορούν να απαλλαγούν από τις αντιλήψεις που οδήγησαν μέχρις εδώ. Τρίτο, με μια τέτοια στάση συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν το λαό και τη νεολαία από το μόνο δρόμο της αντίστασης, της διαρκούς και ασυμβίβαστης πάλης ενάντια στο σύστημα και τις δυνάμεις που το εκπροσωπούν. Συνολικά δεν εκφράζουν έτσι παρά τον καιροσκοπισμό, την ανεπάρκεια και τα αδιέξοδά τους.
Β. Οι δικοί μας στόχοι
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν το αλλάξουμε εμείς. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σ” αυτή την κάλπη. Αυτό δεν θα γίνει σ” αυτές τις εκλογές. Αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τον παρατεταμένο λαϊκό αγώνα, σε μια πορεία και μέσα από διαρκείς καθημερινές μάχες. Στο μέτωπο της αντίστασης ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Της πάλης ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Του αγώνα για συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες. Της αδιάλλακτης αντιπαράθεσης στις δυνάμεις του συστήματος. Της πάλης για την ανασυγκρότηση του αριστερού λαϊκού κινήματος.
Αγωνιζόμαστε και παλεύουμε για το δικαίωμα στη δουλειά.
Θεωρούμε το δικαίωμα στη δουλειά σαν τη βάση που στηρίζει όλα τα δικαιώματα, το θεωρούμε συνυφασμένο με το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στη ζωή.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις απολύσεις, απορρίπτουμε κάθε ρύθμιση που άμεσα ή έμμεσα προσβάλλει αυτό το δικαίωμα.
Αγωνιζόμαστε για αμοιβές των εργαζομένων που να ανταποκρίνονται στο πραγματικό σημερινό κόστος ζωής.
Διεκδικούμε αμοιβές που να καλύπτουν τις ανάγκες των εργαζομένων, την αξιοπρεπή διαβίωση των οικογενειών τους.
Αντιτασσόμαστε σε κάθε περικοπή-καθήλωση των αμοιβών, με οποιοδήποτε πρόσχημα.
Αγωνιζόμαστε για την πλήρη κατοχύρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη δωρεάν δημόσια περίθαλψη και υγεία, τη δωρεάν δημόσια παιδεία, τη δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για όλη τη νεολαία της χώρας μας.
Απορρίπτουμε και αντιπαλεύουμε κάθε ρύθμιση που θίγει άμεσα ή έμμεσα τα ασφαλιστικά δικαιώματα, την «ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, τη μεταφορά της στην «ευθύνη» των εργαζομένων, τη μετατροπή της σε πρόβλημα «φιλανθρωπίας», δημόσιας ή ιδιωτικής.
Απορρίπτουμε και αντιμαχόμαστε τη δημιουργία συστήματος υγείας δύο κατηγοριών. με όποιο δημόσιο ή ιδιωτικό προσωπείο και αν αυτή προωθηθεί.
Απορρίπτουμε και αγωνιζόμαστε ενάντια στην κατηγοριοποίηση της νεολαίας, τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, τη δημιουργία εκπαίδευσης δύο ταχυτήτων.
Αγωνιζόμαστε για πλήρη και ίσα δικαιώματα σε όλους τους αλλοδαπούς εργαζόμενους.
Παλεύουμε για την ενότητα της εργατικής τάξης -γηγενών και αλλοδαπών- στη χώρα μας.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στον πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, υπερασπίζουμε το δικαίωμα των λαών στην ειρήνη, την ασφάλεια, την ανεξαρτησία, την ελευθερία.
Αντιτασσόμαστε και αγωνιζόμαστε ενάντια στο μεγαλύτερο σήμερα εχθρό των λαών και μεγαλύτερο κίνδυνο για την ειρήνη, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, κάθε ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και κάθε ιμπεριαλιστή.
Εναντιωνόμαστε σε κάθε συμμετοχή της χώρας μας, άμεση ή έμμεση, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους πολέμους, τις επιθέσεις ενάντια σε άλλους λαούς.
Αγωνιζόμαστε για να φύγουν οι ξένες βάσεις από τη χώρα μας, για να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Προωθούμε ενεργητικά και μαχητικά την αλληλεγγύη μας στους λαούς που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό, στους λαούς που μάχονται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.
