Συνέντευξη με τους διωκόμενους εκπαιδευτικούς στον Πειραιά
«Δε θα μας φιμώσουν, ούτε μας τρομοκρατούν!»
Οι διώξεις 7 εκπαιδευτικών στον Πειραιά για συνδικαλιστική και πολιτική δράση και έκφραση, οι οποίοι έλαβαν τις κλήσεις παραπομπής τους στο Πειθαρχικό Τμήμα της Περιφερειακής Διεύθυνσης Αττικής -κυριολεκτικά- τη ημέρα που έκλειναν τα σχολεία, αποτέλεσαν ένα γεγονός που κινητοποίησε αντανακλαστικά εκατοντάδες εκπαιδευτικούς (παρόλο το κατακαλόκαιρο), με δεκάδες ψηφίσματα συμπαράστασης από σωματεία και Ομοσπονδίες.
Το ζήτημα, βέβαια, δεν τελείωσε με τις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Πρέπει να ανοιχτεί κι άλλο, να συνδεθεί με τις υπόλοιπες διώξεις και να υπάρξουν νέες κινητοποιήσεις! Στα πλαίσια αυτά επιλέξαμε να προχωρήσουμε σε μια συνέντευξη με τους διωκόμενους. 6 είναι μέλη της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής (ΕΑΑ)-σχήμα κοινής δράσης των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών, των Παρεμβάσεων και ανένταχτων αγωνιστών. Είναι οι: Δημήτρης Μητρόπουλος (Δ.Μ.), Ακρίτας Καλούσης (Α.Κ.) -μέλος ΔΣ της ΟΛΜΕ- και Γιώργος Καββαδίας (Γ.Κ.) -μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Πειραιά- από τις Παρεμβάσεις Δ.Ε. Οι Πάνος Χουντής (Π.Χ.) και Ζήσης Γκέρτσος (Ζ.Γ.) από τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών. Ο Νεκτάριος Χατζηανδρέου, ανένταχτος αγωνιστής μέλος της ΕΑΑ. Διωκόμενη, επίσης, είναι η Νάση Σακιώτη, μέλος της Α.Σ.Ε. (παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ στους εκπαιδευτικούς). Η Σακιώτη επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί μας και δήλωσε ότι σε ό,τι αφορά το θέμα των διώξεων την καλύπτουν οι ανακοινώσεις που έχει βγάλει το σωματείο.
ΠΣ: Έχουμε 3 επίπεδα δίωξης εκπαιδευτικών από τον ΔΙΔΕ Πειραιά (συνδικαλιστικό-πολιτικό-ποινικοποίηση έκφρασης) με 3 διαφορετικές αφορμές. Θέλετε για αρχή να μας πείτε δυο λόγια για τις κατηγορίες με τις οποίες σας διώκουν;
Γ.Κ.: Είμαστε 4 συνάδελφοι οι οποίοι διωκόμαστε με τo πειθαρχικό παράπτωμα της «αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας», επειδή συμμετείχαμε σε κινητοποίηση της ΕΛΜΕ Πειραιά ενάντια στις εξετάσεις Pisa στις 10/5/23.
Η ΕΛΜΕ είχε αποφασίσει στάση εργασίας -είχε κηρύξει επίσης 4ωρη στάση και η ΑΔΕΔΥ- και συγκέντρωση σε σχολείο που θα διεξάγονταν οι εξετάσεις. Μαζεύτηκαν δεκάδες συνάδελφοι και μαθητές και έγινε μια πετυχημένη παρέμβαση. Αυτό ήταν που εκνεύρισε τον ΔΙΔΕ και έστειλε την αστυνομία για να τρομοκρατήσει, η οποία αποχώρησε μετά από αίτημα των συγκεντρωμένων.
Το επόμενο του βήμα ήταν να ξεκινήσει μια μακρόχρονη διαδικασία προανάκρισης από το πειθαρχικό τμήμα όπου καλέστηκαν σχεδόν το σύνολο των συναδέλφων του σχολείου να καταθέσουν ποιοι ήταν στη συγκέντρωση και τι έκαναν. Αυτή η διαδικασία κατέληξε και τελικά στις διώξεις μια μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για διώξεις με «ένοχο» τη συνδικαλιστική δράση.
