Ένα ένα καταρρέουν τα ιδεολογήματα με τα οποία μας φλόμωνε για χρόνια το καπιταλιστικό σύστημα παγκόσμια αλλά και η εγχώρια… εκδοχή του. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι όλο αυτό το ξεγύμνωμα γίνεται ενώ το σύστημα αυτό είναι απόλυτα κυρίαρχο, χωρίς ενοχλήσεις από αντίπαλο σοσιαλιστικό σύστημα αλλά και χωρίς κρίσιμες πιέσεις από τους λαούς, με βάση τον αρνητικό γι’ αυτούς συσχετισμό.
Παίζοντας μόνο του το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα έχει αναδείξει όλες τις αντιφάσεις του, όλη την καταστροφική και παρασιτική φάση στην οποία βρίσκεται. Και έχει διαψεύσει όλες τις ανοησίες μεγατόνων που το ίδιο διακινούσε, ανοησίες στη… γοητεία των οποίων υπέκυπτε και η συντριπτική πλειοψηφία των διάφορων εκδοχών της Αριστεράς.
Είχαμε την παγκοσμιοποίηση και το «παγκόσμιο χωριό» που κατέρρευσε (το ιδεολόγημα και όχι αυτή καθαυτή, μιας που ποτέ δεν υπήρξε) κάτω από το βάρος των αδιεξόδων του συστήματος και της έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Το «παγκόσμιο χωριό» έχει γίνει ένας σωρός ερειπίων, καθώς οι ιμπεριαλιστές «τη γη ξαναμοιράζουν».
Είχαμε και την περιβόητη «εξαφάνιση της εργατικής τάξης» μέσω της «άυλης παραγωγής». Άρκεσε ένας ιός και οι ελλείψεις αντιδραστηρίων, κλινών και μασκών για να αντιληφθούν μερικοί ότι δεν μπορούν αυτά να τα παράξουν με ένα κλικ, μέσω… cloud (που λένε).
Είχαμε όμως και την «ισχυρή Ελλάδα» των Ολυμπιακών Αγώνων και της «εφόδου στα Βαλκάνια». Κατέρρευσε και αυτή στα χαλάσματα των μνημονίων που έκαναν την ελληνική αστική τάξη φασουλή τού (όχι ενιαίου) ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Τις φαντασιώσεις της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού περί της Ελλάδας που «βρίσκεται στην πρώτη ταχύτητα της ΕΕ» ούτε ως ανέκδοτο δεν τις θυμάται πλέον κανένας.
Στο ίδιο πλαίσιο ήταν και παραμένουν (και όμως, ναι!) οι αναλύσεις περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, αναλύσεις που δεν έχουν δείξει καθόλου να πτοούνται από το γεγονός ότι η ίδια η άρχουσα τάξη σημειώνει ως «βαριά βιομηχανία της χώρας» τον τουρισμό! Και μαζί με αυτόν, θα συμπληρώναμε εμείς, έναν ιδιαίτερα διευρυμένο τομέα γύρω από τη… βαριά βιομηχανία – εστίαση, υπηρεσίες κ.λπ.
Δεν ξέρουμε, ειλικρινά, πόσοι (ακόμα και από εμάς) πίστευαν, πριν από τις εξελίξεις με τον κορονοϊό, ότι η Ελλάδα δεν παράγει ούτε καν μάσκες και στοιχειώδες υγειονομικό υλικό. Προσέξτε, δεν μιλάμε για διαστημόπλοια, δεν μιλάμε για μικροτσίπ, μιλάμε για αντικείμενα που απαιτούν απλές πρώτες ύλες, μηδενική τεχνογνωσία και απλές υποδομές και μηχανήματα, μιλάμε, δηλαδή για δυνατότητες που έχει οποιαδήποτε χώρα -και η δικιά μας. Αντί για αυτό, η αστική τάξη (με βάση τη θέση της και τις σχέσεις της) μίζαρε και αγόραζε από ξένες εταιρίες, με αποτέλεσμα να βγει τώρα στη ζητιανιά, καταρχήν στην ΕΕ. Ως απάντηση, η Γερμανία απαγόρευσε την εξαγωγή υγειονομικού υλικού και η Ιταλία κατάσχεσε φορτία με μάσκες που προορίζονταν για την Ελλάδα!
Έχουμε, λοιπόν, μια καπιταλιστική χώρα με περιορισμένη παραγωγική βάση αλλά και υποχρεωμένη με βάση τις σχέσεις της, ακόμα και σε τομείς που έχει τη δυνατότητα, να λειτουργεί ως ο μεσάζοντας του ξένου κεφαλαίου, μεσάζοντας που κρατάει τη δική του μίζα.
Όλο το ιδεολόγημα της ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, αν ήταν πάντοτε… αλλόκοτο, σήμερα καταντάει φάρσα. Η βαθιά και σε όλα τα μέτωπα εξάρτηση της αστικής τάξης της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά βοά με κάθε ευκαιρία και σε κάθε γεγονός μικρό και μεγάλο. Τα χαρακτηριστικά αυτής της αστικής τάξης την κάνουν διπλά παρασιτική και διπλά εχθρική απέναντι στο λαό της χώρας.
Είναι γνωστό ότι είναι στοιχειώδης υποχρέωση της Αριστεράς να κάνει αυτοκριτική και να απορρίπτει χρεοκοπημένες, από τη ζωή, θέσεις. Δυστυχώς, όμως, θα ήταν περιττό να ζητήσουμε το λογαριασμό από δυνάμεις που ενίσχυαν το αστικό παραμύθι της ιμπεριαλιστικής Ελλάδας που… δεν παράγει ούτε το απλούστερο υγειονομικό υλικό.
Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μέτρα περιορισμού του ιού ή των αντιδράσεων;
Όχι στην κατακρεούργησηεργασιακών δικαιωμάτων
Αγώνας για ΠΛΗΡΗ και ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη για όλο τον λαό!
