Με γοργούς ρυθμούς κινούνται οι εξελίξεις τις τελευταίες μέρες γύρω από το ζήτημα των υδρογονανθράκων. Συνεχώς προστίθενται περιοχές που παραχωρούνται με νομοσχέδια για έρευνα και εκμετάλλευση. Στην Ήπειρο, το ζήτημα τρέχει εδώ και αρκετό καιρό στουςνομούςΙωαννίνων και Θεσπρωτίας, ενώ πληθαίνουν και οι εκδηλώσεις – ενημερώσεις του υπουργείου με επιστήμονες και αρμόδιους σε μια σειρά από δήμους, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, να «ηρεμήσουν» τις όποιες ανησυχίες και να προπαγανδιστεί η «ανάπτυξη» που φέρνει η κυβέρνηση στους πιο φτωχούς νομούς της Ευρώπης.
Η ισπανική «REPSOL» φαίνεται ωςηπολυεθνική που έχει αναλάβει το έργο, ενώ υπεργολαβίες έχουν δοθεί και σε ιταλικών συμφερόντων εταιρεία. Το έργο βρίσκεται στη φάση της έρευνας, όπου θα εκτιμηθεί αν οι υδρογονάνθρακες είναι εκμεταλλεύσιμοι. Αυτό σημαίνει πως σε μια πολύ μεγάλη έκταση, που ξεκινάει απ’ το Πωγώνι, Κόνιτσα, Ζαγόριακαι φτάνει μέσω Ζίτσας σε δήμους της Θεσπρωτίας, εξελίσσονται ήδη χιλιάδες γεωτρήσεις – εκρήξεις (ανά 50 μέτρα!) και αποψιλώσεις δασικών στρεμμάτων.
Για να αναλογιστούμε το μέγεθος αυτού του σχεδιασμού, οφείλουμε να δούμε μια σειρά από πλευρές, καθώς το ζήτημα των εξορύξεων είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με την περίοδο που διανύουμε.
Καταρχάς, αυτό που ετοιμάζεται είναι ένα μεγάλο πλιάτσικο, από ξένα, κύρια, αλλά και ντόπια αρπακτικά, αναδεικνύοντας το βάθος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας.Σε μια περίοδο που τα ξένα αφεντικά ξεζουμίζουντην εργατική τάξη και φτωχοποιούν τον λαό αντλώντας πλούτο, παράλληλα εντείνεται και η αρπαγή πλουτοπαραγωγικών πηγών, το ξεπούλημα φιλέτων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση Τσίπραπαραχωρεί στο πολυεθνικό κεφάλαιο ό,τι της ζητηθεί.
Μόνο που για τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά, η περίοδος που διανύουμε είναι μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στα πλαίσια του ξαναμοιράσματος του κόσμου. Οι ανταγωνισμοί αυτοί κλιμακώνονται σε όλα τα επίπεδα: από το οικονομικό μοίρασμα της λείαςπου αρπάζει ο κάθε ιμπεριαλιστής και τον έλεγχο της ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της, μέχρι τον γεωπολιτικό έλεγχο των περιοχών που επανοικειοποιούνται. Η εικόνα στην άλλη πλευρά της χώρας (Αιγαίο – Κύπρος – Κρήτη), με τα αεροπλανοφόρα που συνοδεύουν τα γεωτρύπανα στις εξορύξεις, αρκεί για να γίνει κατανοητό ότι η συζήτηση για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων σε περίοδο έντασης των ανταγωνισμών, φέρνει μαζί της και πολεμικούς κινδύνους.
Η ισχυρή παρέμβαση του αμερικάνικου παράγοντα στη χώρα το τελευταίο διάστημα είναι καθοριστική σε τέτοιας κλίμακας ζητήματα.Άλλωστε, οι παραχωρήσεις για έρευνα και εξόρυξη σε Κρήτη και Ιόνιο έγιναν ταυτόχρονα, ενώ κυριαρχούν εταιρείεςκύρια αμερικάνικων συμφερόντων. Και ενώ όλα αυτά συντελούνται σε κεντρικό επίπεδο,η κυβέρνηση παρουσιάζει το μπλέξιμο του λαού σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς σαν «ευκαιρία» μεγάλη και «εθνικό συμφέρον».
