ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ Μ-Λ ΚΚΕ ΣΤΗΝ 8η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) από τον Αντώνη Παπαδόπουλο
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εκ μέρους της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ χαιρετίζουμε θερμά την 8η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες της, κάθε επιτυχία στο δύσκολο και μεγάλο στόχο της να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος.
Η 8η Συνδιάσκεψή σας, συντρόφισσες και σύντροφοι, γίνεται σε μια περίοδο που εξακολουθεί ο καπιταλιστικός κόσμος να δοκιμάζεται από τις συνέπειες της βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και που οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και η άγρια διαπάλη τους για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής μέσα από στρατιωτικές επεμβάσεις και κατακτητικούς πολέμους. Και τη στιγμή που, στη χώρα μας, κορυφώνονται οι άγριες επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας μέσα από αχαλίνωτους εκβιασμούς, απειλές και τρομοκρατικά τελεσίγραφα περί χρεοκοπίας και Grexit, που σκοπό έχουν να υπαγορεύσουν τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, να ευθυγραμμίσουν στις προσταγές τους τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, να τρομοκρατήσουν τον εργαζόμενο λαό και να παραλύσουν τις λαϊκές αντιστάσεις μπροστά στα νέα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που επέρχονται.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, με την υπογραφή της αντιλαϊκής συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη, συνεχίζει να εφαρμόζει απαρέγκλιτα το μνημόνιο της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και όλα τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που περιέχει, ενώ τώρα σέρνεται από τους εταίρους της σε μια εξευτελιστική διαδικασία υπαγορεύσεων, προετοιμάζοντας το νέο μνημονιακό τσουνάμι που πρόκειται να ξεσπάσει στο τέλος της τετράμηνης συμφωνίας.
Την ίδια στιγμή, η εργατική τάξη και οι πλατιές λαϊκές μάζες εξακολουθούν να στενάζουν κάτω από την πιο στυγνή εκμετάλλευση και φοροληστρική αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, όταν οι ιμπεριαλιστές δυνάστες σφίγγουν τη θηλιά και η κυβέρνηση στραγγίζει τους τελευταίους πόρους που έχουν απομείνει για να πληρώσει τα ξένα δάνεια της εξάρτησης και της υποτέλειας.
Επιβεβαιώνεται, έτσι, ξανά, πως μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, η συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης, τα αλλεπάλληλα κύματα αντεργατικών μέτρων, η υπαγωγή κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο και επιτήρηση είναι μονόδρομος. Η μορφή μόνο και το περιτύλιγμα μπορούν να αλλάζουν. Και αυτό συμβαίνει τώρα με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του δημοκρατικού και αριστερού κόσμου τα ιμπεριαλιστικά μνημόνια με αριστερά εύσημα, να εξωραΐσει την αντιδραστική φύση της ΕΕ, παραδίδοντας τον εργαζόμενο λαό αφοπλισμένο στους δυνάστες και εκμεταλλευτές του.
Πάνω στο έδαφος που διαμόρφωσε η βάρβαρη αντεργατική πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και το ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια μεγάλες πανεργατικές –πανελλαδικές κινητοποιήσεις, δείχνοντας έμπρακτα τη δύναμη της γραμμής του μαζικού πανεργατικού – παλλαϊκού αγώνα.
Τα τελευταία δύο – τρία χρόνια, σημειώνεται μια σοβαρή κάμψη και υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, γεγονός που σχετίζεται με τις ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις βαθιά αρνητικές επιδράσεις που έχει αφήσει στο σώμα του ευρύτερου μαζικού κινήματος η κυριαρχία του κυβερνητικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού, με την υπόσκαψη και διάβρωση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος που έχει προκαλέσει η πολύχρονη κυριαρχία του ρεβιζιονισμού.
Και αυτή ακριβώς η κατάσταση καθορίζει τους αρνητικά διαμορφωμένους συσχετισμούς σε βάρος του εργατικού, λαϊκού και ευρύτερου επαναστατικού κινήματος, και ερμηνεύει την αδυναμία ανατροπής των αντεργατικών μέτρων και των βάρβαρων μνημονίων, καλλιεργώντας κάθε είδους συγχύσεις, απογοητεύσεις και ηττοπάθειες.
