Το φαινόμενο της τυφλής βίας που φανερά εξαπλώνεται στη νεολαία έχει βαθιές αιτίες και φυσικά δεν αφορά «τα δώδεκα τσογλάνια». Αλήθεια, ποια σκατοκατάσταση σπρώχνει όχι δώδεκα αλλά εκατοντάδες ή και χιλιάδες νέους ανθρώπους στα μονοπάτια αυτά; Τι φταίει και νέοι άνθρωποι δεκαοχτώ, είκοσι και τριάντα χρονών, έχουν μετατραπεί σε «ζωντανούς- νεκρούς», ποιος τους μετατρέπει σε φονιάδες; Και τα μεσάνυχτα, αντί να πίνουν ένα κρασί συζητώντας με την παρέα τους, αντί να φιλιούνται με την κοπέλα τους, να γίνονται κυνηγοί ανθρώπων, ψάχνοντας να βρουν για να δείρουν και να σκοτώσουν;
Οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου, από τους βουλευτές έως τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους, οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, οι ΠΑΕ, οι αθλητικοί και κάθε είδους παράγοντες καμώνονται τον ανήξερο. Όσο για τους τόνους κροκοδείλιων δακρύων που έχυσαν όλοι αυτοί, οι ηθικοί αυτουργοί και οι πραγματικοί ένοχοι, συνιστούν μια δεύτερη δολοφονία του 19χρονου παιδιού. Κι όμως ξέρουν!
Ξέρουν, γιατί ο καθένας από το πόστο του και με τον ρόλο του, υπηρέτησαν τη βάρβαρη πολιτική όλων των προηγούμενων χρόνων. Αυτή που καταβύθισε σαν σεισμός 8 ρίχτερ ολόκληρα κοινωνικά στρώματα και μαζί τη νεολαία, ρίχνοντάς τους στην απελπισία της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης. Υπηρέτησαν μια πολιτική που λεηλάτησε τα μεροκάματα και τους μισθούς των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που στέρησε για πολλές λαϊκές οικογένειες το ηλεκτρικό ρεύμα, τη θέρμανση, ακόμη και το ένα πιάτο φαΐ την ημέρα. Που ύψωσε κι άλλους ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα της νεολαίας για σπουδές, σε μια εκπαίδευση που ταυτόχρονα γινόταν ολοένα και πιο ξένη γι’ αυτήν. Που έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέους, από μια χώρα που δεν τους χωρούσε! Ώστε να παραχθεί ζεστό χρήμα για τους ιμπεριαλιστές-«δανειστές», αλλά και για «να τελειώνει η σοβιετία!», όπως ονόμαζαν, ουρλιάζοντας εν χορώ τα φερέφωνα των ντόπιων κεφαλαιοκρατών και των ξένων «προστατών», τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που ο λαός μας είχε κερδίσει με τους αγώνες του και με το αίμα του. Και τέτοιοι δεν ήταν μόνο οι Γεωργιάδηδες και οι Χατζηδάκηδες, της ακροδεξιάς και της ΝΔ , αλλά και ήταν και της ωρίμου σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ, που συναγωνίζονταν σε κυνισμό και αντιλαϊκότητα την «επάρατο δεξιά», με την οποία συγκυβερνούσε.
Η περίοδος των αγώνων του λαού μας ενάντια στα μνημόνια, που τρόμαξε την άρχουσα τάξη, «εγκαινίασε» μια νέα φάση φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής. Ορδές ΜΑΤ, Ζητάδων και κάθε είδους πραιτοριανών του συστήματος, έκανε προβοκάτσιες, διέλυε συγκεντρώσεις, έπεφτε με τις μηχανές πάνω σε διαδηλωτές, δεν δίσταζε μπροστά σε καμιά αγριότητα προκειμένου να προστατευθούν τα «ιερά και τα όσια» της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η νέα γενιά έπαιρνε τότε μαζικά μαθήματα κρατικής βίας, αλλά και μαθήματα περί της ασημαντότητας της ανθρώπινης ζωής (για να μην αναφερθούμε καν στα μαθήματα που έπαιρνε από τα μαζικά εγκλήματα των ιμπεριαλιστών εναντίον λαών και χωρών), εξίσου διδακτικά με αυτά που έπαιρνε στο σπίτι για τη ζωή που προορίζεται να ζήσει έχοντας γονείς φτωχούς, άνεργους κι εξαθλιωμένους.
