Δημοσιεύουμε άρθρο του τούρκικου περιοδικού Partizan για τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία στις 24 Ιουνίου
Οι τούρκικες κυρίαρχες τάξεις -που βιώνουν βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση- και η κυβέρνησή τους για άλλη μια φορά επέλεξαν να δυναμώσουν την πολιτική ισχύ τους μέσω πρόωρων εκλογών. Στη χώρα μαςκυβερνά ο φασισμός και οι εκλογές και το κοινοβούλιο έχουν χάσει κάθε νόημα πολύ πιο ξεκάθαρα πια, ενώ το παιχνίδι της «δημοκρατίας» παραμερίστηκε. Οι ανάγκες και τα αιτήματα του προλεταριάτου και των καταπιεζόμενων τάξεων δεν είναι οι πρόωρες εκλογές. Το παιχνίδι των εκλογών της 24ης Ιουνίου απαντά μόνο στις ανάγκες των κυρίαρχων τάξεων και της φασιστικής πολιτικής εξουσίας και έχει στηθεί ανάλογα. Οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές δεν έχουν τίποτα να δώσουν στο λαό. Οι ανάγκες των λαϊκών μαζών δεν είναι οι φασιστικές συμμαχίες ή μια αντιπολιτευτική γραμμή που εναποθέτει τις ελπίδες στην αυταπάτη της κάλπης. Η πραγματική ανάγκη της εργατικής τάξης και των λαών είναι ο επαναστατικός πόλεμος για την εξουσία,ενάντια στην εθνική, σεξουαλική, ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.
Το αντιδραστικό και φασιστικό κύμα εξαπλώνεται στον κόσμο
Η οικονομική και πολιτική κρίση των τούρκικων κυρίαρχων τάξεων δεν είναι ανεξάρτητη από την εντεινόμενη κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές για το μοίρασμα των αγορών σε όλον τον κόσμο πυροδοτούν νέους πολέμους και συγκρούσεις σε πολλές περιοχές. Ακόμα και στις καπιταλιστικές-ιμπεριαλιστικές χώρες, η ανάδειξη «δεξιών-συντηρητικών» ή ρατσιστικών κομμάτων στην εξουσία και η αναζήτηση διοικήσεων βασισμένων στον «ισχυρό ηγέτη» είναι οι αντανακλάσεις της κρίσης του συστήματος στο πεδίο της πολιτικής.
Την ίδια στιγμή, οι προεδρικές εκλογές στο ιδιαίτερο και συγκεντρωτικό προεδρικό σύστημα της Τουρκίας, δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεταμφίεση του φασισμού σύμφωνα με τα συμφέροντα των τούρκικων κυρίαρχων τάξεων.
Πολιτική κρίση των ηγεμόνων και η ευθύνη του βαθέματός της
Ενώ αυτή η διαδικασία εντείνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στις κλίκες της άρχουσας τάξης, αναζωπυρώνονται καιοι πολιτικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο AKP και τον Ερντογάν. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και τις επιχειρήσεις ενάντια στους Γκιουλενιστές, το AKP προχώρησε στην αναδιάρθρωση κρατικών μηχανισμών όπως η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, οι δήμοι, η δικαιοσύνη, ο στρατός και η αστυνομία και αυτή ήταν η πιο βαθιά έκφραση των αντιθέσεων. Σήμερα, νέες αντιθέσεις και ρήγματα εμφανίζονται σε όσους συνασπίστηκαν γύρω από το AKP και στη συμμαχία που εγκαθιδρύθηκε στο στρατό μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στην κυρίαρχη και την ανταγωνίστρια κλίκα αναδεικνύουν νέες συμμαχίες και αναζητήσεις, πάνταόμως με σταθερό το στοιχείο του φασισμού. Με αυτές τις αντιθέσεις, οι πρόωρες εκλογές αποκτούν μεγαλύτερη σημασία και γίνονται το σκηνικό ενός αγώνα για την εξουσία ανάμεσα στους εχθρούς της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων. Το καθήκον του βαθέματος της πολιτικής κρίσης των κυρίαρχων πέφτει στους κομμουνιστές και τους επαναστάτες.
