Το Σάββατο 17 Δεκέμβρη ψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2023. Ένα νέο αντιλαϊκό σχέδιο δράσης που η υλοποίησή του θα φορτωθεί στις πλάτες του εργαζόμενου λαού για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών πατρώνων.
Ο Μητσοτάκης κράτησε για την τελευταία μέρα της συζήτησης την ανακοίνωση για άλλη μία «ενίσχυση», αυτή τη φορά για αγορά τροφίμων, εξάμηνης διάρκειας, μέσα στο 2023, που θα ξεκινήσει από τον Φλεβάρη και θα έχει συνολικό προϋπολογισμό 650 εκατομμύρια. Τα οποία θα προέλθουν από τη φορολόγηση των υπερκερδών των διυλιστηρίων που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μόνο για το 2022 θα ξεπεράσουν τα 3 δισ. ευρώ. Πέρα από το εξευτελιστικό για το λαό «κουπόνι για τρόφιμα», που θα είναι ένα μηνιάτικο επίδομα από 22 έως 72 ευρώ (για οικογένεια με τέσσερα παιδιά και πάνω), αυτό που αποκαλύπτει η ανακοίνωσή του είναι το βάθος της φτώχειας και της εξαθλίωσης στο οποίο έχουν ριχτεί οι λαϊκές οικογένειες και επιχειρεί να εξωραΐσει η κυβέρνηση.
Ο Σταϊκούρας πανηγύριζε στη Βουλή για τον πρώτο «ελεύθερο» από αυστηρή επιτήρηση προϋπολογισμό ύστερα από 12 χρόνια και την ίδια στιγμή στις προβλέψεις του τίθεται στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,7 δισ. με μειώσεις στις πρωτογενείς δαπάνες κατά 4,1 δισ. με την αιτιολογία της «προσαρμογής στους μεσοπρόθεσμους στόχους της δημοσιονομικής πολιτικής». Ταυτόχρονα δεν προβλέπεται καμία αύξηση για τις αμοιβές των εργαζόμενων, ενώ σημαντική είναι η μείωση στις «κοινωνικές παροχές» για να επιβεβαιωθεί ότι η λιτότητα για το λαό αποτελεί βασική αιχμή της πολιτικής της επίθεσης. Ενώ διαψεύδονται οι προβλέψεις ότι θα χαλαρώσει η «δαμόκλεια σπάθη» της δημοσιονομικής σταθερότητας της ΕΕ τα επόμενα, από την πανδημία, χρόνια.
Για εξαρτημένες χώρες όπως η Ελλάδα οι επιθυμίες της ντόπιας αστικής τάξης για «χαλάρωση» αποδεικνύονται φρούδες καθώς το δημόσιο χρέος «καλά κρατεί» και απαίτηση των ιμπεριαλιστών είναι ότι πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις αποπληρωμής του με «ματωμένα πλεονάσματα» σε βάρος του λαού. Εξάλλου η οικονομική εξάρτηση επικυρώνεται για άλλη μία χρονιά και από τον κρατικό προϋπολογισμό που προβλέπει αύξηση στο 7,4% του ΑΕΠ για το έλλειμμα στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών το 2023. Στοιχείο που δείχνει ότι κυριαρχούν οι ανισότιμες οικονομικές σχέσεις με το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τις εξαγωγές και τη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, η οποία προβλέπεται να κινηθεί σε «χαμηλές πτήσεις».
Εκεί όμως που ξεσκεπάζεται πλήρως το κυβερνητικό αφήγημα των επιτυχιών και της ανάπτυξης που θα προσφέρει στο λαό το ντόπιο καπιταλιστικό σύστημα είναι η πρόβλεψη του κρατικού προϋπολογισμού για «μείωση» της ανεργίας κατά… 0,1% μέσα στο 2023, από το 12,7% στο 12,6%. Είναι η ομολογία των εκπροσώπων του αστικού πολιτικού συστήματος ότι η «έκρηξη» των επενδύσεων δεν αφορά και δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα σε όσους εργαζόμενους βιώνουν την κόλαση της ανεργίας, αλλά θα συμβάλει αποκλειστικά στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσα από «επενδύσεις» οι οποίες δεν προσθέτουν θέσεις εργασίας, αποδεικνύοντας τον ληστρικό και αντιπαραγωγικό χαρακτήρα τους. Και για να ενισχύσει αυτό το «μοντέλο ανάπτυξης» του ντόπιου καπιταλιστικού συστήματος η κυβέρνηση προβλέπει στον προϋπολογισμό το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων να φτάσει σε ύψος δαπανών 12 δισ. ευρώ.