Η καταβύθιση των μικρομεσαίων αλλά και των λαϊκών στρωμάτων τροφοδότησε, με τη γενναιόδωρη πριμοδότηση του συστήματος, τον φασιστικό βούρκο, τις φασιστικές και ναζιστικές συμμορίες. Την ίδια περίοδο που ο λαός μας προσπαθούσε να βάλει φραγμό στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών μνημονίων, τα καλά παιδιά της ΧΑ που περνούσαν την γιαγιά απέναντι στον δρόμο, όπως μας «ενημέρωνε» το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» , δολοφονούσαν μετανάστες, επιδίδονταν σε πογκρόμ ενάντια στους πρόσφυγες, χτυπούσαν με μανία εργάτες, σκότωναν τον Παύλο Φύσσα.
Ακόμα και όταν το σύστημα αποφάσισε πως χρειάζεται μια άλλη ΧΑ, η πολιτική του συστήματος συνέχιζε να προσφέρει το έδαφος, ώστε το φασιστικό δηλητήριο να χύνεται στη νέα γενιά των υποβαθμισμένων συνοικιών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο, με τους κουβάδες.
Έτσι, ειδικά μετά το 2015, είχαμε την δαιμονοποίηση των προσφύγων. Οι πρόσφυγες χρεώθηκαν όλα τα δεινά που το ίδιο το σύστημα είχε προκαλέσει στον λαό. Θυμάται, άραγε, κανείς την προβολή της «απειλής του εποικισμού», αυτή τη γελοιότητα που κάποια στιγμή είχε γίνει τόσο επικίνδυνη, μιας και προέτρεπε σε άμεση άσκηση βίας ενάντια σε κατατρεγμένους ανθρώπους; Στη συνέχεια ήρθαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες-μετανάστες, αυτή η «πολιτισμένη» άσκηση βίας κάθε είδους και μορφής σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, που λειτουργούσε και λειτουργεί παράλληλα και ως επιχείρηση εξοικείωσης του λαού και των νέων ανθρώπων με τις εικόνες και την πραγματικότητα της βαρβαρότητας.
Έπειτα ήρθε το κύμα του εθνικισμού, που απλώθηκε στη νεολαία με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτός ο εθνικισμός, στη βάση μιας σειράς δεδομένων, στη Θεσσαλονίκη και συνολικά στη Βόρεια Ελλάδα, είχε φτιάξει ισχυρό έδαφος τις προηγούμενες δεκαετίες. Δίπλα στο «παλιοαλβανός», είχε προσθέσει το «γυφτοσκοπιανός» και έτσι λίπαινε την έχθρα ενάντια στον τάδε ή τον δείνα γειτονικό λαό, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον «άλλο». Τότε δόθηκε η δυνατότητα, με την ανοχή μερίδων του συστήματος, φασιστικοί πυρήνες της ΧΑ και άλλων φασιστικών συμμοριών, να νομιμοποιήσουν την παρουσία τους, αλλά και την άσκηση βίας μέσα στα σχολεία. Έτσι, η «πρώτη φορά αριστερά» μαζί με την κατασυκοφάντηση της Αριστεράς, μαζί με το κύμα της διάψευσης των αυταπατών και της απογοήτευσης που συνακόλουθα υπήρξε, έδωσε με την αμερικανόπνευστη Συμφωνία των Πρεσπών και ένα ακόμη δώρο (πέρα από τις ΗΠΑ) και στον εθνικιστικό και φασιστικό εσμό.
