Μαζική απάντηση των εργαζόμενων
Να κλιμακώσουμε τον αγώνα ενάντια σε εξαθλίωση, πόλεμο, ιμπεριαλιστική εξάρτηση
Η μαζική απεργία και οι διαδηλώσεις της 9ης Νοέμβρη ήταν αναμφίβολα ένα πρώτο βήμα εκδήλωσης με όρους μαζικής πάλης και αγώνα της αγανάχτησης και της οργής του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Ο κόσμος της δουλειάς έκανε ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση να αρνηθεί την επιβολή της εξαθλίωσής του ως μια «μοιραία» και «αναπόφευκτη» κατάσταση, για την οποία η κυβερνητική πολιτική και το σύστημα που αυτή υπηρετεί «δεν έχει καμία ευθύνη»! Ένα βήμα διαμόρφωσης στόχων πάλης, στόχων αντίστασης και διεκδίκησης απέναντι στην πολιτική της φτώχειας, της εργασιακής βαρβαρότητας, της φασιστικοποίησης και της υπηρέτησης της γραμμής του πολέμου, που προωθούν τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της χώρας.
Η απεργία κατέγραψε πως ο λαός όχι μόνο χρειάζεται, αλλά θέλει και μπορεί να αγωνιστεί για τη ζωή του! Το μήνυμα αυτό των πολλών δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη τη χώρα είναι βέβαιο ότι θα μεταφερθεί σε πολλούς περισσότερους στις «βάσεις» του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές-λαϊκές γειτονιές, στους χώρους της νεολαίας. Εκεί πρέπει και μπορεί το μήνυμα αυτό να αποτελέσει προωθητική δύναμη, για να γίνουν βήματα συγκρότησης των οργάνων μαζικής πάλης, που είναι αναγκαία για να συνεχιστεί και να δυναμώσει ο αγώνας. Γιατί είναι επίσης βέβαιο ότι οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού -και από κοντά οι δυνάμεις της προσαρμογής και της υποταγής- ούτε θέλουν ούτε μπορούν να πάρουν το μήνυμα της 9/11 και να οργανώσουν τη συνέχισή της.
Γι’ αυτό εξάλλου είναι κρίσιμο ζήτημα να εκδηλωθούν πολιτικές πρωτοβουλίες για την υπόθεση της πάλης που απαιτείται. Πολιτικές πρωτοβουλίες που δεν θα «μπερδεύουν», ακόμα χειρότερα δεν θα αντικαθιστούν την υπόθεση της μαζικής πάλης με τις εκλογικές αυταπάτες. Πολιτικές πρωτοβουλίες που θα τροφοδοτούν και θα δίνουν διέξοδο στις αγωνιστικές διεργασίες των από κάτω στη μαζική πάλη!
Το φόντο της πολιτικής φουρτούνας
Κάθε άλλο παρά σε ανύποπτο χρόνο εκδηλώθηκαν οι νέες πολιτικές ταραχές. Τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουν δεκάδες πλέον πρωτοκλασάτα κυβερνητικά, πολιτικά, δημοσιογραφικά στελέχη, αλλά και επιφανείς επιχειρηματίες να παρακολουθούνται με «κακόβουλα λογισμικά» (αλήθεια υπάρχουν και καλόβουλα;) έχουν αντικειμενικά ως φόντο τους και πλαίσιό τους τις άγριες πολεμικές, γεωπολιτικές εξελίξεις στον κόσμο και στην περιοχή.
-Την όξυνση της αντίθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας, που -έστω και μέσω αντιπροσώπων η πρώτη- έχει πάρει τη μορφή της πολεμικής σύγκρουσης μέσα στην Ευρώπη, στην πολύπαθη Ουκρανία.
-Μια σύγκρουση που έχει πυροδοτήσει και επιταχύνει τις πολεμικές προετοιμασίες όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με χαρακτηριστική την πρόσφατη δήλωση της ηγεσίας της Κίνας «προετοιμαζόμαστε για πόλεμο». Παράλληλα, βέβαια, πληθαίνουν οι δημόσιες ζυμώσεις αναζήτησης συμβιβασμού στο ουκρανικό πεδίο, ο οποίος ωστόσο δεν είναι -τουλάχιστον άμεσα- ορατός. Η Ρωσία απαιτεί να της αναγνωριστούν κάποιες τουλάχιστον από τις επιτυχίες της στο πεδίο, ενώ οι ΗΠΑ -αποτιμώντας και τα εκλογικά τους αποτελέσματα- δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τη γραμμή της έντασης-εκβιασμού.