Κλειστή η νόμιμη πολιτική σκηνή για τις επαναστατικές-δημοκρατικές δυνάμεις
Η όλη διαδικασία προχώρησε επίσης με τη μορφή άγριων επιθέσεων και επιχειρήσεων εναντίον αντιπάλων και ανταγωνιστικών δυνάμεων. Οι επιθέσεις ενάντια στους επαναστάτες, τους κομμουνιστές, το κούρδικο εθνικό κίνημα και τους οργανωμένους πληθυσμούς είχαν στόχο τηδιάλυση και τηνκαταστροφή των λαϊκών οργανώσεων, ώστε να μείνει ο λαός ανοργάνωτος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, όχι μόνο το κοινοβούλιο και οι εκλογές, αλλά ακόμα και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα χτυπήθηκαν από τις απαγορεύσεις και την καταπίεση. Αντιπρόσωποι, δήμαρχοι, χιλιάδες διαχειριστές και μέλη του HDP, μέλη δημοκρατικών-επαναστατικών δυνάμεων, νόμιμοι κούρδοι πολιτικοί που συμμετείχαν στις εκλογές συνελήφθησαν. Οι νόμιμες δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις κατά βάση απαγορεύτηκαν και διαλύθηκαν.
Οι επιθέσεις ενάντια στην εργατική τάξη, το λαό, το κούρδικο έθνος και τις οργανωμένες δυνάμεις τους δεν έγιναν μόνο από την κυβέρνηση του AKP. Τέτοιες επιθέσεις έγιναν με την υποστήριξη φασιστικών κομμάτων όπως το CHP, το MHP, το IYI καιμεγαλοκαπιταλιστών, ιδιαίτερα τηςΤούρκικης Βιομηχανικής και Επιχειρηματικής Ένωσης. Όλοι αυτοί ήρθαν σε συμφωνία για τη συνέχεια του κράτους. Οι επιθέσεις ενάντια στην εργατική τάξη και το δημοκρατικό αγώνα των Κούρδων, όπως στο Αφρίν, είναι οι πιο άμεσες μορφές αυτής της συμφωνίας. Οι επιθέσεις αυτές επικεντρώθηκαν σε γυναίκες, ΛΟΑΤ, νεολαία, αλεβίτες, οικολόγους και σε κάθε δίκαιο δημοκρατικό αγώνα κι έτσι όλος ο λαός πολιορκήθηκε από το φασιστικό σύστημα.
Τα αστικά κόμματα επιδιώκουν συμμαχίες με τους φασίστες ενάντια στο λαό
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο φασισμός επιβάλλει τις εκλογές στο λαό για άλλη μια φορά. Οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές συνδυάστηκαν και ανασχεδιάστηκαν για να υπηρετήσουν αυτή τη νέα διοίκηση του κράτους. Με σκοπό να εξασφαλίσουν τη «νίκη» τους, το AKP και ο Ερντογάν εκμεταλλεύονται το σοβινιστικό κύμα που προκάλεσαν με την κατάληψη του Αφρίν. Επίσης, οργάνωσαν όλη τη διαδικασία, μαζί και την ημερομηνία των εκλογών φέρνοντας νέους εκλογικούς κανονισμούς και κάνοντας συμμαχίες. Οι υπόλοιπες αστικές δυνάμεις συμμετείχαν σε αυτό το σοβινιστικό κύμα και την «εκλογική κούρσα» με το να παραμείνουν σιωπηλές σε όλες αυτές τις αντιδημοκρατικές πιέσεις και νόμους. Η αναζήτηση συμμαχιών των υπόλοιπων κομμάτων του συστήματος, πέραν του AKP, δε μπορούσε να ξεπεράσει τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες κλίκες. Κι αυτά ακολουθούν την ίδια φασιστική πολιτική που αποκλείει την εργατική τάξη, τον κούρδικο λαό, όλα τα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα τμήματα. Με αυτή την έννοια, ήταν σαν να ανακοινώθηκε από την αρχή ότι αυτές οι εκλογές δε θα προσφέρουν τίποτε παραπάνω από τις ίδιες φασιστικές εναλλακτικές.