Αυτή ακριβώς η κατάσταση, συντρόφισσες και σύντροφοι, αναδεικνύει -ξανά και ξανά- τη μεγάλη σημασία που έχει η υπόθεση της ανασυγκρότησης του επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος που βρίσκεται στο επίκεντρο των εργασιών της Συνδιάσκεψής σας.
Πρόκειται για ένα θεμελιακό ζήτημα που έθεσε το μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα της χώρας μας, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, αυτό της αναγέννησης του κομμουνιστικού κινήματος, της αναδημιουργίας ενός αυθεντικού κομμουνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης, όταν οι ρεβιζιονιστές ξερίζωσαν την επαναστατική ψυχή του ΚΚΕ και τον μετέτρεψαν σε ένα οπορτουνιστικό – ρεφορμιστικό κόμμα.
Στο πρώτο κιόλας τεύχος της “Αναγέννησης”, που τα πενήντα χρόνια της τιμήσανε οι δυο μας οργανώσεις πριν 6 μήνες, ο σύντροφος Ισαάκ Ιορδανίδης, που τη μεγάλη απώλειά του για το κίνημα θρηνήσαμε πριν 6 μέρες, στο βασικό άρθρο ντοκουμέντο με τίτλο: “Για μια πραγματική αναγέννηση του κινήματος και της Ελλάδας”, κατέληγε υπογραμμίζοντας ότι “το χρέος των συνεπών αγωνιστών της Αριστεράς είναι να δουλέψουν για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού οργανισμού που θα αναλάβει το δύσκολο και υπεύθυνο έργο της οργάνωσης και καθοδήγησης των λαϊκών αγώνων”.
Ο στόχος αυτός, παρά τις σημαντικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί τον τελευταίο μισό αιώνα, εξακολουθεί να αποτελεί και σήμερα κεντρικό καθήκον για τη μεγάλη υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Η υπόθεση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος που θα ενώσει τη βασική μάζα των κομμουνιστών, όπου κι αν βρίσκονται σήμερα, στα πλαίσια ενός ενιαίου κόμματος, πάνω στις επαναστατικές αρχές του μαρξισμού – λενινισμού, θα κριθεί και θα προχωρήσει μέσα στο καμίνι της λαϊκής πάλης και του αδιάλλακτου ταξικού αγώνα. Μέσα από την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη ντόπια αστική τάξη και τους πολιτικούς υπηρέτες τους, μέσα από το ρίζωμα και το άπλωμα των δεσμών τους με την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες, σε ασυμβίβαστο ιδεολογικοπολιτικό αγώνα με τη ρεφορμιστική, σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ και ενάντια στα ιδεολογικά ρεύματα του μικροαστικού ψευτοεπαναστατισμού.
Πεποίθησή μας είναι πως καθοριστικός παράγοντας και κινητήρια δύναμη της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος είναι το μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα. Στους ώμους του πέφτει αυτό το μεγάλο ιστορικό καθήκον με το οποίο πρέπει να αναμετρηθεί και αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να διανύσουν οι δυνάμεις του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, σταθερά και αταλάντευτα, για να ανταποκριθούν στους μεγάλους επαναστατικούς σκοπούς του κομμουνιστικού κινήματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τότε που οι δύο οργανώσεις μας αποφάσισαν να συνεργαστούν πολιτικά και να συνενώσουν τις δυνάμεις τους στον κοινό αγώνα. Η απόφαση αυτή, που εγκαινίασε μια νέα σελίδα στις σχέσεις των δύο οργανώσεων, αποδείχθηκε πως ήταν ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση που δημιούργησε ευνοϊκότερους όρους και προϋποθέσεις για την κοινή συμβολή μας στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Παρά τις διαφορές που υπάρχουν, καταφέραμε, με σωστό τρόπο, να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προέκυψαν και, στην πορεία, διαπιστώνουμε την αγωνιστική θέληση και διάθεση των δυνάμεών μας να προχωρήσουν, πιο σταθερά και αποφασιστικά, στα μέτωπα του πολιτικού και λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, τόσο στα πλαίσια των δύο οργανώσεων, όσο και στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ.