Ενωνόμαστε στον αγώνα τους με το λαό του Ιράκ, της Παλαιστίνης, του Αφγανιστάν, της Ανατολικής Ευρώπης και όλους τους λαούς που μάχονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή κατοχή στα Βαλκάνια, παλεύουμε για τη δημιουργία μετώπου των βαλκανικών λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τα ενεργούμενά τους.
Αντιτασσόμαστε στο ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και το σοβινισμό.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις διακρίσεις, αντιπαλεύουμε τις αντιλήψεις που θέλουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους, τους λαούς, τις «φυλές» για να μπορούν να γίνονται εύκολη λεία γι” αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και δυναστεύουν.
Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα της γυναίκας, για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών στη δουλειά, την κοινωνία, τη ζωή.
Μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών που αντιμετωπίζουν απαράδεκτες συνθήκες και μεταχείριση στους χώρους δουλειάς τους.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος, αντιτασσόμαστε στην ασύδοτη χρήση μεθόδων στη βιομηχανία, την παραγωγή, τη ζωή μας, που καταστρέφουν το σήμερα και υποθηκεύουν το μέλλον.
Αντιτασσόμαστε στην πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων, θεωρώντας ότι αυτή υπηρετεί από κάθε άποψη τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των συμφερόντων του λαού μας.
Αντιτασσόμαστε στα πάσης φύσεως αντιδημοκρατικά μέτρα, αυτά που υπάρχουν και αυτά που σχεδιάζονται και προωθούνται.
Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατία.
Αντιτασσόμαστε στην «αντιτρομοκρατική» υστερία, θεωρώντας την επιχείρηση τρομοκράτησης και υποταγής των λαών.
Αντιτασσόμαστε στη συνθήκη Σέγκεν, τα ηλεκτρονικά φακελώματα, στην κατάργηση της έννοιας του πολιτικού ασύλου.
Αντιτασσόμαστε στα μέτρα «ασφάλειας» που προωθούνται με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να παραμείνουν και να προστεθούν στο συνολικό πλέγμα μέτρων καταπίεσης και καταστολής του λαού μας.
Θεωρούμε αναγκαία την οικοδόμηση ενός πανδημοκρατικού μετώπου αντίστασης ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής που ήδη προωθείται με χίλιους τρόπους.
Αυτές οι αντιδραστικές πολιτικές στο σύνολό τους και η καθεμία ξεχωριστά προωθούνται, εφαρμόζονται, διεκπεραιώνονται από αστικές πολιτικές δυνάμεις. Στη χώρα μας, από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που κατά περιπτώσεις στηρίζονται και από τμήματα της αντιπολίτευσης, ενώ τακτικά τροφοδοτούνται και ενισχύονται από αυτήν σε στελέχη, έχοντας διαμορφώσει (ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ) ένα είδος «συγκοινωνούντων δοχείων» που περνάει από τον ΣΥΝ, φτάνει στο ΚΚΕ και έως το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η προώθηση των στόχων της λαϊκής πάλης έχει σαν θεμελιακή της προϋπόθεση την αντιμετώπισή σαν δυνάμεων αμετακίνητα προσδεδεμένων στην υπηρεσία του συστήματος, σαν δυνάμεων εχθρικώνς για το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα. Αυτονόητη λοιπόν η αναγκαιότητα της διαρκούς, αδιάλλακτης πάλης ενάντια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της κατάδειξης του πραγματικού τους ρόλου, του χτυπήματος της επιρροής τους και της δυνατότητάς τους να πειθαναγκάζουν μεγάλα τμήματα των λαϊκών μαζών, να σύρονται στην πολιτική τους. Καμιά αυταπάτη, καμιά συνδιαλλαγή, κανένας συμβιβασμός με αυτές τις δυνάμεις, αλλά ανοιχτό, διαρκές μέτωπο ενάντιά τους.
Η Αριστερά για να υπάρξει πρέπει να αλλάξει
Δημοκράτες, εργαζόμενοι
Ο αγώνας ενάντια στην αντιδραστική πολιτική, ενάντια στις δυνάμεις του συστήματος, ενάντια στο σύστημα συνολικά,προϋποθέτει τη διαρκή, συνειδητή πάλη συγκροτημένων πολιτικών δυνάμεων, με ξεκαθαρισμένους στόχους, αντίληψη και προοπτική. Προϋποθέτει συγκεκριμένα την ανασυγκρότηση του αριστερού, λαϊκού, εργατικού κινήματος και σε όλα τα επίπεδα. Το ιδεολογικό, το πολιτικό, το αγωνιστικό, σε επίπεδο αντιλήψεων, στο πεδίο της συγκρότησης λαϊκών μορφών οργάνωσης και πάλης. Αν το μπορεί, πρέπει και θα γίνει μέσα στην πάλη και μέσα από τη διαρκή πάλη σε μια διαλεκτική σχέση.