Οι πρόωρες εκλογές κάτω από την πολιτική και οικονομική κρίση
Η κρίση της πολιτικής διαχείρισης βαθαίνει από τις περιφερειακές εξελίξεις και το κούρδικο εθνικό ζήτημα, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η κρίση διαχείρισης αποκάλυψε μια πλειάδα αντιθέσεων στην επί κεφαλής κλίκα και το AKP. Άλλωστε, ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην πολιτική κρίση είναι οι εξελίξεις στην οικονομία. Ο νέος πολιτικός προσανατολισμός που αντιπροσωπεύει ο Ερντογάν και το AKP συμπίπτει με τα συμφέροντα των τούρκικων κυρίαρχων τάξεων και καταδικάζει το λαό σε φασιστικές επιλογές. Όποια φασιστική κλίκα και να έρθει στην εξουσία η βασική γραμμή που έχει συμφωνηθεί με την τούρκικη άρχουσα τάξη είναι προφανής. Πάντως η εργατική τάξη, τα καταπιεζόμενα έθνη και οι πλατιές λαϊκές μάζες δεν έχουν μείνει χωρίς επιλογές. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν είναι οι εκλογές. Είναι ο οργανωμένος αγώνας που αντλεί τη δύναμή του από το δίκιο και τη νομιμοποίησή του στις μάζες. Αντίστασηστο σύστημα δεν είναι η κάλπη, αλλά η επαναστατική αντίσταση και πάλη.
Οι εκλογές ως πεδίο ληστείας και χειρισμών
Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου δε θα προχωρήσουν το λαό και τις επαναστατικές-δημοκρατικές δυνάμεις παραπέρα. Αντίθετα, όλες οι συνθήκες είναι σχεδιασμένες σύμφωνα με τα συμφέροντα των τούρκικων κυρίαρχων τάξεων. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το ανώτατο εκλογικόσυμβούλιο, τα όρια εκλογής, οι ασφράγιστες κάλπες, η παρέμβαση στρατού και αστυνομίας και οι εκλογικές περιφέρειες είναι φασιστικάοργανωμένα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το να εναποθέσει κανείς τις ελπίδες των μαζών στις εκλογές θα υπηρετήσει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξηςγια ακόμα μια φορά.
Να ετοιμαστούμε για την ανηφόρα της ταξικής πάλης και να μποϋκοτάρουμε τις εκλογές
Στη χώρα μας, η ένταση της φασιστικήςκαταπίεσης μετά τις εκλογές είναι μια ισχυρή πιθανότητα. Το πρόγραμμα πάλης των κομμουνιστών και των επαναστατών πρέπει να ανταποκρίνεται στις πιο οξυμένες καταστάσεις. Οι κυρίαρχες τάξεις και η κυβέρνησή τους προετοιμάζουν επίθεση για να διαλύσουν τις κομμουνιστικές, επαναστατικές δυνάμεις, το κούρδικο εθνικό κίνημα και κάθε λαϊκή οργάνωση. Σήμερα, το να σταθούμε ενάντια στο κόλπο των εκλογών δεν είναι μόνο ένα πολιτικό, αλλά και ένα ιδεολογικό καθήκον. Οι Κομμουνιστές θα συμμετέχουν στην ταξική πάλη σύμφωνα με τις σημερινές και μελλοντικές συνθήκες, αρνούμενοι τις φασιστικές επιβολές και στις εκλογές στις 24 Ιουνίου θα καλέσουν το λαό σε μποϋκοτάζ.
Η σωστή πολιτική για κάθε δημοκρατική, προοδευτική, επαναστατική και αντιφασιστική δύναμη είναι να μην αναγνωρίσει τις απονομιμοποιημένες εκλογές και το σύστημα και να οργανώσει καμπάνια στο λαό για να τις μποϋκοτάρει. Κάθε προσέγγιση που ανακόπτει την οργή ενάντια στη συμμαχία AKP-MHP και τον Ερντογάν και το όνειρο της «νίκης» τους στις εκλογές θα αφήσει τη φασιστική δικτατορία να αναπνεύσει και θα στρώσει το δρόμο για εντονότερες επιθέσεις ενάντια στο λαό.
Η 24η Ιουνίου είναι η πρώτη προετοιμασία για μια μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στο λαό και τα οργανωμένα του τμήματα. Ας δείξουμε την οργή μας ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης με το να αρνηθούμε κι αυτό και τις εκλογές του. Ας επικεντρωθούμε στη νίκη του επαναστατικού, ταξικού πολέμου και όχι στα περιορισμένα νόμιμα και συνταγματικά δικαιώματα. Ας μετατρέψουμε την πάλη ενάντια στο φασισμό σε αγώνα για τη λαϊκή δημοκρατική επανάσταση και το σοσιαλισμό. Ας στοχεύσουμε στην επαναστατική πάλη για μια αταξική κοινωνία και όχι στην απάτη των εκλογών. Ας μποϋκοτάρουμε τις εκλογές για τα συμφέροντα του λαού και της επανάστασης ενάντια στο φασισμό!
Partizan
Μάιος 2018
