Την Ελούντα της Κρήτης διάλεξε η κυβέρνηση για να φιλοξενήσει την 6η Τριμερή Σύνοδο Κορυφή Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου στις 10 Οκτώβρη. Ο Τσίπρας πρότεινε την Κρήτη ως «μόνιμο πεδίο συνάντησης στον ελλαδικό χώρο, εξαιτίας της συμβολικής σημασίας αλλά και της ομορφιάς της». Ο συμβολισμός αφορά όχι μόνο τη θέση του νησιού ανάμεσα στις τρεις χώρες, αλλά και την «υψηλή γεωστρατηγική αξία διαχρονικά και στις μέρες μας». Στον τύπο αναφέρθηκε η συνάντηση Α. Παπανδρέου, Μιτεράν και Καντάφι το 1985 για το ζήτημα του Τσαντ, που είχε γίνει επίσης στην Ελούντα, στην οποία συχνά έκανε τις διακοπές του ο Παπανδρέου…
Ο Τσίπρας θα ήθελε να παίξει το ρόλο που (νόμιζε ότι) έπαιζε ο προ τριακονταετίας προκάτοχός του και μάλλον τα καταφέρνει αρκετά καλά. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις, η πραγματικότητα δεν είναι ότι η δυναμική ελληνική διπλωματία πήρε πρωτοβουλίες για την επίλυση σημαντικών διεθνών γεωστρατηγικών ζητημάτων, αναβαθμίζοντας, έτσι, τη θέση της αστικής τάξης που υπηρετεί. Αλλά ότι το πολιτικό προσωπικό αυτής της τάξης εκτελεί τη διατεταγμένη από τους ιμπεριαλιστές (κύρια τους Αμερικάνους) υπηρεσία, η οποία αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.
Αυτός, λοιπόν, είναι ο στόχος και αυτής της συνάντησης, όπως και όλων των αντίστοιχων που προηγήθηκαν. Εξυπακούεται ότι και η Ελλάδα και οι υπόλοιπες αστικές τάξεις έχουν τις φιλοδοξίες και τις βλέψεις τους, επειδή, όμως, το παιχνίδι έχει …χοντρύνει στην Ανατολική Μεσόγειο, η ουσία παραμένει ότι τις εξελίξεις καθορίζουν οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και σχεδιασμοί και όχι οι …ονειρώξεις κάθε επίδοξου τοπικού κυρίαρχου.
Στη συνάντηση υπογράφηκαν τριμερή Μνημόνια Συνεργασίας στους τομείς της εκπαίδευσης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της επιχειρηματικότητας, της τεχνικής συνεργασίας τελωνείων και των επενδύσεων. Επίσης, συμφωνία κοινωνικής ασφάλισης Ελλάδας-Αιγύπτου και συμφωνία Αιγύπτου-Κύπρου για συνεργασία στον γεωργικό τομέα. Ενώ αποφασίστηκε η δημιουργία μίας μόνιμης Γραμματείας της Τριμερούς Συνεργασίας με έδρα την Κύπρο.
Τα σημαντικότερα ζητήματα που συζητήθηκαν, ωστόσο, ήταν ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed, το υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο «EuroAfrica Interconnector» που θα συνδέει τα αιγυπτιακά, κυπριακά και ελληνικά δίκτυα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας προς την ηπειρωτική Ευρώπη και, βέβαια, οι ΑΟΖ.
Παρά τα παχιά λόγια των Τσίπρα, Αναστασιάδη και Σίσι μετά τη Σύνοδο περί αναπτυξιακής συνεργασίας που προωθεί την ειρήνη στην περιοχή, πίσω από τις συμφωνίες κρύβονται βασικά οι επιδιώξεις Αμερικάνων-Δύσης, αλλά και η εναγώνια προσπάθεια των τοπικών αστικών τάξεων να τις εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο, προσδοκώντας τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα. Για παράδειγμα, τη μετατροπή της Κρήτης σε κόμβο μεταφοράς αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην οποία στοχεύει η ελληνική πλευρά.
