Η κρίση που περνά το σύστημα το οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης ενάντια σε λαό και νεολαία. Στη χώρα μας, η επίθεση αυτή έχει αναφορά στις επιταγές των ιμπεριαλιστών της ΕΕ-ΔΝΤ, αφού όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις προσπαθούν να πάρουν πίσω με τα μνημόνια ότι δικαιώματα και κατακτήσεις είχαν κερδηθεί.
Το σύστημα επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για τον λαό και την νεολαία και φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη δυνατότητά τους να οργανώνουν τις αντιστάσεις τους και να διεκδικούν. Έτσι, από τη μία η αντιλαϊκή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει νέο χτύπημα στα εργασιακά, με σκοπό το χτύπημα της οργάνωσης των εργαζομένων και συγκεκριμένα του δικαιώματος στην απεργία. Από την άλλη, η εντατική προσπάθεια του συστήματος να υψώσει ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, για τα παιδιά που προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, συνοδεύεται από την επίθεση στις δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και στις μορφές οργάνωσης της νεολαίας. Ξέρουν πολύ καλά ότι ο μόνος που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους είναι ο λαός και η νεολαία με τους αγώνες τους. Έτσι, στο στόχαστρο βρίσκεται το δικαίωμα στην απεργία και τον συνδικαλισμό, όπως επίσης και η κατάκτηση του Λαϊκού Ασύλου.
Στην παραπάνω κατεύθυνση συνηγορούν οι διώξεις των φοιτητών στην Ξάνθη λόγω συνδικαλιστικής δράσης, η απαγόρευση αφισοκολλήσεων, πολιτικών ανακοινώσεων ή ακόμα και συνελεύσεων από τους καθηγητές και τις πρυτανικές αρχές, καθώς και οι κάθε λογής αντιδραστικές αντιδραστικές φωνές για συμμόρφωση των φοιτητικών Συλλόγων με βάση το πώς τους θέλει το σύστημα.
Η σημερινή κυβέρνηση, άξιος συνεχιστής των αντιδραστικών προκατόχων της, έρχεται με τον νόμο Γαβρόγλου να ικανοποιήσει έναν διακαή πόθο του συστήματος, που αποτελεί «αγκάθι» για το σύστημα και τις επιδιώξεις του πολλά χρόνια τώρα. Η κατάργηση του Ασύλου, μέτρο απέναντι στο οποίο συγκροτήθηκαν μεγάλα φοιτητικά κινήματα τα προηγούμενα χρόνια, έρχεται να γίνει πραγματικότητα μέσα από τις διατάξεις του νόμου Γαβρόγλου, όταν ο τελευταίος βαφτίζει το Άσυλο «ακαδημαϊκό». Τη διάταξη φαίνεται να εκμεταλλεύτηκε ήδη η πρυτανεία του ΑΠΘ, θέτοντας την αστυνομία σε περιπολία γύρω από την σχολή. Ως «ακαδημαϊκό» πλέον, το Άσυλο επιδιώκεται να εξασφαλίζει την ομαλή δημοκρατική διεξαγωγή των μαθημάτων και όχι το δικαίωμα των φοιτητών να οργανώνουν τους αγώνες τους μακριά από κάθε κρατική παρέμβαση και καταστολή. Με βάση αυτά, όταν οι φοιτητές κάνουν συνελεύσεις και αποφασίζουν να παλέψουν, θα είναι ταραξίες και θα δίνεται το ελεύθερο –με την συγκατάθεση των πρυτανικών αρχών- στις δυνάμεις καταστολής να εισβάλλουν στον χώρο των φοιτητών και να επαναφέρουν την «ομαλή λειτουργία» των πανεπιστημίων. Έτσι η κυβέρνηση, αφαιρώντας από ένα δημοκρατικό δικαίωμα, που έχει κατακτηθεί με αίμα, το πραγματικό πολιτικό του νόημα, τελικά στην ουσία το καταργεί.
