Αυτές τις μέρες όλος ο λαός παρακολουθεί με τρόμο τα δεδομένα με την πανδημία και σκέφτεται την προοπτική του με πλήρη αβεβαιότητα, προσπαθώντας να προφυλαχτεί όπως-όπως. Χωρίς να έχει, βέβαια, τις ανέσεις των προσωπικών γιατρών και τα πολυτελή σπίτια του star system του «μένουμε σπίτι».
Αν κάποιος μπορούσε να δει τους όρους δουλειάς στους κούριερ και στα ντελίβερι (που δεν μένουν μέσα, αλλά είναι συνεχώς έξω), θα καταλάβαινε την υποκρισία της κυβέρνησης και του κράτους για τον σεβασμό τους στην αξία της ζωής.
Εμείς, λοιπόν, αυτές τις μέρες, επίσης τρομαγμένοι όπως όλος ο λαός, βρισκόμαστε πολλοί μαζί σε στενά κέντρα διαλογής, που δεν έχουν απολυμανθεί, μεταφέρουμε δέματα από όλο τον κόσμο σε κάθε σημείο της πόλης, ερχόμαστε σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους. Με πίεση χρονική και εξαντλητικά ωράρια, με αποτέλεσμα να μειώνονται και τα όποια ελλιπέστατα μέσα προστασίας παρέχουν οι εταιρίες. Εκθέτουμε, δηλαδή, τον εαυτό μας καθημερινά σε κίνδυνο και εν δυνάμει άθελά μας «βοηθάμε» στη μετάδοση του ιού. Καθόλου ήρωες δεν αισθανόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε ότι μας έχουν για αναλώσιμους. Οι ανακοινώσεις των εταιριών, άλλωστε, μας λένε ότι πρόβλημα θα υπάρξει αν υπάρξουν πολλά(!) κρούσματα στον χώρο εργασίας.
Το κέρδος πάνω από όλα, λοιπόν. Αυτό το γνωρίζει καλά η κυβέρνηση και το στηρίζει. Φταίει, λένε, ο παππούς που θέλει να κάνει έναν περίπατο στον ανοιχτό αέρα. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση βγάζει την αστυνομία να σταματήσει… τον ιό! Και ας έχουν διαλύσει το σύστημα περίθαλψης. Και ας δουλεύουν οι βιομηχανίες, οι μεταφορές και όλοι οι άλλοι μαζικοί χώροι εργασίας, που όπως απέδειξε το παράδειγμά της Ιταλίας ήταν η βασική αιτία εξάπλωσης του ιού.
Μας λένε κάποιοι «μη μιλάτε, έχετε δουλειά, όλοι οι άλλοι είναι απολυμένοι και στον αέρα». Δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να ζυγίσει το μεροκάματο «του κορωνοϊού» ή την ανεργία. Ας μη διαλέξουμε ούτε τη Σκύλλα ούτε τη Χάρυβδη. Άλλωστε ούτε η μία κατάσταση είναι ελεύθερη επιλογή των εργαζομένων ούτε η άλλη. Απλά να δούμε ότι όλα αυτά, τα αφεντικά τα κάνουν γιατί αισθάνονται ότι οι αντίπαλοί τους, οι εργαζόμενοι, δεν είναι ενωμένοι. Τίποτα δεν εξασφαλίζεται χωρίς ταξική οργάνωση. Από τα μέτρα προστασίας μας μέχρι το δώρο Πάσχα και οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα χτυπιέται. Είναι όρος ζωής.
Ευθυμίου Θάνος, εργαζόμενος σε courier,
μέλος της Ταξικής Πορείας
Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μέτρα περιορισμού του ιού ή των αντιδράσεων;
Όχι στην κατακρεούργησηεργασιακών δικαιωμάτων
Αγώνας για ΠΛΗΡΗ και ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη για όλο τον λαό!