Ωστόσο, τα γεωστρατηγικά ζητούμενα, μικρά και μεγάλα, ήταν αναπόφευκτα παρόντα στις συζητήσεις. Με πρώτη την προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκλείσουν τη Ρωσία. Σε αυτήν την προσπάθεια χρειάζονται τις υποτελείς αστικές τάξεις της περιοχής για δυο λόγους: πρώτον, να διαθέσουν εδάφη, νερά, αέρα και κάθε είδους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους στην εξυπηρέτηση των στόχων τους και, δεύτερον, να εξασφαλίσουν ότι αυτή η διαδικασία θα εξελίσσεται ομαλά, χωρίς να παρεμποδίζεται από τις τοπικές κόντρες.
Κι εδώ είναι που το πράγμα αρχίζει να …σκοντάφτει. Γιατί οι κόντρες δεν προσπερνιούνται εύκολα, τη στιγμή, μάλιστα, που και η Ρωσία επιχειρεί να τις εκμεταλλευτεί όσο μπορεί για να μπλοκάρει τις κινήσεις της Δύσης. Έτσι, από τη μια μεριά υπάρχει το …παράδοξο του …έμμεσου συγχρωτισμού Αιγύπτου και Ισραήλ μέσω των χωριστών τριμερών με Ελλάδα-Κύπρο. Και, από την άλλη, η αντιπαράθεση με την Τουρκία, η οποία χρωματίζει τις κινήσεις Ελλάδας-Κύπρου.
Και με αυτήν την τριμερή η ελληνική και κυπριακή πλευρά επιχείρησαν να κερδίσουν πόντους απέναντι στην Τουρκία. Κάτι που φαίνεται να έγινε αντιληπτό από την τούρκικη κυβέρνηση, η οποία εμφανώς ανησύχησε πως εξυφαίνεται σχέδιο αποκλεισμού της από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι, όμως, χαρακτηριστικό ότι λίγο πριν την τριμερή, Τσίπρας και Σίσι συζήτησαν κατ’ ιδίαν για αρκετή ώρα. Ο Τσίπρας δήλωσε πως συμφώνησαν να προχωρήσει το συντομότερο η οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, τόνισε τη σημασία της Αιγύπτου στην ισορροπία της περιοχής και πρότεινε την ανάπτυξη στρατηγικής σχέσης ΕΕ-Αιγύπτου, ενώ στήριξε τις έρευνες της Κύπρου στην ΑΟΖ της. Ο Σίσι, φανερά πιο συγκρατημένος, περιορίστηκε να τονίσει την αξία της συνεργασίας των τριών χωρών για τη διατήρηση της ομαλότητας στην περιοχή…
Η Αίγυπτος είναι αρκετά προσεκτική στις δεσμεύσεις που παίρνει, προσπαθώντας να αποφύγει το άνοιγμα μετώπου με την Τουρκία. Άλλωστε, έχει ήδη το γιγαντιαίο κοίτασμα Ζορ στην ΑΟΖ της. Η Ελλάδα, από την άλλη, πιέζει για τη δημιουργία αξόνων απέναντι στην Τουρκία και δε διστάζει να παραστήσει και τον …εκπρόσωπο της ΕΕ! Όμως αν όντως οριοθετηθούν οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου με τον τρόπο που προτείνεται από την ελληνική πλευρά κι αν συνυπολογιστεί και το Ισραήλ στην εξίσωση, τότε η Τουρκία πράγματι θα χρειαστεί να περιοριστεί, κάτι που, προφανώς, δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί.
Έτσι, το θέμα των ΑΟΖ μπορεί και να μην κλείσει τόσο σύντομα όσο θα ήθελε ο Τσίπρας. Γιατί χρειάζονται πολύ περισσότερα από τριμερείς συναντήσεις και πανηγυρικές ανακοινώσεις για να προωθηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρειάζεται οι λαοί με την πάλη τους να πετάξουν έξω τους ιμπεριαλιστές και τα ντόπια τσιράκια τους και να χαράξουν το δικό τους δρόμο της πραγματικής ειρηνικής συμβίωσης, αλληλεγγύης και συνεργασίας.
