Ο χρόνος «άλλαξε», αλλά βέβαια η ζωή του λαού δεν απαλλάχθηκε από τα βάσανα που τη βάραιναν το 2021. Η νέα χρονιά είναι φορτωμένη με όλα τα ζητήματα της προηγούμενης και ταυτόχρονα φέρνει νέα προβλήματα και νέες επιδεινώσεις σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργάτες, ο λαός, η νεολαία.
Η πανδημία σαρώνει με θεόρατα νέα μαύρα ρεκόρ κρουσμάτων, που εκτός από όλα τα άλλα χτυπάνε μαζικά και το υγειονομικό προσωπικό, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο τη διάλυση των νοσοκομείων και των δομών υγείας. Το «ένα μίλι» που είχε τάξει ήδη από τον Φλεβάρη του 2021 ως απόσταση από την «ελευθερία» ο Κυρ. Μητσοτάκης αποκτά πια κεντρική θέση στο βουνό από τις ψευτιές της κυβερνητικής προπαγάνδας. Ένα βουνό που δεν κρύβει, ωστόσο, τον κυνισμό και την άγρια ταξικότητα της πολιτικής της κυβέρνησης και του συστήματος (και) στο ζήτημα της περίθαλψης, της υγείας, της ίδιας της ζωής του λαού. Ένας κυνισμός απροκάλυπτος πια, καθώς με άλλοθι το εμβόλιο, από τους χώρους δουλειάς ως τα σχολεία και τα ΜΜΜ, εντείνεται η πολιτική της ανοσίας της αγέλης, για να μένει αδιατάρακτη η καπιταλιστική κανονικότητα και η πολιτική διάλυσης των δικαιωμάτων στην περίθαλψη. Μέσα από ένα καταιγισμό αντικρουόμενων δηλώσεων για το ποια τεστ και πόσες μέρες αρκούν για καραντίνα με το νέο στέλεχος, η «κανονικότητα» της κυβέρνησης καταλήγει στο χαράτσι των πολλαπλών ακριβοπληρωμένων τεστ από εργαζόμενους και νεολαία, την ίδια στιγμή που η εργοδοτική ασυδοσία απαιτεί την προσέλευση στη δουλειά, ανεξάρτητα της θετικότητας των τεστ, με απλά ένα ντεπόν.