Οσο δυναμώνει η αντίσταση και η πάλη του λαού τόσο θα ενισχύονται και οι δυνάμεις της πραγματικής Αριστεράς. Οσο θα δυναμώνουν οι δυνάμεις της Αριστεράς τόσο θα ενισχύεται, πολιτικοποιείται, ενοποιείται, τόσο θα γίνεται πιο αποτελεσματική η λαϊκή πάλη. Αυτή είναι η δική μας λογική κι αυτός ο άξονας πάνω στον οποίο κινούμαστε. Αυτός είναι ο ένας θεμελιακός όρος, αυτός που ορίζει την αιχμή και την κατεύθυνση της πάλης μας.
Ο άλλος όρος είναι η πάλη μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης αριστεράς. Γιατί, κατά τη δική μας γνώμη, η ανασυγκρότηση του αριστερού λαϊκού κινήματος και στα επίπεδα που απαιτούν οι καιροί είναι κι αυτή υπόθεση πάλης. Η Αριστερά, όπως εκφράζεται σήμερα, μέσα από κάποιες δυνάμεις, κουβαλάει τα χαρακτηριστικά της οπισθοχώρησης, της ήττας, της κυριαρχίας των οπορτουνιστικών, ρεβιζιονιστικών, ρεφορμιστικών αντιλήψεων για δεκαετίες. Σαν τέτοια, ούτε θέλει ούτε μπορεί να απαντήσει στα ζητήματα που θέτουν οι καιροί και τις απαιτήσεις τους, είτε εμφανίζεται «ενωμένη» (όπως έχει επιχειρηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν) είτε «χωρισμένη». Η αντιμετώπιση του προβλήματος προϋποθέτει το ξεπέρασμα τόσο των συνεπειών που αναφέραμε όσο και των φορέων τους.
Αυτό που εμείς βλέπουμε είναι μια διαδικασία ενότητας και πάλης. Μέσα στην πάλη. Ενότητας και διαχωρισμών ανάμεσα σ” αυτούς που θέλουν να προχωρήσουν και σ” αυτούς που θέλουν να παραμείνουν στο βάλτο του συμβιβασμού και των συνδιαλλαγών με τις δυνάμεις του συστήματος.
Στις μέρες μας υπάρχουν ανοιχτά μια σειρά μέτωπα πάλης και μας «περιμένουν».
Εκεί θα ενωθούμε όσοι θέλουμε να προχωρήσουμε.
Εκεί θα γίνουν οι αναγκαίοι και αναπόφευκτοι διαχωρισμοί.
Εκεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία θα διαμορφωθούν οι απαραίτητοι ιδεολογικοί, πολιτικοί, οργανωτικοί, αγωνιστικοί όροι για την ανασυγκρότηση της Αριστεράς.
Εμείς αυτό το δρόμο προτείνουμε.
Σ” αυτό το δρόμο κινούμαστε εδώ και χρόνια.
Σ” αυτόν και σκοπεύουμε να συνεχίσουμε.
Δημοκράτες εργαζόμενοι
Στις εκλογές που έρχονται, ένα και μόνο νόημα μπορεί να “χει η συμμετοχή μας.
Μία και μόνο μπορεί να είναι η χρήσιμη ψήφος.
Αυτή που ισχυροποιεί την κατεύθυνση της πάλης. Ενάντια στην πολιτική και τις δυνάμεις του συστήματος. Αυτή που στηρίζει την κατεύθυνση της πραγματικής συγκρότησης του αριστερού κινήματος.
Αυτή που ενισχύει τις δυνάμεις που αγωνίζονται με συνέχεια, συνέπεια και επιμονή σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Πριν, στη διάρκεια και κυρίως μετά τις εκλογές. Γιατί τότε θα δούμε και θα αντιμετωπίσουμε την πραγματική πολιτική του συστήματος, τότε είναι που πρέπει να δώσουμε τις απαντήσεις μας
ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ – ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΚΕ(μ-λ)
15/2/2004
φ.495, 21/2/04
