Επτά μήνες διήρκεσε, λένε οι κυβερνητικοί η λεγόμενη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Και τώρα που ολοκληρώθηκε και κατέληξε σε συμφωνία, για την οποία πανηγυρίζουν τα κυβερνητικά επιτελεία, δεν δημοσιεύουν το περιεχόμενο της! Δεν δημοσιεύουν δηλαδή ποια είναι τα μέτρα και οι πολιτικές που η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να εφαρμόσει και να προωθήσει το επόμενο διάστημα ενώ ταυτόχρονα με μια ακατάσχετη προπαγάνδα επιχειρούν να θολώσουν τα μυαλά του κόσμου με την «έκτακτη βοήθεια» των 500 ευρώ που πήραν την άδεια να δώσουν στους «ασθενέστερους»! Παράλληλα όμως Σαμαράς-Βενιζέλος, προετοιμάζουν και ανακοινώνουν για το αμέσως επόμενο διάστημα, «πολυνομοσχέδιο-σκούπα» που θα φέρουν στη Βουλή για ψήφιση με όλα τα νέα βάρβαρα μέτρα που συμφωνήθηκαν ως προϋπόθεση της «έκτακτης βοήθειας». Το «επίδομα καταστροφής» λοιπόν , που προφανώς για προεκλογικούς λόγους σχεδιάζεται και διθυραμβικά αναγγέλλεται από τη μια δεν μπορεί βέβαια να αποκαταστήσει τα συντριμμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού. Από την άλλη το επίδομα αυτό δεν είναι παρά η αναγκαία προετοιμασία της νέας επέλασης, του νέου γύρου βαρβαρότητας που ήδη ξεκινάει.
Σε τι συμφώνησαν οι «τοπικές αρχές»
Παρόλα αυτά η τρόικα και ως όφειλε για λογαριασμό των ιμπεριαλιστών που εκπροσωπεί, με μια σύντομη ανακοίνωση της αποτυπώνει έστω και συνοπτικά και με τη γλώσσα των σαλονιών αυτά που συμφωνήθηκαν και επέρχονται. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα αυτής της ανακοίνωσης:
«… πιστεύουμε ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2014 θα επιτευχθούν επίσης, λαμβάνοντας υπόψη τα εφαρμοζόμενα και σχεδιαζόμενα μέτρα. Οι αρχές επανεπιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους όσον αφορά την υλοποίηση των πολιτικών που απαιτούνται για να επιτευχθεί ο στόχος του 2015 για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένης και της παράτασης των φορολογικών μέτρων κατά περίπτωση, όπως της εισφοράς αλληλεγγύης.(…)
Έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν πολύ μεγάλο μέρος των μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων οι οποίες εντοπίστηκαν στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (…)
Παρά τις καθυστερήσεις σημειώνεται επίσης πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης που θα μειώσουν τις επιβαρύνσεις λόγω γραφειοκρατίας και θα βελτιώσουν την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών που παρέχονται στον ελληνικό λαό. Οι μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας καθυστερούν αλλά οι αρχές έχουν δεσμευθεί να τις υλοποιήσουν σταδιακά εντός του 2014. (…)
Η ανταγωνιστικότητα θα ενισχυθεί περαιτέρω με μεταρρυθμίσεις της αγοράς ενέργειας, όπως ο εξορθολογισμός των τιμολογιακών πολιτικών (…), ο διαχωρισμός της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού σε δύο φορείς πριν από την ιδιωτικοποίηση (…)οι αρχές συμφώνησαν να δώσουν νέα ώθηση στην ιδιωτικοποίηση άλλων εταιρικών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (..)
Ωστόσο, σύμφωνα με αξιολόγηση των κλιμακίων αποστολής, υπάρχουν ανοδικοί κίνδυνοι όσον αφορά τις εκτιμήσεις κεφαλαιακών αναγκών, ιδίως εάν οι αρχές και οι τράπεζες δεν αντιμετωπίσουν ταχέως και αποτελεσματικά το υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων…»
Το τι σημαίνουν όλα αυτά, στα οποία «δεσμεύτηκαν οι αρχές», δηλαδή η κυβέρνηση, έναντι των εκπροσώπων της ΕΕ και του ΔΝΤ, δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί.