Ζ.Γ.: Οι δυο διώξεις (η δική μου και του Παναγιώτη Χουντή) αφορούν στην προσπάθεια συμμετοχής μας στην, προσχηματικά απαγορευμένη λόγω πανδημίας, διαδήλωση για την επέτειο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου το 2020.
Κάνοντας χρήση του κατηγορητηρίου της Εισαγγελίας ότι στις 6-12-20 και στο χρονικό διάστημα από 10.30 έως και 16.30 (όσο, δηλαδή, βρισκόμασταν υπό ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό), σε διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας, παραβιάσαμε τα μέτρα προστασίας από μεταδοτική ασθένεια, ο ΔΙΔΕ προχώρησε σε μια καθαρά φρονηματική δίωξη για «αναξιοπρεπή ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας» με βάση τη γνωστή αντιδραστική διάταξη του Υπαλληλικού Κώδικα. Πρόσθεσε, δηλαδή, στη δικαστική μας ομηρεία και ένα πειθαρχικό «παράπτωμα»!
Ν.Χ.: Όταν κατέρρευσε η Τράπεζα Θεμάτων με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία μαθητών και εκπαιδευτικών, ο Γ. Γραμματέας με εγκύκλιο «ενημέρωνε» τις και τους διευθυντές «...να προβούν» σε αναμόρφωση του προγράμματος «μετά το πρόβλημα που παρουσιάστηκε».
Σε μήνυμα που είχε αποδέκτες μόνο τους συναδέλφους μου, επισήμανα ότι δεν υπήρξε ανάληψη ευθύνης, ούτε εφεδρικό σχέδιο, αλλά ούτε καν μια στοιχειώδης συγγνώμη. Αντίθετα, εμφανές στο έγγραφο ήταν ένα αυταρχικό ύφος. Μνημείο ανευθυνότητας και αναισχυντίας.
Στη συνέχεια έγραψα ότι δεν πρέπει αυτό να μας εκπλήσσει, διότι ο υπογράφων το έγγραφο Γ. Γραμματέας είναι «μπουλντόγκ» και παριστάνει τον «λοχία υπηρεσίας». Ο Γ. Γραμματέας, σε πολλά έγγραφά του, για την «αξιολόγηση» είτε για την «τηλεκπαίδευση» ως κατασταλτικό μηχανισμό μαθητικών κινητοποιήσεων, τόνιζε πως για όποιους δεν συμμορφωθούν «θα υπάρξουν κυρώσεις».
Κατόπιν, όπως πληροφορήθηκα από τον επικεφαλής του πειθαρχικού της ΔΙΔΕ Πειραιά, κάποιος «καλοθελητής» ή «καλοθελήτρια» το γνωστοποίησε στον ΔΙΔΕ. Ο χαφιεδισμός ενθαρρύνεται στο σχολείο των ημερών μας.
Ο ΔΙΔΕ επέλεξε να «αξιοποιήσει» το ζήτημα. Επειδή μάλλον δεν μπορούσε να με εναγάγει αυτεπάγγελτα, εκβίασε -κυριολεκτικά- τη διευθύντρια να με «καταγγείλει» εκείνη, επικυρώνοντας με υπογραφή και σφραγίζοντας το φωτοτύπημα του μηνύματός μου. Μιλάμε για «στρατολόγηση πληροφοριοδοτών», «κατασκευή μηνυτών», «επινόηση αδικοπραγιών», για κουρέλιασμα κάθε έννοιας Δικαίου και έννομης τάξης.
ΠΣ: Πείτε μας και δυο λόγια για το τι είναι οι αυτές οι εξετάσεις Pisa για να καταλάβει και ο κόσμος που δεν έχει σχέση με την εκπαίδευση.