Η πολιτική συνεργασία των οργανώσεών μας δεν αποτέλεσε ευκαιριακή συγκόλληση, αλλά καρπό κοινών εκτιμήσεων και πολιτικών στόχων πάλης σε βασικά ζητήματα και εκφράζει ανάγκες του ταξικού αγώνα, τις αγωνιστικές απαιτήσεις ενός ολόκληρου κόσμου και τη διάθεσή του να συστρατευθεί και να παλέψει για την υπόθεση του κινήματος.
Αυτή η συνεργασία και οι κοινοί αγώνες των τελευταίων τριών χρόνων έφεραν πιο κοντά τον κόσμο μας, ενίσχυσαν τους συντροφικούς δεσμούς, σταθεροποίησαν και δυνάμωσαν τις πολιτικές σχέσεις των δύο οργανώσεων και άφησαν μια πλούσια αγωνιστική παρακαταθήκη για την επόμενη περίοδο, στο μακρύ, επίπονο, αλλά ελπιδοφόρο δρόμο που έχουμε χαράξει για την πορεία του κομμουνιστικού μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος.
Στηριγμένοι σε αυτά που έχουμε κατακτήσει, να κάνουμε στέρεα βήματα μπροστά, συμβάλλοντας στον ασίγαστο αγώνα του λαού μας για την απόκρουση των επιθέσεων του ιμπεριαλισμού και των ντόπιων λακέδων του, για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων που πέρασαν και αυτών που έρχονται, τη διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για μια Ελλάδα Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΚΚΕ από τον Χρίστο Μπίστη
Εκ μέρους του ΕΚΚΕ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση στη σημερινή σας Συνδιάσκεψη. Εμείς από το ΕΚΚΕ, αναγνωρίζοντας και μερικές κοινές αφετηρίες μαζί σας, τιμούμε τη μακρόχρονη ε-πιμονή σας στην υπεράσπιση επαναστατικών ιδεών και των προλεταριακών επαναστάσεων, των αγώνων του κομμουνιστικού κινήματος στο οποίο οφείλονταν το σύνολο των ιδιαίτερων κατακτή-σεων και δικαιωμάτων της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των λαών. Αυτών των δικαιωμάτων που σήμερα, στις συνθήκες μιας από τις μεγαλύτερες κρίσεις του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος, ανατρέπονται και κατεδαφίζονται. Ταυτόχρονα όμως έτσι ξαναγεννιέται η αναγκαιότητα να ξαναζωντανέψει η κατεύθυνση και η προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, απε-λευθερωμένης από την ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση. Μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής στην οποία αναφερόμαστε.
Ιδιαίτερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, χαιρετίζουμε τον τίτλο της σημερινής σας συνδιάσκεψης η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην υπεράσπιση κάποιων επαναστατικών παραδόσεων και ιδεών, αλ-λά αναζητεί το δρόμο για την ανασυγκρότηση του εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Και πράγματι αυτό είναι κυρίαρχο. Δεν αρκεί να λέμε ή να δηλώνουμε κομμουνιστές. Απαιτείται ταυτόχρονα -και εκεί αναδεικνύεται η ποιότητα των κομμουνιστικών διακηρύξεων- στο αν και κατά πόσο μπορούν να συγχωνεύονται με τις πλατιές λαϊκές μάζες και τους εργαζόμενους, να δίνουν διέξοδο στους αγώνες τους, να ανοίγουν το δρόμο μέσα από ταξικές συγκρούσεις και πο-λιτικές αναμετρήσεις προς την ανατροπή της κοινωνίας της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και σε μια άλλη κατεύθυνση. Πιστεύω ότι, συντρόφισσες και σύντροφοι, η εποχή μας επιβάλλει να α-ναζητήσουμε και να χαράξουμε το δρόμο αυτό. Η κρίση του καπιταλισμού, η διάψευση όλων των υποσχέσεών του, έχουν κλονίσει την κυριαρχία των αστικών ιδεών μέσα σε πλατιές λαϊκές μάζες. Η οριστική απελευθέρωσή τους θα έρθει μόνο μέσα από την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, της ταξικής πάλης και του ανοίγματος του δρόμου για την κοινωνική τους απελευθέρωση. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, συντρόφισσες και σύντροφοι, πιστεύουμε ότι όλα τα ρεύματα που με ειλικρίνεια ανα-φέρονται στην αναζήτηση του επαναστατικού δρόμου, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, παρά τις διαφορές και τις διαφωνίες τους, πρέπει να αναπτύξουν μια θαρραλέα ενιαιομετωπική πο-λιτική που θα τις συνδέει με τις πραγματικές αναζητήσεις των εργαζόμενων και των λαϊκών μαζών. Και τις ιδέες τους να τις κοιτάξουν κριτικά και αυτοκριτικά και να τις αναπτύξουν στη βάση της αποτελεσματικότητάς τους για την ανασυγκρότηση και απελευθέρωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος από αστικές και μικροαστικές επιρροές, σε επαναστατική κατεύθυνση. Σε αυτήν την κα-τεύθυνση, συντρόφισσες και σύντροφοι, νομίζω ότι ορισμένες κοινές αναγνωρίσεις ότι λύση και διέξοδος στα εργατικά προβλήματα δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια του ευρώ και της ΕΕ, της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, στα πλαίσια του παρασιτικού και εξευτελισμένου ελληνικού καπιτα-λισμού. Αλλά και την ανάγκη να αναπτύξουμε κοινούς αγώνες και κοινές παρεμβάσεις στα ζητή-ματα που αφορούν την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες, νομίζω ότι θα πρέπει να ξαναρ-χίσουμε, να επαναλάβουμε, ακόμα πιο αποφασιστικά, πιο μελετημένα, πιο μεθοδικά την πολιτική του ενιαίου μετώπου μεταξύ μας για να καλύψουμε αυτό το τεράστιο κενό έκφρασης των ανησυχι-ών, των αναζητήσεων, της απελπισίας και της οργής των εργαζόμενων.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΑΡ από τον Παύλο Αντωνόπουλο
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
σας μεταφέρω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς του Νέου Αριστερού Ρεύματος για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και τις ευχές μας για την ουσιαστική ευόδωση των στόχων που βάζετε, γιατί πραγματικά είναι στόχοι που αφορούν όλους μας και μας ενδιαφέρουν όλους μας. Θέλω να ξεκινήσω με το ότι πράγματι το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να εντείνονται οι ανταγωνισμοί σε παγκόσμιο επίπεδο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών μπλοκς που δημιουργούν μία εφιαλτική κατάσταση σε λαούς, στους εργαζόμενους, και στην Ασία και στην Αφρική και στην Ευρώπη και όχι μόνο. Αυτό που ζούμε είναι πραγματικά ένας Αρμαγεδδώνας κατά της εργατικής τάξης τα τελευταία τουλάχιστον οχτώ χρόνια, που ξεκίνησε με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, αυτής της δομικής κρίσης που είναι πρωτοφανέρωτη σε βάθος, σε έκταση, σε ένταση και διάρκεια.
Ο καπιταλισμός δυσκολεύεται χρόνο με το χρόνο όχι μόνο να αναλάβει αλλά να σταθεροποιήσει μια κατάσταση, γιατί ακριβώς οι συνέπειες αυτής της κρίσης χτυπάνε μεγάλα στρώματα και του κεφαλαίου στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την κυριαρχία. Αυτά που ζούμε στην Ουκρανία στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, με το Κομπάνι, στη Γάζα, στην Αφρική, στην Αίγυπτο, αλλά και στις ευρωπαϊκές χώρες σ’ ένα μεγάλο βαθμό και ιδιαίτερα στη δική μας είναι ακριβώς συνέπειες αυτής της παρόξυνσης της κρίσης. Εμείς βλέπουμε ότι στη χώρα μας, τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια, αναπτύχθηκε ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα που πραγματικά είχε αποτελέσματα. Είχε αποτελέσματα, πρώτα από όλα, στην κατάρρευση του παραδοσιακού πολιτικού σκηνικού, των κομμάτων, και είδαμε να καταρρέουν κόμματα που είχανε μια τεράστια επιρροή μέσα στις λαϊκές μάζες, είδαμε να αναδιανέμεται η τράπουλα, να παρουσιάζονται -αν το θέλετε- και νέα κομμάτια της αστικής τάξης που να διεκδικούν εκ νέου μία θέση στο καπιταλιστικό αυτό σύστημα της χώρας μας και πραγματικά μέσα απ’ αυτόν τον ανταγωνισμό τους να αναδεικνύονται νέες δυνάμεις, πρώτα και κύρια, όμως, μέσα από τον αγώνα των εργαζομένων.