-Παράταση και ενίσχυση της φοροκαταιγίδας που χτυπάει το λαό, για να ικανοποιηθούν οι «δημοσιονομικοί στόχοι»
- Εφαρμογή της αντιδραστικής «λίστας του ΟΟΣΑ» με το στόχο ακόμα μεγαλύτερου σαρώματος της μικρής παραγωγής (πχ γάλα), την συντριβή των μικροεπαγγελματιών ώστε να μην υπάρχουν διαφυγόντα κέρδη για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές
-Κλιμάκωση των πολιτικών που συντρίβουν τα κοινωνικά δικαιώματα (υγεία-παιδεία κλπ), γιατί υπάρχουν «καθυστερήσεις στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης» και άρα συνέχιση και ένταση της πολιτικής των απολύσεων (και) στο Δημόσιο. Και βέβαια μέσα στο 2014, να γίνουν οι απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας», ώστε να γενικευθεί η απελευθέρωση των απολύσεων και να μπει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία, όπως ήδη φροντίζουν να προαναγγέλλουν τα κανάλια του συστήματος.
- Ξεκινώντας από την τεμαχιζόμενη ΔΕΗ, οι «αρχές συμφώνησαν» σε πλημμύρα ιδιωτικοποιήσεων-ξεπουλημάτων για να γίνουν ακόμα περισσότερο οι εργαζόμενοι δούλοι και συνολικά ο λαός μας «ξένος» σε μια χώρα που κάθε πλούτος της έχει εκχωρηθεί σε μια χούφτα ξένων και ντόπιων αρπακτικών.
- Και τέλος, για να κατασταλούν οι «ανοδικοί κίνδυνοι των κεφαλαιακών αναγκών» των τραπεζών, ένας τρόπος υπάρχει: Να εξαπολυθεί ένα κύμα κατασχέσεων των λαϊκών σπιτιών και ότι άλλου θα μπορούσε να περιορίσει το «υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων».
Αυτούς τους στόχους, αυτή την πολιτική που θα αποτυπωθεί σε συγκεκριμένα νέα μέτρα, είναι που θέλει να στηρίξει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με αυτό που ονομάσαμε «επίδομα καταστροφής». Και δε διστάζουν αυτήν την πολιτική συντριβής και υποδούλωσης στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, του λαού και της χώρας να την αποκαλούν «πολιτική ανάπτυξης». Και επιχειρούν να εμφανίσουν ως επιτυχία ότι ένα κάποιο μέρος του λαού που στενάζει από τη φτώχεια και την ανεργία και θα οδηγηθεί με βάση τα σχεδιαζόμενα μέτρα σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα θα πάρει αυτό το άθλιο επίδομα.
Αντιδραστικό σκηνικό
Αυτή η βοήθεια –της άδειας να δοθεί το επίδομα, μαζί με τις «καλές κουβέντες» για τη διαπίστωση «προόδου στις μεταρρυθμίσεις»- ήταν όπως φάνηκε και το καλύτερο που είχαν να δώσουν Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, στην κυβέρνηση τους στη χώρα, παρότι αυτή βρίσκεται αναμφίβολα σε μια δύσκολη κατάσταση και μπροστά σε εκλογική δοκιμασία. Είναι αυτό ένα πραγματικό μέτρο για τα περιθώρια «ομαλής διαχείρισης» που (δεν) αφήνει η κρίση και η ένταση των ανταγωνισμών- που βρίσκεται κιόλας σε ένα παραπάνω επίπεδο με βάση τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Είναι άλλο ένα μήνυμα για την αστική τάξη της χώρας και για το πολιτικό προσωπικό που καλείται ή διεκδικεί να βρεθεί σε κυβερνητικούς ρόλους και θέσεις για το ποια είναι τα διαθέσιμα πλαίσια στα οποία θα μπορεί να κινηθεί. Και αν πάρουμε υπόψη μας την τροχιά θέρμανσης των γεωπολιτικών ζητημάτων της περιοχής από το Κυπριακό ως τη Συρία και το Ιράν, τις εμπλοκές με τις οποίες αυτά τροφοδοτούνται από την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στην Ουκρανία και το νέο κύκλο αντιθέσεων που αυτή η τελευταία παράγει μεταξύ Ευρωπαίων και ΗΠΑ αλλά και εντός της ΕΕ, μπορούμε να αντιληφθούμε πως αυτά τα διαθέσιμα πλαίσια θα γίνονται στενότερα και θα είναι διαρκώς ανοιχτό το ενδεχόμενο εμπλοκών και διχασμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών αφεντικών μέσα στη χώρα!