Δ.Μ.: Οι εξετάσεις τύπου PISA είναι διαγνωστικές εξετάσεις εθνικού χαρακτήρα, που δίνουν περίπου 6.000 μαθητές της ΣΤ’ Δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου, εδώ και δύο χρόνια. Η «ελληνική PISA» εντάσσεται στην πολιτική του Υπουργείου Παιδείας για χάραξη πολιτικής στη βάση «μετρήσιμων αποτελεσμάτων» του εκπαιδευτικού συστήματος. Τι βρίσκεται στο τέλος του δρόμου; Η κατάταξη των σχολείων, όπως περίπου κάνουν τα φροντιστήρια, με βάση τους βαθμούς που γράφουν οι μαθητές, η κατηγοριοποίηση τους σε καλά και κακά και η δημιουργία σχολείων δύο ταχυτήτων: τα «καλά» -που είναι αυτονόητο ότι θα έχουν να κάνουν με ταξικούς και κοινωνικούς όρους- και τα υποβαθμισμένα. Οι εικόνες αυτές δεν είναι εικόνες από το μέλλον. Είναι η πραγματικότητα στα υποβαθμισμένα σχολεία στα γκέτο και τις εργατογειτονιές σε ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία κ.α. Και είναι και η δηλωμένη πρόθεση της ΝΔ αλλά και των πολιτικών Ε.Ε. και ΟΟΣΑ που υιοθέτησε πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΣ: Ο ΔΙΔΕ Πειραιά έχει ξαναπροχωρήσει σε διώξεις. Εσύ, Γιώργο, έχεις ξαναβρεθεί στο «μάτι του» όπως και άλλοι συνάδελφοι. Πες μας για αυτό και την κατάληξή του.
Γ.Κ.: Από τις πρώτες μέρες της θητείας του, ο ΔΙΔΕ Πειραιά επιχείρησε να εφαρμόσει με υπερβολική ζέση την κατεύθυνση του Υπουργείου να χρησιμοποιήσει τον κλάδο ως απεργοσπαστικό μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων, μέσω της τηλεκπαίδευσης. Πήρε περήφανη απάντηση από την πλειονότητα των εκπαιδευτικών, που έστειλαν μήνυμα ότι «δε θα γίνουμε οι χωροφύλακες των παιδιών μας! Για αυτό και αρνούμαστε όταν το σχολείο βρίσκεται υπό κατάληψη να παρέχουμε εξ αποστάσεως “εκπαίδευση”». Στη συνέχεια, βρέθηκαν στο στόχαστρο δυο διευθυντές, επειδή συμμετείχαν στην απεργία-αποχή από κάθε καθήκον που σχετίζεται με τον ορισμό Ενδοσχολικών Συντονιστών και Παιδαγωγικών Συμβούλων-Μεντόρων. Τα έργα και ημέραι του ΔΙΔΕ Πειραιά αποδεικνύουν ότι εφαρμόζοντας το κυβερνητικό δόγμα «νόμος και τάξη» ενάντια στα σωματεία και τη συνδικαλιστική δράση διαμορφώνει κλίμα τρομοκρατίας. Για αυτό και ακολούθησαν διώξεις εναντίον δυο μελών του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά. Κλήθηκα για «διευκρινήσεις» για απόψεις της ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην οποία συμμετέχω! Τελευταία στιγμή, κάτω από τη μαζική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών του Πειραιά, αναγκάστηκε ο ΔΙΔΕ να πάρει πίσω την παραπομπή μου στο πειθαρχικό και συνολικά τις διώξεις. Και αυτή ήταν μια μεγάλη νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος κόντρα στη λογική του «κατευνασμού» και της συνθηκολόγησης.
ΠΣ: Δεν είναι, όμως, δική του «ιδιορρυθμία» οι διώξεις. Έχουν υπάρξει σε όλη την Ελλάδα. Ένας ολόκληρος κλάδος επιχειρείται να σπάσει και να εκφοβιστεί. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Π.Χ.: Το σύστημα είναι σε βαθιά κρίση και σε παροξυσμό επίθεσης στο σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων. Η φάση αυτή δημιουργεί αντικειμενικά έδαφος για ενίσχυση των αντιστάσεων και των αγώνων των εργαζομένων και του λαού. Επειδή αυτό είναι καθαρό στην άρχουσα τάξη, προσπαθεί να επιβάλει -και προληπτικά θα λέγαμε- ένα κλίμα σιγής νεκροταφείου και τρόμου. Οι διώξεις εκπαιδευτικών, εργαζομένων στα νοσοκομεία και άλλων παίρνουν διαστάσεις ενός μίνι πογκρόμ. Και συνδυάζονται και με την προσπάθεια του κράτους να επιβάλει ένα μοντέλο κρατικού υπαλλήλου, ο οποίος (εντός και εκτός υπηρεσίας) θα είναι στις «διαταγές» του αστικού κράτους και της πολιτικής του.
