Μπροστά στον «αόρατο» εχθρό, ένας μοναδικός «σωτήρας»! Το κράτος! Αυτό είναι που σώζει τον λαό! Ακόμη κι όσοι τον «σωτήρα» τον θεωρούσαν εχθρό, ακόμη κι αν βλέπουν πως μέσα στη μεγάλη τραγωδία παίρνει βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, ξεχνούν την κριτική και την αντιπαράθεση και στοιχίζονται πίσω του.
Ο μικροσκοπικός φονιάς υπάρχει, δεν τον σταματούν τα σύνορα, δολοφονεί. Η φράση «αόρατος εχθρός» τρομάζει και κρύβει αποτελεσματικά τον πραγματικό εχθρό, που δεν είναι αόρατος. Ο κορωνοϊός δεν είναι γενικά και αόριστα γέννημα της φύσης αλλά της καταστροφής της από το σύστημα, το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό. Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα εγκλεισμού και περιορισμού. Το μήνυμα σαφές. Για να γλυτώσει ο λαός απ’ την πανδημία, πρέπει να θυσιάσει τα δικαιώματά του.
Η πανδημία κρέμεται πάνω απ’ τους ανθρώπους. Δεν μπορεί να πιαστεί κανείς απ’ τα μαλλιά για να σωθεί, γι’ αυτό κρεμιέται απ’ την ουρά του κράτους, που αυτοσυστήνεται ως φύλακας άγγελος. Ό,τι πει, είναι νόμος απαράβατος! Όλες οι άλλες προτάσεις φαντάζουν πολύ αργές και αδύναμες να απαντήσουν στο επείγον ζήτημα «να ζήσω».
Έτσι, πίσω από το σύνθημα «μένουμε σπίτι», στοιχήθηκαν πολλοί. Το είδαν σαν τη μόνη και σπουδαία λύση. Μετέφεραν την υστερία των ΜΜΕ στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόμο και στο διαδίκτυο. Τα έβαλαν με τους γέροντες που δεν καταλαβαίνουν και φυσικά με όποιον ασκεί κριτική στα κυβερνητικά μέτρα. Στους πιστούς επιτέθηκαν με παράλογα επιχειρήματα που προστέθηκαν στον παραλογισμό και τον σκοταδισμό της εκκλησίας, που τους έσερνε στους ναούς να μεταλάβουν.
Πιστεύουν πως η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι αποτέλεσμα της έλλειψης «ατομικής ευθύνης». Ακόμα κι αν κατέβει ο στρατός στους δρόμους, θα φταίνε μερικοί που παραβιάζουν τα μέτρα. Δεν χρειάζονται διατάγματα. Αυτοπεριορίζονται, αυτολογοκρίνονται και επιτίθονται στους ανυπότακτους.
Μέσα από τραγικές καταστάσεις, με την επιβολή περιοριστικών μέτρων, με συστηματική προπαγάνδα έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου πλήθος λαού. Αυτοπεριορίζεται με μεγάλη προθυμία. Αυτοπεριορισμός είναι η υποταγή στην πολιτική που αψηφάει τις ανάγκες του λαού. Στην πολιτική που παίζει παιχνίδια με τη ζωή του. Ούτε πρόληψη, ούτε θεραπεία, ούτε τα στοιχειώδη. Εν αναμονή της επέλασης του κορωνοϊού, με κλειστά νοσοκομεία, χωρίς ΜΕΘ, θα γίνει επιλογή το ποιος θα επιζήσει. Έχει δεχτεί πως είναι παράλογο να διεκδικείς.
Πλήθος δικαιώματα καταργούνται στο όνομα της πανδημίας. Το σύστημα τρώει τις σάρκες του για να επιβιώσει. Σε αυτή τη συγκυρία, κάθε δράση του συστήματος για να σώσει τον λαό, είναι και μια μαχαιριά πισώπλατη. Το κράτος δολοφονεί, την ίδια ώρα που σε «σώζει».
Μα όταν η φωτιά απλώνεται και είναι κλειστά τα περάσματα, αρκετοί, γεμάτοι φόβο και πανικό, τρέχουν προς την μία και μοναδική έφοδο που τους άφησε ο «σωτήρας». Στριμώχνονται, ποδοπατιούνται, και, ευγνώμονες όσοι ξεφεύγουν απ’ τις φλόγες, οδηγούνται στον γκρεμό!
Οι δραματικές συγκυρίες αποκαλύπτουν όλες τις αδυναμίες. Οι πολιτικές γραμμές τώρα φαίνεται καθαρά πού οδηγούν. Τι σημαίνει διάλυση του κινήματος και ποιος ο ρόλος της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
Όταν άπραγος μένει κάποιος στις δύσκολες στιγμές, τον κυριεύει ο φόβος. Η δράση μπορεί να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Σε οποιεσδήποτε καταστάσεις, πάντα βρίσκεται τρόπος να παλέψει όποιος θέλει. Τότε θα φανεί ο πραγματικός συσχετισμός. Όσο δυσμενής κι αν είναι, ανατρέπεται.
Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μέτρα περιορισμού του ιού ή των αντιδράσεων;
Όχι στην κατακρεούργησηεργασιακών δικαιωμάτων
Αγώνας για ΠΛΗΡΗ και ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη για όλο τον λαό!