-Μια σύγκρουση που έχει οξύνει τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών σε ολόκληρη την περιοχή, από τα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή ως την Ανατολική Μεσόγειο. Πριν από όλα, οι Αμερικάνοι επιδιώκουν σε ολόκληρο αυτό το τόξο να επιβάλλουν συμφωνίες και διευθετήσεις που θα υπηρετούν το αντί-ρωσικό μέτωπο και με κρίσιμο -μεταξύ άλλων- ζήτημα αυτό της αξιοποίησης του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού.
-Μια σύγκρουση που θέτει στρατηγικά ερωτήματα στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και «υπαρξιακά» ζητήματα στο οικοδόμημά τους, την ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα φουντώνει τους όρους επέκτασης και βαθέματος της οικονομικής ύφεσης-κρίσης.
Με αυτό το φόντο-πλαίσιο οφείλουμε καταρχάς να προσεγγίσουμε την «παράδοξη» πολιτική φουρτούνα που έρχεται και επανέρχεται στη χώρα. Στη χώρα του εξαρτημένου καπιταλισμού, των πολλών ιμπεριαλιστικών αφεντικών, μπλεγμένη ως τον λαιμό στις γεωπολιτικές επιδιώξεις αυτών των αφεντικών και θύμα των αντιπαρατιθέμενων λεηλασιών τους. Και «παράδοξη» γιατί για μια κυβέρνηση επιτυχημένη όσον αφορά το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, βρίσκονται και ξαναβρίσκονται αιτίες, αφορμές και δυνάμεις που της χρεώνουν ζητήματα που αμφισβητούν την πολιτική της νομιμοποίηση. Την αμφισβητούν όχι βέβαια οι από κάτω, αλλά -κάποιοι- από τους από πάνω και απ' έξω!
Τα «ιδιωτικά» κέντρα…
Το πρώτο και ολοφάνερο που πρέπει να επισημανθεί σχετικά με το εξελισσόμενο νέο κύμα του λεγόμενου «σκανδάλου των υποκλοπών» είναι το πόσο «λίγοι» είναι όλοι αυτοί που αποτελούν την ιθύνουσα -πολιτική, οικονομική, δημοσιογραφική κ.λπ.- τάξη της χώρας. Επικρατεί αμηχανία και σιωπή από υπουργούς, πρώην πρωθυπουργό (Σαμαράς), επώνυμα μεγάλα τζάκια (Βαρδινογιάννης, Αλαφούζος, Μαρινάκης), μεγαλοστελέχη των ΜΜΕ (Παπαχελάς), μπροστά σε ένα δημοσίευμα που τους εμφανίζει παρακολουθούμενους από το Predator για λογαριασμό και κατ’ εντολή του Μαξίμου! Αμηχανία και σιωπή που αν μη τι άλλο μαρτυρούν την ανησυχία τους για το αν και τι άλλο θα ακολουθήσει, καθώς ο «αποκαλύπτων» Βαξεβάνης απειλεί ότι θα επανέλθει με βίντεο, ηχητικά και άλλα που θα επιβεβαιώνουν τις «αποκαλύψεις του», που προφανώς οφείλονται στο …δαιμόνιο δημοσιογραφικό-ερευνητικό ταλέντο του!