ΠΣ: Και τελικά ποιος είναι ο «τελικός αποδέκτης» όλου αυτού του κλίματος τρομοκρατίας;
Ζ.Γ.: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τελικός αποδέκτης είναι ο λαός, η νεολαία και κάθε εργαζόμενος που αντιδρά απέναντι στην πολιτική φτωχοποίησης, καταστολής και κατάργησης συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Το σύστημα φοβάται την οργανωμένη αντίσταση του λαού που θα προκαλέσει η βάρβαρη πολιτική του. Φοβάται μήπως βρει ο λαός, μέσα από τη δική του πάλη και εμπειρία, εκείνες τις μορφές οργάνωσης που θα του επιτρέψουν να αντισταθεί και να διεκδικήσει αποτελεσματικά το δίκιο του και όσα του ανήκουν.
Γι’ αυτό επιβάλλει ένα κλίμα τρόμου, απειλών και διώξεων με προσφυγές σε πειθαρχικά 7 εκπαιδευτικών στον Πειραιά, όπως και με τις περιπτώσεις άλλων διώξεων σε διάφορες περιοχές της χώρας. Στόχος είναι να «συνετιστεί-σωφρονιστεί» ο λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία και να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα μια πολιτική που στρέφεται ολοφάνερα εναντίον τους. Δεν θα υποκύψουμε όμως. Όχι από κάποιο είδος ηρωισμού. Αλλά γιατί είναι αδύνατο να ζούμε και να εργαζόμαστε με σκυμμένο το κεφάλι.
ΠΣ: Σε αυτή την περίοδο που το σύστημα προωθεί τον ατομισμό και τον ανταγωνισμό, ποια ήταν η στάση των συναδέλφων και των μαθητών όταν μαθεύτηκε το ζήτημα των διώξεων;
Α.Κ.: Επειδή η ιδεολογία του ατομισμού, της ατομικής ευθύνης και της ατομικής αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων επιχειρείται να γίνει πολιτική πρακτική και να ονομαστεί κανονικότητα, όπως επιχειρεί η κυβέρνηση να επιβάλει, η απάντηση που δόθηκε τόσο από τους εκπαιδευτικούς όσο και από του μαθητές κινείται σε συλλογικό επίπεδο. Με αποφάσεις των σωματείων για στάση εργασίας και κάλεσμα για ακύρωση των εξετάσεων, παρόλο που η κυβέρνηση επιχείρησε να τους τρομοκρατήσει καταφεύγοντας στα δικαστήρια και την έβγαλε παράνομη, έγινε συγκέντρωση στο σχολείο. Σε αυτή τη συγκέντρωση συμμετείχαν και οι μαθητές τόσο του σχολείου όσο και από το διπλανό ΓΕΛ, κάνοντας αποχή από τα μαθήματα. Στην πράξη, δηλαδή, είχαμε ένα κοινό μέτωπο μαθητών και εκπαιδευτικών για να αντιμετωπίσει έμπρακτα την επιχειρούμενη από την κυβέρνηση, που ακολουθεί τις οδηγίες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Δ.Μ.: Το σύστημα πουλάει τελευταία μια νέα καινοτομία. Την ανάγκη του απολιτίκ-κρατικού υπαλλήλου εκπαιδευτικού. Που θα βγάζει την ύλη και ως εκεί. Και είναι βεβαίως ανοησία, γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα είναι διαρκώς πολιτικοποιημένο με βάση τις αξίες του συστήματος. Το εκπαιδευτικό σύστημα «προπαγανδίζει» τον ανταγωνισμό, το όπου φτωχός και η μοίρα του, την Ε.Ε., την επιχειρηματικότητα και όχι ας πούμε την αξία της συλλογικής διεκδίκησης. Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έχει και αυτό τον στόχο. Το να τελειώνουν με τους «ενοχλητικούς». Οι μαθητές, όμως, γνωρίζουν τους εκπαιδευτικούς τους. Ήμασταν μαζί τους στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη και έχουμε μια καθημερινή αγωνιστική στάση σε όλα τα θέματα που τους απασχολούν. Για αυτό κινητοποιηθήκαμε μαζί και ενάντια στις εξετάσεις Pisa και έβγαλαν ψήφισμα συμπαράστασης από το 15μελες, όταν μαθεύτηκε το ζήτημα της προανάκρισης.
