Με μεγάλη μαζικότητα πραγματοποιήθηκε η πανεργατική απεργία την Τετάρτη 9/11 και οι απεργιακές συγκεντρώσεις που την ακολουθούσαν σε ολόκληρη τη χώρα. Χιλιάδες εργαζόμενοι, παρά τις δυσκολίες της περιόδου, παρά τις μεγάλες πιέσεις απ’ την ακρίβεια και τη σαφέστατη ανάγκη για το μεροκάματο, επέλεξαν τη μαζική συμμετοχή στην απεργία. Χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και νέες απεργοί βρέθηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν με συλλογικό και αγωνιστικό τρόπο τη συσσωρευμένη τους οργή και αγανάκτηση που ξεχειλίζει.
Η απεργία στις 9/11, μετά από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσα σε καταιγιστικές εξελίξεις, αποτέλεσε «ευκαιρία» μαζικής έκφρασης και διαμαρτυρίας με κεντρικά χαρακτηριστικά απέναντι στη βαρβαρότητα της περιόδου και τις πολιτικές της ακρίβειας, του πολέμου και της καταστολής που κυριαρχούν. Σε όλες τις μαζικές διαδηλώσεις της χώρας κυριάρχησαν τα συνθήματα κατά της φτώχειας, της λιτότητας και του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Η απαίτηση και διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις είναι ζήτημα επιβίωσης συνολικά για τις εργαζόμενες μάζες.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η σημασία της μάχης για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία και της συλλογικής διεκδίκησης. Γίνεται καταφανές για ποιον ακριβώς λόγο οι κυβερνήσεις, το κεφάλαιο, το κράτος και οι μηχανισμοί του θέλουν να απαγορεύσουν την απεργία, θέλουν να βάλουν στο γύψο τις συλλογικές διαδικασίες και τους αγώνες των εργαζόμενων και της εργατικής τάξης. Γίνεται εμφανές για ποιο λόγο οι επίσημες υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες φοβούνται ακόμη και τις καθιερωμένες 24ωρες απεργίες, που συνήθως χαρακτηρίζονται ως «τουφεκιές στον αέρα». Είναι γιατί, υπό συνθήκες και ανάλογα με τις τρέχουσες κάθε φορά εξελίξεις, δίνουν τη δυνατότητα μαζική έκφρασης, δημιουργούν συνθήκες ώστε η προσδοκώμενη απ’ τις υποταγμένες ηγεσίες εκτόνωση, να μετατραπεί σε προσδοκία για το επόμενο βήμα.
Ήδη τις τελευταίες μέρες πριν την απεργία, είχε αρχίσει να εμφανίζεται ένα απεργιακό κλίμα δείγμα της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης που, με πολύ θετικό και ενθαρρυντικό τρόπο μέσα σε μια δύσκολη περίοδο, κατέληξε στη μαζική συμμετοχή. Ταυτόχρονα, τόσο οι διαστάσεις που πήρε η συζήτηση για την απεργία στα ΜΜΕ, οι τηλεοπτικές διαφημίσεις της ΓΣΕΕ, οι «παχυλές» ατάκες αστών παραγόντων και διάφορων παρατρεχάμενων, όσο και η καταρχάς απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΓΕΜΗΣΟΕ) του νόμου «Χατζηδάκη» αλλά και η δικαστική απόφαση ενάντια στην απαγόρευση της απεργίας στον ΟΑΣΘ, δείχνουν στοιχεία προσπάθειας δημιουργίας και αξιοποίησης αντιπολιτευτικού λόγου εντός συστήματος με φόντο τις εκλογές που έρχονται. Σε επίπεδο δρόμου, το παραπάνω εκφράστηκε μέσα απ’ τις επίσημες συγκεντρώσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στις οποίες πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ με έντονες αλλά κούφιες αντιπολιτευτικές κορώνες.
Η μαζικότητα της απεργίας στις 9 Νοέμβρη θέτει με νέους όρους το ζήτημα της επόμενης μέρας. Απαιτεί να γίνουν βήματα συνέχισης ενός αγώνα ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας και της λιτότητας, κάτι που οι βασικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα έχουν αποδείξει εδώ και καιρό ότι ούτε θέλουν, ούτε μπορούν ν’ αναλάβουν. Η επτάμηνη σιγή νεκροταφείου που επιβλήθηκε από την προηγούμενη απεργία μέχρι σήμερα, ο τρόπος με τον οποίο έγινε το κάλεσμα της σημερινής απεργίας δύο ολόκληρους μήνες πριν και χωρίς καμία κουβέντα για συνέχεια και κλιμάκωση, η ολοκληρωτική ανυπαρξία συλλογικών διαδικασιών και συνελεύσεων σε σωματεία και μαζικούς εργασιακούς χώρους, καταδεικνύει τις κατευθύνσεις που κυριαρχούν. Είναι ξεκάθαρο ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις εντός και εκτός εργασιακών χώρων κινούνται ήδη σε τροχιά εκλογών. Είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν ν’ αξιοποιήσουν την μαζικότητα της απεργίας καιροσκοπικά για προεκλογικούς σκοπούς ντύνοντάς την με έντονο αντιπολιτευτικό χρώμα.
Μέσα από τα μπλοκ της Ταξικής Πορείας, των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών, των πρωτοβουλιών και τοπικών σχημάτων που στηρίζει το ΚΚΕ(μ-λ), των Αγωνιστικών Κινήσεων, αλλά και μέσα απ’ τις παρεμβάσεις της το προηγούμενο διάστημα, η Οργάνωση στήριξε σε ολόκληρη τη χώρα την απεργιακή μάχη, αναδεικνύοντας την κατεύθυνση της μαζικής και παρατεταμένης πάλης του λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο και την καταστολή. Παράλληλα, αξιοποίησε τη μαζική συμμετοχή στην απεργία για να προπαγανδίσει πλατιά στο λαό την πρότασή της για αγωνιστικό συντονισμό. Μια πρόταση συνέχισης, ανάπτυξης και δυναμώματος του αγώνα που απαιτείται για να μην «προσαρμοστεί», να μην υποταχτεί ο λαός στη μαύρη προοπτική που του επιφυλάσσουν οι δυνάμεις του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και η πολιτική τους.
