Το γεγονός ότι ο λαός αλλά και η Αριστερά και οι διάφορες εκδοχές της είναι μπροστά σε δυσεπίλυτα αδιέξοδα, δεν σημαίνει ότι η κατάσταση για το σύστημα και τα διάφορα κέντρα του αντιστοιχεί σε μια κουρδισμένη μηχανή. Ένα σύστημα που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε γενικευμένη κρίση αναπαραγωγής της ύπαρξής του, κληροδοτεί τα αδιέξοδά του σε όλα τα πολιτικά του κέντρα. Για μια εξαρτημένη χώρα σαν την Ελλάδα, τα αδιέξοδα είναι ακόμα μεγαλύτερα.
Παρά το -όπως δήλωναν τα ίδια τα στελέχη του- «καλό εκλογικό αποτέλεσμα», το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βρέθηκε ξανά μπροστά στα διλήμματα που αφορούν την προσπάθειά του (μετά τα απανωτά χαστούκια της περιόδου 2010-2015), να ανασυγκροτηθεί με τελικό στόχο να ξαναστηθεί ως ο δεύτερος πυλώνας του συστήματος.
Από τη μία, η επίσημη (αλλά, όπως όλα δείχνουν, καθόλου αναγνωρισμένη) ηγεσία υπό την Γεννηματά, προσπαθεί να προβάλλει μια εικονική πραγματικότητα ενός κόμματος που καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ως μνημονιακό! Με μια γραμμή που προσπαθεί να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει λόγο ύπαρξης και μπορεί να προσφέρει στο σύστημα, προσπαθεί να παρουσιαστεί διπλά διαφοροποιημένο από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια γραμμή που θεωρεί ότι το κόμμα αυτό μπορεί έτσι να ενισχυθεί, φιλοδοξώντας -αν όχι σε πρώτη φάση να γίνει ο δεύτερος πυλώνας- να είναι τουλάχιστον σε θέση να επιβάλει όρους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη, βρίσκεται ο Βενιζέλος με πιο άμεση και ρεαλιστική ατζέντα τη συνέχιση της γραμμής δεκανικιού στη ΝΔ. Υπερασπιζόμενος τη δική του αντιλαϊκή προϋπηρεσία και βασιζόμενος σε μια εκτίμηση ότι η γραμμή Γεννηματά δεν έχει μέλλον, προτιμάει την άμεση στήριξη της ΝΔ, ευελπιστώντας -άλλωστε- ότι το σύστημα μπορεί να του ξεπληρώσει τις υπηρεσίες του.
Η αλήθεια είναι ότι τα αδιέξοδα δεν αφορούν μόνο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Αντίστοιχα διλήμματα έχει και η ΝΔ, άλλο αν η κυβερνητική προοπτική τα έχει κρύψει κάτω από το χαλί. Αντίστοιχα αδιέξοδα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τρέμει στην ιδέα ότι η τόση προσφορά στο σύστημα τα χρόνια αυτά μπορεί τελικά και να μην εκτιμηθεί δεόντως από κέντρα, τα οποία δε διστάζουν να χρησιμοποιούν κόμματα ως εργαλεία δύο τριών χρήσεων.
Το πρόβλημα, όμως, στη δεδομένη στιγμή για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι πιο σοβαρό. Ένα κόμμα που έχει τέτοια προϋπηρεσία στην υπηρέτηση του συστήματος και επί δεκαετίες «γειωμένο» με οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας, είναι ζήτημα πόσο μπορεί να αντέξει με ποσοστά που το οδηγούν σε ένα και μοναδικό δύσκολο δίλημμα: Τίνος δεκανίκι θα είναι…
Σε κάθε περίπτωση, οι διεργασίες στο γήπεδο του αντιπάλου είναι μπροστά και κανένα στοιχείο δεν συνηγορεί στην επιστροφή της «κανονικότητας» και της ευστάθειας.
Είναι φανερό ότι το σύστημα έχει πρόβλημα. Το κακό είναι ότι ο λαός έχει μεγαλύτερο…