ΠΣ: Παράλληλα τα δικαιώματα στην εκπαίδευση έχουν την «τιμητική» τους στην επίθεση. Βλέπουμε αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση-ταξικούς φραγμούς και υπόσχονται και άλλα. Πιστεύετε συνδέονται όλα αυτά με τις διώξεις;
Γ.Κ.: Οι διώξεις στον Πειραιά και συνολικά στην εκπαίδευση δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Συνδέεται με τη γενικότερη επίθεση της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα, με το χτύπημα των σωματείων, της συνδικαλιστικής δράσης και των δικαιωμάτων. Η τριπλή επίθεση της απεργίας αποτελεί κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Επιδιώκουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου. Στην εκπαίδευση συνδέονται άρρηκτα με την πολιτική της κυβέρνησης, γιατί χωρίς την τρομοκρατία και την καταστολή δεν μπορούν να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική τους.
Ζ.Γ.: Βεβαίως και συνδέονται όλα αυτά με τις διώξεις. Οι διώξεις γίνονται για να περάσουν ανεμπόδιστα όλα αυτά: αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση-ταξικοί φραγμοί και τα άλλα «υποσχόμενα». Ωστόσο, θα ήταν λάθος να περιοριστούμε μόνο σε αυτά ή μόνο στην επίθεση στην εκπαίδευση. Η στόχευση είναι γενικότερη και αφορά τα δικαιώματα σε όλα τα επίπεδα, την επίθεση συνολικά στον λαό, στους μαθητές, στους γονείς, τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Αφορά συνολικά την κοινωνία!
ΠΣ: «Πιάνει» τελικά η τρομοκρατία; Θα καταφέρει το σύστημα να κάνει τους εκπαιδευτικούς να σιωπήσουν;
Ν.Χ.: Νομίζω ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις μεγάλου αριθμού συναδέλφων και από άλλες ΕΛΜΕ έδειξαν ότι μια πολιτική «εγκληματικοποίησης» της συνδικαλιστικής, πολιτικής δράσης και της περιστολής της ελευθερίας της κριτικής δεν θα μείνει αναπάντητη. Εμείς, πάντως, δηλώνουμε ότι δεν θα μας φιμώσουν ούτε μας τρομοκρατούν. Δεύτερον, με δεδομένη τη δυσαρέσκεια που προκλήθηκε σε συναδέλφους, που δεν είναι ενεργοί πολιτικά ή συνδικαλιστικά, δείχνει ότι η «κατασκευή της συναίνεσης» στην αντιλαϊκή πολιτική δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
ΠΣ: Την Παρασκευή 7/7 πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση και διαδήλωση -κυρίως- εκπαιδευτικών στον Πειραιά ενάντια στις διώξεις. Αποτέλεσε αυτό ικανοποιητική απάντηση;
Γ.Κ.: Η μαζική και μαχητική κινητοποίηση στις 7 Ιούλη στον Πειραιά έδειξε για μια ακόμα φορά ότι για τους εκπαιδευτικούς και γενικότερα τους εργαζόμενους η αντίσταση απέναντι στην επίθεση είναι μονόδρομος. Δεν ήταν μόνο αυτή η μέρα. Σαν ΕΑΑ κινητοποιηθήκαμε όλο τον τελευταίο μήνα με κινηματικές πρωτοβουλίες για να γίνει όσο γίνεται μαζική πλατιά καταδίκη των διώξεων. Έγιναν άλλες δυο κινητοποιήσεις στις 22 και στις 28 Ιούνη. Απέναντι στην αυταρχική πολιτική των διώξεων, ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας είναι μονόδρομος σε αντίθεση, με την πολιτική του κατευνασμού και της «διαβούλευσης», που οδηγεί σε αδιέξοδο.