Αυτό το μήνυμα το έχουν λάβει με πολλούς τρόπους όλοι οι ενδιαφερόμενοι και όχι μόνο ο σημερινός κυβερνητικός σχηματισμός. Και ανταποκρίνονται όλοι κατά τον δέοντα για τις ιμπεριαλιστικές επιταγές τρόπο διαμορφώνοντας ένα ολοένα και πιο αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό. Έτσι ο συνωστισμός στην προεκλογική πασαρέλα παλιών και «νέων» προσώπων και δυνάμεων για τις εκλογές του Καλλικράτη και του Ευρωκοινοβουλίου ξεκινάει βέβαια από την αποδοχή-νομιμοποίηση αντιδραστικών θεσμών και μέτρων και της ίδιας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αλλά δεν σταματάει εκεί. Εξελίσσεται σε ένα διαγωνισμό δεξιάς και αντιδραστικής στροφής και πορείας όλων των δυνάμεων. Οι παραδοσιακές αστικές (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) διακηρύσσουν πως ένα προεκλογικό επίδομα σε κάποιους είναι αρκετό αντίτιμο για την παντοτινή υποδούλωση του λαού και για λευκή επιταγή για τη χρήση της χώρας από τους ιμπεριαλιστές, με τον Κουβέλη να έχει εποικοδομητικές προτάσεις για τη διανομή του. Οι ΑΝΕΛ και η σωρεία των λοιπών «πατριωτών» της υποτέλειας, επιχειρούν «αγωνιστική» υποταγή με όχημα τον εθνικισμό καθώς στοχεύουν να διαδεχθούν τη Χ.Α. που το σύστημα την στριμώχνει για να γίνει αξιοποιήσιμη χωρίς παρενέργειες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε την αναχώρηση του από τον κινηματισμό και ασκείται εντατικά στα ιμπεριαλιστικά και άλλα κέντρα εξουσίας. Η εν γένει σε εκλογική κάθοδο Αριστερά ξανά συμβουλεύει το λαό για τη δύναμη της ψήφου του ( που περίπου , σύμφωνα με τις διακηρύξεις που κυκλοφορούν όλα τα καταφέρνει) και κυρίως για το περιττό ή και το μάταιο των αγώνων και της πάλης. Ακόμα και η «κορύφωση της μάχης» ενάντια στις απολύσεις στο Δημόσιο κρίθηκε από τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ ότι περνάει μέσα από την κατάθεση τροπολογιών και σχεδίων νόμου στη Βουλή που ζητάνε την τακτοποίηση των «περισσευούμενων»! Και το ΠΟΤΑΜΙ, που οι πηγές του πρέπει να βρίσκονται σε ψηλά πατώματα μακριά από το λαό και τους εργάτες, μορφοποιεί και εκφράζει αρκετά καλά έναν μέσο όρο όλων των προηγούμενων.
Να σπάσει ο εγκλωβισμός του λαού!