Αλλά πιο αποκαλυπτικός από όλους ήταν ο ίδιος ο Μητσοτάκης, που απέναντι στο «ψευδές» δημοσίευμα στην κυριολεξία έσπευσε με τηλεοπτική συνέντευξη να «εξηγήσει»: Μπορεί, είπε, να υπάρχουν «ιδιωτικά κέντρα» στη χώρα που κάνουν παρακολουθήσεις μέσω Predator ή άλλων κακόβουλων λογισμικών! Άραγε, αυτά τα «ιδιωτικά κέντρα» που παρακολουθούν τα πολιτικά και οικονομικά στελέχη της άρχουσας τάξης, για λογαριασμό ποιού το κάνουν; Μπορεί να μην είναι πολιτικό κέντρο αυτό που θέλει και μπορεί να αξιοποιήσει την παρακολούθηση όλων αυτών; Και επίσης, άραγε όταν ο Μητσοτάκης κάνει αυτή τη δήλωση περί «ιδιωτικών» κέντρων, θυμάται ότι είναι ο πρωθυπουργός της χώρας;
Ανάλογες αμηχανίες παρουσιάζουν ουσιαστικά και τα αστικά κόμματα της λεγόμενης αντιπολίτευσης, που φωνασκούν για τη «δημοκρατία», που στοιχίζονται πίσω από το στέλεχος της PEGA (δηλαδή της ΕΕ, δηλαδή κάποιων ευρωπαϊκών κέντρων), αλλά βέβαια δεν τολμούν να θέσουν το εύλογο ερώτημα: Ποιες «πηγές» έδωσαν αυτές τις «αποκαλύψεις» και για ποιο σκοπό και λόγο; Ποιες δυνάμεις είχαν τη δυνατότητα …να παρακολουθούν τις παρακολουθήσεις και να τις καταγράφουν, αν πράγματι υπάρχουν όλα αυτά τα στοιχεία;
Βέβαια, αυτό το ερώτημα δεν τολμά να το θέσει ούτε η ηγεσία του ΚΚΕ, που επιμένει ότι το πρόβλημα είναι το …«θεσμικό πλαίσιο» που επιτρέπει και ευνοεί να γίνονται όλα αυτά. Με άλλα λόγια, αιτία του ζητήματος δεν είναι η πολιτική, στρατιωτική, οικονομική εξάρτηση της χώρας, αλλά το «θεσμικό πλαίσιο» που την υπηρετεί! Να μας συγχωρούν, αλλά εμείς θεωρούμε ότι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές αλωνίζουν τη χώρα, ελέγχουν το πολιτικό (τους) προσωπικό, την ΕΥΠ και όλες τις «δυνάμεις ασφαλείας», τους οικονομικούς παράγοντες, διαμορφώνουν και επιβάλλουν επιλογές σε όλα τα ζητήματα, χωρίς να τους απασχολεί αν κινούνται «εντός του θεσμικού πλαισίου» όταν τα κάνουν όλα αυτά!
…και τα πραγματικά ζητήματα
Ανεξάρτητα από το αν και πώς θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη υπόθεση των υποκλοπών, ανεξάρτητα δηλαδή από το αν αυτοί που την κινούν θα δώσουν και ποια συνέχεια σε αυτήν, αυτά που βρίσκονται «πίσω» από αυτήν δεν είναι άλλα από τα βασικά πολιτικά ζητήματα στα οποία εμπλέκεται η χώρα. Είναι τα ζητήματα των γεωπολιτικών και οικονομικών δινών που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία μέσα στο δοσμένο πλαίσιο της εξάρτησής της από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Αυτές οι δίνες παροξύνουν τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος, που είναι αντιμέτωπο με αδιέξοδα, αντιφάσεις και ασταθείς (αν)ισορροπίες. Και είναι ένα πολιτικό σύστημα, που από τη μια έχει τον φόβο και την επιδίωξη κατάπνιξης του εχθρού-λαού και από την άλλη παραδέρνει ανάμεσα στις συγκρουόμενες επιδιώξεις των πατρώνων του, επιμένοντας στους τυχοδιωκτισμούς, που είναι στη φύση της άρχουσας τάξης αυτής της χώρας.
- Στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, της κυβέρνησης της ΝΔ και συνολικά των αστικών δυνάμεων δεσπόζει το ζήτημα του ανταγωνισμού με την αστική τάξη της Τουρκίας. Ωστόσο, η βασική «γραμμή», τα ακουμπάμε όλα στις ΗΠΑ για να αποκτήσουμε πλεονέκτημα σε ρόλους στην περιοχή, δεν δικαιώνεται και συναντά περιπλοκές και αντιφάσεις. Οι τελευταίες σπασμωδικές επιλογές που αναζητούν συμφωνίες με Αίγυπτο και Λιβύη, η εκ νέου διακήρυξη αναζήτησης φυσικού αερίου μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης, η ανάκληση της απόφασης για πώληση στις ΗΠΑ του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης είναι εκφράσεις των παλινωδιών και των προβλημάτων εξέλιξης του «ελληνικού σχεδίου» για την προώθηση αυτού του ανταγωνισμού. Το «σχέδιο» αυτό βρίσκει εμπόδια πριν από όλα σε αυτόν που θεωρείται «βασικό στήριγμα», στις ΗΠΑ, που συνεχίζουν βέβαια να επιδιώκουν όχι την απώθηση, αλλά την πλήρη «επιστροφή» της Τουρκίας στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Στο όλο ζήτημα του υπό τις ΗΠΑ «διακανονισμού» του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού υπάρχει και η διάσταση μιας συμφωνίας ενδεχομένως και για το Αιγαίο, που την επανέφερε με συνέντευξή του στο Βήμα ο καθόλου τυχαίος ΓΑΠ. Το ζήτημα αυτό διχάζει τη ΝΔ, αλλά και συνολικά το αστικό πολιτικό προσωπικό, καθώς εκτιμούν ότι μια προσφυγή στη Χάγη σίγουρα δεν θα ικανοποιήσει τους ελληνικούς μαξιμαλισμούς για τα 12 μίλια στο Αιγαίο, τις ΑΟΖ και τον 4πλασιασμό των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» κοκ. Παράλληλα, ωστόσο, όσο και αν ζητωκραυγάζει ο Παναγιωτόπουλος για την ασταμάτητη κούρσα εξοπλισμών, λειτουργεί η πίεση του ενδεχόμενου της πολεμικής σύρραξης, καθώς και η τούρκικη πλευρά ανεβάζει διαρκώς την πολεμική ρητορική, φτάνοντας ως …τη Γαύδο!
