Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του συντρόφου Τάσου Κατιντσάρου το πρωί της Πέμπτης 27 του Οκτώβρη.
Με το σ. Τάσο μας συνέδεσαν πολύχρονοι αγώνες τόσο κατά τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα όσο και τις δεκαετίες που ακολούθησαν τη μεταπολίτευση. Ανήσυχο πνεύμα, άοκνος σκαπανέας της κομμουνιστικής υπόθεσης και προοπτικής, αφιέρωσε τη ζωή του στο διαρκή και μεγάλο αγώνα για τα ιδανικά των εργαζόμενων και την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της αδικίας.
Η συμμετοχή του στις πολιτικές συγκροτήσεις διαχρονικά εμπνεόταν απ” το στόχο της συγκέντρωσης δυνάμεων, της κοινής δράσης της επαναστατικής-μαχόμενης Αριστεράς και της ενότητας στο στόχο, ζητήματα που παραμένουν εν πολλοίς ζητούμενα και στις μέρες μας.
Ιδιαίτερη σημασία για παλιούς και νέους αγωνιστές του κινήματος έχει το παράδειγμα της ανιδιοτελούς συνδρομής και προσφοράς του στον αγώνα, της μεγάλης αφοσίωσης και πίστης στα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Ήταν αυτό που έκανε το σ. Τάσο να χαίρει εκτίμησης από κάθε συνομιλητή του, ακόμη κι απ” όσους, όπως εμείς, διαφωνούσαμε σε αρκετές απ” τις απόψεις που έκφραζε. Αυτό το χαρακτηριστικό της αφοσίωσης είναι που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλη έλλειψη στις μέρες μας και που απαιτείται να σφυρηλατηθεί εκ νέου σ” όσους εντάσσονται και σ” όσους παραμένουν στο δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο της πολύπλευρης αντιπαράθεσης και ρήξης με το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις δυνάμεις του.
Πιο κοντά με το σ. Τάσο είχαμε έρθει την περίοδο του 1981 στο πλαίσιο της “Κίνησης για μια Επαναστατική Αριστερά” και τα χρόνια της ύπαρξης της “Μαχόμενης Αριστεράς” (1993-1996), και ιδίως στην από κοινού συγκρότηση και παρέμβαση του δημοτικού σχήματος στο Περιστέρι την ίδια περίοδο.
Ο σ. Τάσος αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη με τη διαδρομή του και κυρίως μια “κουλτούρα” δομημένη πάνω στη λογική “ενότητας και πάλης” που πρέπει να ξαναπρυτανεύσει στις σχέσεις των δυνάμεων της Εκτός των Τειχών Αριστεράς.
Στους οικείους και τους συντρόφους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.
