Οι καταλήψεις που καλέστηκαν από φασιστοειδή το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή το “Μακεδονικό”, έχουν αναδείξει μια σειρά από πολιτικά ζητήματα και προβληματισμούς στον κόσμο του κινήματος και τη νεολαία. Η προσπάθεια των φασιστών να παρέμβουν στα σχολεία δεν είναι καινούρια. Συστηματικά τα τελευταία χρόνια προσπαθούσαν να εμφανιστούν στα σχολεία και να δηλητηριάσουν τις νεανικές συνειδήσεις. Αυτή τη φορά ο φασισμός προσπάθησε να κάνει μαζική δουλειά, να καλέσει ευθαρσώς σε συγκεντρώσεις και καταλήψεις, τις οποίες στήριζαν ανοιχτά στελέχη της Χρυσής Αυγής, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι ξεστόμιζαν απειλές απέναντι στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που καλούνταν ενάντια σε αυτές τις καταλήψεις.
Όσο και αν ορισμένες αστικές πολιτικές δυνάμεις διαχώρισαν τη θέση τους από τις φασιστικές καταλήψεις, είναι αδύνατο να αποκρυφθούν οι ευθύνες τους για τη διαμόρφωση αυτού του αντιδραστικού πολιτικού σκηνικού, πάνω στο οποίο ανενόχλητα δρουν οι φασίστες και επιτελούν τον πιο μαύρο ρόλο για το σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε το τελευταίο διάστημα να εμφανιστεί ως μια “δημοκρατική δύναμη”, που καλούσε τις δυνάμεις του λεγόμενου “δημοκρατικού τόξου” να καταδικάσουν αυτές τις καταλήψεις. Έχουμε δει όμως τι σημαίνει αυτή η “δημοκρατική αγκαλιά” του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν είναι τίποτα άλλο από την ασφυκτική μέγγενη της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης στην κατεύθυνση της αφαίμαξης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Η στάση αυτή αποδεικνύεται ιδιαίτερα υποκριτική όταν η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ προωθεί τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής και ξεπλένει τη Χρυσή Αυγή. Όταν την ίδια στιγμή που οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να ελέγξουν στη βάση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τα Βαλκάνια, διχάζουν τις χώρες στην περιοχή, η κυβέρνηση πιστά ευθυγραμμισμένη ενισχύει τις τάσεις εθνικισμού και αλυτρωτισμού.
Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι υπόλοιπες αστικές δυνάμεις. Η ΝΔ, μάλιστα, με μια καθυστέρηση προσπάθησε να διαχωριστεί από τις φασιστικές καταλήψεις, με εχθρικές όμως δηλώσεις προς το κίνημα και με πολλή δόση της αντιδραστικής “θεωρίας των δυο άκρων”. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του Άδωνη ότι “όλες οι καταλήψεις είναι κακές”, που ήταν μια ευθεία βολή στα μέσα πάλης και τη δράση των αγωνιστών!
Το αρνητικό αυτό όμως δεδομένο που έχει διαμορφωθεί, δηλαδή να μπορούν οι φασίστες να ξεμυτίζουν με τόση άνεση και να παρεμβαίνουν στη νεολαία, χρεώνεται με κάποιο τρόπο και στην Αριστερά και την αδυναμία ουσιαστικής απάντησής της στο φασισμό. Φαίνεται και συνολικά η αδυναμία της να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα της περιόδου. Η απάντηση που έδωσαν κομμάτια της Αριστεράς ήταν ένας κούφιος αντιφασισμός, που πολλές φορές εγκλωβιζόταν στην εναντίωση “στο πρόσωπο του φασίστα”. Τέτοιου είδους απαντήσεις είναι πολύ πίσω από το να αποκαλύψουν το ρόλο του φασισμού. Απέναντι μάλιστα στο “Μακεδονικό ζήτημα” που ανοίγουν οι φασίστες, αυτές οι δυνάμεις αποφεύγουν να δώσουν μια αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική απάντηση. Γιατί δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, ώστε να καταλήγουν να αναμασούν επικίνδυνα αστικά αφηγήματα περί “επιτιθέμενων και αμυνόμενων αστικών τάξεων”! Για αυτό και η κίνησή τους απέναντι σε αυτή τη σοβαρή συγκυρία ήταν πέρα από τις πραγματικές απαιτήσεις του κινήματος, με εικονικές αποφάσεις σχολείων, εικονικά συντονιστικά ή ακόμα και απουσία κεντρικής τοποθέτησης απέναντι στο ζήτημα.
Είναι ανάγκη της περιόδου να προωθηθεί ένα αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό και αντιφασιστικό μέτωπο στη νεολαία. Ο κούφιος αντιφασισμός είναι πολύ μακριά από τις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν. Για να αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος των φασιστών ως εργαλείων των εχθρών των λαών και της εργατικής τάξης, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις στους μαθητές σχετικά με το ποιους εξυπηρετεί ο διχασμός των λαών των δυο χωρών. Πρέπει να αποκαλυφθεί η προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να μοιράσουν τα Βαλκάνια και ο ρόλος των ντόπιων αστικών τάξεων που πιστά την υπηρετούν. Πρέπει να ξεκαθαριστεί στη νεολαία πως οι λαοί των γειτονικών χωρών δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, έχουν τους ίδιους εχθρούς. Είναι ανάγκη μαθητές και φοιτητές να βροντοφωνάξουν ότι δε θα γίνουν κρέας στα κανόνια τους, να αντισταθούν στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό, να υπερασπιστούν τη φιλία των λαών!
Είναι ανάγκη να γίνουν καταλήψεις σε τέτοια βάση από την πλευρά της νεολαίας και σε τροχιά αντιπαράθεσης με το σύστημα! Ταυτόχρονα, οι μαθητές πρέπει να αντισταθούν άμεσα στην ύψωση περαιτέρω ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, μέσα από το νόμο Γαβρόγλου, να ενεργοποιήσουν πολιτικά τα μαθητικά τους όργανα, να χτίσουν τις αντιστάσεις τους απέναντι στο μέλλον της φτώχιας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων που ετοιμάζουν γι’ αυτή τη γενιά.
