Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 891)
Μπορεί τα νούμερα των κρουσμάτων να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η κυβέρνηση όμως έχει μπει σε τροχιά ανοίγματος της οικονομίας, ενόψει και της τουριστικής σεζόν. Κι ενώ ούτε τα ίδια τα κυβερνητικά επιτελεία μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια το μέγεθος των επιπτώσεων των απανωτών lock down, μέρος του οποίου θα έρθει στην επιφάνεια με το άνοιγμα της αγοράς, το μόνο σίγουρο είναι πως τις συνέπειες των δικών τους αδιεξόδων θα προσπαθήσουν να τις φορτώσουν στις πλάτες του κόσμου της δουλειάς. Η ένταση, άλλωστε, με την οποία προωθούν την αντεργατική πολιτική εδώ κι ένα χρόνο φανερώνουν πως είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να διαλύσει κάθε εργασιακό δικαίωμα και να εξαναγκάσει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας να δουλεύουν σε συνθήκες κάτεργου. Το νέο νομοσχέδιο που έχουν στα σκαριά αποτελεί επισφράγιση αυτής της πολιτικής στόχευσης και σημαντική ενίσχυση του αντεργατικού τοπίου που είχαν διαμορφώσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Όταν η κυβέρνηση κάνει λόγο για «εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας», καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται να επιβάλουν… μεγάλο βάθεμα του εργασιακού μεσαίωνα. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές πιέζουν για την ψήφιση του νομοσχεδίου, βάζοντάς την σαν προαπαιτούμενο για τη «θετική» αξιολόγηση και την έγκριση της εκταμίευσης της επόμενης δόσης. Μέσα στο μήνα, λοιπόν, αναμένεται η παρουσίασή του στη Βουλή, με στόχο να έχει ψηφιστεί πριν το Μάη. Δεν υπάρχει περιθώριο γι’ άλλες καθυστερήσεις κι έτσι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανοίξει ακόμη ένα μέτωπο, στα πλαίσια της λυσσαλέας επίθεσης που διεξάγει το τελευταίο διάστημα απέναντι στον εχθρό λαό.
Η κατάσταση που βρίσκεται ο λαός, την ώρα που ανοίγει η κουβέντα γύρω απ’ το νομοσχέδιο, είναι δραματική. Η φτώχεια, η ανεργία κι η ανασφάλεια κυριαρχούν. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, το επικείμενο άνοιγμα της οικονομίας προσπαθούν να το ντύσουν με πολλή δόση «επιστροφής στην κανονικότητα», ώστε να χειριστούν επικοινωνιακά τις βαθιές αντεργατικές τομές που φέρνουν και να μη χρεωθούν ότι άλλο ένα νομοσχέδιο-καταπέλτης δικαιωμάτων ήρθε σε συνθήκες σκληρού lock down. Πολλά ερωτηματικά υπάρχουν βέβαια στο αν θα «περπατήσει» ένας τέτοιος σχεδιασμός.
Διευθέτηση του χρόνου… εξόντωσης!
Η κατάργηση του 8ώρου που προβλέπει το νομοσχέδιο βαφτίστηκε «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Η επιβολή της δεκάωρης δουλειάς όταν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας είναι αυξημένες, θα «αναπληρώνεται» με ρεπό ή λιγότερες ώρες εντός ενός εξαμήνου, σύμφωνα πάλι με τις ανάγκες του εργοδότη. Χαρακτηριστικό είναι πως η εφαρμογή του μέτρου αυτού θα γίνεται μέσα από ατομικές συμφωνίες, προκειμένου να κλείσει η «τρύπα» των προηγούμενων αντίστοιχων αντεργατικών ρυθμίσεων που προέβλεπαν συμφωνία με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων για την καταπάτηση του 8ώρου. Πλέον οι απειλές κι ο εκβιασμός για το ξεχείλωμα του ωραρίου θα γίνεται για κάθε εργαζόμενο σε ατομικό επίπεδο. Πρόκειται για άλλο ένα πλήγμα στη δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία, με τους εργαζόμενους να μένουν μόνοι κι ευάλωτοι απέναντι στη εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία.
Για τους εργαζόμενους στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία, το ανώτατο όριο υπερωριακής απασχόλησης ετησίως ανεβαίνει στις 120 ώρες από τις 90, όπως ισχύει για τους υπόλοιπους κλάδους, με αποτέλεσμα τη μείωση της υπερωριακής αμοιβής. Είναι σαφές πως μια τέτοια εξέλιξη θα έχει τεράστιες επιπτώσεις, σε κλάδους όπου η επικινδυνότητα της δουλειάς ειδικά πέραν του 8ώρου αυξάνεται (με τη σωματική κόπωση να συσσωρεύεται) κι ο κίνδυνος εργατικών ατυχημάτων μεγαλώνει.