Μέχρι το 2012 αναπτύχθηκαν ουσιαστικοί αγώνες, με συγκρούσεις, όπου ανατρέψανε το πρώτο σκηνικό. Η κυβέρνηση που προήλθε από τις τελευταίες εκλογές είναι αποτέλεσμα ακριβώς και αυτών των αγώνων που φυσικά με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και με τη συγκυβέρνησή του με τους ΑΝΕΛ απλά δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα έχουμε νέες συγκρούσεις στη χώρα μας. Αυτή η διακυβέρνηση από μία τάχα μου αριστερή κυβέρνηση, που καμία σχέση βέβαια δεν έχει ούτε με τα προγράμματα ούτε με τις θέσεις του αριστερού κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, είναι γεγονός ότι θα φτάσουν σίγουρα σε αδιέξοδο. Αυτήν τη στιγμή, αυτό που ζούμε είναι τα προεόρτια της επόμενης μνημονιακής διαδικασίας, μίας νέας συμφωνίας, όπως τη λένε, με τους ιμπεριαλιστές και τις κεντρικές χώρες της Ευρώπης, όπου θα προσπαθήσουν να φέρουν σε ακόμα δυσκολότερη θέση τους εργαζόμενους και αν θυμηθούμε ότι μέχρι τώρα έχουνε κόψει στο μισό περίπου τους μισθούς των υπαλλήλων και των εργαζομένων, έχουν δημιουργήσει μια στρατιά ανέργων πάνω από ενάμισι εκατομμύριο, που πλησιάζει τα δύο, όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν πληρώνονται από την εργασία που κάνουν, όταν οι εργασιακές σχέσεις έχουν διαλυθεί ουσιαστικά και δεν υπάρχει όχι εγγύηση, αλλά ίσα-ίσα ο τρόμος κυριαρχεί, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, οι όποιες σήμερα παρεμβάσεις της κυβέρνησης δεν έχουν σε καμία περίπτωση το χαρακτήρα και τη σηματοδότηση να δώσουν απάντηση σε αυτά τα επείγοντα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας.
Αυτό που πρέπει να γίνει, κατά την άποψή μας, είναι η -όσο το δυνατόν γρηγορότερα- ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και η αντεπίθεσή του. Είναι αναγκαίο να βάλουμε μπροστά πάλι όλες τις μηχανές να δουλέψουν ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε και θα δεχτούμε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση το επόμενο διάστημα. Φυσικά, προϋπόθεση για να μπορεί να έχει θετική έκβαση αυτός ο αγώνας είναι η ύπαρξη ενός ρωμαλέου κομμουνιστικού φορέα που θα μπορέσει να μπει μπροστά σε πολιτικό επίπεδο και να οδηγήσει το λαό μας στη νίκη. Κι όταν λέμε νίκη δεν εννοούμε τις απλές αλλαγές σε διαδικαστικά ζητήματα και σε απλά συνδικαλιστικά θέματα, αλλά την κοινωνική αλλαγή που είναι ώριμη πλέον η κοινωνία, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο, και ευρωπαϊκό αλλά όχι μόνο, να δεχτεί. Το ζητούμενο είναι, πρώτον, πώς θα επουλώσουμε τις πληγές του παρελθόντος που έχουνε δημιουργήσει τεράστια ζημιά στο κομμουνιστικό κίνημα σε διεθνές επίπεδο και, δεύτερον, πώς θα μπορέσουμε να βρούμε και μεταξύ μας μία γλώσσα έτσι ώστε, σε πρώτο βήμα, να βρεθούμε μαζί στη δράση – και σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ αυτό, γιατί και η επίθεση που δεχόμαστε αλλά και η ρεφορμιστική τακτική που ακολουθούνε στο εργατικό κίνημα οι δυνάμεις όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι τα τριτοβάθμια. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ να μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε ακριβώς αυτό το συνδικαλιστικό, εργατικό κίνημα και ν’ αντεπιτεθούμε.