Το μήνυμα που αναφέραμε ότι στέλνει ο ιμπεριαλισμός στις εξαρτημένες αστικές τάξεις και στη δικιά «μας», αντικειμενικά απευθύνεται και στο λαό μας! Θα λέγαμε μάλιστα ότι αυτός είναι κυρίως που πρέπει να το πάρει και να το αξιολογήσει κατάλληλα. Γιατί ουσιαστικά αυτό το «μήνυμα» πριν από όλα λέει πως η κρίση και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών δεν λογαριάζουν λαούς χώρες και δικαιώματα. Δεν αφήνουν «περιθώρια» για δουλειά, ελευθερία, ανεξαρτησία. Αυτά δεν πηγάζουν και δεν προκύπτουν ούτε από τις προσωρινές συνεννοήσεις τους και τους συμβιβασμούς τους, ούτε από τους μόνιμους ανταγωνισμούς τους. Δεν «παρέχονται» και δεν «προβλέπονται», πολιτικές ανακούφισης και επιβίωσης. Ποτέ δεν συνέβη έτσι στον ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό κόσμο. Και σίγουρα δεν πρόκειται να συμβεί στην εποχή μας και στην περίοδο που διανύουμε όπου περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά στην Ιστορία, ο κάθε πόντος δικαιώματος και βέβαια η προοπτική της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, θα κριθεί στην ισχύ με την οποία θα προσέλθει η κάθε πλευρά στην αναμέτρηση που ήδη εξελίσσεται.
«Θα βγει η Ελλάδα στις αγορές», «ολοκληρώνεται ο κύκλος των μνημονίων», «θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους». Τι πραγματικό νόημα έχουν όλα αυτά και πολλά ανάλογα που κυκλοφορούν είτε με συστημικό είτε με «αριστερό» (χάνουν και οι λέξεις τη σημασία τους) πρόσημο; Ότι για λόγους που έχουν να κάνουν με τις αντιθέσεις και τους λογαριασμούς των ιμπεριαλιστών μπορεί και να αλλάξουν μορφή και όνομα τα ιμπεριαλιστικά δεσμά; Ή όπως λέει και η ανακοίνωση της τρόικας μετά την συμφωνία των προηγούμενων ημερών ότι «Θα επεκταθούν κυρίως τα προγράμματα πρόσληψης νέων και άνεργων εργατών στο πλαίσιο προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ και δρομολογείται, σε πιλοτική βάση σε δύο δήμους, πρόγραμμα εγγύησης του ελάχιστου εισοδήματος, με στόχο την επέκτασή του σε εθνική κλίμακα κατά φάσεις από το 2015.» Δηλαδή θα γίνει απόλυτο καθεστώς η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η επιβολή της προσωρινής, ελαστικής «απασχόλησης», η υπαγωγή του δικαιώματος στη δουλειά στο αν θα «ελεήσει» η ιμπεριαλιστική ΕΕ να μας δώσει κάποιο «πρόγραμμα»! Και επίσης ότι θα γενικευτεί-μονιμοποιηθεί η εξαθλίωση αλλά δεν θα έχουμε «ανθρωπιστική κρίση» όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα υπάρχει… «εγγύηση ελάχιστης εξαθλίωσης»!
Ο λαός έχει ανάγκη να χειραφετηθεί από τους προστάτες και τους σωτήρες, έχει ανάγκη να χειραφετηθεί από τη λογική που στηρίζει τους προστάτες και τους σωτήρες! Έχει ανάγκη να κατακτήσει ψωμί, δουλειά, περίθαλψη, μόρφωση, ελευθερία, ανεξαρτησία. Οι εργαζόμενοι και οι εργάτες έχουν ανάγκη μαχόμενα σωματεία για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην απεργία και στον αγώνα. Ο λαός έχει ανάγκη να συγκροτηθεί και να οργανωθεί στα δικά του σχήματα πάλης για να μορφοποιεί και να αναπτύσσει τη Λαϊκή Αντίσταση, που χρειάζεται για να κερδίσει τη ζωή του και το δίκιο του. Για όλα αυτά ο λαός χρειάζεται μέσα στον αγώνα και από τον αγώνα να αντιπαρατεθεί στο αντιδραστικό σκηνικό που στήνεται, να σπάσει τον εγκλωβισμό που του κατασκευάζουν και επιχειρούν να τον οδηγήσουν «επιδοτημένο», αποπροσανατολισμένο και χωρίς αντιστάσεις στις κάλπες και από εκεί σε νέα μέτρα και υποταγή με τις ίδιες ή άλλες δυνάμεις στον πρώτο ρόλο της κυβερνητικής διαχείρισης. Ας αγωνιστούμε για να σπάσει αυτή η επιχείρηση εγκλωβισμού, για να ανοίξει η νεολαία και ο λαός τις δυνάμεις του στο μαζικό αγώνα!