- Η πολυετής στροφή -ήδη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- της εξάρτησης υπέρ των ΗΠΑ συσσωρεύει προβλήματα έναντι της ΕΕ και ιδίως του Βερολίνου. Η επίσκεψη Σολτς στην Αθήνα πέρασε στα «ψιλά» της δημοσιότητας, αλλά βέβαια η Γερμανία επανέρχεται. Κάποια στελέχη του PEGA κατακεραυνώνουν δημοσίως το Μητσοτάκη, η Κομισιόν ετοίμασε νέο «σχέδιο λιτότητας» για να υλοποιούνται «ευέλικτα» (!) οι στόχοι για τα όρια του 3% στα ελλείμματα και του 60% στο χρέος σε μια χώρα ξετιναγμένη οικονομικά και παραγωγικά και στην οποία η άρχουσα τάξη αγωνιά για τους όρους εκταμίευσης δανείων και δόσεων από το ταμείο Ανάκαμψης που και αυτές σφίγγουν.
Όλα αυτά εξελίσσονται και πιέζουν, μπροστά σε έναν χειμώνα που είναι άγνωστο το αν και με ποιο κόστος θα υπάρχει επάρκεια σε ενέργεια, πρώτες ύλες, ακόμα και τρόφιμα. Η διάσταση αυτή παράγει σημαντικές πιέσεις από τα μεσαία και μεγαλύτερα αστικά στρώματα και τροφοδοτεί με εντάσεις και ανησυχίες τα διάφορα κομμάτια της ΝΔ. Αλλά επιπλέον, η διάσταση αυτή συναντιέται με δυσαρέσκειες μεγαλοσχήμονων παραγόντων, που θεωρούν ότι είναι ριγμένοι από το «πάρτι» των αναθέσεων εκατομμυρίων που εξελίσσεται. Το πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής (και το οποίο αναπαράγεται από τον Ανδρουλάκη…) για την εταιρεία KRIKEL που συστάθηκε με 5.000 ευρώ και πήρε αναθέσεις πολλών εκατομμυρίων από την ΕΛΑΣ είναι χαρακτηριστικό!
Ο λαός απέναντι στους κηφήνες και την εξάρτηση
Οι καυγάδες και οι ταραχές στους κόλπους των εκμεταλλευτών, των παράσιτων και της υποτέλειας δεν έχουν τίποτε θετικό να βγάλουν για τη ζωή και τα συμφέροντα του λαού. Οι ταραχές αυτές εκφράζουν τα αδιέξοδά τους και προετοιμάζουν τα ακόμα χειρότερα για τη χώρα και τον λαό. Εργαζόμενοι και νεολαία χρειάζονται να ορίσουν το χάσμα που τους χωρίζει από το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, από τους σύγχρονους κατσαπλιάδες και μαυραγορίτες. Θα το ορίσουν παλεύοντας, για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για το δικαίωμά τους να οργανώνονται και να αγωνίζονται. Θα το ορίσουν αγωνιζόμενοι ενάντια στον άδικο πόλεμο, ενάντια στους φονιάδες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας. Αυτό τον δρόμο χρειάζεται ο λαός μας για να συναντηθεί στην πάλη του και με την πάλη του με τον λαό της Τουρκίας και με όλους τους γειτονικούς λαούς. Αυτό τον δρόμο χρειάζεται να προβάλλει ο φετινός γιορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!