Να πω ότι οι προσπάθειές μας αυτήν τη στιγμή βρίσκονται, πρώτον, στο να μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε το χώρο της εργασίας στη βάση της σύγκρουσης με την ΕΕ. Είναι η φάση που περνάμε η πιο κρίσιμη φάση αυτής της σύγκρουσης. Εάν σήμερα δεν βγούμε με σημαία σύγκρουσης με την ΕΕ, την ΟΝΕ και όλους του μηχανισμούς που θέλουν τη χώρα μας στο άρμα τού, ευρωπαϊκού καταρχήν, ιμπεριαλισμού, αλλά και του αμερικάνικου μέσα από το ΔΝΤ και τους άλλους μηχανισμούς που μας ελέγχουν, πραγματικά θα είναι πάρα πολύ δύσκολο αργότερα να μπορέσουμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα στον αγώνα μας. Σήμερα, όταν ο κόσμος έχει εκδηλώσει τη διάθεσή του για μια άλλη πορεία, για μια πορεία που μπορεί να μην είναι καθαρή στο μυαλό τους, αλλά που έχει θετικά χαρακτηριστικά σε μια νεφελώδη αριστερή κατεύθυνση, εμείς θα πρέπει να την κάνουμε αυτή πιο ξεκάθαρη και πολύ πιο συγκεκριμένη και να συγκρουστούμε.
Σύντροφοι, μπορεί να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις σε θέματα τακτικής στο εργατικό κίνημα, διαφορετικές προσεγγίσεις στο ζήτημα της παρέμβασής μας στο λαϊκό κίνημα. Αυτό δεν είναι εμπόδιο να βρεθούμε μαζί στους δρόμους, να βρεθούμε μαζί στους συνδικαλιστικούς χώρους στα σωματεία και παντού και να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ηγεμονία σε αυτούς τους κρίσιμους εργατικούς χώρους. Είμαστε ανοιχτοί σε συζήτηση, σε διαβούλευση, σε καθετί που θα μπορέσει να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση. Εμείς λέμε ότι ένα σημαντικό ζήτημα αυτήν τη στιγμή που δένει τη χώρα μας είναι το ζήτημα του χρέους και την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για τον απεγκλωβισμό μας από αυτό. Ξέρουμε ότι δεν είναι αυτό η αιτία των πραγμάτων και πουθενά δεν αναφερόμαστε για το χρέος ως αίτιο του προβλήματός μας. Αλλά όταν όλες οι πολιτικές που ακολουθούν στηρίζονται και προσπαθούν να δικαιολογηθούν σε σχέση ακριβώς με αυτήν την εξάρτηση που έχουν δημιουργήσει με τα δάνεια, νομίζω ότι, σε σχέση και με τους άλλους λαούς που αντίστοιχα έχουν το ίδιο πάνω απ’ το κεφάλι τους, θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα κίνημα που στο σύνολό του μαζί με τη διαγραφή του χρέους συνολικά χωρίς καμία συζήτηση, με την έξοδο από την ΕΕ, τη διάλυση της ΟΝΕ και την έξοδο από το ΝΑΤΟ, θα μπορέσει να βάλει ένα τετράπτυχο που αυτό θα δώσει μια ώθηση στον αγώνα του λαού μας για απεξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς δεσμούς. Θα είναι αυτό που με ένα πρόγραμμα αντικαπιταλιστικό, σε μια βάση πραγματικά ανακούφισης και κυριαρχίας του λαϊκού παράγοντα θα μπορέσει να δώσει διέξοδο από δω και πέρα.
Εμείς σας καλούμε σε μια τέτοια συμμαχία δράσης που μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματική δύναμη ισχύος της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και του λαού μας να συμπορευθούμε.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία και κάθε επιτυχία στη συνδιάσκεψή σας και να είστε σίγουροι ότι οι στόχοι μας και οι σκοποί μας συμπίπτουν και μαζί θα πορευτούμε.
Ευχαριστώ πολύ!