Συνολικά, στόχευση του νομοσχεδίου είναι η με τη βούλα διάλυση των εργασιακών σχέσεων και το ξεχείλωμα του ωραρίου. Δεν είναι τυχαία η προσθήκη και άλλων κλάδων σε εκείνους που επιτρέπεται να απασχολούν εργαζόμενους τις Κυριακές. Την ελαστικοποίηση των όρων δουλειάς εντείνει και η μονιμοποίηση του καθεστώτος της τηλεργασίας –με δυνατότητα επιβολής της χωρίς τη συμφωνία των εργαζομένων, ενώ παράλληλα κρατάει απομονωμένους τους εργαζόμενους από τους συναδέλφους τους και αξιοποιείται ως απεργοσπαστικός μηχανισμός από την εργοδοσία.
Ο ανεξάρτητος ταξικός συνδικαλισμός στο απόσπασμα!
Ο αντεργατικός οδοστρωτήρας που ετοιμάζουν πάει χέρι χέρι με το χτύπημα της δυνατότητας των εργαζομένων να οργανώνονται και να διεκδικούν συλλογικά. Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος φέρνει σημαντικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ουσιαστικά βγάζει τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία. Σε συνέχεια του Μητρώου Πραγματικών Δικαιούχων, το κράτος επιχειρεί τον ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο των σωματείων. Το δικαίωμα στην απεργία δέχεται νέο χτύπημα, με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και τις πρόσθετες απαιτήσεις προειδοποίησης πριν την κήρυξη απεργίας, αλλά και την αύξηση του προσωπικού ασφαλείας σε 40%.
Η ποινικοποίηση της κατάληψης χώρου και η υποχρέωση αποζημίωσης στην εργοδοσία αν η απεργία κριθεί παράνομη αυξάνουν κατακόρυφα το κλίμα τρομοκρατίας και φασιστικοποίησης. Οι πρόσφατες διώξεις συνδικαλιστών είναι ενδεικτικές των προθέσεων της κυβέρνησης απέναντι σε όποιον ορθώνει ανάστημα και αμφισβητεί την πολιτική της. Το κλίμα ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης θέλει να γίνει καθεστώς!
Επίθεση στο δικαίωμα σε ασφάλιση- σύνταξη!
Θέμα χρόνου είναι και το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, που προβλέπει τη δημιουργία «ατομικών συνταξιοδοτικών κουμπαράδων» για κάθε ασφαλισμένο. Η κεφαλαιοποίηση των επικουρικών συντάξεων και η άμεση εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου έρχονται να χτυπήσουν κι άλλο το λαϊκό δικαίωμα στην ασφάλιση και τη σύνταξη, στο όνομα των επενδύσεων! Θέλουν να τελειώνουν με άλλο ένα βαρίδι που πάντα αποτελούσε «ξένο σώμα» για το σύστημα.
Κόντρα στην υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους!
Το εργατικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια πρόκληση! Κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα γκρεμίζονται. Όλο αυτό το διάστημα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σφυρίζουν αδιάφορα, υποκλίνονται στις δυνάμεις του κεφαλαίου και λειτουργούν παραλυτικά για τους εργαζόμενους. Καμία διάθεση δεν έχουν να πάρουν αποφάσεις αγώνα, ενόψει της κατάθεσης του αντεργατικού εκτρώματος που είναι προ των πυλών. Μόνο η πίεση από τους ίδιους τους εργαζόμενους και η οργάνωση του αγώνα τους σε κάθε χώρο δουλειάς, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μπορεί να βάλει φρένο στην αντεργατική πολιτική.
Σε κάθε σωματείο και χώρο εργασίας, πρέπει να απαιτήσουμε να γίνουν γενικές συνελεύσεις, να συγκροτηθούν επιτροπές και πρωτοβουλίες εργαζομένων που θα προετοιμάσουν τη μάχη που έχουμε μπροστά μας! Να βρεθούμε με τους συναδέλφους μας και ν’ απαντήσουμε μαζικά και συλλογικά στις προθέσεις της κυβέρνησης.
Οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος πρέπει να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων, να προγραμματίσουν συσκέψεις και εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, να πιέσουν να παρθούν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις!
Η Ταξική Πορεία παρεμβαίνει σε χώρους δουλειάς, καλώντας τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη να βάλουν φραγμό στα νέα αντεργατικά μέτρα. Το επόμενο διάστημα θα παλέψει για την ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης, με στόχο να μην περάσει το νέο αντεργατικό τερατούργημα!