Και από δίπλα όλα αυτά τα χρόνια, ο «πολιτισμός» της βαρβαρότητας να σφίγγει σαν μέγγενη τη νεολαία, να δηλητηριάζει το μυαλό και τις σκέψεις της. Εξάπλωση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που εθίζουν στην αφαίρεση δεκάδων ζωών, σαν «να μην τρέχει τίποτε». Μουσικές που εκθειάζουν, με μια ισχυρή δόση αμερικανιάς, κάθε τι που βρωμάει και ζέχνει: τη συμμορία, το εμπόριο ναρκωτικών, τον τραμπουκισμό στον αδύνατο, τις κοπέλες ως αναλώσιμα αντικείμενα. «Επαγγελματικό ποδόσφαιρο» και ΠΑΕ, που έχουν φτιάξει γύρω τους ένα βρώμικο κύκλωμα που περιλαμβάνει καθεστωτικά ΜΜΕ, αστούς πολιτικούς παράγοντες και φυσικά συνδέσμους ομάδων με «επαγγελματίες οπαδούς», που χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα της ανάγκης των νέων ανθρώπων να ανήκουν σε μια συλλογικότητα. Σύνδεσμοι που έχουν γίνει διαρκή θερμοκήπια φασιστικών γκρουπών, που δίνουν ραντεβού για ξύλο, που γίνονται ομάδες κρούσης για τα συμφέροντα των προέδρων και των ΠΑΕ, δέρνοντας πολίτες που διεκδικούν πράσινο και παιδικές χαρές για τα παιδιά τους.
Η δίχρονη περίοδος της πανδημίας, με την εγκληματική της διαχείριση από την κυβέρνηση, οι αλλεπάλληλες καραντίνες, ο εγκλεισμός, οι εκατοντάδες χιλιάδες αναστολές εργασίας, τα λουκέτα στα μικρομάγαζα και με ανοιχτές τις πληγές των προηγούμενων μνημονιακών χρόνων, απογείωσαν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Οδήγησαν στην παραπέρα φτωχοποίηση λαϊκών στρωμάτων, έριξαν ξανά στην απελπισία μερίδες μικρομεσαίων που μόλις είχαν καταφέρει να ορθοποδήσουν, πολλαπλασίασαν τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα, οδήγησαν σε κλιμάκωση της απόγνωσης, έφεραν την κοινωνική απομόνωση και μαζί και την αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας. Παράλληλα, η εκμετάλλευση των παλινωδιών του συστήματος όσον αφορά την πανδημία, έφερε τον ανορθολογισμό, δίνοντας ένα ακόμη πεδίο δράσης και στρατολόγησης στις φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες. Μαζί προστέθηκε και η διάλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά και της κοινωνικοποίησης, που έφερε η τηλε-«εκπαίδευση» σε μια ολόκληρη γενιά μαθητών. Σαν επιστέγασμα όλων, ήρθε η παραπέρα προώθηση της πολιτικής της φασιστικοποίησης, με τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, το άγριο ξύλο και τις συλλήψεις σε όσους «δεν συνεμορφώθην με τας υποδείξεις». Διόλου τυχαία, λοιπόν, αυτό τον καιρό και λίγο πριν δολοφονηθεί το δεκαεννιάχρονο παλικάρι, φασιστικές ομάδες δέρνουν φοιτητές που μοιράζουν προκηρύξεις ή κυνηγούν προσφυγόπουλο μέσα σε σχολεία της Θεσσαλονίκης.
Η τυφλή βία που εξαπλώνεται στη νεολαία και αποκτηνώνει τμήματά της, έχει λοιπόν πατέρα και μάνα το σύστημα και τη βία που το ίδιο κλιμακώνει, ενάντια στον λαό και τη νέα γενιά. Γι’ αυτό και η συμμετοχή ενός νέου ανθρώπου στην πάλη ενάντια στο σύστημα, τις βάρβαρες πολιτικές του και τις σάπιες αξίες του, δεν είναι μόνο αναγκαίο για την ίδια του την ζωή, αλλά συνάμα τον διαμορφώνει σε Άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο.
