Αν κάτι αναδείχθηκε τις τελευταίες βδομάδες σε σχέση με τον πλουραλισμό των ΜΜΕ, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών καναλιών, είναι ότι αυτός δεν υπήρχε που δεν υπήρχε, πλέον πήγε περίπατο.
Σε διατεταγμένη υπηρεσία, ό,τι κι αν ανοίξει κανείς να δει ή να ακούσει, βλέπει και ακούει τα ίδια. Το πολύ πολύ να υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς την επίφαση σοβαρότητας. Το πόσο σε διατεταγμένη υπηρεσία είναι, φάνηκε για παράδειγμα από το πώς παρουσίασαν τη στάση της εκκλησίας. Παρέλαυναν από τις κάμερες και τα μικρόφωνα παπάδες, μητροπολίτες αλλά και σοβαροί επιστήμονες -δεξιών και αριστερών πεποιθήσεων- που στήριζαν την άποψη της εκκλησίας, αλλά μόλις η κυβέρνηση κατάλαβε ότι οι παπάδες δεν πείθονται με το καλό άλλαξαν το τροπάρι και οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Οι ίδιοι ακριβώς από τη μια μέρα στην άλλη υποστήριζαν ως «ανεξάρτητη και αντικειμενική» άποψή τους τα ακριβώς αντίθετα!
Κυριαρχεί απόλυτα η κυβέρνηση και η δημιουργία ενός προφίλ ήρωα του Κ. Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά κάνουν ό,τι μπορούν, μέρα και νύχτα, για να μας σώσουν όλους. Το λιβάνισμα στον Μητσοτάκη φτάνει ακόμη και σε εκφράσεις του τύπου -δεν είναι υπερβολή, είναι πραγματικότητα- «ευτυχώς που έχουμε αυτόν πρωθυπουργό» ή «έδωσε ο Θεός να έχουμε αυτόν ηγέτη» και πολλά άλλα. Όλοι οι άλλοι σχεδόν έχουν εξαφανιστεί ή παρουσιάζονται στο ελάχιστο αναγκαίο, μη και χαλάσει η εθνική ομοψυχία. Αυτό, βέβαια, για τα αστικά κόμματα, που κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία έχουν ουσιαστικά στοιχηθεί πίσω από την κυβέρνηση. Για άλλες φωνές που δεν συντάσσονται και τόσο με το κυρίαρχο αφήγημα, ούτε κουβέντα. Αυτές για να παρουσιαστούν σε καμιά τηλεόραση ή σε κανένα ραδιόφωνο, θα πρέπει να είναι μετρημένες και σοβαρές, τόσο όσο για να μην πανικοβάλουν τον λαό! Και δεν μιλάμε μόνο για αριστερές απόψεις, αλλά ακόμη και για ανθρώπους που βίωσαν την πραγματικότητα του τι σημαίνει να νοσήσει κανείς από τον ιό και να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο αναφοράς. Αν αυτά δεν ταιριάζουν στο κυρίαρχο αφήγημα, τότε κόβονται απροσχημάτιστα!
Τόσο όσο, λοιπόν, για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και το αρχικό σοκ του λαού μετατραπεί σιγά σιγά σε οργή για το ότι είναι έρμαιος στον κίνδυνο του κορωνοϊού. Και όχι μόνο σε αυτόν.
Γιατί αυτό φοβούνται και αυτό πρέπει να αποτρέψουν πάση θυσία. Το λένε και μόνοι τους εξάλλου. Δεν μπορεί να συγκαλυφθεί η διάλυση τα τελευταία χρόνια του όποιου «εθνικού συστήματος υγείας» υπήρχε, δεν μπορεί ο λαός να κλειστεί στο σπίτι του φοβισμένος για πάντα, δεν μπορεί να μείνει ικανοποιημένος με τα 800 ευρώ που θα πάρουν κάποιοι, δεν μπορεί να μην αντιδράσει όταν στο όνομα του ιού του κόβουν μισθούς και συντάξεις, τον απολύουν, του διαλύουν και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα που του απέμειναν. Όταν βλέπει ότι οι «έχοντες» και τεστ κάνουν και περίθαλψη έχουν, ενώ ο ίδιος πρέπει να μείνει σπίτι του και να περιμένει αν θα νοσήσει και αν θα πεθάνει ή όχι, όταν ακούει ότι θα έχει κάποιες διευκολύνσεις σε δάνεια, χρέη στην εφορία και τις ΔΕΚΟ αλλά όχι για πολύ και όχι όλοι.
Πρέπει, λοιπόν, ο λαός να τρομοκρατηθεί και να μείνει μέσα. Και αυτό θα γίνει με το να βομβαρδίζεται όλο το 24ωρο από ειδήσεις, ρεπορτάζ και αναλύσεις τρόμου. Με ταινίες καταστροφής και με συνεχή σποτάκια καλλιτεχνών και άλλων, που από τη μια τον προειδοποιούν για τις κατασταλτικές συνέπειες αν αντιδράσει και από την άλλη τον ενοχοποιούν για την εξάπλωση του ιού. Πρέπει, όπως θα έλεγε και ο Μάνεσης του Alpha, να το βουλώσει, να μείνει άπραγος, να κυνηγάει παππούδες και να υποστεί υπομονετικά τα πάνδεινα που του ετοιμάζει το σύστημα. Όχι με την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος -όπως του έλεγαν στα χρόνια της μνημονιακής επίθεσης- αλλά απλά μπας και ζήσει. Κυρίως, όμως, για να σωθούν οι επιχειρήσεις και η οικονομία αυτού του εξαρτημένου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό κάνει η κυβέρνηση απροσχημάτιστα, αυτό προπαγανδίζουν τα ΜΜΕ με ιδιαίτερο πάθος.