Τις τελευταίες μέρες, οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ παρακολουθούν μία προσπάθεια του συστήματος να στήσει, πατώντας στο παραπάνω πολιτικό πλαίσιο, ένα σκηνικό τρομοκρατίας, προκειμένου να στρώσει το έδαφος στην είσοδο των δυνάμεων καταστολής στον χώρο του πανεπιστημίου. Στην ενορχήστρωση της προσπάθειας, η πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ σε αγαστή συνεργασία με τα αστικά ΜΜΕ τύπου ΣΚΑΪ και ΔΟΛ, οι οποίοι εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να προβάλλουν ως αναγκαία την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων. Αυτή την φορά αφορμή βρέθηκε στην παρουσία τοξικο-εξαρτημένων στην περιοχή γύρω από την σχολή, η οποία «ντροπιάζει το πανεπιστήμιο», σύμφωνα με την ανακοίνωση της πρυτανείας. Τις προηγούμενες μέρες, αφορμή στάθηκαν συγκεκριμένα γεγονότα τραμπουκισμών, (προς μέλος της AIESEC και προς φοιτητή), τα οποία βέβαια, πήραν καθόλου τυχαία, την αναγκαία έκταση ώστε να παρουσιαστεί το Άσυλο σαν το άντρο του κακού.
Είναι γνωστή η στόχευση του συστήματος απέναντι στην κατάκτηση του Ασύλου και γίνεται εύκολα κατανοητό πως πάντα θα βρίσκει αφορμές στις οποίες θα δίνει την απαραίτητη έκταση, ώστε να πετύχει την ιδεολογική συγκάλυψη του σκοπού του. Άλλωστε, ο φοιτητικός Σύλλογος της ΑΣΟΕΕ έχει ξαναγίνει μάρτυρας καταπάτησης του Ασύλου, όταν οι δυνάμεις καταστολής εισέβαλλαν με δακρυγόνα στον χώρο με αφορμή το παρεμπόριο, και ξυλοκοπούσαν μετανάστες και αλληλέγγυους φοιτητές.
Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο, πως ενέργειες όπως τραμπουκισμοί και εκδηλώσεις τυφλής βίας, αποτελούν πρακτικές ξένες και εχθρικές προς το φοιτητικό κίνημα και το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι γόνιμο έδαφος για την άνθιση της ρητορικής του συστήματος περί «Ασύλου- κέντρου βίας και ανομίας». Ρίχνουν νερό στον μύλο του συστήματος, που με την είσοδο δυνάμεων καταστολής στους χώρους Ασύλου στοχεύει στη δημιουργία ευνοϊκότερων όρων για την καταστολή των αγώνων των φοιτητών. Σε μία περίοδο που το φοιτητικό κίνημα είναι βαθιά αποσυγκροτημένο, εκθέτουν τον φοιτητόκοσμο στην κρατική καταστολή και δεν βοηθούν στην συγκρότησή του σε ενεργό υποκείμενο πάλης. Είναι τέτοιες πρακτικές, που δίνουν πάτημα για την περαιτέρω στοχοποίηση του Ασύλου και επιτρέπουν στις συστημικές απόψεις όπως της ΔΑΠ, για security και εισαγγελείς στις σχολές, να βρίσκουν ευήκοα ώτα.
Στην ίδια κατεύθυνση, λειτουργούν και οι οργανωτικού τύπου αντιπαραθέσεις μεταξύ δυνάμεων της κυρίαρχης αριστεράς. Οι τελευταίες δεν ευνοούν με τις πρακτικές τους την πολιτικοποίηση των φοιτητών, απογοητεύουν έναν κόσμο και λειτουργούν αποσυγκροτητικά για το φοιτητικό κίνημα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι αντιπαραθέσεις μεταξύ μελών της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ, ένα προηγούμενο διάστημα καθώς και μεταξύ οργανώσεων εντός της ΕΑΑΚ.
Απάντηση απέναντι σε όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι η οργάνωση λαού και νεολαίας απέναντι στην επίθεση του συστήματος και ενάντια σε οποιαδήποτε κρατική (εισαγγελική, αστυνομική κ.λ.π) παρέμβαση. Στην πορεία συγκρότησης των εστιών αντίστασης, στην οργάνωση και πολιτικοποίηση του αγώνα τους, οι μάζες μπορούν να ανακαλύψουν από την αρχή την χρησιμότητα των συλλογικών τους οργάνων και των εργαλείων που θα τους επιτρέψουν να προστατεύσουν αυτόν τον αγώνα. Σε αυτή την πορεία, θα ξεσκαρτάρουν από αποπροσανατολιστικές λογικές και πρακτικές, και θα μπορέσουν να πετύχουν την καλυτέρευση των όρων σπουδών, δουλειάς και ζωής τους, στην βάση των δικαιωμάτων τους, με εγγυητή τον αγώνα τους.