Τη στιγμή που υλοποιεί τη γραμμή των μνημονίων και της γενικής επίθεσης του κεφαλαίου στους εργαζόμενους, έχει το θράσος να βαφτίζει ανάπτυξη όλη αυτή την ιστορία με τους υδρογονάνθρακες. Ανάπτυξη και ευημερία, δηλαδή,ονομάζεται η παράδοση του λαού στην πιο άγρια εργασιακή εκμετάλλευση και του τόπου στη λεηλασία.
Γιατί απλούστατα αν όλα αυτά τα σχέδια προχωρήσουν, αυτό που έχουμε μπροστά μας από τη μία θα είναι μια άνευ προηγουμένου περιβαλλοντική καταστροφή. Με μόλυνση της ατμόσφαιρας και του εδάφους. Κίνδυνο μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα σε μια περιοχή με έντονη ροή υδάτων. Με επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Σοβαρό χτύπημα στην πρωτογενή παραγωγή (κτηνοτροφία, αγροτικές καλλιέργειες και ιχθυοκαλλιέργειες). Με ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο ατυχήματος σε εξόρυξη, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Βέβαια, η κυβέρνηση φροντίζει να καθησυχάσει τον λαό, με καλοπληρωμένους επιστήμονες που βγάζουν πορίσματα και μελέτες κατά παραγγελία των αφεντικών τους.
Από την άλλη, το σχέδιο της εργασιακής εκμετάλλευσης περιλαμβάνει τις «ειδικές οικονομικές ζώνες», δηλαδή τους σύγχρονους όρους εργασιακής σκλαβιάς. Είναι άλλωστε γνωστό το πώς συμπεριφέρονται οι πολυεθνικές στον ντόπιο πληθυσμό, όπου ανά τον κόσμο στήνουν τις επιχειρήσεις τους. Τέτοιες δουλειές τάζει η κυβέρνηση στην περιοχή μας.
Απέναντι σ’ αυτά τα σχέδια, η ανησυχία στην Ήπειρο εκφράζεται κυρίως από κατοίκους των χωριών που βρίσκονται κοντά στις περιοχές των ερευνών.Έχουν γίνει μια σειρά από διαμαρτυρίες σε δημοτικά συμβούλια και κάποιες μαζώξεις κατοίκων για την οργάνωση της δράσης των κατοίκων.
Είναι δίκαιη η άρνηση των κατοίκων στο να προχωρήσει η ιστορία με τα πετρέλαια. Είναι πάρα πολύ σοβαροί οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να οργανωθεί μαζική αντίσταση απέναντι στις εξορύξεις.
Για να προχωρήσει ο λαός σε μαζικές κινητοποιήσεις και σε έναν αγώνα που δεν θα πάρει το χαρακτήρα απλά μιας πρόσκαιρης διαμαρτυρίας, αλλά θα γίνει ουσιαστικός και επίμονος, θα πρέπει να προσπεραστεί η μονοδιάστατη περιβαλλοντικήπαρέμβασηκαι να απορριφθεί η προτασεολογία της «εναλλακτικής ενέργειας» της «GREENPEACE»,που αν υιοθετηθεί οδηγεί την όποια διάθεση για αντίσταση, σε αντιπαράθεση «ειδικών» και τελικά στο σβήσιμο. Στην ίδια ακριβώς κατάληξη οδηγούν και οι «κεντρικά σχεδιασμένες» προτάσεις του ΚΚΕ στη βουλή.Η αντίσταση του λαού της Ηπείρου είναι ανάγκη να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, κόντρα σε όλους αυτούς που οργανώνονται απέναντί του, να αγκαλιάσει πλατιά τις αγωνίες καιδιαθέσεις πάλης και αγώνα.