Λιτότητα για μισθούς και συντάξεις, κόψιμο των κοινωνικών δαπανών, αλλά οι επιδοτήσεις για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο αποτυπώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Ενώ ταυτόχρονα η ενίσχυση των στρατιωτικών εξοπλισμών, που θα φθάσουν τα 6 δισ. ευρώ, φανερώνει τη διάθεση της κυβέρνησης να εντείνει τον αντιδραστικό ανταγωνισμό με την τούρκικη αστική τάξη για την απόσπαση της εύνοιας των ιμπεριαλιστών και καλύτερο ρόλο και θέση στην περιοχή.
Τόσο στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού όσο και στις ανακοινώσεις του υπουργείου Οικονομικών εκφράζεται έντονα η ανησυχία ότι οι γενικότερες εξελίξεις «κάνουν αβέβαιες τις προβλέψεις για την οικονομία». Μάλιστα δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία ως ενός από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που θα καθορίσουν την πορεία των οικονομικών μεγεθών τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα. Είναι εξοργιστικές οι «ανησυχίες» που εκφράζονται, ιδιαίτερα για την ένταση του πολέμου στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται, κατόπιν απαίτησης και εντολής ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, να στείλει πυραύλους S-300 στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, μέσα από την έκφραση των «ανησυχιών» θέλει να σκεπάσει τη δική της ευθύνη, να αιτιολογήσει την επίθεση στο λαό και να ζητήσει μεγαλύτερη «κατανόηση» από τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Η πρόβλεψη για αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,8% το 2023 με πολλές υποθέσεις εργασίας τόσο όσον αφορά τις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων όσο και τη γενικότερη πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, κυρίως στην Ευρώπη, αποκαλύπτει και τα «όρια» του ντόπιου καπιταλιστικού συστήματος, παρά το ξεζούμισμα των εργαζόμενων και την επέλαση της καπιταλιστικής ακρίβειας. Σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για έναν πληθωρισμό της τάξης του 5%, που και αυτός εξαρτάται από τις εξελίξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, διαμορφώνεται μία εφιαλτική προοπτική για την εργαζόμενη πλειοψηφία που ήδη βιώνει τη φτώχεια, την ακρίβεια και την ανεργία.
Και εδώ από τη μεριά της κυβέρνησης ανασύρεται η θεωρία του «εισαγόμενου πληθωρισμού» που ευθύνεται για την εκρηκτική άνοδο των τιμών σε όλα τα είδη και τις υπηρεσίες πρώτης ανάγκης για το λαό. Μια θεωρία που θέλει να αποκρύψει ότι η ακρίβεια είναι ακριβώς αποτέλεσμα του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο με την εκρηκτική αύξηση των τιμών αποσπά ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό υπεραξίας από αυτό που καρπώθηκε στην παραγωγική διαδικασία. Και ταυτόχρονα να συσκοτίσει τον εξαρτημένο χαρακτήρα του ντόπιου καπιταλισμού που ακριβώς επειδή έχει αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελεί πεδίο τεράστιας κερδοφορίας για το ξένο κεφάλαιο και ταυτόχρονα πολλαπλασιάζει τα βάρη στον εργαζόμενο λαό.
Η ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού δεν είχε την απάντηση που του έπρεπε από τη μεριά του εργατικού–λαϊκού κινήματος με απεργίες και κινητοποιήσεις, παρά το γεγονός ότι όλη την προηγούμενη περίοδο υπήρξαν δείγματα των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζόμενων και της νεολαίας τόσο στην απεργία της 9 Νοέμβρη όσο και στις πορείες για το Πολυτεχνείο, τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και αυτές για τη δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη. Σε αυτή την κατάσταση «βοήθησαν» τόσο αυτοί που σήκωσαν το χέρι τους και ψήφισαν «αναντίστοιχα» τα 600 ευρώ επίδομα στις δυνάμεις καταστολής όσο και αυτοί που μπροστά στις επερχόμενες «εκλογικές μάχες» ζυμώνονται μεταξύ τους για «ενωτικές πρωτοβουλίες» αλλά αρνούνται προτάσεις κοινής δράσης για να έχει συνέχεια η εργατική–λαϊκή αντίσταση και διεκδίκηση.