Θα συνεχίσουμε πιο μαζικά, κλιμακώνοντας τους αγώνες μας! Το δικό μας μήνυμα είναι: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή», γιατί δίπλα και μαζί μας αγωνίζονται οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι, γιατί νιώθουμε και ακούμε τη φωνή των μαθητών μας και των γονιών τους ότι πρέπει να αγωνιστούμε, να αντισταθούμε. «Ανάρμοστη συμπεριφορά» θα έχουμε πάντα στο καθεστώς της σιωπής και της υποταγής.
Το μήνυμά μας προς την εκπαιδευτική κοινότητα, τη νεολαία και τον λαό δεν μπορεί παρά να είναι: Κανένας μόνος του! Όλοι για έναν και ένας για όλους! Έχουν ιδιαίτερη αξία τα λόγια του μεγάλου Μενέλαου Λουντέμη: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σταθεί ο άνθρωπος στα δυο του πόδια. Δεν θα τον γυρίσω πάλι πίσω, στα τέσσερα, εγώ!»
ΠΣ: Άρα ποια μπορεί να ναι η απάντηση σε όλο αυτό το κλίμα τρομοκρατίας; Με ποιον τρόπο μπορεί να οδηγηθεί ο ΔΙΔΕ σε υποχώρηση;
Α.Κ.: Η απάντηση που δόθηκε μέχρι στιγμής αποτυπώνει και τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί μια τέτοιου είδους επίθεση από τη διοίκηση, την κυβέρνηση και το κράτος. Ο ΔΙΔΕ Πειραιά δεν λειτουργεί σε πολιτικό κενό. Υπάρχει το πλαίσιο που έχουν νομοθετήσει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, στη διάρκεια των μνημονίων, για να αντιμετωπίσουν την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων από τα μέτρα κοινωνικής βαρβαρότητας που νομοθετούσαν. Από την άλλη, την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» που κυριαρχεί στην πολιτική γραμμή της κυβέρνησης για να περάσει την βάρβαρη πολιτική της προσπαθεί να την υλοποιήσει ο ΔΙΔΕ στο ακέραιο. Γι’ αυτό κι έχουμε αυτού του είδους τις διώξεις, που αφορούν τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, αλλά και την ελεύθερη έκφραση και διατύπωση γνώμης. Η συγκέντρωση της Παρασκευής 7 Ιούλη είναι ενδεικτική του τρόπου και της μεθοδολογίας απάντηση του κινήματος. Συντονισμός σωματείων, συλλογικοτήτων, αλληλεγγύη και μαζική παρουσία στον δρόμο είναι η απάντηση. Ο ανυποχώρητος αγώνας είναι αυτό που θα οδηγήσει όχι μόνο σε υποχώρηση τον ΔΙΔΕ, αλλά σε δικαίωση των διωκόμενων.
ΠΣ: Ποια είναι τα επόμενα απαραίτητα βήματα που οφείλουν να γίνουν για να ανοίξει το θέμα; Τι είδους κινηματικές πρωτοβουλίες πρέπει να παρθούν;
Π.Χ.: Το ζήτημα δεν αφορά μόνο μια ολόκληρη παράταξη που στοχοποιείται στον Πειραιά, ούτε μόνο τους εκπαιδευτικούς ή μόνο τον Πειραιά. Από Σεπτέμβρη θα πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα ανοίξουν το ζήτημα στον λαό, στους μαθητές και στους γονείς. Σε αυτή την κατεύθυνση σκεφτόμαστε να προωθήσουμε πανελλαδική μέρα κινητοποιήσεων σωματείων για το ζήτημα, όπως και εκδηλώσεις, αλλά και πολιτικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης πολιτικών οργανώσεων που αναφέρονται στους αγώνες. Καταλαβαίνετε ότι το ζήτημα των διώξεων αποκτά κεντρικό χαρακτήρα, όχι μόνο για μας που διωκόμαστε ή τον λαό που αποτελεί το τελικό τους θύμα, αλλά και για το σύστημα για το οποίο, στη φάση κρίσης που βρίσκεται, η καταστολή είναι μονόδρομος. Εμείς σίγουρα δε θα το αφήσουμε να περάσει έτσι. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
